Να φύγετε, να πάτε αλλού...

Όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα, ακόμη κι αν αχνοφέγγει φως στο βάθος του τούνελ, τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Εάν δεν αλλάξουν, δε, σύντομα, η πορεία ίσως δεν είναι ευχερώς αναστρέψιμη…
Το χειρότερο απότοκο της παρούσας κρίσης, ίσως, δεν είναι η ραγδαία επιδείνωση του τρόπου διαβίωσης και συνολικά των συνθηκών καθημερινότητας για τα εκατομμύρια των κατοίκων αυτής της χώρας. Κυριότερα, είναι η... υπονόμευση του μέλλοντός της.





 

Διότι, όταν μία χώρα χάνει τους νέους της, χάνει ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει.

Τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η έρευνα της MRB και της διαΝΕΟσις, σύμφωνα με την οποία 3 στους 4 νέους αναζητούν τρόπους «απόδρασης» από την Ελλάδα, πιστοποιούν ακριβώς αυτό: εάν δεν υπάρξει αναστροφή των σημερινών συνθηκών και των πολιτικών που τις διαμορφώνουν, τα χειρότερα έρχονται…

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, αντικείμενο της οποίας ήταν οι διαγενεακές σχέσεις στην ελληνική κοινωνία υπό το πρίσμα της οικονομικής αυτονομίας όλων των συμμετεχόντων σε αυτήν, ποσοστό 75% εκ των 1.500 ερωτηθέντων, ηλικίας 18 έως 35 ετών, δηλώνει πως προσανατολίζεται στη… φυγή, σε αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο.

Για την ακρίβεια, ποσοστό 40,9% απαντά ευθέως «ναι» στο ερώτημα περί ενδεχόμενης μετοίκισης στο εξωτερικό και ποσοστό 34,1% απαντά «ίσως», προτάσσοντας ως κυριότερη αιτία τις τρομακτικά χαμηλές απολαβές με τις οποίες θα ήσαν αντιμέτωποι εάν παρέμεναν στην πατρίδα μας.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, στην πλειονότητά τους αυτοί οι νέοι άνθρωποι συντηρούνται σήμερα, όχι από τα όποια έσοδά τους από εργασία, αλλά από το «χαρτζιλίκι» που παίρνουν από την οικογένειά τους!

Αυτή η εικόνα, δε, αποτυπώνει την κατάσταση που υφίσταται σήμερα για τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι –εκ των πραγμάτων δεν έχουν ακόμη σταδιοδρομήσει- και μπορούν να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο φυγής τους στο εξωτερικό, στο πλαίσιο ενός φαινομένου που έχει χαρακτηριστεί ως «φυγή εγκεφάλων» (brain drain), τα τελευταία χρόνια.

Για τις αμέσως επόμενες ηλικιακές ομάδες, των 35-55 ετών, ποιες είναι οι «εναλλακτικές» λύσεις από τη σημερινή τους κατάσταση;

Ποια είναι η εναλλακτική λύση, για παράδειγμα, για έναν διπλωματούχο μηχανικό, δικηγόρο ή άλλο επιστήμονα, ο οποίος πέρασε ένα σημαντικό τμήμα της ζωής του στα θρανία και ακολούθησε τα επόμενα 20-25 χρόνια μία πορεία στον κλάδο του, ώστε να βρίσκεται σήμερα προ του φάσματος της… ένδειας;

Όταν το 81,5% των διπλωματούχων μηχανικών βρίσκεται ουσιαστικά εκτός επαγγέλματος, εξαιτίας των υπέρμετρων ασφαλιστικών εισφορών, όπως αποκάλυψε χθες ο πρόεδρος του ΤΕΕ, Γιώργος Στασινός, γιατί θα έπρεπε να ελπίζουμε στην διατήρηση του δυναμικού αυτού στην πατρίδα μας;

Όταν η αξία της ίδιας της απασχόλησης τίθεται εν αμφιβόλω για ολόκληρους κλάδους, όπως ο δικηγορικός, εξαιτίας της υπερφορολόγησης και των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε ότι ένας σημαντικός αριθμός εκ των ανθρώπων αυτών δεν προσανατολίζεται προς το εξωτερικό;

Έτσι όπως στέκουν τα πράγματα στην Ελλάδα δεν υπάρχει διέξοδος και κυριότερα δεν υπάρχει προοπτική.

Διότι ακόμη και εάν υπομείνει κανείς το σήμερα, με όσες δυνάμεις ή αντοχές διαθέτει, δίχως την προοπτική ενός καλύτερου αύριο, οι δυνάμεις αυτές σύντομα θα αποδειχθούν βραχύβιες.

Συμπεράσματα, όπως αυτά στα οποία κατέληξε η παραπάνω έρευνα της διαΝΕΟσις οφείλει να μην τα προσπερνά αβίαστα το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Για να κρατηθεί ο νέος κόσμος στη χώρα μας –και να επιβιώσει και ο μεγαλύτερος- δεν αρκεί μία ισχνή και ιδιαίτερα σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας.

Απαιτείται όραμα και προοπτική, που μπορεί να έλθει μόνον με μία γνήσια αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και του βαθμού οικονομικής ελευθερίας αυτού του τόπου.

Όσο για αυτό, δε, ουδέν στον… ορίζοντα!


Toυ κ.Ν.Γ.Δρόσου