Πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση. Η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προηγούμενες, δεν σκοπεύει να μειώσει το μέγεθος του Δημοσίου τομέα, ούτε να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν μια ακτίνα φωτός για το μέλλον. Ακολουθεί την τακτική της υπερφορολόγησης για να μαζεύει όσα της λείπουν προκειμένου να διατηρεί το πολυδάπανο δημόσιο, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των φόρων στην οικονομία και στην κοινωνία.
Γνωρίζει πολύ καλά οτι τα...
φορολογικά έσοδα που προβλέπει οτι θα συγκεντρώσει φέτος είναι αδύνατον να επιτευχθούν. Της το λένε και οι εταίροι. Παρ' όλα αυτά επιμένει στην πολιτική της υπερφορολόγησης χωρίς να έχει μια εναλλακτική στρατηγική για το τι θα κάνει όταν σε μερικούς μήνες επιβεβαιωθεί η υστέρηση των εσόδων και το δημοσιονομικό κενό. Τι σημαίνει αυτό; Ή ότι έχει υιοθετήσει το μοιρολατρικό "έχει ο Θεός" ή οτι σκοπεύει να ηγηθεί της λαικής αγανάκτησης - όταν αυτή εκδηλωθεί - στρεφόμενη κατά των κακών ξένων και μεταμφιεζόμενη σε αντιμνημονιακή αντιπολίτευση και τελικά να μας πάει ξανά σε εκλογές.
Όπως και να το δούμε, οι αριθμοί δεν βγαίνουν και αυτό συμβαίνει επειδή τα "ισοδύναμα μέτρα" ούτε είναι ισοδύναμα, ούτε δημιουργούν προοπτικές ανάπτυξης.
Η Ευρώπη τα γνωρίζει όλα αυτά, δεν είμαστε όμως αυτή τη στιγμή η προτεραιότητα της καθώς το προσφυγικό και οι γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή τους ανησυχούν περισσότερο από ότι τους ανησυχούμε εμείς. Εξάλλου, η Ευρώπη έχει μια "άμυνα" που δεν είχε πριν το καλοκαίρι και η άμυνα αυτή είναι το σχέδιο του Σόιμπλε για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, με το οποίο συμφωνούν όπως λέει ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών οι 15 από τους 18 ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών.
Το σχέδιο αυτό το οποίο μπορεί το καλοκαίρι να γράφτηκε βιαστικά για να αντιμετωπίσει ένα αιφνιδιαστικό ενδεχόμενο, έχει υποστεί έκτοτε πολλές επεξεργασίες και έχει συνταχθεί πλέον σε κάθε λεπτομέρεια, καλύπτοντας όλες τις πιθανές εξελίξεις. Και μάλλον αυτό το σχέδιο θα είναι η κατάληξη της ιστορίας αυτής, της μετά τη Χούντα ελληνικής ιστορίας, μια έξοδος από την ΟΝΕ που θα σφραγίσει και το τέλος της Μεταπολίτευσης. Θα μπούμε δηλαδή μέσα στο 2016 σε μια νέα φάση της ελληνικής ιστορίας ή καλύτερα της ελληνικής περιπέτειας και το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι οτι θα μπούμε σε αυτή τη φάση με την διεθνή υποστήριξη της Ευρώπης και των ΗΠΑ και δεν θα φύγουμε μόνοι μας, αλά Λαφαζάνης και Βαρουφάκης, ώς απόκληροι και καταδιωγμένοι.
Σε περίπτωση που το σχέδιο Σόιμπλε τεθεί σε εφαρμογή, η χώρα θα έχει δεχτεί μια τεράστια ήττα και οι ευθύνες για αυτή την ήττα θα βαραίνουν το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Θα βρεθούμε ταυτοχρόνως σε οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο ( ήδη βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο απλώς δεν το παραδεχόμαστε, όπως δεν παραδεχόμαστε ότι είμαστε πτωχευμένοι με υποθηκευμένο το μέλλον των επόμενων γενεών). Η κατάσταση με λίγα λόγια είναι απελπιστική, απλώς εμείς θα το αποδεχτούμε όταν δεν θα έχουμε λεφτά να πληρώσουμε τους φόρους μας ούτε να επιβιώσουμε, όταν τα ξένα funds θα μας κυνηγάνε να πληρώσουμε δάνεια σε Ευρώ χωρίς να έχουμε Ευρώ και όταν θα προσπαθούμε να διασώσουμε τα σπίτια μας από τις κατασχέσεις, ταμπουρωμένοι με καραμπίνες όπως υπέδειξε ο αδελφός του υπουργού Παιδείας κ. Φίλη σε πρόσφατη συνέντευξη του.
Η κατάντια μας με την έξοδο από το Ευρώ θα εξαρτηθεί από τον τρόπο με τον οποίο θα φύγουμε και αυτό θα καθοριστεί από τους ξένους εταίρους, αφού η δική μας κυβέρνηση και ο ελληνικός πολιτικός κόσμος συνολικά δεν θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί απολύτως τίποτα, ούτε θα θέλει να διαπραγματευτεί. Μοναδικό μέλημα των πολιτικών ήταν και παραμένει να διαχειρίζονται το σαπιοκάραβο, ακόμη και την ώρα που βυθίζεται, ηγούμενοι των κομματικών στρατών και των ημέτερων που προκάλεσαν την βύθιση.
Αν οι ξένοι, για οποιονδήποτε λόγο, δεν θέλουν να μας αφήσουν να πάμε στον πάτο και μας πετάξουν μερικά σωσίβια, θα επιβιώσουμε επιπλέοντας ώς φελοί με την ελπίδα να βγούμε σε μια άγνωστη ακτή, χωρίς πυξίδα, χωρίς τιμόνι, χωρίς πανιά.
Οι πολίτες γνωρίζουν έστω και ενστικτωδώς την κατάσταση, αλλά είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να αντιδράσουν, απλώς παίρνουν τα μέτρα τους όσοι και οπως μπορούν απέναντι σε αυτή την προοπτική. Η οικονομική ελίτ έχει ήδη μετακομίσει στο εξωτερικό, η ικανοί νέοι έχουν μεταναστεύσει και αναζητούν (επιτυχώς ευτυχώς) δουλειές στο εξωτερικό, πολλοί οργανώνουν την επιστροφή των οικογενειών τους στα χωριά μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν το κόστος της ζωής στην πόλη, κανείς δεν βλέπει προοτπικές. Οι μόνοι που βλέπουν προοπτικές είναι κάποιοι μεγάλοι ξένοι επενδυτές που θεωρούν ακόμη οτι η ελληνική κυβέρνηση θα καταφέρει να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και θα φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αν αυτό συμβεί, λένε, θα υπάρξουν μεγάλες ξένες επενδύσεις αφού η Ελλάδα είναι πλέον μια φθηνή χώρα. Δεν βλέπουν τα κακά σημάδια, δεν μπορούν να πιστέψουν οτι μόνοι μας θα κλωτσήσουμε και αυτή την ευκαιρία που μας δόθηκε. Θα το διαπιστώσουν όμως και αυτοί σύντομα και θα εξαφανιστούν.
Μοναδική ελπίδα των υπεραισιόδοξων, είναι οτι υπάρχει ένα διεθνές σχέδιο με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, το οποίο γνωρίζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ένα σχέδιο που μας περνάει από την συμμετοχή στην ΟΝΕ στην κηδεμονία των ΗΠΑ, παρέχοντας ασφάλεια και χρήμα για να συνεχίσουμε εμείς να παίζουμε το ρόλο του κακομαθημένου Ακρίτα του Δυτικού κόσμου. Μια θεωρία συνωμοσίας λοιπόν είναι η ελπίδα μας. Μια θεωρία συνωμοσίας που λέει ότι η Ελλάδα θα στηρίζεται οικονομικά και αμυντικά, ώστε, μαζί με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Τουρκία να αποτελούν το ανάχωμα του δυτικού κόσμου. Ίσως να είναι έτσι και μακάρι, αλλά δεν παύει αυτό το σχέδιο να αποτελεί προς το παρόν μια αυθαίρετη υπόθεση.
Κατά τα άλλα, το μόνο που μπορεί ο καθένας από εμάς να κάνει, είναι να προετοιμάζεται για μια πολύ απότομη προσγείωση μέσα στο 2016, παίρνοντας τα μέτρα του, όποια και όσα μπορεί ο καθένας.
Του κ.Γ.Νικολόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου