Τα
τρέχοντα γεγονότα, ως θέαμα «ήδιστον», απευθύνονται σε κάθε γούστο. Αν
θέλεις «να φτιαχτείς» με θεομηνίες και καταστροφές διότι απολαμβάνεις
στον κινηματογράφο τέτοιες ταινίες, δεν έχεις παρά να δεις τι συμβαίνει
στην άτυχη Ιαπωνία. Αν πάλι «τη βρίσκεις» με βία και αιματηρές μάχες, ιδού ο φρικτός πόλεμος στη Λιβύη. Τέλος, αν σου αρέσουν οι «δραματικές κωμωδίες», με χρεωμένους ως τα αυτιά, υπάρχει η Ευρωζώνη. Όλα τα ανωτέρω καταδεικνύουν εναργώς πού πορεύεται ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος της 3ης χιλιετίας.
Πώς αλλάζουν τα ευρωπαϊκά πράγματα, τόσο γρήγορα! Πριν από δύο χρόνια, στη χώρα μας επικρατούσε απραξία, απόγνωση και αφασία, λόγω του μεγάλου πανικού που προκλήθηκε, διότι το κυβερνών κόμμα διαπίστωσε πως «του την έφερε» η ΝΔ με το έλλειμμα που «αποκαλύφθηκε» ότι ήταν υπερδιπλάσιο από όσο είχε δηλώσει ο πρώην υπουργός οικονομίας επισήμως. Αλλά τελικά αποδεικνύεται πως ουκ ολίγοι γνώριζαν περίπου η, με ακρίβεια το πραγματικό ύψος τού ελλείμματος και φυσικά πρώτος ο πρωθυπουργός μέσω Προβόπουλου. Τότε ακριβώς δεχθήκαμε τις πρώτες «χρήσιμες» δωρεάν συμβουλές, από τους θορυβημένους επικεφαλής των Ecofin και ΕΚΤ: « Τι κάθεστε; Ακολουθήστε το λαμπρό παράδειγμα της Ιρλανδίας που προέβη σε άμεσες περικοπές μισθών και συντάξεων».
Όπως είχαν πράξει οι Ιρλανδοί, πράξαμε κι εμείς, παρά τις προηγηθείσες ρητές διαβεβαιώσεις ότι ουδείς θα τολμήσει να πειράξει μισθούς και συντάξεις. Ποιο το αποτέλεσμα; Μηδέν εις το «πηλίκιον», όπως θα λέγαμε μέχρι πρότινος. Οι επιχειρήσεις κλείνουν, τα μαγαζιά βάζουν λουκέτο (26% στην περιφέρεια Αττικής). Ο λαός το έχει εμπεδώσει ωσάν επιμελής μαθητής που θέλει να πάρει άριστα στο μάθημα «λιτότητα» και αγοράζει ελάχιστα πράγματα-στις μεγάλες εκπτώσεις κατά προτίμηση- γι’αυτό και παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο μια μείωση του παλαιού μας φίλου πληθωρισμού που επανήλθε να μας «συμπαρασταθεί».
Διανύουμε τώρα μια μακρά πορεία ιδεολογικού «αντικαταναλωτισμού», της Ανγκελας Μέρκελ ρήμασι πειθόμενοι που οδηγεί εκ του ασφαλούς σε ανεξέλεγκτη ύφεση, κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου, θεσμοθετημένη αντιπαραγωγικότητα και ανεργία, ενώ παράλληλα η ίδια η Μέρκελ μάς θέτει θέμα ανταγωνιστικότητας με σχεδόν ανύπαρκτο τζίρο και νεκρωμένη την ελληνική αγορά και με σχεδόν ανύπαρκτες εξαγωγές, αφού τις ανέλαβε η ίδια αποκλειστικά. Αυτή εξάγει οι υπόλοιποι εισάγουν. Καθόλου συμπτωματικά αυτή η δυστοκία εξαγώγιμων προϊόντων εμφανίζεται και σε άλλες P(I)IG, όπως στην άλλοτε οικονομικά εύρωστη Ισπανία.
Η «φρόνιμη» Ελλάδα και η «άτακτη» Ιρλανδία
Η τραγική όμως ειρωνεία είναι ότι το άλλοτε καμάρι της ευρωπαϊκής οικονομίας, η δακτυλοδεικτούμενη Ιρλανδία, υποβαθμίστηκε σε μία από τις 4-5 P(I)IGS, όπως η Ελλάδα, χάνοντας την εύνοια των πρώην Ευρωπαίων θαυμαστών της. Προχτές (11.3.2010) αργά τη νύχτα στις Βρυξέλες, η Ανγκέλα Μέρκελ, μέσα στην απαστράπτουσα χλομάδα της, θριαμβολογούσε που η «Συνθήκη για το Ευρώ» ή, «Σύμφωνο για την Ανταγωνιστικότητα»), πήρε τελικά τις ευλογίες των 17 (ύστερα από κάποιες τροπολογίες) και η Μέρκελ μοίραζε πεταχτά φιλάκια σε Σαρκοζί, Παπανδρέου κ.ά., ενώ η επί των «Εξωτερικών Υποθέσεων και Ασφαλείας» βαρονέσα Αστον, που δεν ήξερε τι ακριβώς να κάνει, επέλεξε να ασπασθεί τας μαλακάς παρειάς του baby face Ισπανού σοσιαλιστή πρωθυπουργού Θαπατέρο. Επανερχόμενοι στην ομοιοπαθή και «ισόκυρη» Ιρλανδία, αυτή έφυγε από τις Βρυξέλες με άδεια χέρια και πολλές επιπλήξεις(κατσάδες) -ιδίως από τον Σαρκοζί- διότι ο τριών ημερών πρωθυπουργός της Εντα Κένι δεν γνώριζε ποιος κουμαντάρει την ΕΕ.
Επέμενε να μην αυξήσει τους χαμηλούς εταιρικούς φόρους, αλλά και να τύχει των δανειακών διευκολύνσεων, (-1 % όπως η Ελλάδα) Η Μέρκελ του υπενθύμισε τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ, του «δούναι (πολλά) και λαβείν» (ολίγα), πράγμα που ουδόλως αποδέχθηκε και δεν έλαβε ουδέν παρά των εχόντων. Αναμενόμενα οι ρόλοι αντιστράφηκαν και τώρα το παράδειγμα προς μίμηση είναι η Ελλάδα (υπερήφανη για τον έπαινο των σοφιστών) που κάνει αιματηρές θυσίες οι οποίες κύριος οίδε πότε και τι θα αποδώσουν ώστε να μειωθούν υπέρογκο χρέος και έλλειμμα. Η επιβεβλημένη λιτότητα μετανοίας στους «καλοπερασάκηδες» Ελληνες εκτιμάται από τους πολιτισμένους του Βορρά της ΕΕ, που πιστεύουν ότι μετά από τον διάρκειας ενός και πλέον έτους διεθνή διασυρμό τους- ιδίως αλλά όχι μόνον από τα γερμανικά ταμπλόιντ, συνετίστηκαν επί τέλους, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται με αυτή χώρα που έχει τόσο κακό μητρώο διαχείρισης και μακρά παράδοση προσφυγής στην εύκολη λύση του δανεισμού.
Αυτή η ουσιαστικά «Πύρρειος νίκη» της φρόνιμης Ελλάδος στη Διάσκεψη των Βρυξελλών, έπεισε ελάχιστους Ελληνες πολίτες, ως προς την αντικειμενική της αξία, αφού σχεδόν ουδείς, πιστεύει πως θα εξοικονομήσουμε εν οιωδήποτε ευθέτω χρόνω το ποσό των 50 δις ευρώ που οφείλουμε να αποδώσουμε,έως το 2015-ακόμα κι αν πουλήσουμε τα ατομιικά μας περιουσιακά-για να αποδείξουμε ότι όντως «ανανήψαμε» κατά μία παλαιά ορολογία. Ομως το συνολικό κόστος του «δούναι» της Ελλάδας θα γνωστοποιηθεί ανήμερα της Παναγίας, αλλά και της Εθνικής μας εορτής (25/3) και γνωρίζοντας πλέον καλά την Μέρκελ, δεν θα εκπλαγούμε από το ύψος του ανταλλάγματος που θα καταβάλουμε για τις «παραχωρήσεις».
Οι PIGS και το κοινό τους( ; ) μέλλον
Το εγγενές συλλογικό και υπαρξιακό άγχος των Ελλήνων, είναι απόλυτα ταυτισμένο με την εσαεί δυσάρεστη οικονομική πραγματικότητα. Η πιεστική ανάγκη για λιτότητα- τουλάχιστον για την Ελλάδα- προϋπήρξε της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης. Απλώς τώρα επειδή ανήκουμε στην μεγάλη ευρω-οικογένεια, και αυτή το θέτει ως ζήτημα ζωής και θανάτου, αφού θεωρεί την δημοσιονομική μας ασθένεια μεταδοτική, έχοντας αναπτύξει μια νοσηρή φοβία για το ευρώ, μας επιβαρύνει με πολύ αυξημένες υποχρεώσεις, προς αποκατάστασή μας. Υπήρξαμε το κατεξοχήν ιδρυτικό μέλος της λέσχης των P(I)IGS: Πορτογαλία, (Ιταλία) Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία.
Αλλά η Ιταλία μάλλον την σκαπουλάρισε, ακριβώς όπως ο ξένοιαστος καβαλάρης πρωθυπουργός της, ενώ οι άλλες με συμπλεγματική αυταρέσκεια, διακηρύσσουν ότι δεν θα καταντήσουν, σαν την Ελλάδα, με πρώτη μάλιστα την άρτι πεσούσα στην «στοργική αγκάλη» ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ. Ιρλανδία, ενώ το έγκριτο der spiegel προειδοποιεί πως και η Πορτογαλία θα ακολουθήσει την πορεία της Ιρλανδίας που ακολούθησε αυτήν της Ελλάδος, αλλά και επιφανείς οικονομολόγοι διαβεβαιώνουν ότι και η Ισπανία θα ακολουθήσει το δρόμο τής Πορτογαλίας που μέλλει οσονούπω να ακολουθήσει το δρόμο της Ιρλανδίας που θα ακολουθήσει σταθερά- καθώς θα αποδειχθεί- την πορεία της Ελλάδας!
Αναζητώντας τα αίτια της κατάρρευσης των PIGS πολλοί αναλυτές τα αποδίδουν πρωτίστως στους υψηλούς μισθούς των χωρών της ευρωζώνης και το «ευρωβόρον» κράτος πρόνοιας. Αλλά αν θυμάστε, εμείς οι Ελληνες αναρωτιόμαστε διαρκώς πότε επιτέλους οι χαμηλοί μισθοί μας θα εξομοιωθούν με το μέσο ευρωπαϊκό μισθό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον κράτος πρόνοιας (βλ. αίσχος συνταξιούχων που πληρώνουν από την τσέπη τους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Υπάρχει όμως υπερτροφικό -και καθόλου προνοιακό- κράτος αργόμισθων, κλεπτοκρατών, μεγάλου αριθμού βουλευτών σε σχέση τον πληθυσμό μας, πολλών υπουργείων που χρειάζονται άμεσα («Υπουργείο Συντονισμού των Υπουργείων»), με υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς. Υπάρχουν πρυτάνεις και αντι-πρυτάνεις έχοντες λιμουζίνες και «σωφέρ», υπάρχουν «προσωπικότητες» όπου τους διατίθενται αστυφύλακες για την ασφάλειά τους.
Το χειρότερο, υπάρχει η διαφθορά (« πάει σύννεφο») όπου δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Από τη διασπάθιση δημόσιου πλούτου, την δωροδοκία-δωροληψία και την φοροδιαφυγή, που η τρόικα είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι δεν καταπολεμάται, μέχρι πού, άραγε ; Πώς να αισιοδοξούμε, σαν τον πρωθυπουργό, ελπίζοντας ότι διά μαγείας θα αλλάξουμε εμείς και οι πολιτικοί που προέρχονται από εμάς; «Ας είμαστε ρεαλιστές», όπως άδει λαρυγγίζων ο διαχρονικός πρίγκηψ του λαϊκού τραγουδιού αλλά και επιστήθιος φίλος της Εφορίας.
Απο: ΤΟ ΒΗΜΑ - ΘΑΝΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ
Ο Θάνος Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής στο ΑΠΘ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου