Aπο: rizopoulospost
Στην κυβέρνηση πανηγυρίζουν: Περάσαμε τον κάβο, θα κυβερνούμε τουλάχιστον ως το 2019, λένε όσοι από όλο αυτό τον ορυμαγδό επιλέγουν να αναδείξουν σε κύριο ζήτημα αν θα κυβερνούν «αυτοί» κι όχι οι «άλλοι». Ο Ντράγκι θα σπεύσει τώρα να κάνει τα δικά του «δωράκια», αίροντας το waver στα ελληνικά ομόλογα και εντάσσοντας την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, οπότε η ανάπτυξη θα πάρει μπρος, λένε οι πιο οικονομολογούντες.
Στην κυβέρνηση πανηγυρίζουν: Περάσαμε τον κάβο, θα κυβερνούμε τουλάχιστον ως το 2019, λένε όσοι από όλο αυτό τον ορυμαγδό επιλέγουν να αναδείξουν σε κύριο ζήτημα αν θα κυβερνούν «αυτοί» κι όχι οι «άλλοι». Ο Ντράγκι θα σπεύσει τώρα να κάνει τα δικά του «δωράκια», αίροντας το waver στα ελληνικά ομόλογα και εντάσσοντας την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, οπότε η ανάπτυξη θα πάρει μπρος, λένε οι πιο οικονομολογούντες.
Αποκρούσαμε το επιπλέον πακέτο που ζητούσε το ΔΝΤ, λένε οι πιο… αντιστασιακοί. Βγαίνουμε οσονούπω από τα μνημόνια, παιανίζουν οι πιο «χαχόλοι» και κάποιοι σε διατεταγμένη επικοινωνιακή υπηρεσία.
Ώστε, λοιπόν, «περάσαμε τον κάβο και τελειώσαμε»; Κάθε άλλο! Στην πραγματικότητα, ισχύει το εντελώς αντίθετο: μόλις τώρα αρχίσαμε! Όσο δε για τους παραπάνω ισχυρισμούς, δεν ισχύει ούτε ένας – περιλαμβανομένου και του πρώτου εξ αυτών («θα κυβερνούμε ως το 2019»)!
Για να επιβιώσει κοινοβουλευτικά και πολιτικά, αυτή η κυβέρνηση πήρε την «ευθύνη» να ψηφίσει ένα «πακέτο» που μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα «υπό εκκαθάριση εν λειτουργία»!
Είναι φανερό ότι το ζήτημα με την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου ελληνικού προγράμματος ήταν ένα: να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε η εύθραυστη πλειοψηφία των 153 βουλευτών να ψηφίσει όλες τις απαιτήσεις των δανειστών. Ό,τι έγινε αυτές τις μέρες, η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε, τα «σκηνικά» που στήθηκαν, η δραματοποίηση, η «επική αντίσταση στο ΔΝΤ», όλα μηδενός εξαιρουμένου, είχαν μόνο ένα σκοπό: να «μαζέψουν» τους 153 ώστε να ψηφίσουν «μονοκούκι» τα μέτρα.
Ο στόχος αυτός επετεύχθη και με το παραπάνω: ούτε μία βουλευτική ψήφος απώλεια! Είναι όμως ο μοναδικός «θρίαμβος» που κατήγαγε η κυβέρνηση – σε όλα τα άλλα, πραγματικά ή επινοημένα «μέτωπα» ηττήθηκε κατά κράτος:
Με τα τεκμήρια της επίσημης ανακοίνωσης του χθεσινού Eurogroup αλλά και των δηλώσεων Ντάισελμπλουμ ύστερα από την ολοκλήρωσή του, η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι η εξής:
1. Η κυβέρνηση είπε «Ναι σε όλα»
Όχι μόνο ψήφισε το Ασφαλιστικό όπως το ήθελαν οι δανειστές, αλλά δεσμεύτηκε (προφανώς όχι μόνο χθες, επίσημα, αλλά πολύ πριν…) ότι θα ψηφίσει και όλα τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα:
Το επιπλέον φορολογικό «πακέτο» των έμμεσων φόρων, με τη μαζική μετάταξη προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας κατανάλωσης στο θηριώδη νέο συντελεστή ΦΠΑ 23% (μεταξύ των οποίων, ρεύμα και νερό).
Τις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια: Όπου η ανακοίνωση τουEurogroup λέει ξεκάθαρα δύο πράγματα που υποτίθεται ότι ήταν κυβερνητικές «κόκκινες» γραμμές: πρώτο, ότι θα πωλούνται σταdistress funds ακόμη και ενήμερα δάνεια, δηλαδή «πράσινα», δεύτερο, ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι προσωρινή («με προσωρινή εξαίρεση τα μικρά δάνεια τα οποία έχουν ενέχυρο πρώτη κατοικία»).
Το «υπερταμείο» ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας: Του οποίου ο έλεγχος περνάει στους δανειστές (άλλη μία «ανεξάρτητη» από ελληνικό έλεγχο «αρχή», που θα διαχειρίζεται όλα τα εθνικά assets). Η ανακοίνωση του Eurogroup λέει: «(…) συμπεριλαμβανομένης μιας αρχικής μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων, ως μέρος των προαπαιτούμενων για την πρώτη αξιολόγηση». Η υπογράμμιση της λέξης «αρχικής» είναι δική μας: σε αυτό το ταμείο θα περάσει σταδιακά όλη η εθνική περιουσία κάθε μορφής και κατηγορίας, περιλαμβανομένων των μελλοντικών εσόδων από υδρογονάνθρακες, ακόμη και καλλιτεχνικών μνημείων…
Το μηχανισμό «αυτόματης διόρθωσης»: Ιδού τι λέει η ανακοίνωση τουEurogroup: «Ένα πρόσθετο μηχανισμό έκτακτης ανάγκης, ο οποίος θα πρέπει να νομοθετηθεί για να εξασφαλιστεί ότι μια δέσμη μέτρων, συμπεριλαμβανομένων προκαθορισμένων μέτρων, θα εφαρμοστεί αυτόματα, μόλις υπάρχουν αντικειμενικές ενδείξεις μη επίτευξης των ετήσιων στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος στο πρόγραμμα (3,5% σε μεσοπρόθεσμη βάση).» (η υπογράμμιση, δική μας) Πώς λοιπόν αποκρούστηκε το πρόσθετο «πακέτο», όταν ο «αυτόματος κόφτης» θα περιλαμβάνει προκαθορισμένα μέτρα;
2. Η ελάφρυνση του χρέους σημαίνει μνημόνια διαρκείας
Η συζήτηση για το χρέος αρχίζει στη βάση ενός πλαισίου κριτηρίων που έθεσε χθες το Eurogroup. Παύει να είναι «θεωρητική» και γι’ αυτό ακριβώς… πονάει! Κάτι που ήταν γενική δέσμευση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, τώρα επισημοποιείται και δείχνει τα δόντια του: ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ δεν σταματάει το 2018, αλλά αρχίζει το 2018! Με λίγα λόγια, από το 2018 και ύστερα, θα πρέπει να επιτυγχάνονται θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για μακρά σειρά ετών!
Όπως το είπε ο Ντάισλεμπλουμ, «θα πρέπει να εξεταστεί τι πρωτογενές πλεόνασμα μπορούμε να περιμένουμε (από την Ελλάδα) τις επόμενες 10ετίες…». Τις επόμενες δεκαετίες!!!
Αυτό σημαίνει πως όχι μόνο δεν «τελειώνουν» τα μνημόνια -όπως ισχυρίζονται κάποιοι κυβερνητικοί- αλλά αντίθετα διαιωνίζονται.
3. Το ΔΝΤ μένει
Το γεγονός ότι το ΔΝΤ δεν «υπογράφει» επίσημα το συμβιβασμό του Eurogroup, δεν σημαίνει καθόλου ότι φεύγει. Αντίθετα, μένει, και μάλιστα με εντελώς… επίφοβο τρόπο: επιφυλασσόμενο να διεκδικήσει μέχρι τέλους τις αξιώσεις του για τη σχέση πρωτογενών πλεονασμάτων – χρέους. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πάντως, έθεσε επισήμως όρο την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, αφού η ανακοίνωση γράφει:
«Μαζί με τη συμφωνία και εφαρμογή του πακέτου πολιτικής αυτής, η συμφωνία για το χρέος και οι επαρκείς διαβεβαιώσεις για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους αναμένεται να επιτρέψουν στο ΔΝΤ να συμμετάσχει στο πρόγραμμα». (υπογράμμιση δική μας)
Ο Εκλείδης Τσκαλώτος πρόσθεσε κάτι ενδεικτικό: «(…) έχουμε ελπίδες ότι επίσης το χρέος μπορεί να έχει επίσης ολοκληρωθεί (μέχρι το Eurogroup της 24ης Μαΐου)». Προφανώς δεν αισθάνεται καθόλου σίγουρος. Και πράγματι: Η ολοκλήρωση της συμφωνίας για το χρέος θα δείξει με ποιο τρόπο θα ενσωματωθούν τελικά οι απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Ρισκάρουμε την πρόβλεψη ότι αυτό όχι μόνο δεν θα γίνει στοEurogroup της 24ης Μαΐου, αλλά θα είναι το βασικό «μενού» της νέας «αναταραχής», που θα αρχίσει αμέσως μετά το… βρετανικό δημοψήφισμα. Αναλόγως του αποτελέσματος σε αυτό το κορυφαίας σημασίας δημοψήφισμα, αλλά και ανεξαρτήτων αποτελέσματος, οι δόσεις του Ιουλίου θα πληρωθούν, αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δι’ αυτής η Ελλάδα θα ξαναμπούν στο.. τηγάνι.
Επιμύθιο: μια οικονομία καθηλωμένη επί 9 συναπτά έτη στην ύφεση, αλλά και καθηλωμένη στο τραπέζι του Προκρούστη με τα διαρκή μνημόνια, τις περικοπές, τη φοροκαταιγίδα, εξασθενημένη από υψηλή ανεργία, φτώχεια που επεκτείνεται κ.λπ., πώς μπορεί να μπει στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης; Και τι μπορούν να κάνουν τα «δώρα» του κ. Ντράγκι, ακόμη και αν έρθουν, όταν αδυνατούν να βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης οικονομίες πολύ πιο ισχυρές και με πολύ λιγότερα προβλήματα σε όλη την Ευρώπη;
Ιδού λοιπόν… Όχι, μόνο δεν τελειώνουν, αλλά όλα εδώ αρχίζουν, σε μια χώρα που αναδεικνύεται πλέον και επισήμως «χώρα σε εκκαθάριση εν λειτουργία»…
Aπο: rizopoulospost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου