Kαθημερινά διαπιστώνουμε ειδικά εμείς οι νομικοί ότι η θεωρία από την πράξη απέχει παρασάγγας.... καθότι ο νόμος όπως μαρτυρά και η ίδια η λέξη του νέμει = μοιράζει πολλαπλές ερμηνείες. Οι εντυπωσιακές ακαδημαϊκές αγορεύσεις στα πανεπιστημιακά ιδρύματα περί αξιολογικών σταθμίσεων των έννομων αγαθών για την εφαρμογή των κανόνων δικαίου «κάμπτονται» πολλαπλώς στη πρακτική ή καλύτερα ερμηνεύονται υπό διαφορετικό πρίσμα... με αποτέλεσμα ο αιτών την νομική προστασία να επιδίδεται σε διαρκείς δικαστικούς αγώνες σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια Δικαστήρια...
και αναπόφευκτα να ψελλίζει συνεχώς την προσφυγή του σε διεθνείς πυλώνες δικαστικής προστασίας... Και τούτο πρέπει πάλι να εκληφθεί ως προνόμιο όταν ο νόμος σου δίδει την δυνατότητα να προσφύγεις σε ανώτερο ιεραρχικά Δικαστήριο.... Τι γίνεται όμως όταν υπάρχουν διαδικασίες που δεν προβλέπουν ένδικα μέσα.... Μία τέτοια είναι αυτή των ασφαλιστικών μέτρων.... Είναι γνωστό ότι τα ασφαλιστικά μέτρα διατάσσονται μόνο σε περίπτωση ύπαρξης ή πιθανολόγησης άμεσου και άλλως αναπότρεπτου κινδύνου προς εξασφάλιση ήδη υφιστάμενου δικαιώματος. Αποτελούν προσωρινή και όχι οριστική δικαστική προστασία και για το λόγο αυτό κατά κανόνα δεν πρέπει να εξίκνινται μέχρι την πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή η διατήρηση γιατί δεν είναι επιτρεπτή η δημιουργία αμετάκλητων καταστάσεων στις σχέσεις των διαδίκων.
Ο ανωτέρω όμως κανόνας που βρίσκεται στο άρθρο 692 παρ. 4 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας θα πρέπει κατά την ορθότερη ερμηνεία να υποχωρεί στις περιπτώσεις, που πιθανολογείται κίνδυνος σημαντικής προσβολής της αξίας του προσώπου και όχι απλώς περιουσιακών ζημιών. Μία ιδιαίτερη κατηγορία διαφορών που στην καθημερινή πρακτική εισάγονται με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων είναι εκείνες που αφορούν ζητήματα που ανακύπτουν μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών....
Στην περίπτωση αυτή από μία νομολογιακή επισκόπηση προκύπτει ότι τα Δικαστήρια διχάζονται ως προς την εφαρμογή του κανόνα 692 παρ .4 ΚΠολΔ και παρατηρούμε δικαστικές αποφάσεις που δέχονται να ρυθμίσουν προσωρινά με ασφαλιστικά μέτρα π.χ. την υποχρέωση του εργοδότη να εξακολουθήσει να αποδέχεται προσωρινά την εργασία εκείνου που πιθανολογείται ότι απολύθηκε ακύρως ή να αναγνωρίσουν προσωρινά ότι ακύρως απολύθηκε ή να αναστείλουν προσωρινά απόφαση παράνομης μεταθέσεως ή υπαλληλικού υποβιβασμού κατά πιθανολόγηση πάντα κ.ο.κ. με την αιτιολογία ότι δεν συνιστά ικανοποίηση του δικαιώματος του εργαζομένου για την κύρια υπόθεση αλλά από την άλλη πλευρά υφίστανται και δικαστικές αποφάσεις που θεωρούν ανεπίτρεπτη τη λήψη τέτοιας φύσεως ασφαλιστικών μέτρων με την αιτιολογία της αντίθεσης στο κανόνα του άρθρου 692 παρ. 4 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Κατά την επιστημονική γνώμη της γράφουσας η προσφυγή από τον εργαζόμενο στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση κατάστασης από τη βλαπτική μεταβολή της σύμβασης εργασίας του θα πρέπει να θεωρείται εύλογη αφού ανταποκρίνεται στους σκοπούς και στις προϋποθέσεις της διαδικασίας αυτής, προκειμένου ν’ αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος από την παράνομη συμπεριφορά του εργοδότη, η οποία επιφέρει επαχθείς συνέπειες για τον εργαζόμενο και δεν δημιουργεί (η προσφυγή στη διαδικασία αυτή) αμετάκλητη κατάσταση.
Η ασφαλιστέα αξίωση δεν εξαντλείται σε μια εφάπαξ παροχή, αλλά αποτελεί ειδικότερη εκδήλωση μιας διαρκούς έννομης σχέσης, που τίθεται σε προσωρινή λειτουργία. Διαφορετικά ο εργαζόμενος δυστυχώς παραμένει απροστάτευτος προσωρινά και άμεσα απέναντι στις μονομερείς βλαπτικές αποφάσεις της εργοδοσίας του.... Ας σκεφθούμε μόνο πόσο τραγικό μπορεί να αποβεί αυτό αν μένουν ουσιαστικά οι εργαζόμενοι -μέχρι την εκδίκαση των τακτικών αγωγών τους - απροστάτευτοι στις αδηφάγες ορέξεις της εκάστοτε εργοδοσίας ... Αν δεν ρυθμιστεί προσωρινά η κατάστασή τους κινδυνεύει να δημιουργηθεί μη αναστρέψιμη βλάβη εις αυτούς π.χ. από μία άκυρη απόλυση, από μία δυσμενή μετάθεση εκτός της πόλης της συνήθους διαμονής τους, με τις εντεύθεν συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό για τις οικογένειές τους, τα έξοδα μισθώσεων ή ακόμη βαρύτερα για περιπτώσεις εργαζομένων με προβλήματα υγείας τούτο μπορεί να αποβεί μοιραίο....
Φρονώ ότι με περισσή σχολαστικότητα και με διασταλτική ερμηνεία πρέπει να κρίνονται τέτοιες περιπτώσεις και να γίνεται αξιολογική στάθμιση των θιγόμενων αγαθών... καθώς το ασθενές μέρος που λέγεται εργαζόμενος βρίσκεται σε έωλη κατάσταση και δεν μπορεί να αποφύγει την καθυστέρηση της εκδίκασης της αγωγής του. Η βραχύβια απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων διάρκειας μηνών δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι υποκαθιστά το κύριο Δικαστήριο.
Η λύση αυτή αρμόζει τόσο στην προστασία που παρέχει το ουσιαστικό δίκαιο και μάλιστα το Σύνταγμα στην προσωπικότητα και στο δικαίωμα εργασίας του μισθωτού, όσο και στην έννοια των ασφαλιστικών μέτρων, χωρίς να πρέπει να τίθεται με δικαστική απόφαση σε χειρότερη μοίρα το ένα από τα υποκείμενα της εργασιακής σχέσης και της δίκης, διότι τούτο επίσης προσκρούει στο Σύνταγμα και στις γενικές, αρχές του δικαίου, που σε δεδομένο δημοκρατικό πολίτευμα έχουν ταχθεί για την προστασία και εξισορρόπηση των αμοιβαίων συμφερόντων.
*Η Νάντια Β.Γώγουλου είναι Δικηγόρος παρ ́ Εφέταις με Msc Πολιτικής Δικονομίας του Παν/μίου Αθηνών
Αναδημοσίευση από την Εφημ. ΗΜΕΡΑ 18/9/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου