Εργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο
ΛΑΡΚΟ 26 Απριλίου 2020
Τοποθέτηση στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου στο σωματείο εργαζομένων ΛΑΡΚΟ, Την Δευτέρα 27 Απριλίου 2020, με θέμα: «Πρόταση κινητοποιήσεων του Διοικητικού Συμβουλίου στη γενική συνέλευση της Τρίτης 28 Απριλίου 2020 στην πύλη εργαζομένων στις 13:00 το μεσημέρι».
Συνάδελφοι
Όλοι οι εργαζόμενοι, σύμφωνα με αυτά που μας έχουν ανακοινώσει επίσημα, πετσοκόβονται. Ο πιο χαμηλόμισθος, αυτός που σήμερα παίρνει καθαρά 700 και 800 ευρώ, χάνει 5 μισθούς ετησίως, ενώ αυτό κλιμακώνεται σύμφωνα με τον τελικό μισθό και τα επιδόματα που έχει ο καθένας. Ο μόχθος μιας ζωής, όπως είναι οι αποζημιώσεις και όλα τα δεδουλευμένα, διάφορα παρακρατημένα από τους μισθούς μας, όπως οι εισφορές για το ασφαλιστήριο συνταξιοδοτικό συμβόλαιο, όλα αυτά, πηγαίνουν σε λίστα πιστωτών. Και όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό σημαίνει...κλάψε Χαράλαμπε.
Επίσης γνωρίζουμε ότι αυτά είναι η αρχή. Έχουμε μπροστά μας ενδεχόμενες διαθεσιμότητες ή εκ περιτροπής εργασίας. Δηλαδή το επόμενο βήμα της κυβέρνησης και της εκκαθάρισης είναι να μας πάνε στα μισά των πετσοκομμένων. Παρά αυτές τις θυσίες, σε 10, το πολύ 16 μήνες από σήμερα, στο τέλος δηλαδή της διαδικασίας που προβλέπει ο νόμος, όλοι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ απολυόμαστε χωρίς αποζημιώσεις. Θα πάρουμε ως αντίτιμο για τα χρόνια εργασίας σε αυτό εδώ το εργοστάσιο,
για τους νεκρούς που θρηνήσαμε είτε από εργατικό ατύχημα, είτε από επαγγελματική ασθένεια, ένα πετσοκομμένο νούμερο επάνω σε χαρτί.
Τίποτα άλλο. Το μόνο διασφαλισμένο που έχουμε είναι το επίδομα ανεργίας για έναν χρόνο.
Αυτά που διαμορφώνουν σήμερα είναι οι όροι εργασίας, που θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο στο ενδεχόμενο, για εμάς δεν είναι de facto, αν βρεθεί κάποιος ιδιώτης. Ιδιώτης, που αν βρεθεί, αν την λειτουργήσει, «θα πάρει όσους θέλει και με τους όρους που θέλει», όπως λένε και οι υπουργοί Χατζηδάκης και Σταικουρας όπου βρεθούν και όπου σταθούν.
Την ίδια ώρα:
Σφράγισαν στο πλούσιο μεταλλείο της Καστοριάς μία «προίκα» ενός εκατομμυρίων τόνων ετοιμοπαράδοτου μεταλλεύματος αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που δημιουργήθηκε από την κλοπή των δεδουλευμένων
από τους μεροκαματιάρηδες.
Το χρηματικό ποσό των 35 εκατομμυρίων ευρώ που πήρε ο ειδικός διαχειριστής, από τα οποία τα δύο εκατομμύρια είναι η αμοιβή του για ένα χρόνο για να βγάλει εις πέρας την εκκαθάριση εν λειτουργία , τελικά το παίρνει, αλλά η λειτουργία δεν υφίσταται. Κόβει μισθούς, δημιουργεί όρους που θέλει ο ιδιώτης, δίνει. Έδωσε 7 εκατομμύρια ευρώ
σε μεγαλοεργολάβο της Εύβοιας για να κάνει αποκάλυψη που θα είναι έτοιμη τον Δεκέμβριο. Δηλαδή δημιουργεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού και τις περικοπές από τους μισθούς μας κι άλλη προίκα και άλλους όρους.
Το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ συνεχίζει να απαξιώνεται συνειδητά. Στόχος να εκποιηθεί τσάμπα, βερεσέ, χωρίς εργαζόμενους.
Θα πάρουν και άλλη χρηματοδότηση από τον ελληνικό προϋπολογισμό, όχι για να σωθεί η ΛΑΡΚΟ, ούτε για να πληρώνουν τους μισθούς μας, ούτε για να την βάλουν σε λειτουργία. Θα πάρουν και αλλά και άλλα και άλλα, για
να ολοκληρώσουν το έγκλημα.
Σε αυτά συνάδελφοι, συμφωνούμε όλοι από την πρώτη στιγμή. Τα κουβεντιάσαμε στο διοικητικό συμβούλιο πολλές φορές. Τα γνωρίζουν και οι εργαζόμενοι. Και όσοι λένε διαφορετικά από αυτά είναι σε ανοιχτή γραμμή με την κυβέρνηση και παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους .
Σήμερα με ευθύνη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ο ειδικός διαχειριστής και η εταιρεία που συνεργάζεται έχουν σταματήσει επί τηςουσίας τη λειτουργία του εργοστασίου. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί ένα από τα 5 Καμίνια και αυτό είναι σε υπολειτουργία. Όπως γνωρίζουμε από τα λεγόμενά τους , στην καλύτερη των περιπτώσεων, άντε να βάλουν κι
άλλο ένα καμίνι σε λειτουργία.
Θεωρούμε μεγάλη πολιτική ευθύνη αυτό το γεγονός. Σκάνδαλο. Εδώ μιλάμε ότι ψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο προσκομίζοντας ψευδή στοιχεία στη Βουλή και στην κοινή γνώμη. Στοιχεία που παρουσίαζαν την ΛΑΡΚΟ «μη βιώσιμη»
αλλά και τους εργαζόμενους ως «καλοπληρωμένους και καλοπερασάκηδες».
Το ψήφισαν πετώντας λάσπη για τους εργαζόμενους και στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ που είναι περιουσία του λαού. Το ψήφισαν με πρόσχημα ότι η ΛΑΡΚΟ θα πάει «εν λειτουργία σε εκκαθάριση». Τελικά, μέσα από την εφαρμογή του νόμου που ψήφισαν, η ΛΑΡΚΟ σήμερα έχει σταματήσει επί της ουσίας τη λειτουργία, χωρίς κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Αυτήν την ευθύνη που έχει μεγάλο, μα πάρα πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση συνάδελφοι, αλλά και διαχειριστικό, επαγγελματικό κόστος για τον ειδικό διαχειριστή κύριο Μελέτη και την εταιρία deloitte που συνεργάζεται, κατά τη γνώμη μας, δεν πρέπει να τους
δώσουμε το άλλοθι να την φορτώσουν στους εργαζόμενους.
Δεν συμφωνούμε σε καμία περίπτωση με τη λογική που λέει ότι οι «μέχρι τώρα κινητοποιήσεις δεν τους έκαναν τίποτα». Μέχρι σήμερα τους έχουμε γίνει αγκάθι. Ας μη ξεχνάμε. Η εκκαθάριση του 1986, έκανε προκαταβολικά 200 απολύσεις. Ας μη ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει καταγεγραμμένη τόση μεγάλη περίοδος, με μηδενική σχεδόν παραγωγή και η ΛΑΡΚΟ να μην έχει προχωρήσει σε διαθεσιμότητες ή απολύσεις εργαζομένων εργολαβιών. Αν δεν υπήρχαν οι κινητοποίησης που κάναμε μέχρι σήμερα, αυτά θα είχαν προχωρήσει.
Ομόφωνα δεν αποδεχόμαστε την κατάσταση, δεν την νομιμοποιούμε, θα παλέψουμε δυναμικά για να την ανατρέψουμε. Σε αυτό, που ο καθένας μας έχει τους προβληματισμούς του, είναι στο ποιά μορφή αγώνα θα
προτείνουμε στους συναδέλφους για να ψηφιστεί με όσο γίνεται μεγαλύτερη πλειοψηφία, αλλά και ως μορφή να εξυπηρετεί τον στόχο μας.
Εμείς λέμε συνάδελφοι ότι η έναρξη της νέας φάσης αγώνα, δεν πρέπει να είναι με απεργία διαρκείας μια και έξω. Σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτουμε και την απεργία διαρκείας, αλλά όχι αυτή τη στιγμή, στην συνέχεια ίσως ναι.
Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ το 1977 έκαναν απεργία διαρκείας για τέσσερις μήνες, αλλά έκαναν απεργία διαρκείας σε μία επιχείρηση που τότε έχανε 10 εκατομμύρια δραχμές την ημέρα από την απεργία και αυτά που
απαιτούσαν οι εργαζόμενοι ήταν 10 εκατομμύρια δραχμές για όλο το χρόνο. Οι Ηρωικοί χαλυβουργοί το 2009 έκαναν 9 Μήνες απεργία διαρκείας, αλλά βγήκαν σε αυτή τη μορφή αγώνα εφόσον ο «καλός ιδιώτης» Μάνεσης τους πρότεινε να διαλέξουμε μεταξύ της εκ περιτροπής εργασίας
ή 250 απολύσεων στο σύνολο 400 εργαζομένων.
Η κυβέρνηση και ειδική διαχείριση έχει μία τεράστια ευθύνη, τεράστιοπολιτικό, διαχειριστικό και επαγγελματικό κόστος που δεν λειτουργεί το εργοστάσιο. Ζορίζονται όλοι τους πάρα πολύ. Περπατώντας οι εργαζόμενοι σε απεργία διαρκείας τους αμβλύνουμε αυτό το ζόρισμα, όπου είναι μεγάλο και με άλλες μορφές κινητοποιήσεων μπορεί να αξιοποιηθεί
αποτελεσματικά. Μπορούμε να το σηκώσουμε πολιτικά.
Λέμε όχι στην απεργία διαρκείας αυτή τη στιγμή και χωρίς να την απορρίπτουμε ως μορφή πάλης μελλοντικά, προτείνουμε:
Mε αιτήματα
· Θέλουμε δουλειά. Βάλτε σε λειτουργία το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ και τα μεταλλεία.
· Πάρτε πίσω τις περικοπές. Κάτω τα χέρια από τις
αποζημιώσεις. Διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
· Πάρτε πίσω το νόμο έκτρωμα, ακυρώστε την εκκαθάριση και την ιδιωτικοποίηση.
· Χρηματοδοτήστε τη ΛΑΡΚΟ για να επαναλειτουργήσει, να εκσυγχρονιστεί και να αναπτυχθεί παραπέρα ανοίγοντας δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, προσφέροντας δισεκατομμύρια στα ελληνικά κρατικά
ταμεία.
· Σταματήστε τη ληστεία και την απαξίωση στην περιουσία όλου του ελληνικού λαού. Πλέον η ΛΑΡΚΟ μπορεί να χρηματοδοτηθεί απεριόριστα. Είναι γεγονός ότι έχει μπει ο κλάδος παραγωγής σιδηρονικελίου, επί της ουσίας η ΛΑΡΚΟ διότι μόνο αυτήν παράγει σιδηρονικελιο , στη λίστα τον επιχειρήσεων που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το κράτος χωρίς αυτό να θεωρείται κρατική ενίσχυση.
Ως ξεκίνημα την 1η Μάη, δυναμικές κινητοποιήσεις με τη μορφή 24ωρων απεργιών κάθε 6η ημέρα και απεργιακές συγκεντρώσεις ή με ενδιάμεσες 4 ώρες στάσης ανά βάρδια ή ότι άλλη μορφή, κλιμακωτή και εναλλασσόμενη θέλετε να συζητήσουμε, αλλά όχι τώρα απεργία διαρκείας .
Η κυβέρνηση και τα συμφέροντα που θέλουν να αρπάξουν την λεία της ΛΑΡΚΟ δεν είναι εύκολος αντίπαλος, δεν θα κάνουν εύκολα πίσω. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με την μορφή 24ωρων. Δεν είναι αδύναμες κινητοποιήσεις.
Δεν είναι λίγο στις συγκεκριμένες συνθήκες οι εργαζόμενοι να χάνουν πέντε και έξι μεροκάματα το μήνα. Παράλληλα με αυτές μπορούμε να ανοίξουμε απεργιακό ταμείο, να καλέσουμε ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, σωματεία να δείξουν την αλληλεγγύης τους. Όλο αυτό το διάστημα που
θα κρατήσουν οι κινητοποιήσεις να εξασφαλιστεί το μικρότερο που πρέπει, για να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους.
Η κυβέρνηση έχει ζοριστεί και θέλει να ξεμπερδεύει μαζί μας. Η κυβέρνηση δεν φοβάται αγανακτισμένος. Γνωρίζει ότι η αγανάκτηση γρήγορα ξεφουσκώνει. Φοβάται αποφασισμένους, όπου με ψυχραιμία απαντούν, ανάλογα και με αποφασιστικότητα έχουν αντοχή στον πόλεμο που
τους κάνουν. Μόνο έτσι θα είμαστε οι τελικοί νικητές.
Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν άκυρο στον γενικό συμβιβασμό και ψηφίσουν κινητοποιήσεις. Αν τελικά δεν καταλήξουμε σε κοινή πρόταση κινητοποιήσεων, εμείς εκ το προτέρων δηλώνουμε ότι θα στηρίξουμε όποιο αγωνιστικό αποτέλεσμα βγάλει η κάλπη.
ΓΙΑ ΤΟ Ε.Α.Μ
ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
ΛΑΡΚΟ 26 Απριλίου 2020
Τοποθέτηση στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου στο σωματείο εργαζομένων ΛΑΡΚΟ, Την Δευτέρα 27 Απριλίου 2020, με θέμα: «Πρόταση κινητοποιήσεων του Διοικητικού Συμβουλίου στη γενική συνέλευση της Τρίτης 28 Απριλίου 2020 στην πύλη εργαζομένων στις 13:00 το μεσημέρι».
Συνάδελφοι
Επίσης γνωρίζουμε ότι αυτά είναι η αρχή. Έχουμε μπροστά μας ενδεχόμενες διαθεσιμότητες ή εκ περιτροπής εργασίας. Δηλαδή το επόμενο βήμα της κυβέρνησης και της εκκαθάρισης είναι να μας πάνε στα μισά των πετσοκομμένων. Παρά αυτές τις θυσίες, σε 10, το πολύ 16 μήνες από σήμερα, στο τέλος δηλαδή της διαδικασίας που προβλέπει ο νόμος, όλοι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ απολυόμαστε χωρίς αποζημιώσεις. Θα πάρουμε ως αντίτιμο για τα χρόνια εργασίας σε αυτό εδώ το εργοστάσιο,
για τους νεκρούς που θρηνήσαμε είτε από εργατικό ατύχημα, είτε από επαγγελματική ασθένεια, ένα πετσοκομμένο νούμερο επάνω σε χαρτί.
Τίποτα άλλο. Το μόνο διασφαλισμένο που έχουμε είναι το επίδομα ανεργίας για έναν χρόνο.
Αυτά που διαμορφώνουν σήμερα είναι οι όροι εργασίας, που θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο στο ενδεχόμενο, για εμάς δεν είναι de facto, αν βρεθεί κάποιος ιδιώτης. Ιδιώτης, που αν βρεθεί, αν την λειτουργήσει, «θα πάρει όσους θέλει και με τους όρους που θέλει», όπως λένε και οι υπουργοί Χατζηδάκης και Σταικουρας όπου βρεθούν και όπου σταθούν.
Την ίδια ώρα:
Σφράγισαν στο πλούσιο μεταλλείο της Καστοριάς μία «προίκα» ενός εκατομμυρίων τόνων ετοιμοπαράδοτου μεταλλεύματος αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που δημιουργήθηκε από την κλοπή των δεδουλευμένων
από τους μεροκαματιάρηδες.
Το χρηματικό ποσό των 35 εκατομμυρίων ευρώ που πήρε ο ειδικός διαχειριστής, από τα οποία τα δύο εκατομμύρια είναι η αμοιβή του για ένα χρόνο για να βγάλει εις πέρας την εκκαθάριση εν λειτουργία , τελικά το παίρνει, αλλά η λειτουργία δεν υφίσταται. Κόβει μισθούς, δημιουργεί όρους που θέλει ο ιδιώτης, δίνει. Έδωσε 7 εκατομμύρια ευρώ
σε μεγαλοεργολάβο της Εύβοιας για να κάνει αποκάλυψη που θα είναι έτοιμη τον Δεκέμβριο. Δηλαδή δημιουργεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού και τις περικοπές από τους μισθούς μας κι άλλη προίκα και άλλους όρους.
Το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ συνεχίζει να απαξιώνεται συνειδητά. Στόχος να εκποιηθεί τσάμπα, βερεσέ, χωρίς εργαζόμενους.
Θα πάρουν και άλλη χρηματοδότηση από τον ελληνικό προϋπολογισμό, όχι για να σωθεί η ΛΑΡΚΟ, ούτε για να πληρώνουν τους μισθούς μας, ούτε για να την βάλουν σε λειτουργία. Θα πάρουν και αλλά και άλλα και άλλα, για
να ολοκληρώσουν το έγκλημα.
Σε αυτά συνάδελφοι, συμφωνούμε όλοι από την πρώτη στιγμή. Τα κουβεντιάσαμε στο διοικητικό συμβούλιο πολλές φορές. Τα γνωρίζουν και οι εργαζόμενοι. Και όσοι λένε διαφορετικά από αυτά είναι σε ανοιχτή γραμμή με την κυβέρνηση και παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους .
Σήμερα με ευθύνη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ο ειδικός διαχειριστής και η εταιρεία που συνεργάζεται έχουν σταματήσει επί τηςουσίας τη λειτουργία του εργοστασίου. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί ένα από τα 5 Καμίνια και αυτό είναι σε υπολειτουργία. Όπως γνωρίζουμε από τα λεγόμενά τους , στην καλύτερη των περιπτώσεων, άντε να βάλουν κι
άλλο ένα καμίνι σε λειτουργία.
Θεωρούμε μεγάλη πολιτική ευθύνη αυτό το γεγονός. Σκάνδαλο. Εδώ μιλάμε ότι ψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο προσκομίζοντας ψευδή στοιχεία στη Βουλή και στην κοινή γνώμη. Στοιχεία που παρουσίαζαν την ΛΑΡΚΟ «μη βιώσιμη»
αλλά και τους εργαζόμενους ως «καλοπληρωμένους και καλοπερασάκηδες».
Το ψήφισαν πετώντας λάσπη για τους εργαζόμενους και στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ που είναι περιουσία του λαού. Το ψήφισαν με πρόσχημα ότι η ΛΑΡΚΟ θα πάει «εν λειτουργία σε εκκαθάριση». Τελικά, μέσα από την εφαρμογή του νόμου που ψήφισαν, η ΛΑΡΚΟ σήμερα έχει σταματήσει επί της ουσίας τη λειτουργία, χωρίς κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Αυτήν την ευθύνη που έχει μεγάλο, μα πάρα πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση συνάδελφοι, αλλά και διαχειριστικό, επαγγελματικό κόστος για τον ειδικό διαχειριστή κύριο Μελέτη και την εταιρία deloitte που συνεργάζεται, κατά τη γνώμη μας, δεν πρέπει να τους
δώσουμε το άλλοθι να την φορτώσουν στους εργαζόμενους.
Δεν συμφωνούμε σε καμία περίπτωση με τη λογική που λέει ότι οι «μέχρι τώρα κινητοποιήσεις δεν τους έκαναν τίποτα». Μέχρι σήμερα τους έχουμε γίνει αγκάθι. Ας μη ξεχνάμε. Η εκκαθάριση του 1986, έκανε προκαταβολικά 200 απολύσεις. Ας μη ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει καταγεγραμμένη τόση μεγάλη περίοδος, με μηδενική σχεδόν παραγωγή και η ΛΑΡΚΟ να μην έχει προχωρήσει σε διαθεσιμότητες ή απολύσεις εργαζομένων εργολαβιών. Αν δεν υπήρχαν οι κινητοποίησης που κάναμε μέχρι σήμερα, αυτά θα είχαν προχωρήσει.
Ομόφωνα δεν αποδεχόμαστε την κατάσταση, δεν την νομιμοποιούμε, θα παλέψουμε δυναμικά για να την ανατρέψουμε. Σε αυτό, που ο καθένας μας έχει τους προβληματισμούς του, είναι στο ποιά μορφή αγώνα θα
προτείνουμε στους συναδέλφους για να ψηφιστεί με όσο γίνεται μεγαλύτερη πλειοψηφία, αλλά και ως μορφή να εξυπηρετεί τον στόχο μας.
Εμείς λέμε συνάδελφοι ότι η έναρξη της νέας φάσης αγώνα, δεν πρέπει να είναι με απεργία διαρκείας μια και έξω. Σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτουμε και την απεργία διαρκείας, αλλά όχι αυτή τη στιγμή, στην συνέχεια ίσως ναι.
Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ το 1977 έκαναν απεργία διαρκείας για τέσσερις μήνες, αλλά έκαναν απεργία διαρκείας σε μία επιχείρηση που τότε έχανε 10 εκατομμύρια δραχμές την ημέρα από την απεργία και αυτά που
απαιτούσαν οι εργαζόμενοι ήταν 10 εκατομμύρια δραχμές για όλο το χρόνο. Οι Ηρωικοί χαλυβουργοί το 2009 έκαναν 9 Μήνες απεργία διαρκείας, αλλά βγήκαν σε αυτή τη μορφή αγώνα εφόσον ο «καλός ιδιώτης» Μάνεσης τους πρότεινε να διαλέξουμε μεταξύ της εκ περιτροπής εργασίας
ή 250 απολύσεων στο σύνολο 400 εργαζομένων.
Η κυβέρνηση και ειδική διαχείριση έχει μία τεράστια ευθύνη, τεράστιοπολιτικό, διαχειριστικό και επαγγελματικό κόστος που δεν λειτουργεί το εργοστάσιο. Ζορίζονται όλοι τους πάρα πολύ. Περπατώντας οι εργαζόμενοι σε απεργία διαρκείας τους αμβλύνουμε αυτό το ζόρισμα, όπου είναι μεγάλο και με άλλες μορφές κινητοποιήσεων μπορεί να αξιοποιηθεί
αποτελεσματικά. Μπορούμε να το σηκώσουμε πολιτικά.
Λέμε όχι στην απεργία διαρκείας αυτή τη στιγμή και χωρίς να την απορρίπτουμε ως μορφή πάλης μελλοντικά, προτείνουμε:
Mε αιτήματα
· Θέλουμε δουλειά. Βάλτε σε λειτουργία το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ και τα μεταλλεία.
· Πάρτε πίσω τις περικοπές. Κάτω τα χέρια από τις
αποζημιώσεις. Διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
· Πάρτε πίσω το νόμο έκτρωμα, ακυρώστε την εκκαθάριση και την ιδιωτικοποίηση.
· Χρηματοδοτήστε τη ΛΑΡΚΟ για να επαναλειτουργήσει, να εκσυγχρονιστεί και να αναπτυχθεί παραπέρα ανοίγοντας δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, προσφέροντας δισεκατομμύρια στα ελληνικά κρατικά
ταμεία.
· Σταματήστε τη ληστεία και την απαξίωση στην περιουσία όλου του ελληνικού λαού. Πλέον η ΛΑΡΚΟ μπορεί να χρηματοδοτηθεί απεριόριστα. Είναι γεγονός ότι έχει μπει ο κλάδος παραγωγής σιδηρονικελίου, επί της ουσίας η ΛΑΡΚΟ διότι μόνο αυτήν παράγει σιδηρονικελιο , στη λίστα τον επιχειρήσεων που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το κράτος χωρίς αυτό να θεωρείται κρατική ενίσχυση.
Ως ξεκίνημα την 1η Μάη, δυναμικές κινητοποιήσεις με τη μορφή 24ωρων απεργιών κάθε 6η ημέρα και απεργιακές συγκεντρώσεις ή με ενδιάμεσες 4 ώρες στάσης ανά βάρδια ή ότι άλλη μορφή, κλιμακωτή και εναλλασσόμενη θέλετε να συζητήσουμε, αλλά όχι τώρα απεργία διαρκείας .
Η κυβέρνηση και τα συμφέροντα που θέλουν να αρπάξουν την λεία της ΛΑΡΚΟ δεν είναι εύκολος αντίπαλος, δεν θα κάνουν εύκολα πίσω. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με την μορφή 24ωρων. Δεν είναι αδύναμες κινητοποιήσεις.
Δεν είναι λίγο στις συγκεκριμένες συνθήκες οι εργαζόμενοι να χάνουν πέντε και έξι μεροκάματα το μήνα. Παράλληλα με αυτές μπορούμε να ανοίξουμε απεργιακό ταμείο, να καλέσουμε ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, σωματεία να δείξουν την αλληλεγγύης τους. Όλο αυτό το διάστημα που
θα κρατήσουν οι κινητοποιήσεις να εξασφαλιστεί το μικρότερο που πρέπει, για να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους.
Η κυβέρνηση έχει ζοριστεί και θέλει να ξεμπερδεύει μαζί μας. Η κυβέρνηση δεν φοβάται αγανακτισμένος. Γνωρίζει ότι η αγανάκτηση γρήγορα ξεφουσκώνει. Φοβάται αποφασισμένους, όπου με ψυχραιμία απαντούν, ανάλογα και με αποφασιστικότητα έχουν αντοχή στον πόλεμο που
τους κάνουν. Μόνο έτσι θα είμαστε οι τελικοί νικητές.
Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν άκυρο στον γενικό συμβιβασμό και ψηφίσουν κινητοποιήσεις. Αν τελικά δεν καταλήξουμε σε κοινή πρόταση κινητοποιήσεων, εμείς εκ το προτέρων δηλώνουμε ότι θα στηρίξουμε όποιο αγωνιστικό αποτέλεσμα βγάλει η κάλπη.
ΓΙΑ ΤΟ Ε.Α.Μ
ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου