Η είδηση της αυτοκτονίας κάποιου συνανθρώπου μας στα ΜΜΕ είναι σήμερα κάτι πολύ συνηθισμένο.
Συνήθως προβάλλεται με αποτροπιασμό και συμπάθεια προς το θύμα και τους συγγενείς του, αλλά σπάνια αναλύεται με.... λεπτομέρειες.
Η συνηθισμένη διάγνωση του δημοσιογράφου αναφέρεται τυποποιημένα και λιτά : Είχε έντονα οικονομικά προβλήματα, προβλήματα υγείας ή ψυχαλογικά προβλήματα.
Η αιτία συνήθως είναι διαφορετική.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν αναπτυγμένο το ένστικτο αυτοσυντήρησης και φοβούνται το ενδεχόμενο του θανάτου.
Πώς καταφέρνουν λοιπόν να προβούν στην πράξη της αυτοκτονίας;
Aν αφαιρέσουμε τις περιπτώσεις των ψυχολογικά διαταραγμένων οι υπόλοιποι ενεργούν με λογικά κριτήρια.
Νιώθουν κοινωνικά απόβλητοι και διάφανοι. Συνήθως προβάλλουν τις σκέψεις τους στο περιβάλλον τους, αλλά κανένας δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Tους θεωρούν ανώριμους ή υπερβολικούς.
Πόσοι πραγματικά έχουμε προσπαθήσει να απωθήσουμε την ιδέα της αυτοκτονίας, όταν διατυπώνεται από κάποιο γνωστό μας;
Ελάχιστοι το τολμάμε, γιατί θα έπρεπε να προτείνουμε λύσεις στα προβλήματα του υποψήφιου αυτόχειρα ή να προσφέρουμε την αλληλεγγύη μας.
Αυτό ζητάει αρχικά ο αυτόχειρας και απελπίζεται όταν διαπιστώνει ότι δεν το παίρνει.
Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα αν την κοινωνική και ψυχολογική συμπαράσταση την έπαιρνε ο υποψήφιος αυτόχειρας από κάποιον που έχει ήδη πεθάνει.
Τότε αναζητάει το πρόσωπο αυτό απελπισμένα και δεν διστάζει να το"επισκεφθεί" συμβολικά με την επιχειρούμενη αυτοκτονία.
Κάποιοι άλλοι οδηγούνται στην αυτοκτονία από αυξημένη αίσθηση υπερηφάνειας.
Αν ήσουν για μεγάλο διάστημα ιδιαίτερα επιτυχημένος στην ζωή σου και ξαφνικά σου προέκυψε η απόλυτη αποτυχία, δύσκολα μπορείς να αντέξεις τον χλευασμό και την λύπη στο βλέμμα των άλλων.
Κανένας δεν εκτιμά τα προβλήματα σου ως σοβαρότερα από τα δικά του και σπάνια σου συμπαραστέκονται.
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα αν στην επιτυχημένη ζωή σου υπήρξες εγωιστής και παρτάκιας.
Οι περισσότεροι τότε χαίρονται με την κατάντια σου και σε σπρώχνουν στην απελπισία με την αδιαφορία και την χαιρεκακία τους.
Μία άλλη κατηγορία υποψήφιων αυτόχειρων είναι όσοι έχουν μάθει στη ζωή τους να λύνουν τα προβλήματα τους καταφεύγοντας στις απλές λύσεις, ακόμα και αν είναι ανήθικες ή παράνομες.
Συνήθως τα προβλήματα τους περιπλέκονται όταν γίνουν αντιληπτές από το κοινωνικό τους περιβάλλον οι ανήθικες ή παράνομες λύσεις.
Σε άλλες περιπτώσεις αντιμετωπίζουν την ηθική απαξία του περιβάλλοντος τους και σε άλλες παροτρύνονται να συνεχίσουν υπερβαίνοντας τα προσωπικά ηθικά τους όρια.
'Οταν όμως έρθει η ώρα της τιμωρίας και το φάσμα της στέρησης της προσωπικής ελευθερίας σπάνια θα έχουν συμπαραστάτη κάποιον για να τους συμβουλέψει ή να τους αποτρέψει από την αυτοκτονία.
'Επαιξαν και πρέπει να πληρώσουν. Ανόητη ιδέα, αλλά άντε να τους την βγάλεις από το μυαλό, αν δεν στην εκφράσουν με πειστικότητα.
Υπάρχει τέλος και μία πρόσθετη αιτία που οδηγεί πολλούς στην αυτοκτονία.
Στις καλές εποχές οι τράπεζες σου έδιναν μεγάλα δάνεια με μεγάλη διάρκεια. Για να σε πείσουν ότι μπορείς να τα πληρώσεις συνήθως σου πρόσφεραν επί πληρωμή και κάποιο ασφαλιστικό συμβόλαιο που προέβλεπε ότι αν πέθαινες ή πάθαινες κάποιο σοβαρό ατύχημα που σε άφηνε ανάπηρο η ασφαλιστική εταιρεία θα αναλάμβανε την αποπληρωμή του δανείου σου.
Τα συμβόλαια αυτά συνήθως περιείχαν και τον ανήθικο και απάνθρωπο όρο ότι σε κάλυπταν ακόμα και στην περίπτωση αυτοκτονίας.
Λογικά ένας τέτοιος όρος είναι νομικά καταχρηστικός υπέρ του ασφαλισμένου, όταν η αυτοκτονία γίνει εκ δόλου. Δυστυχώς όμως είναι ισχυρός καθώς βασίζεται στην τελευταία παράγραφο του άρθρου 222 του εμπορικού νόμου που αναφέρει επί λέξει : εκτός ενάντιας συμφωνίας.
Παρακάτω αναφέρω αυτούσιο το άρθρο:
Περί των Ασφαλίσεων επί της ζωής.
Άρθρο 222 Εμπορικού κώδικα:
O ασφαλιστής δεν υποχρεούται εις πληρωμήν της ασφαλισθείσης ποσότητος, εάν ο θάνατος του ασφαλίσαντος την ιδίαν αυτού ζωήν επήλθεν εκ δικαστικής καταδίκης, εκ μονομαχίας, ή εκουσίας αυτοκτονίας ή έσχεν άμεσον αιτίαν διαπραχθέν υπό του ησφαλισμένου κακούργημα ή πλημμέλημα, ου τας επελθούσας συνέπειας ηδύνατο ούτος να προίδη.Εις τας περιπτώσεις ταύτας ο ασφαλιστής κρατεί το ασφάλιστρον, εκτός ενάντιας συμφωνίας.
O νόμος αυτός πρέπει το συντομότερο να τροποποιηθεί και αυτό να διαφημιστεί.
Αυτοκτονία που στηρίζεται ή επιβραβεύεται από νόμο δεν πρέπει να ξαναγίνει....
Καταλάβατε κύριοι βουλευτές με τι πρέπει να ασχολείστε;
Αφήστε τους αντρατσιστικούς νόμους και σώστε τους Έλληνες από τον Μινώταυρο της ασφαλιστικής νομοθεσίας...
by Son Ofeon
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου