Πρωτοδικείο Θηβών: η απόφαση για την ΕΑΒ

Η αρχή της αναλογικότητας προστατεύει τους εργαζόμενους

Στην κατά βάση θεωρητική συνταγματική αρχή της αναλογικότητας στηρίχθηκε κατά μεγάλο ποσοστό η δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου Θηβών, που ακύρωσε την οριζόντια επιβολή περικοπών στις αποδοχές των εργαζομένων στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία και έθεσε στο επίκεντρο την παραβίαση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Μπορεί να φαίνονται αρχικά ως απλές θεωρίες, όμως όταν υπάρχει τέτοια σαφέστατη παραβίασή τους, τότε, και εφόσον οι δικαστές όλων των βαθμίδων σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και του σεβασμού του Συντάγματος, αποκτούν τεράστια πρακτική σημασία.

       Ηδη, οι μνημονιακές κυβερνήσεις μετρούν πολλά χαστούκια σε δικαστικό επίπεδο για τη διαθεσιμότητα και, όπως φαίνεται, τρίζει και ένας άλλος βασικός πυλώνας του μνημονιακού οικοδομήματος που έχει καταστρέψει την κοινωνία και την οικονομία. Ο λόγος για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την επιβολή οριζόντιων περικοπών αποδοχών, που αρχίζουν και αυτές να κρίνονται ως αντισυνταγματικές υπό το κράτος της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας,

Η αρχή αυτή εδράζεται στο άρθρο 25, που αφορά τις απαραίτητες κρατικές εγγυήσεις που πρέπει να δίνει το κράτος που να αφορούν το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ετσι όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου.
Σύμφωνα λοιπόν με το Σύνταγμα, οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
Η αρχή της αναλογικότητας αποτελεί μία από τις σημαντικότερες συνταγματικές αρχές, αφού προσφέρει, με αυτό τον τρόπο, ένα είδος «άμυνας» στον πολίτη.
Κατά συνέπεια, τόσο οι τυπικοί νόμοι όσο και οι διοικητικές πράξεις οφείλουν να εναρμονίζονται με την αρχή της αναλογικότητας. Μέτρα που λαμβάνονται μέσω της δικαστικής οδού πρέπει επίσης να ακολουθούν την αρχή της αναλογικότητας.
Υπό αυτά τα δεδομένα, ο δικαστής ελέγχει και καλείται να διαγνώσει με την απόφασή του, η οποία παράγει συγκεκριμένες έννομες συνέπειες, όχι τη συμφωνία του νόμου ή του περιορισμού προς το Σύνταγμα, αλλά την τυχόν αντίθεσή του προς αυτό.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι, πολύ απλά, ο τρόπος που διάλεξαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις να κόψουν τα εργασιακά δικαιώματα είναι αντισυνταγματικός και αυτή η περικοπή καθίσταται άκυρη. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν συμβαίνει άμεσα, αλλά πρέπει να το κρίνει ο κάθε δικαστής που αναλαμβάνει την έκδοση τέτοιων αποφάσεων. Ο δικαστής όμως πρέπει να κρίνει αμερόληπτα, χωρίς άνωθεν επεμβάσεις και χωρίς τον φόβο της διακοπής της καριέρας του λόγω ανυπακοής στις… εντολές. Αυτός, λοιπόν, είναι το ζητούμενο και προφανώς η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θηβών δείχνει τον δρόμο.

  
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Τζώρτζης Ρούσσος

Εφημερίδα των Συντακτών