Μόνο οι εργάτες μπορούν να κρατήσουν τη ΛΑΡΚΟ στη ζωή

Στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο λάβαμε και δημοσιεύουμε: 

Η Γενική Συνέλευση του σωματείου των εργατών της ΛΑΡΚΟ στις 16/5 πραγματοποιείται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Όχι μόνο γιατί η κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο αλλά κυρίως γιατί η υλοποίηση του 3^ου Μνημονίου κρίνει τη τύχη της δημόσιας περιουσίας, μαζί και της ΛΑΡΚΟ. Όχι μόνο γιατί μπροστά στα μάτια των εργαζομένων και ανέργων χρεοκόπησε η πολιτική της ψεύτικης ελπίδας του Τσίπρα αλλά και γιατί και οι προηγούμενες πολιτικές των μνημονίων έχουν χρεοκοπήσει και δεν υπάρχει κανένας επίδοξος πολιτικός σωτήρας, εκτός αν νομίζει κανείς ότι ο πρωταθλητής των απολύσεων Μητσοτάκης αποτελεί τη λύση στη κρίση του καπιταλισμού. 

Όχι μόνο γιατί ζούμε σε μια χρεοκοπημένη χώρα, σε μια χρεοκοπημένη πολιτικά Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά γιατί η γαλλική νεολαία και οι μάζες στη Λατινική Αμερική εξεγείρονται ενάντια στη διάλυση της ζωής τους. Μόνο οι εργάτες μπορούν να κρατήσουν τη ΛΑΡΚΟ ζωντανή.

Το κλείσιμο των καμινιών με απόφαση της Διοίκησης της εταιρείας κατά την 3ήμερη απεργία (6,7,8 Μάη), ότι και να ισχυριστεί κανείς, είναι μια πρόβα λουκέτου. Αν αυτό έχει να συμβεί από το 1977 στη διάρκεια της μεγάλης απεργίας των 102 ημερών, τότε οι εργάτες στη ΛΑΡΚΟ θα πρέπει να έχουν αντιληφθεί ότι εκείνο που κρίνεται από εδώ και πέρα είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της επιχείρησης. Αν το ΔΣ του σωματείου ήθελε να εφαρμόσει τις αποφάσεις του για το απεργιακό πρόγραμμα θα χρειαζόταν κάτι περισσότερο από μια πολιτική της διαμαρτυρίας, ούτε θα αναλωνόταν με τους τοπικούς και μη βουλευτές, ούτε θα τους καλούσε να αναλάβουν ….τις ευθύνες τους. Οι παλιοί, νέοι και επίδοξοι σωτήρες έχουν ήδη χρεοκοπήσει τη χώρα. Πιστεύει κανείς ότι μπορούν να σώσουν τη ΛΑΡΚΟ; Ελπίζουμε επίσης ότι στις προσκλήσεις των βουλευτών δεν θα συμπεριληφθούν οι δολοφόνοι ναζιστές της Χρυσής Αυγής, με αρχηγό τον πλουσιότερο βουλευτή του κοινοβουλίου και πρώην έμμισθο υπάλληλο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ).

Η σύγκρουση με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ επισπεύδεται  μετά από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παραπέμψει το θέμα της ανάκτησης από το ελληνικό κράτος, των 160 εκατ. Ευρώ (που έχουν χαρακτηριστεί κρατικές ενισχύσεις), στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Η απόφαση αυτή είναι ο Δούρειος Ίππος  για να προχωρήσει η κυβέρνηση στην εφαρμογή του αντεργατικού και αντικοινωνικού σχεδιασμού του ΤΑΙΠΕΔ (σχεδιασμός ήδη από το 2014), για τριχοτόμηση της ΛΑΡΚΟ και εκποίηση της εν λειτουργία η μη. Η δημοσιονομική πειθαρχία των μνημονίων απαιτεί κάθε πλεόνασμα να πηγαίνει στο δημόσιο χρέος και όχι στη στήριξη της παραγωγής ή στη στήριξη της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης. Η διαδικασία αυτή φέρνει στην ημερήσια διάταξη το μερικό η ολοκληρωτικό κλείσιμο της επιχείρησης και την απόλυση των εργαζομένων. Επιπρόσθετα, η παρέμβαση οικονομικών εισαγγελέων γα να διαπιστώσουν την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (επομένως και της ΛΑΡΚΟ) επισπεύδει την εναρμόνιση των μισθών στα μισθολόγια της πείνας.

Σήμερα είναι πλέον επείγουσα η ανάγκη, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής να οργανώσουν συνελεύσεις και να συζητήσουν το πώς θα αντιμετωπίσουν την άμεση απειλή.  Το λουκέτο στη ΛΑΡΚΟ ή μετατροπή των εργασιακών σχέσεων σε σχέσεις δουλείας, θα οδηγήσει στην ερημοποίηση όλης της περιοχής. Είναι πλέον η στιγμή για τους εργαζόμενους στην ΛΑΡΚΟ όπως και σε κάθε εργασιακό χώρο να κινηθούμε ενάντια σε αυταπάτες και ψευδείς πολιτικάντικες υποσχέσεις που καταρρέουν μπροστά στην «μνημονιακή νομιμότητα», είτε των κυβερνήσεων της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, είτε των ψεύτικων ελπίδων που πλάσαρε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Ο μόνος δρόμος είναι να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να πάρουμε την ευθύνη του των αγώνων μας, να οργανωθούμε και να παλέψουμε για τους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας και για την τάξη μας, χωρίς να περιμένουμε κανένα επίδοξο σωτήρα. Ο εργάτης δεν ζει με μαυρογιαλούρους. Χρειαζόμαστε δουλειά, μισθούς αξιοπρέπειας, σχολειά για τα παιδιά μας και φροντίδα για τα γεράματά μας.  Μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να εφαρμόσουμε έναν κεντρικό σχεδιασμό στην παραγωγή σύμφωνα με της ανάγκες του κόσμου της εργασίας και όχι των χρηματιστηριακών κορακιών του κεφαλαίου.

Αν οι δεξιοί, πασόκοι και λοιποί πρόθυμοι έστρωσαν το δρόμο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε να υλοποιηθούν οι μνημονιακές συμφωνίες διαλύοντας την ελπίδα και τη προσδοκία ενός λαού που υποφέρει. Παρά τις υποχωρήσεις που έχουν γίνει και με ευθύνη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που οργανώνουν απεργίες επιτάφιους, το λαβωμένο εργατικό δυναμικό δεν έχει ηττηθεί και μπορεί να νικήσει με μια επαναστατική εναλλακτική πρόταση εξουσίας ενάντια στην καταστροφική πρόταση του κεφαλαίου που βάζει λουκέτο στη παραγωγική βάση της χώρας και μας μετατρέπει σε πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα.

• Πλήρης διαγραφή του χρέους, λεφτά για δουλειές, υγεία, παιδεία, πρόνοια, συντάξεις.
• Ούτε ένα ευρώ στα κοράκια της ΕΕ που οδηγούν τη ΛΑΡΚΟ σε λουκέτο.
• Για να μη ζήσουμε σα δούλοι, τα εργοστάσια, η ΛΑΡΚΟ και όλη η εξουσία στους εργάτες.

14-5-2016

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)