Κομματική… παρθενορραφή

                                               Του Θανάση Νικολαίδη                                                                                                           

ΤΟΥΣ θέλαμε ενωμένους ενάντια στη διαφθορά. Πέρα από «ιδεολογίες» και κόμματα. Τους δυο «μεγάλους», με το μεγάλο μερδικό τους για την κατάντια. Τους περιμέναμε τολμηρούς να ξεσπαθώνουν δείχνοντας με το δάχτυλο ενόχους στα… φίλια τμήματα. Όχι στον «εχθρό», απέναντι. Δεν το έπραξαν και χαθήκαμε στην αναζήτηση. Δεν έστερξαν στην αυτοκάθαρση των «ιδεολογικών» τους σχηματισμών και η αμφισβήτησή μας ανταγωνίζεται τη διαφθορά σε μέγεθος, ανάκατη με αηδία.

ΚΑΙ, βέβαια, της δεξιάς (σχηματικά ο όρος) τα παλικάρια κουβαλούν την ιστορία και τις εμπειρίες τους. Από δράσεις που απαιτούσαν την ακίδα του δόρατος για επίθεση και την ασπίδα σιδερένια, για την άμυνά τους. «Ξέρεις να κρύψεις; Κλέψε!». Και το’ καναν πράξη και πρακτική πολλά της «εθνικοφροσύνης» άξια παλικάρια, σε εποχές που «τα’ σκιαζε η φοβέρα».

ΚΑΝΟΥΜΕ άλμα και πάμε στο σοσιαλιστικό  ΠΑΣΟΚ, πριν αξαλλαγεί σε εκσυγχρονιστικό, με τα… αστέρια και αστεράκια του. Με τον κ. Σημίτη να διαχειρίζεται ως πρωθυπουργός μυθώδη (ευρωπαϊκά) ποσά και κάποιους τριγύρω του να… ξερογλείφονται. Είδαν τη ζωή μπροστά, κοίταξαν πίσω για τιμωρημένους, (χαμο)γέλασαν με τους δειλούς που δεν τολμούσαν, ξεφύλλισαν το νόμο της ατιμωρησίας τους και τράβηξαν… μπροστά. Κι έστειλαν τον… ιδρώτα τους στην Ελβετία γρονθοκοπώντας την Ελλάδα (μπάχαλο)- μάνα που γέννησε το… βιος τους και ανέχτηκε την απιστία τους.

ΚΑΙ σήμερα; Αντί τα κόμματα να «κρεμάσουν» τους αμαρτωλούς, πασκίζουν να τους κρύψουν. Μη φανεί πως είχαν μέσα τους κλέφτες χωρίς(!;) να το ξέρουν. Μη τους φορτώσουν τη ρετσινιά(;) του κλεπταποδόχου με τους κλεφταράδες κάτω απ’ τη μύτη τους και πως υπέθαλπαν «εγκληματίες».

ΔΕΝ το’ καναν αυτό τα κόμματα για λογαριασμό τους και για πάρτη μας-το κάνουν οι «αρχές», μεμονωμένα. Με ανθρώπους δημοσιοϋπαλληλικής αντίληψης και… ταχύτητας. Κυνήγι πολεμιστών με «λιανοντούφεκα» απέναντι σε αντίπαλο με κανόνια. Το Κράτος απ’ τη μια και με την ανοργανωσιά του, απέναντι οργανωμένοι που ξέρουν να θολώνουν τα νερά, όταν δεν κρύβονται. Κρατικοί φορείς και όργανα με ανθρώπους (χωρίς κίνητρα και ιδιαίτερο… πάθος για την αλήθεια), που δεν… πολυγουστάρουν το κυνήγι και την αναμέτρηση.

ΑΓΝΟΗΣΑΝ την (αυτο)κάθαρσή τους τα (δυο μεγάλα) κόμματα (και τα αποσχισθέντα αποκόμματα). Προτίμησαν τη συσκότιση και ρόλο παρατηρητή. Την παρθενορραφή, που, βέβαια, δεν τους επαναφέρει τη χαμένη τους παρθενία.