1η Μάη: Γιορτή της Άνοιξης και των Εργαζομένων - Μηνύματα

Ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, καθώς η πρώτη ημέρα του Μαΐου καθιερώθηκε ως γιορτή της Άνοιξης. Αλλά η 1η Μαΐου καθιερώθηκε και ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας (Σοσιαλιστικής) Διεθνούς στις 20 Ιουλίου 1889 στο Παρίσι [...]
Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια.

Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη.

Η Πρωτομαγιά είναι μία από τις ελάχιστες γιορτές, χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο, με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών, οι οποίες έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας.

Για τη λαϊκή αντίληψη, στο Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.

Η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας (Σοσιαλιστικής) Διεθνούς στις 20 Ιουλίου 1889 στο Παρίσι, εις μνήμην των θυμάτων του μακελειού του Σικάγου την 1η Μαΐου του 1886, όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διεκδικούσαν οκτάωρη εργασία και καλύτερες συνθήκες δουλειάς.

Ύστερα από αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα, η Πρωτομαγιά υιοθετήθηκε ως η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης και οι εκδηλώσεις της έλαβαν έκτοτε ετήσιο χαρακτήρα λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης σε όλο τον κόσμο.

Επίσημη γιορτή πολύ μεγάλης σημασίας, αφού είναι αφιερωμένη στους εργατικούς αγώνες και το σοσιαλιστικό κίνημα, είναι η Πρωτομαγιά στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στην Κούβα, ενώ υπήρξε κορυφαίο γεγονός στην πρώην ΕΣΣΔ που συνοδευόταν από μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, παρουσία του γενικού γραμματέα του ΚΚΣΕ, της κυβέρνησης και σύσσωμου του Ανωτάτου Σοβιέτ.

Η πρώτη ελληνική κινητοποίηση για την εργατική Πρωτομαγιά πραγματοποιήθηκε το 1893 από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη που ιδρύθηκε στις 20 Ιουλίου 1890 και εξέδιδε την εφημερίδα «Σοσιαλιστής». Περίπου 2000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο (την Κυριακή στις 2 Μαΐου, αφού η Πρωτομαγιά ήταν Σάββατο και εργάσιμη ημέρα) και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας και της κρατικής ασφάλισης για τα θύματα εργατικών ατυχημάτων.

Μηνύματα για την Εργατική Πρωτομαγιά

Μήνυμα του Δημάρχου Λαμιέων Γιώργου Κοτρωνιά
Ημέρα μνήμης και τιμής είναι η Πρωτομαγιά, που συμβολίζει τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για ένα καλύτερο αύριο αφού από το 1888, αποτέλεσε και αποτελεί ένα σταθμό και μια αφετηρία για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Για όλους αυτούς, που θυσιάστηκαν για τη διασφάλιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, αλλά και για όλους, όσους συνεχίζουν με τους αδιάκοπους αγώνες τους να αγωνίζονται για το αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου για εργασία, άνοδο του βιοτικού επιπέδου, βελτίωση της ποιότητας ζωής, των συνθηκών και των όρων εργασίας.

Πέρα όμως από τη διαχρονική της σημασία, σήμερα o εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, προσλαμβάνει και μια άλλη διάσταση, αφού οικονομική κρίση, ο εφιάλτης της ανεργίας και η ραγδαία αύξηση των οικονομικά εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας καθιστούν τα ζητήματα της εργασίας και της οικονομικής επιβίωσης ως κεντρικά ζητήματα, στον προβληματισμό και την αναζήτηση για την παραγωγή και το σχεδιασμό της πολιτικής τόσο στην χώρα μας, όσο και στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Ο Δήμος Λαμιέων, με πνεύμα ενότητας, αλληλεγγύης και αγωνιστικότητας τάσσεται στο πλευρό των εργαζομένων στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τιμά τους αγώνες τους.
Ο εορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς συνιστά ημέρα απόδοσης τιμής στους δίκαιους και μακροχρόνιους αγώνες των εργαζομένων.

Μήνυμα του βουλευτή Χρήστου Σταϊκούρα
Η εφετινή Πρωτομαγιά, βρίσκει τη χώρα μας σε μια από τις δυσχερέστερες οικονομικά στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της και τους Έλληνες πολίτες σε μια περίοδο σκληρής και επώδυνης δοκιμασίας. Η αδιέξοδη οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε μια περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης. Η ανεργία καλπάζει, τα «λουκέτα» πολλαπλασιάζονται, ο κοινωνικός ιστός αποδιοργανώνεται. Το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας σε συνδυασμό με την εντεινόμενη αβεβαιότητα στο περιβάλλον εργασίας, έχει βυθίσει τους Έλληνες πολίτες σε κλίμα εθνικής κατάθλιψης.

Το μήνυμα της Πρωτομαγιάς που αφορά στο δικαίωμα της εργασίας, της βελτίωσης των εργασιακών συνθηκών και της ποιότητας ζωής εν γένει, είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Και η μεγάλη ιστορική ευθύνη όλων μας, ως Έλληνες, είναι να πιστέψουμε στις ίδιες δυνάμεις μας και να αντιστρέψουμε την πορεία της χώρας. Πορεία, η οποία απαιτεί και καθιστά αδήριτη την ανάγκη αλλαγής πολιτικής. Πολιτική, η οποία θα στοχεύει στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην καταπολέμηση της ανεργίας και την ενίσχυση της απασχόλησης.
Εύχομαι σε όλες και όλους καλή Πρωτομαγιά και καλό μήνα.

Μήνυμα ΣΥΡΙΖΑ Φθιώτιδας
Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι μια μέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες της εργατικής τάξης, που ξεκίνησαν από το Σικάγο το 1886 για τη διεκδίκηση του 8ωρου και συνεχίζονται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στην κάθε είδους καταπίεση, στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
Αυτή την περίοδο στη χώρα μας οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες, δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση από την κυβέρνηση, την τρόικα και το κεφάλαιο.
Η χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. € της Τρόικας συνοδεύεται με νέους ακόμα πιο επαχθείς για τους εργαζόμενους όρους, με ληστρικά επιτόκια και διαρκή λιτότητα και επιτήρηση της χώρας μας.
Η κυβέρνηση και η Τρόικα, την ίδια στιγμή που δίνουν χαριστικά στις τράπεζες άλλα 30 δισ. € (συνολικά μέχρι τώρα 108 δις.), ετοιμάζουν ως συνέχεια του μνημονίου με το ενδιάμεσο δημοσιονομικό πλαίσιο 2012-2015 μία νέα πιο μεγάλη λεηλασία, ύψους 26 δισ. € σε βάρος των εργαζομένων. Με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. «ξεπουλούν» τον δημόσιο πλούτο προωθώντας το μεγαλύτερο στην ιστορία της χώρας μας εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό έγκλημα.
Τα αλλεπάλληλα κυβερνητικά και τροικανά αντιλαϊκά μέτρα αυξάνουν την ύφεση, τη φτώχεια και την ανεργία, διαλύουν το κοινωνικό κράτος (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, πρόνοια). Η τρομοκρατία της πιθανής χρεοκοπίας της χώρας χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για την χρεοκοπία των λαϊκών στρωμάτων με το «κούρεμα» μισθών και συντάξεων και την κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Η προωθούμενη υπό την κηδεμονία της τρόικας αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους θα είναι προς όφελος των τοκογλύφων πιστωτών της χώρας μας και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις έχει εξαπολύσει ένα τσουνάμι αυταρχισμού, κρατικής καταστολής, ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και των κινημάτων κοινωνικής αντίστασης (διόδια, εισιτήρια, κλπ). Επίσης με την υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας οδηγεί σε περιθωριοποίηση και απαξίωση το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα.
Το «Σύμφωνο για το ευρώ», που ψηφίστηκε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ και από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, οδηγεί σε αιώνια λιτότητα, δραματική μείωση των μισθών, πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να γίνει δημοψήφισμα για να μιλήσει ο ελληνικός λαός. Ορισμένα από τα μέτρα που θα παρθούν στη χώρα μας σε εφαρμογή του «συμφώνου για το ευρώ» και του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου 2012-2015, είναι:
Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και περικοπές μέσα στο 2012 των επιδομάτων ανεργίας.
Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που έχει απομείνει υπό δημόσια ιδιοκτησία ή έλεγχο, συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των δημοσίων κοινωνικών αγαθών (υγείας, παιδείας, πρόνοιας κλπ).
Δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων, περικοπή της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και των δικαιούχων του ΕΚΑΣ, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Νέα μείωση των μισθών στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων (ΑΜΕΑ, πολυτέκνων κλπ) μέσω της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Περικοπή ή μερική κατάργηση 980 κοινωνικών φοροαπαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικών δανείων κλπ).
Ένταξη στον ανώτατο συντελεστή ΦΠΑ (23%) δεκάδων ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι και συνταξιούχοι,
Με τη μαζική συμμετοχή μας στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και στην πανεργατική απεργία στις 11 Μάη, που πρέπει να συνοδευτεί με συγκεκριμένο σχέδιο κλιμάκωσής της, πρέπει να δείξουμε στην Τρόικα, την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους πρόθυμους πολιτικούς συμμάχους τους, ότι δεν θα τους επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πίσω σε εργασιακό καθεστώς δουλείας και ανασφάλειας. Πρέπει να τους απαντήσουμε με την κοινή δράση όλης της Αριστεράς, την πιο πλατιά εργατική ενότητα, με λαϊκή - εργατική εξέγερση.
Να αμφισβητήσουμε το δημόσιο χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού, να διεκδικήσουμε τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, την αναπτυξιακή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, τη διέξοδο από την κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) και την πολιτική περιχαράκωσης του ΠΑΜΕ με την οργάνωση και κινητοποίηση της εργατικής βάσης και την συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε χώρο εργασίας, κατοικίας και σπουδών.
Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τους εργαζόμενους σε διαρκή λιτότητα και να εκποιήσει το δημόσιο πλούτο. Δεν εκλέχτηκε με βάση τέτοια προγραμματική δέσμευση και ο χρονικός ορίζοντας εφαρμογής των προωθούμενων νέων αντικοινωνικών μέτρων υπερβαίνει την κυβερνητική θητεία της.
Η φετινή Πρωτομαγιά και η πανεργατική απεργία στις 11 Μάη πρέπει να είναι οι αγωνιστικές αφετηρίες του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και των αντικοινωνικών πολιτικών της. Για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με πυρήνα την Αριστερά, η οποία θα βγάλει την χώρα μας από το μνημόνιο και θα προωθήσει μια πολιτική που θα καλύπτει τις ανάγκες του λαού και όχι των πιστωτών και του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι δεν χρωστούν τίποτε σ’ αυτούς που λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας.
Φορολογήστε τους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις-Μειώστε τώρα τους εξοπλισμούς Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών Απαγόρευση των απολύσεων Κατάργηση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας Μαζικές προσλήψεις σε υγεία, παιδεία, σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες Καμιά περικοπή σε μισθούς και συντάξεις Ίσα δικαιώματα σε όλους τους μετανάστες
Όλοι/ες στις Πρωτομαγιάτικες και απεργιακές Συγκεντρώσεις των Συνδικάτων

Μήνυμα των Οικολόγων Πράσινων
Αυτή την Πρωτομαγιά, την πρώτη με το Μνημόνιο, όλοι μιλούν για την κρίση. Η κρίση όμως φθάνει πολύ πιο βαθιά από όσα ακούμε στις ειδήσεις:

Είναι κρίση οικονομική, με ένα οικονομικό μοντέλο που είχε από την αρχή ημερομηνία λήξης, εν γνώσει μάλιστα εκείνων που αποφάσισαν τις βασικές επιλογές.
Είναι κρίση κοινωνική, όχι μόνο ως φτώχεια που απλώνεται και κοινωνική συνοχή που τρίζει, αλλά και ως υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών, ως έλλειμμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας ανάμεσα σε μας τους πολίτες.
Είναι κρίση περιβαλλοντική, που γίνεται ακόμη χειρότερη με το fast track, τον ακρωτηριασμό του τρένου, την υποβάθμιση της συγκοινωνίας, την εκποίηση ζωτικών ελεύθερων χώρων, την «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων, την καύση των σκουπιδιών, τον ενθουσιασμό για καταστροφικά ορυχεία και για γήπεδα γκολφ σε άνυδρα μέρη.
Είναι χρεοκοπία όλου του πολιτικού συστήματος, αλλά και των αξιών και αντιλήψεων που μας οδήγησαν εδώ.

Οι κλασσικές συνταγές του ΔΝΤ για στύψιμο της οικονομίας και της κοινωνίας, δεν είναι ο δρόμος να βγούμε από την κρίση. Διέξοδο όμως δε δίνει ούτε και η νοσταλγία για την πριν το Μνημόνιο εποχή, που μας οδήγησε στη σημερινή κατάρρευση.

Η δική μας απάντηση, ως εργαζόμενοι και ως πολίτες, είναι ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, με ταυτόχρονες απαντήσεις για οικονομία, κοινωνία, περιβάλλον. Οι πράσινες θέσεις δουλειάς μπορούν να είναι κλειδί για να τονωθεί η οικονομία, να μπει φραγμός στην ανεργία, να προστατευτεί το περιβάλλον. Σε Ελλάδα και Ευρώπη χρειαζόμαστε αλλαγή πορείας με ένα Σύμφωνο για Βιώσιμη Ευημερία, και όχι με το «Σύμφωνο για το Ευρώ».

Στο πλαίσιο αυτό οι μάχες για κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαιη κατανομή των βαρών, υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, εργασιακά δικαιώματα, έχουν κεντρική σημασία.
Με τη σειρά τους, οι μάχες αυτές απαιτούν συλλογικότητα, διεκδικήσεις για δουλειά δημιουργική και με νόημα, αντιλήψεις που δεν εγκλωβίζονται σε συντεχνιακές λογικές και δε θεωρούν ότι η προσωπική ανέλιξη μπορεί να υποκαταστήσει τα εργασιακά δικαιώματα.
Δε συμφιλιωνόμαστε με την υποτίμηση της εργασίας, την απαξίωση των συλλογικών συμβάσεων, την ανασφάλιστη εργασία, ούτε όμως και με την εργασία δύο ταχυτήτων.

Η φετινή Πρωτομαγιά δε μας θυμίζει μόνο όσα διεκδικούμε, αλλά και όσα μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, ως κοινωνία, ως εργαζόμενοι, ως πολίτες:

Να ξαναβρούμε τη «χαμένη τιμή» των συνδικάτων μας, να τα κάνουμε υπόθεση των απλών εργαζομένων: ελκυστικά, ζωντανά, αυτόνομα, συμμετοχικά, αποτελεσματικά.
Να ξαναμάθουμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο και να δικαιώνουμε την εμπιστοσύνη των διπλανών μας, θεμελιώνοντας ισχυρή Κοινωνία Πολιτών και εκτεταμένους θεσμούς κοινωνικής οικονομίας πέρα από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και το δημόσιο τομέα.

Να βάλουμε τις βάσεις για ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ, στηριγμένο λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά, την ποιότητα ζωής, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη.

Μήνυμα του Μ-Λ ΚΚΕ
Η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που κατεδαφίζει και ισοπεδώνει τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά της. Η οικονομική κρίση που εξακολουθεί να μαίνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά έχει βγάλει στην επιφάνεια όλα τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού συστήματος. Δείχνει το σάπισμά του και την ιστορική ανάγκη να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από αυτό το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα που σωριάζει πάνω στην εργατική τάξη και τους λαούς τεράστια ανεργία, φτώχεια και δυστυχία, μηχανισμούς οικονομικού ελέγχου και πολιτικής κηδεμονίας και βάρβαρους πολέμους.
Μέσα στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες, οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών. Τα δικαιώματα στη δουλειά και τη σταθερή εργασία, οι μισθοί, τα μεροκάματα, οι συντάξεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, υγεία, παιδεία καίγονται στο βωμό των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, που για να διασφαλίσουν το καπιταλιστικό κέρδος φορτώνουν τις συνέπειες της κρίσης πάνω στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η ανεξαρτησία, τα εθνικά και κυριαρχικά δικαιώματα των πιο αδύνατων χωρών παραβιάζονται και ποδοπατούνται από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είτε με στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές επιδρομές, όπως αυτή που έχουν εξαπολύσει οι γαλλοβρετανοί, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενάντια στην Λιβύη, είτε με στραγγαλιστικές συμφωνίες οικονομικής υποδούλωσης, όπως τα μνημόνια της ΕΕ και του ΔΝΤ στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Η ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης πυροδοτεί το ξέσπασμα εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων. Σε μια σειρά χώρες της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής σημειώθηκαν μεγάλοι λαϊκοί ξεσηκωμοί ενάντια στα αντιδραστικά και υποτελή στον ιμπεριαλισμό καθεστώτα, που ανέτρεψαν κυβερνήσεις. Η Λιβύη αντιστέκεται στην πολεμική επίθεση που έχει δεχθεί από τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Στο ευρωπαϊκό έδαφος αναπτύσσονται εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες κατά των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Μέσα στις ΗΠΑ τα αντιλαϊκά μέτρα των αμερικάνικων αρχών προκαλούν σημαντικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Η Εργατική Πρωτομαγιά σα μέρα παγκόσμιας κινητοποίησης ενάντια στα δεινά του καπιταλισμού καλείται να συνενώσει και να ενισχύσει όλες αυτές τις εργατικές-λαϊκές-αντιιμπεριαλιστικές αντιστάσεις σε ένα διεθνιστικό μέτωπο πάλης και αλληλεγγύης για:
-Την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.
-Τη στήριξη του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των λαών και την καταδίκη του ΝΑΤΟικού πολέμου ενάντια στη Λιβύη.

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την επιβολή της άγριας πολιτικής του μνημονίου. Με το μνημόνιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχοντας την στήριξη και της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έβαλε τη χώρα κάτω από τον άμεσο οικονομικό έλεγχο και την πολιτική κηδεμονία της ΕΕ και του ΔΝΤ, εκχώρησε ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι της εθνικής της κυριαρχίας στα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα, έκανε πιο ασφυκτικά τα δεσμά της ξένης εξάρτησης της Ελλάδας. Μια χωρίς προηγούμενο οικονομική καταστροφή της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού βρίσκεται σε εξέλιξη: Μέσα σε δώδεκα μόλις μήνες η ανεργία διπλασιάσθηκε, τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι 1 στους 4 εργαζόμενους είναι χωρίς δουλειά και οι προβλέψεις μιλούν ότι οι άνεργοι μέχρι το 2012 θα φτάσουν στο 1/3 του εργατικού δυναμικού! Οι ετήσιοι ονομαστικοί μισθοί έχουν περικοπεί μέχρι και 25% ενώ η πραγματική μείωση τους είναι πολύ μεγαλύτερη, λόγω της τεράστιας αύξησης των φόρων και της συνεχιζόμενης ανόδου των τιμών. Οι κύριες συντάξεις καθηλώθηκαν, τα επιδόματα και οι επικουρικές συντάξεις πετσοκόβονται, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκαν, οι ασφαλιστικές παροχές έχουν υποστεί μεγάλες περικοπές και χορηγούνται με μεγάλες καθυστερήσεις, στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα μπαίνει μαχαίρι. Η σταθερή εργασία σαρώνεται για να αντικατασταθεί με την ελαστική(μερική-προσωρινή) απασχόληση και οι ΣΣΕ ξηλώνονται. Τα νοσοκομεία και τα σχολεία «συγχωνεύονται» και μένουν χωρίς οικονομικά μέσα για τη λειτουργία τους, οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες υγείας, ασφάλισης, πρόνοιας και παιδείας συρρικνώνονται και οδηγούνται σε κατάρρευση.
Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός λεηλατούνται για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις και οι εκβιασμοί των ξένων τοκογλύφων δανειστών και για να δοθεί κρατικό χρήμα στους ντόπιους τραπεζίτες και τους μεγάλους κεφαλαιοκράτες.
Αυτή η πρωτοφανής αφαίμαξη των εργαζομένων και του ελληνικού λαού από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, που η κυβερνητική προπαγάνδα με θράσος ονομάζει «διάσωση της πατρίδας», έχει οδηγήσει σε έναν οικονομικό βάλτο, καθώς το κρατικό χρέος γιγαντώνεται και η Ελλάδα βαδίζει στο δρόμο της χρεοκοπίας, όπως μαρτυρεί και η εντεινόμενη συζήτηση για την «αναδιάρθρωση» του χρέους της. Μέσα σ’ αυτό το αδιέξοδο, που έχει σύρει τη χώρα η κυβερνητική πολιτική, η ΕΕ, με την προσυπογραφή και της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, ετοιμάζεται να περάσει πάνω στο σβέρκο του ελληνικού λαού και το «σύμφωνο του ευρώ», που θα επιβάλει ένα μνημόνιο διαρκείας, ένα πολύχρονο, δηλαδή, καθεστώς ληστρικής απομύζησής του. Προπομπός του το νέο πακέτο των 76 δις € που θέλει να αντλήσει η κυβέρνηση μέχρι το 2015 με μαζικές αποκρατικοποιήσεις (50 δις €) και με πρόσθετο μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων (26 δις €), τα οποία θα βγάλουν στο σφυρί τη δημόσια περιουσία και θα επεκτείνουν το θέρισμα των εργατικών και λαϊκών εισοδημάτων, των θέσεων εργασίας και των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών.
Η πολιτική της κυβέρνησης, των μεγάλων αστικών κομμάτων και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης έχει μετατρέψει τη χώρα σε έρμαιο στα χέρια των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και, ταυτόχρονα, σε υποχείριο των επιθετικών επιδιώξεών τους, θέτοντας ξανά το έδαφος, τη θάλασσα και τον εναέριο χώρο της Ελλάδας στη διάθεση του κατακτητικού πολέμου του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά της Λιβύης, παρέχοντας βοήθεια σε μια ιμπεριαλιστική εκστρατεία, που βαρύνει και οικονομικά το ελληνικό κράτος, την ώρα που αυτό βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας!
Αυτή η ξενόδουλη πολιτική είναι σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
-Όχι στην οικονομική υποδούλωση και την πολιτική κηδεμονία της χώρας.
-Όχι στην πολιτική της ξένης εξάρτησης και υποτέλειας.
-Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο υποδούλωσης της Λιβύης.

Η καταιγίδα του μνημονίου συναντά την οργή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ξεσήκωσε μαζικούς πανεργατικούς απεργιακούς αγώνες και κινητοποιήσεις κλάδων που έδειξαν την αγωνιστική θέληση της εργατικής τάξης να ανατρέψει την εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου. Ωστόσο ο αγώνας, που δόθηκε μέχρι σήμερα, δεν έφερε εκείνο που προσδοκά η εργατική τάξη, γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπονομεύουν αυτόν τον αγώνα και τους στόχους του. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ κινούμενες σαν παραρτήματα της κυβερνητικής πολιτικής στο εργατικό κίνημα έχουν υποκλιθεί στην πολιτική του μνημονίου και έχουν φρενάρει τις προσπάθειες να αναπτυχθεί ένας οργανωμένος, αλληλέγγυος, διευρυνόμενος και κλιμακούμενος πανεργατικός αγώνας. Τα ξεχωριστά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ υπονομεύουν την ενωτική κινητοποίηση της εργατικής τάξης που θα έδινε μεγαλύτερη ισχύ και αποτελεσματικότητα στη μαζική πάλη της .Οι «εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης του χρέους», που φέρνουν σαν αιτήματα στο μαζικό κίνημα δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ κ.ά., αποδυναμώνουν τα κεντρικά αιτήματα που θα πρέπει να παλέψει το εργατικό κίνημα για την ανατροπή του μνημονίου και το εκτρέπουν σε δρόμους συνδιαλλαγής με την αστική πολιτική.
Ο εργατοϋπαλληλικός αγώνας μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα μόνο αν απομονωθεί η πολιτική του συμβιβασμού με την κυβερνητική πολιτική και ξεπερασθούν πρακτικές που εξασθενούν την ενότητα και τη μαζικότητά του, αν στηριχθεί στην πιο πλατιά κινητοποίηση εργαζομένων σε πανεργατικούς απεργιακούς αγώνες και μαζικά ενωτικά συλλαλητήρια, στην εργατοϋπαλληλική αλληλεγγύη, στο συντονισμό των εργατικών αγώνων, σε ένα πρόγραμμα οργανωμένης, συνεχιζόμενης και κλιμακούμενης πάλης του εργατικού κινήματος που θα δίνει έγκαιρα και αποφασιστικά κάθε μάχη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα και θα έχει σταθερό στόχο την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου. Με μια τέτοια κατεύθυνση επιβάλλεται να αντιμετωπισθεί ο νέος γύρος αντεργατικών επιδρομών του μνημονίου που συμπεριλαμβάνει το λεγόμενο «μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο 2012 - 2015» που ανήγγειλε και ξεκινά την εφαρμογή του η κυβέρνηση.
Η εμπειρία και από την πάλη κατά της πολιτικής του μνημονίου δείχνει πως για να δοθούν νικηφόρα οι μάχες για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων πρέπει να υπάρξει ενίσχυση της ταξικής αγωνιστικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το εργατικό κίνημα χρειάζεται ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση και ισχυρή πραγματική αριστερή πολιτική στήριξη για να πετύχει τους στόχους του, δυο προϋποθέσεις που συνδέονται άρρηκτα με την υπόθεση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.

Η Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να αποκτήσει περιεχόμενο αντίστοιχο με τις ανάγκες του εργατικού κινήματος. Με τη μαζική συμμετοχή στα πρωτομαγιάτικα συλλαλητήρια και τις πορείες και αμέσως μετά στην πανεργατική 24ωρη απεργία της 11ης Μάη, που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, η εργατική τάξη καλείται να δώσει συνέχεια στον αγώνα της για την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου και να απαιτήσει την οργανωμένη κλιμάκωσή του.
- Να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη δουλειά και στη σταθερή εργασία, τους μισθούς, τα μεροκάματα και συντάξεις, τις ΣΣΕ, τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, υγεία και παιδεία.
-Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
-Κάτω η πολιτική της ανεργίας, της πείνας και της χρεοκοπίας κυβέρνησης-πλουτοκρατικής ολιγαρχίας-ΕΕ.
-Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ - Για μια Ελλάδα Ειρηνική, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική.

Απο:lamianews