Οι μέχρι τούδε ενδείξεις όμως από τους Ευρωπαίους, και κυρίως από τους Γερμανούς, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενθαρρυντικές, καθώς, όπως γράφουν όλα τα έγκυρα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, οι δανειστές δεν βλέπουν αναγκαίο να μας κάνουν μια γενναία ρύθμιση του χρέους στην παρούσα φάση έτσι ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο.
Η γερμανική πρόθεση, όπως διαρρέεται, είναι να μας δώσουν μια επιμήκυνση τριών χρόνων στις δανειακές υποχρεώσεις μας στον ESM και ανάλογα με τη συμμόρφωσή μας στις υποχρεώσεις και την τήρηση των μεταρρυθμίσεων θα ξαναδούν το όλο θέμα εν ευθέτω χρόνου.
Θέλω να ελπίζω ότι τελικά δεν θα είναι αυτή η κατάληξη των αποφάσεων του Eurogroup, γιατί τότε αλίμονό μας και, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με μια τέτοια δυσμενή εξέλιξη δεν υπάρχουν περιθώρια εξόδου στις αγορές. Ο φόβος, λοιπόν, υπάρχει και στην κυβέρνηση, η οποία παρότι έδωσε γην και ύδωρ και μοίρασε τόσο πόνο στον ελληνικό λαό, προκειμένου να φορέσουν γραβάτες με τη ρύθμιση του χρέους, τώρα κινδυνεύουν να γίνουν και κερατάδες και δαρμένοι.
Η ειδυλλιακή εικόνα που φιλοτεχνούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα με το τέλος των μνημονίων, την καθαρή έξοδο και τον εξοβελισμό της τρόικας ήδη έχει υποστεί σημαντικές διαβρώσεις όσο κι αν κάνουν ότι δεν το βλέπουν.
Ποιώντας την ανάγκην φιλοτιμίαν έχουν ήδη αποδεχθεί και μετά τον Αύγουστο μια αυστηρή εποπτεία που ουδεμία σχέση θα έχει με τις άλλες χώρες οι οποίες βγήκαν από μνημόνια, με τρίμηνους ελέγχους από τη νέου τύπου τρόικα. Οπως κυνικά, δε, αποκάλυψε ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, «εμείς οι Ευρωπαίοι δεν θα σας αφήσουμε στην τύχη σας. Θα είμαστε δίπλα σας μέχρι το 2059, οπότε θα πληρωθεί και η τελευταία δόση των δανείων που έχετε πάρει από τους Ευρωπαίους».
Με το «δίπλα σας» φυσικά δεν εννοούσε ως αρωγοί, αλλά ως ελεγκτές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ανάγκασαν τον Τσακαλώτο να βάλει ως υποθήκη τη δημόσια περιουσία έως του ποσού των 25 δισ., ως μια πρόσθετη εξασφάλιση των δανειστών ότι θα πάρουν τα λεφτά τους. Δίπλα σ’ αυτά ήρθε και ο Μάριο Ντράγκι να ανακοινώσει το τέλος του QE, δηλαδή του φθηνότερου χρήματος στις ευρωπαϊκές τράπεζες, στο τέλος του χρόνου, και πάνω που φτάνουμε στη βρύση δεν θα μπορέσουμε και πάλι να πιούμε νερό.
Και θυμάστε επ’ αυτού πόσος ντόρος και πόση κουβέντα είχε γίνει από την κυβέρνηση προκειμένου να πείσει τους βουλευτές της να ψηφίσουν τα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης, για το φθηνό χρήμα που θα έμπαινε στις τράπεζες και θα διαχεόταν στην πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη. Από αυταπάτη σε αυταπάτη διαρκώς αυτά τα παιδιά.
Επειδή, λοιπόν, στο μέτωπο της οικονομίας, της καθημερινότητας και της επιβίωσης των πολιτών το αφήγημα της κυβέρνησης πάσχει και το είδαν εγκαίρως, αποφάσισαν να ρίξουν το βάρος σ’ ένα άλλο γήπεδο, αυτό των εθνικών θεμάτων. Τι στο καλό, τζάμπα πήραν το βραβείο του χειρότερου διαπραγματευτή από το Χάρβαρντ;
Θαρρείς και τους έταξε κάποιος να συνομιλήσουν με την Ιστορία και ανέλαβαν να επιλύσουν με τον δικό τους τρόπο τις διαφορές μας με τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και δεν ξέρω ποιους άλλους θα ανακαλύψουν προσεχώς. Δεν ξέρω από πού τους ανατέθηκε αυτή η εργολαβία και την αποδέχθηκαν ασμένως, αλλά αυτό που είναι γεγονός είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (65%-70%) είναι αντίθετη με την προωθούμενη λύση στο Σκοπιανό και τους γράφει στα παλιά της τα παπούτσια.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, δεν είναι η αδιαφορία και ο ζαμανφουτισμός για τη γνώμη της πλειοψηφίας, αλλά ο βαρύτατος τραυματισμός της ίδιας της Δημοκρατίας...
Του κ.Β.Στεφανακίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου