Οι εκλογές, η αποχή και η δημοκρατία

 

Ποιο είναι το θεμελιώδες δικαίωμα που "απολαμβάνει" ο λαός;
Τι ακριβώς είναι αυτό που στερείται όποιος δεν συμμετέχει στις εκλογές και τι σχέση έχει η αποχή με αυτό;
Πως επιδρά η αποχή, στη δημοκρατία;
Παρατηρούμε ολοένα και.....










περισσότερους "ιστογράφους" αλλά και απλούς χρήστες και σχολιαστές του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων, να προτρέπουν τους συμπολίτες τους να ψηφίσουν οπωσδήποτε κάποιο κόμμα στις επερχόμενες εκλογές, ούτως ώστε με τη συμμετοχή του ο κόσμος να δηλώσει οτι είναι παρών και οτι αποφασίζει για το μέλλον του και τη χώρα του. Να δείξει στην εξουσία, οτι δεν θα αφήσει στην τύχη τους τα πράγματα και οτι δεν θα μετατραπεί σε απλός θεατής των εξελίξεων. Για τους ίδιους ανθρώπους, η ψήφος έχει δύναμη, διότι εκφράζει τη λαϊκή βούληση, ενώ η αποχή από τις εκλογές οδηγεί στην ακυβερνησία και το χάος...
Όλα αυτά είναι ωραία και θα μας έβρισκαν σύμφωνους αν ήταν αληθή. Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με αυτή τη λογική, εφ'όσον οι εκλογές έδιναν όντως την δυνατότητα στον λαό να πράξει τα προαναφερθέντα. Να εκφραστεί δημοκρατικά για να δώσει αυτό που λέμε "λαϊκή εντολή" και να "ξεκαθαρίσει" τα πράγματα.
Εφ'όσον είναι έτσι, τότε το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι, γιατί στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δεν συνέβη κάτι τέτοιο...; Και μόνο αν σκεφτούμε οτι το ίδιο επιχείρημα απέτυχε τις προηγούμενες φορές, θα καταλάβουμε οτι πρόκειται για ένα φτηνό προεκλογικό επιχείρημα. Ένα επιχείρημα, που μόνο ένας υποψήφιος πολιτικός, οπαδός της φτηνής προπαγάνδας, θα μπορούσε να εκφράσει.
Γιατί ο λαός δεν τους τιμώρησε, την τελευταία φορά που έγιναν εκλογές; Όχι απλά δεν τους τιμώρησε, αλλά έφερε ξανά τους ίδιους πολιτικούς, με τις ίδιες πελατειακές νοοτροπίες και την ίδια εξαρτημένη από συμφέροντα πολιτική. Και όλα αυτά έγιναν εν μέσω μνημονίων έπειτα από κινήματα "αγανακτισμένων", μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ. Και τώρα, λίγο πριν την επόμενη αναμέτρηση, προσπαθούν μάταια οι ίδιοι πολιτικοί να μας πείσουν για την αποτελεσματικότητα της μέχρι τώρα θητείας τους.
Ποια είναι η αποτελεσματικότητά τους; Η ανεργία παραμένει σταθερά ψηλά, η αγορά έχει παραδοθεί σε συμφέροντα, τα χρέη μεγαλώνουν, ο Πρωθυπουργός μοιράζει "πλεονάσματα" στους ψηφοφόρους, καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους και ο λαός που καλείται από διάφορους "ντελάληδες" να δώσει ισχυρή απάντηση, "γροθιά" στο κατεστημένο.
Έτσι είναι η δημοκρατία; Είναι δυνατόν η δημοκρατία να λειτουργεί εις βάρος του λαού; Να εγκλωβίζει τον λαό σε έναν κύκλο εκλογών που τον οδηγούν στην καταστροφή;
Η απάντηση σε αυτό, είναι όχι. Δεν είναι έτσι η δημοκρατία. Η δημοκρατία πάντα λειτουργεί προς το συμφέρον του λαού. Οπότε δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν. Είτε ο λαός θέλει το κακό του, είτε δεν έχουμε δημοκρατία, οπότε και το κακό αυτό, δεν είναι "ελλάτωμα" της δημοκρατίας.
Διερωτώμαστε λοιπόν: Γιατί να προτρέπεις τον κόσμο να συμμετέχει σε κάτι που ποτέ δεν αποφέρει, το επιθυμητό για τα συμφέροντα του λαού αποτέλεσμα; Δεν φτάνει δηλαδή που η συμμετοχή στις εκλογές αποτελεί "αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα" και το κυριότερο συστατικό της σημερινής δημοκρατίας, πρέπει να το θυμήσουμε και στον κόσμο για να μην το ξεχάσει; Ποιος θα ξεχάσει να πράξει το ένα και μοναδικό πράγμα που μπορεί να πράξει κανείς σήμερα για να τιμωρήσει όλους εκείνους που τον καταδικάζουν σε σκληρή δουλεία;
Πως γίνεται λοιπόν να βεβαιώνεις τον λαό οτι είναι στο χέρι του να στείλει τους υπεύθυνους στον πολιτικό τους τάφο, με τη "συμμετοχή" του και παρ'όλα αυτά ο λαός να τους ξαναψηφίζει και να τους ξανατοποθετεί στη κυβέρνηση;
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τρυκ. Ένα τέχνασμα προπαγάνδας, το οποίο πάντα χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι πριν τις εκλογές, λέγοντας στον κόσμο οτι "η ψήφος σου είναι σημαντική", ενώ ταυτόχρονα κινούν μηχανισμούς ψυχολογίας της μάζας. "Παιχνίδια" προπαγάνδας που χρησιμοποιούνται χρόνια τώρα στις προεκλογικές εκστρατείες, από τους "δημοκράτες" υποψήφιους.
"Θέλουν την αποχή, διότι προτιμούν να μην έχεις άποψη. Για να κάνουν αυτοί όσα θέλουν μετά ανενόχλητοι", λένε κάποιοι.
"Η αποχή βολεύει το σύστημα"...
Πρεπει λοιπόν να εξηγήσουμε σύντομα τι ακριβώς σημαίνει εκλογές, από την σκοπιά της "συμμετοχής" του πολίτη σε έναν θεσμό που θεωρούμε δημοκρατικό, αλλά έχει εξελιχθεί στο ακριβώς αντίθετο. Και κατ'αρχάς να καταλάβουμε, οτι η ψήφος του ατόμου, η άποψή του δηλαδή, δεν εξαρτάται μόνο από το ίδιο το άτομο. Εξαρτάται και από το περιβάλλον του και τις καταστάσεις που ζει, αλλά και το πως τις αντιμετωπίζει. Η ανεργία, η φτώχεια, οι μειώσεις, ή οι προσλήψεις, οι αυξήσεις και οτι σημαντικό συμβαίνει, δίνει κατεύθυνση στο άτομο ώστε να σχηματίσει άποψη για το περιβάλλον του. Ο άνεργος και ο φτωχός φοβούνται για το μέλλον τους. Φοβούνται, διότι δεν έχουν να δώσουν φαγητό στα παιδιά τους ή γιατί κάθε μήνα δανείζονται για να πληρώσουν το ενοίκιό τους και να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους.
Υπάρχει λοιπόν ο παράγοντας "φόβος". Αυτό ο φόβος, από τη στιγμή που ο υποψήφιος πολιτικός τον γνωρίζει, τον χρησιμοποιεί για ν' "αλλιεύσει" ψήφους, υποστηρίζοντας οτι ψηφίζοντας εκείνον και μόνο θα έχουμε σταθερότητα και πιθανόν και περισσότερα λεφτά. Αυτός ο παράγοντας "φόβος", είναι στο χέρι στου πολίτη αν θα τον χαλιναγωγήσει, αν θα τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και τελικά αρνηθεί να ενδώσει στον έμμεσο εκβιασμό του από τον πολιτικό. Εδώ λοιπόν παίζει τον ρόλο του ο προπαγανδιστής και οι κανόνες της ψυχολογίας της μάζας. Εδώ παίζει και έναν ρόλο η στατιστική. Στατιστικά λοιπόν, οι πολίτες ενδίδουν στους φόβους τους πάντα σε κάποιο ποσοστό επί του συνόλου των "φοβισμένων". Μπορεί αυτό να είναι 1%, μπορεί να είναι 3%, μπορεί 10%. Αυτό το ποσοστό, όποιο κι αν είναι, εμπιστεύεται κάποιον πολιτικό, που του έταξε μια καλύτερη ζωή. Στις περιπτώσεις αυτές δηλαδή, υπερισχύει ο φόβος και το ποσοστό πηγαίνει στον πολιτικό που το ..."ψάρεψε".
Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε, πως αυτό που ενδιαφέρει τον υποψήφιο πολιτικό, δεν είναι η δημοκρατία. Δεν είναι ο πολίτης, να έχει ελευθερία γνώμης. Ο υποψήφιος πολιτικός, δεν έχει επιρροή στην ελεύθερη γνώμη των πολιτών και αυτό είναι κάτι που δεν τον συμφέρει. Αντιθέτως, τον συμφέρει να υπάρχει και ένας "εξωγενής" παράγοντας, στον οποίο δεν θα επιδρά ο πολίτης. Τον συμφέρει να μπορεί να διαμορφώνει το περιβάλλον του πολίτη, ώστε να κερδίσει ποσοστά από τους παράγοντες αυτούς. Για παράδειγμα, οι "φόβοι" των ανέργων, το άγχος των χαμηλοσυνταξιούχων, οι προσλήψεις, οι υποσχέσεις, τα "ρουσφέτια", είναι παράγοντες που επηρρέασαν στο παρελθόν την ψήφο των πολιτών.
Αυτοί οι παράγοντες, επιδρούν με βάση μεθόδους ψυχολογίας της μάζας και στατιστικώς επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, εφ'όσον ολοκληρωθούν σωστά. Μία συνηθισμένη πρακτική, είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις. Άλλη μία είναι τα επιδόματα και οι παρόμοιες διευκολύνσεις. Τα κομματικά επιτελεία, μετράνε την απήχηση των ενεργειών αυτών σε κερδισμένα ποσοστά, τη βραδιά των εκλογών. Αν δηλαδή κάθε μία από αυτές τις ενέργειες αποδώσει περίπου 2% η καθεμία, τότε θα συγκεντρωθεί ένα ποσοστό περίπου 6%.
Αυτό το 6% είναι εξωγενής παράγοντας. Δεν είναι ελεύθερη έκφραση των πολιτών. Είναι από αυτούς τους παράγοντες, στους οποίους ο πολίτης δεν επιδρά, διότι δεν συμμετέχει με ελεύθερη βούληση. Είναι ποσοστά ψήφων από ανθρώπους οι οποίοι από φόβο μην πάθουν κακό, δήλωσαν "υποταγή" σε εκείνους που υποσχέθηκαν οτι θα αναλάβουν τις τύχες τους, στα χέρια τους. Είναι ποσοστά τα οποία το κόμμα τα κέρδισε με τη βία.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, η συνολική λαϊκή έκφραση, δεν προέρχεται από την προσωπική άποψη του ατόμου, αλλά περιέχει ένα σύνολο απόψεων, φόβων, εξαγορασμένων ψήφων και γενικώς αντιδημοκρατικών συστατικών. Είναι ένα μείγμα που περιέχει δημοκρατία, μαζί με υποχθόνια αντιδημοκρατικά μέσα, τα οποία καθιστούν το μείγμα προβληματικό και νοθευμένο, ακατάλληλο να αποτελεί μέρος της δημοκρατίας. Είναι ένας θεσμός διαφθοράς που δεν προάγει τη δημοκρατία, αλλά την προδίδει χρησιμοποιώντας "δημοκρατική" μάσκα.
Τι σημαίνει αποχή και γιατί "βοηθάει" το "σύστημα";
Αποχή είναι, όχι η μη προτίμηση σε κάποιο κόμμα, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά η μη εμπιστοσύνη στο θεσμό των εκλογών.
Οι συνεχείς ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τα ψέμματα, η επαναχρησιμοποιούμενη φρασεολογία που πλέον "δεν πιάνει" κ.α, έχουν επιδράσει αρνητικά σε όλους τους παράγοντες που επηρρεάζουν τις απόψεις των πολιτών στις εκλογές και τους οποίους οι πολιτικοί επιθυμούν να ελέγχουν εις βάρος των πολιτών.
Έχουν αποκαλύψει πλέον, οτι υπάρχει ένα μηχανισμός αλίευσης ψήφων, ο οποίος καταργεί το Σύνταγμα και τη δημοκρατία.
Έχουν επηρεάσει τους πολίτες σε σημείο να αντιλαμβάνονται οτι οι εκλογές είναι ένας χώρος όπου η δημοκρατία πλήττεται και η διαφθορά ανθεί.
Καταλαβαίνουν πια οι πολίτες, οτι το δικαίωμά τους να εκφράζονται ελεύθερα, αμφισβητείται από τους πολιτικούς και μάλιστα έχει και πολύ αρνητικές συνέπειες για τη ζωή τους.
Δεν είναι πια η γιορτή της δημοκρατίας, που κάποτε πιστεύαμε. Έχει αλλοιωθεί σε σημείο οι πολιτικοί να απειλούν με καταστροφολογίες τους πολίτες, πριν τη διεξαγωγή τους. Δεν είναι αυτό άλλος ένας παράγοντας που φοβίζει τους πολίτες; Δεν είναι ένας τρόπος να τρομάξεις του πιο αδύναμους και τις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, που πιθανόν να ενδώσουν σε τέτοιους εκφοβισμούς; Δεν είναι αυτό τακτική προπαγάνδας βασισμένη στη ψυχολογία της μάζας; Άλλη μία τακτική που συγκεντρώνει ποσοστά στα κόμματα; Δεν είναι αυτά κερδισμένα ποσοστά για τα κόμματα που ωφελούνται από αυτή την προπαγανδιστική τακτική;
Αποχή λοιπόν σημαίνει, άρνηση συμμετοχής σε μία διαδικασία που γίνεται εις βάρος του λαού και όχι υπέρ του. Είναι άρνηση συμμετοχής σε έναν θεσμό ο οποίος δίνει βάρος σε αντιδημοκρατικά στοιχεία και πρακτικές, όπως είναι η συνεχής προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης. Η παραπάνω μικρή ανάλυση είχε σαν στόχο να μας δείξει οτι η προπαγάνδα των ΜΜΕ, επιδιώκει να διαμορφώσει άποψη στους ανθρώπους με εντελώς αντιδημοκρατικό τρόπο και οτι τα αποτελέσματα των εκλογών, προέρχονται, όχι από την ελευθερία έκφρασης του ατόμου, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα, αλλά από ένα τέχνασμα από ανθρώπους με γνώσεις ψυχολογίας της μάζας. Ο πολίτης δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα των εκλογών, όπως κάποια κομματόσκυλα μας λένε, οτι αν δεν τους ψηφίσουμε, θα δώσουμε δύναμη στους "κακούς" πολιτικούς, ενώ οι ίδιοι είναι οι "καλοί". Το αποτέλεσμα των εκλογών απορρέει από δεδομένα στατιστικής και όχι από την ελευθερία έκφρασης. Κοινοί προπαγανδιστές είναι όσοι υπερασπίζονται με πάθος την επιλογή της συμμετοχής στις εκλογές, διότι το αντίθετο θα φέρει τάχα μου ακυβερνησία.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίσει τι θα κάνει. Στο παρόν κείμενο, δεν συλλέγουμε ψήφους για κανέναν κόμμα. Ούτε προτείνουμε συγκεκριμένη δράση.
Δεν προτείνεις σε κάποιον να απέχει ή να μην απέχει από τις εκλογές. Αυτό θα ήταν επιχείρημα επιπέδου "ψηφισέ με, γιατί είμαι ο καλύτερος". Αυτό που λέμε είναι οτι αυτός που επιλέγει συνειδητά να απέχει από τις εκλογές είναι σίγουρα τόσο δημοκράτης, τουλάχιστον, όσο και εκείνος που συμμετέχει. Είναι λάθος να εκλαμβάνεται η αποχή από τις εκλογές, ως αποχή από τη δημοκρατία, διότι δεν είναι τέτοια.
Όποιος υποστηρίζει οτι αυτός που απέχει από τις εκλογές, δεν έχει άποψη και οτι βοηθάει το σύστημα, είναι πραγματικά άσχετος, αν δεν είναι κομματόσκυλο.
Άποψη δεν έχει ο φοβισμένος. Ο εκβιαζόμενος πολίτης. Ο "ψηφίζω τους κόκκινους, για να τιμωρήσω τους πράσινους", πολίτης. Αυτό λένε όσοι δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν και είναι θεμιτό. Απλά δηλώνουν οτι δεν ξέρουν. Δεν είναι αντιδημοκρατικό το να μην ξέρεις τι να ψηφίσεις.
Και τι θα γίνει αν η αποχή δώσει την ευκαιρία σε κάποιους να κατηγορήσουν τον λαό οτι δεν συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων;
Αυτή την ανοησία την έχουμε διαβάσει και πραγματικά μας εκπλήσσει.
Έλλειψη συμμετοχής των πολιτών στις εκλογές, δεν σημαίνει έλλειμα δημοκρατίας. Αυτό είναι φασιστική λογική και όχι δημοκρατική. Μόνο ένας φασίστας θα υποστήριζε οτι η έλλειψη συμμετοχής στις εκλογές δείχνει οτι ο λαός δεν επιθυμεί να συμμετέχει στη δημοκρατία. Μιλάμε για ένα αστείο επιχείρημα, οτι σε αυτή την περίπτωση, "ο λαός δεν είναι δημοκράτης". Στη δημοκρατία, οι αποφάσεις παίρνονται υπέρ του λαού. Δεν υπάρχει κανείς που θα μπορέσει να βγάλει από τη μέση τον λαό για να αποφασίσει μόνος του. Και με 100% αποχή, δεν αλλάζει κάτι. Ούτε εξασθενεί η δημοκρατία. Η απόφαση πάλι στα χέρια του λαού είναι.
Αυτός που απέχει, δεν το κάνει επειδή δεν του αρέσει η δημοκρατία. Ούτε επειδή δεν του αρέσουν τα κόμματα. Το κάνει γιατί αρνείται τη δημοκρατικότητα του θεσμού. Διότι παρακολουθεί, συμπολίτες του να εκφοβίζονται πριν τις εκλογές και να γίνονται θύματα προπαγανδιστικών τεχνασμάτων, οπότε και αρνείται να δώσει δικαίωμα στον οποιονδήποτε να δημοκρατικοποιήσει απάνθρωπες αντιλαϊκές πρακτικές και να "χαντακώσει" τον λαό στο όνομα της "δημοκρατίας".
Ας καταλάβουν ορισμένοι, οτι ο λαός δεν έχει ανάγκη την "έγκριση" των εκλογών για να εκφραστεί. Υπέρ του λαού γίνονται και οι εκλογές. Δεν είναι οι εκλογές πάνω από τον λαό. Κατί τέτοιο θα σήμαινε οτι οι εκλογές είναι πάνω και από τη δημοκρατία.
Τα υψηλά ποσοστά της αποχής στις προγούμενες εκλογές, υποδηλώνουν οτι ο κόσμος αντιλήφθηκε την κοροϊδία της ψευτοδημοκρατίας στην οποία ζει και έστειλε ένα προειδοποιητικό μήνυμα "αλλαγής" του εν λόγω συστήματος των εκλογών. Κι αν η αποχή φτάσει σε πλειοψηφικά ποσοστά, θα κινηθούν διαδικασίες που θα απαξιώσουν όσους θα συνεχίσουν να υποδύονται τους "εκπροσώπους "του λαού, πολιτικούς, μεγαλοεκδότες και λοιπούς προπαγανδιστές, με πρώτη πρώτη την ακύρωση του εκλογικού αποτελέσματος. Κανείς δεν τολμά να εκπροσωπεί έναν λαό που δηλώνει οτι δεν θέλει να τον εκπροσωπεί. Απλά φεύγει νύχτα...
Παναγιώτης Ζυγόπουλος  διαχειριστής istologia.gr