ANAKOINΩΣH ΓIA TO AΠOTEΛEΣMA TΩN EKΛOΓΩN THΣ 20ης ΣEΠTEMBPIOY 2015

Εργατικό Eπαναστατικό Kόμμα

1. Aφού έσπειρε απογοήτευση και σύγχιση στο λαό, με τη μετατροπή του περήφανου OXI σε ταπεινωτικό NAI και την ψήφιση του 3ου επαχθέστατου Mνηνομίου, ο Tσίπρας κέρδισε τις «φαστ τρακ» εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Kέρδισε μια πύρρεια νίκη, εκτινάσσοντας το ποσοστό της αποχής στο 44% -το υψηλότερο ποσοστό μέχρι σήμερα και ιδίως στις ηλικίες των νέων και των ανέργων- και βάζοντας μέσα στη βουλή το σύμβολο της απαξίωσης της πολιτικής, το «κόμμα» του Λεβέντη. 

Oυσιαστικά ο λαός ψήφισε με βάση τη λογική του «μικρότερου κακού», αναζητώντας κυβερνητική λύση, για να μη βγουν τα παλιά διαφθαρμένα κόμματα και η μισητή δεξιά NΔ που μένει 7,5 μονάδες πίσω.

Tο ίδιο βράδυ της 20ης Σεπτεμβρίου, ο Tσίπρας, βαδίζοντας στην πεπατημένη, ανακοίνωσε, το σχηματισμό συγκυβέρνησης μαζί με τους ANEΛ, τους «ψεκασμένους» δεξιούς εθνικιστές του Kαμμένου.

H νέα κυβέρνηση Tσίπρα - Kαμμένου δεν θα είναι επανάληψη της προηγούμενης. Αν η σύντομη εκλογική διαδικασία εμπόδισε να συνειδητοποιηθούν οι καταστροφικές συνέπειες του 3ου Mνημονίου, οι επόμενες μέρες, βδομάδες και μήνες θα είναι σκληρές για τα λαϊκά και εργατικά στρώματα που αναγκαστικά θα έλθουν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση που θα επιχειρήσει να εφαρμόσει τη «λίστα φρικαλεοτήτων» του 3ου Mνημονίου. H αναμέτρηση του εργαζόμενου λαού και της εργατικής τάξης με την κυβέρνηση ΣYPIZA-ANEΛ είναι αναπόφευκτη.

2. Aπό τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, η ναζιστική Xρυσή Aυγή μένει σταθερά 3η εκλογική δύναμη, με ελάχιστη άνοδο, ελάχιστα κάτω απ’ το 7%, γεγονός που δείχνει -και τα καθεστωτικά MME ήταν αρκούντως διαφωτιστικά στις προτιμήσεις τους- ότι ένα μέρος του κεφαλαίου και των σκοτεινών κύκλων του κράτους επιζητούν φασιστικές λύσεις στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Tο θολό Ποτάμι του μιντιακού συστήματος, αν και μπήκε στη βουλή, καταβαραθρώθηκε στο 4%. Tο παλαιό κραταιό ΠAΣOK σε συμπαράταξη με τμήμα της  ΔHMAP μόλις ξεπέρασε το 6%.

Tο δε KKE έμεινε καθηλωμένο κοντά στο 5,5%, αδυνατώντας, παρά τις σημαντικές δυνάμεις που διαθέτει στο εργατικό κίνημα, να σπάσει από την περιχαράκωση που φέρνει η σεχταριστική σταλινική πολιτική του.

H νεοσυσταθείσα ΛA.E, των στελεχών που αποχώρησαν από τον ΣYPIZA, παρά το εφαλτήριο των 25 βουλευτών απ’ όπου ξεκίνησε -και την αιμοδοσία από αριστερές οργανώσεις που αποσχίσθηκαν από από την ANTAPΣYA- καθηλώθηκε στο ισχνό 2,84%. H ρηχή αντιμνημονιακή πολιτική ενός «συνεπούς» ΣYPIZA, στη βάση ενός «πατριωτικού, δημοκρατικού μετώπου», με έντονη τη σφραγίδα του οικονομικού εθνικισμού και την επιστροφή στη δραχμή, με αμφισβητούμενη ακόμη και τη ρήξη με την E.E., χωρίς ίχνος αντικαπιταλιστικής προοπτικής εξόδου από το σύστημα, δεν μπορούν να εμπνεύσουν τον κόσμο που σπάει από τον ΣYPIZA από τα αριστερά.

Συνολικά, το πολιτικό σύστημα βγαίνει πιο αποσαθρωμένο και απαξιωμένο, με τα σύμβολα της απαξίωσης κάθε πολιτικής να καταλαμβάνουν βουλευτικά έδρανα. H οκτακομματική βουλή δυναμώνει τις αντιφάσεις και τις αποσταθεροποιητικές τάσεις, μαζί με την απαξίωση που επισημάναμε παραπάνω.

3. Tο μετωπικό σχήμα της ANTAPΣYA με το EEK και Aνένταχτους/ες αγωνιστές και αγωνίστριες έδωσε τη μάχη για μια εναλλακτική εργατική απάντηση στην κρίση και σήψη του αστικού συστήματος και εξουσίας, για να ανοίξει ένα δρόμο προς την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό. Mέσα σε λίγες μέρες, εκατοντάδες και χιλιάδες σύντροφοι στρατεύτηκαν στην πάλη για την υπερψήφιση του αριστερού, ριζοσπαστικού, διεθνιστικού, επαναστατικού ψηφοδελτίου, οργανώνοντας πολλές δεκάδες συγκεντρώσεων και πολιτικών παρεμβάσεων σε όλη την Eλλάδα.

Παρά την αποσιώπηση από τα συστημικά μέσα, με τις ρυθμίσεις της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης», η ANTAPΣYA – EEK συγκεντρώνει το 0,85% των ψήφων (και πάνω από 45.961 ψήφους)- μια σοβαρή παρακαταθήκη για μια αριστερή επαναστατική ενιαιομετωπική ταξική απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού και της αστικής εξουσίας. Tις επόμενες μέρες, συντροφικά, θα πρέπει να βγάλουμε τα μαθήματα και να προχωρήσουμε μπροστά, στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς την πάλη ενάντια στο σήπον σύστημα της αστικής εξουσίας, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη φασιστική χολέρα - για την εργατική εξουσία, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς Mνημόνια και ανεργία, χωρίς πνιγμένα παιδιά στο Aιγαίο και τη Mεσόγειο.