Ο κυρίαρχος ...λεώςΕυτυχώς εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να μην πιστεύει ότι ανήκει σε αυτό που λέγεται –κάτσε να δεις, κάπου εδώ το είχα, α ναι- «κυρίαρχος λαός».
Ποτέ δεν το πίστεψα, ούτε πρόκειται να το πιστέψω, εκτός αν η πραγματικότητα με πείσει για το αντίθετο. Επίσης, έχω πλέον τεράστια γνωστικά κενά, γύρω από τα «κοινά» εν
«δημοκρατία», ιδιότητα του
«πολίτη», «ύπαρξη των εξουσιών υπέρ του λαού και του Έθνους», α του
έθ-νους… κάτι αυτά μου θυμίζουν, αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι.
Πότε κοσμάκης και πότε κυρίαρχος λαός
Μου φαίνονται nomina, κενά περιεχομένου, ιδιαζόντως εξωτικοί όροι που σήμερα έφθασαν να μη σημαίνουν απολύτως τίποτα. Με ρωτούν να μιλήσω γι’ αυτά τα ζητήματα και νιώθω εντελώς ανίκανος να αρθρώσω έστω και μία λέξη.
Να μου συγχωρήσετε την αδυναμία, αλλά δεν καταλαβαίνω τί σημαίνουν και για ποιόν λόγο υφίστανται. Μάλλον γιατί αυτά ανήκουν στη σφαίρα της (αχαλίνωτης) φαντασίας ή γιατί χρησιμοποιούνται πλέον ως όροι-σάλτσες μόνον για να κοροϊδέψουν, μόνον για να φαλκιδεύσουν την πραγματικότητα, αδύναμα έρμαια ή αθύρματα στα χέρια ικανότατων πολιτικών ή εκπροσώπων του κοσμάκη.
Πότε επιτέλους έχει ημερομηνία λήξεως το προϊόν-λαϊκή εντολή;
Ψηφίστηκε –λέει- ο τάδε νόμος από το Ελληνικό Κοινο-βούλιο, σύμφωνα με τον οποίο το Κράτος, το Υπουργείο Οικονομικών, οι δανειστές, η τρόικα, ο «όποιος να ‘ναι» (χώρα, τράπεζα, κερδοσκόπος, οι ..αγορές) απαιτεί εμμέσως ή αμέσως να καταβάλλει έκαστος εξ ημών το x ποσόν, που δεν συνάδει με τις οικονομικές του δυνατότητες ή δεν πηγάζει από τον φόρο εισοδήματος ή τα λοιπά δήθεν αντικειμενικά κριτήρια και τεκμήρια.
Τί πάει να πει «ψηφίστηκε» και εφαρμόζεται στην πλάτη των ανθρώπων, με το ‘έτσι θέλω’; ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ; ΠΟΘΕΝ ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΑΛΛΑ ΕΞΟΦΘΑΛΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ; Με βάση ποιά λαϊκή εντολή; Από πότε; Μέχρι πότε; Για ποιόν;
Το πρόβλημα
Αφού πειστήκαμε ότι χρωστάμε πέντε τσουβάλια χρήματα όλοι μας και αναγνωρίσαμε τα χρέη και τα ελλείμματά μας, δήθεν εμείς, δια των αντιπροσώπων μας πειστήκαμε ότι πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη για να αποσοβηθεί ο κίνδυνος και να ξανα-ανατείλει το μέλλον της χώρας και το δικό μας. Έκτοτε, δανειστήκαμε και ξαναδανειστήκαμε με επαχθείς όρους, δημιουργώντας νέα απεχθή χρέη, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον. Η κατάσταση είναι γνωστή και κανείς δεν θέλει να ξανα-ακούει εκείνο που του είναι ήδη γνωστό, γιατί το βιώνει καθημερινά στον έσχατο βαθμό.
Η (λυτρωτική; ) λύση
Όλοι αναζητούν λύση στο τεράστιο πρόβλημα. Αλλά το μεγάλο λάθος είναι ότι την αναζητούν στο παρελθόν. Δηλαδή, επιθυμούν την επαναφορά της καθημερινότητάς τους στο 2000 ή στο 1990. Κάτι τέτοιο, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι δυνατόν. Η μόνη λύση έρχεται από το μέλλον.
Δηλαδή, εκτός από το να δανειζόμαστε από το μέλλον μας (επειδή μας το επιβάλλουν) και να υποθηκεύουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, με αντάλλαγμα την σημερινή υποτιθέμενη έξοδο από την κρίση, ας σκεφτούμε μήπως είναι τελικά ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ το να βρούμε τι θέλουμε να κάνουμε και να είμαστε στα επόμενα χρόνια.
Η Ευρωζώνη πνέει τα λοίσθια
Προσωπικά μπορεί να πιστεύω ότι δεν έχουμε πλέον καμία θέση σε ΑΥΤΗ την Ευρωζώνη, ίσως και σε αυτή την Ένωση. Σας παρακαλώ πάρτε το απόφαση το συντομότερο δυνατόν, έστω και τώρα που είναι ήδη αργά, αλλά όχι πάρα πολύ αργά, όπως θα είναι σε ένα χρόνο.
Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι ακόμη δεν έχουμε ιδέα για το ΠΟΥ θέλουμε να ανήκουμε. Διότι γνωρίζαμε εδώ και πάνω από έναν αιώνα ότι για το κορμί της χώρας μας σφάζονται οι ηγεσίες των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Τουρκίας, της Γερμανίας και ότι σε αυτό το σφαγείο μπήκαν με άγριες διαθέσεις κάτι γλοιώδη υποκείμενα που κρύβονται περίτεχνα πίσω από τον ακατάληπτο όρο «οι αγορές».
Γιατί δεν παράγουμε πλέον παντελόνια;
Αλλά, με εκνευρίζει στο μέγιστο βαθμό ότι μας λείπουν τα πολιτικά παντελόνια. Και δεν αναφέρομαι σε κάτι ψευτόμαγκες, που σαν εκείνα τα μικρά κινέζικα κοκοράκια κάνουν τον ‘καμπόσο’ στο εσωτερικό, ενώ κάνουν τεμενάδες στο εξωτερικό. Ούτε σε κούφιους λεονταρισμούς. Αναφέρομαι σε πολιτικά μεγέθη, που δυστυχώς σήμερα είναι ανύπαρκτα. Που αν τους στραγγίξεις όλους μαζί δεν βγάζεις ούτε δράμι πολιτικής τεστοστερόνης, εκτός από ελάχιστους.
Ποιός έχει σχέδιο, να μας το παρουσιάσει!
Αναμένω λοιπόν μαζί με τόσους άλλους την εμφάνιση ενός σχεδίου, όχι πλέον διάσωσης (ευχαριστούμε πολύ, δεν θα πάρουμε άλλα), αλλά μελλοντικής πορείας. Μόνο σας παρακαλώ, αυτό να μην έχει την υπογραφή κανενός τροϊκανού ή «μεγάλου» πολιτικού ανδρός του εγχώριου πολιτικού star system και σε καμία περίπτωση να μην παρουσιαστεί από κάποιον εκ των σοφολογιοτάτων πολιτικών αναλυτών των μεγάλων τηλεοπτικών διαύλων. Θα τρώω όλο το φαγητό μου, θα είμαι καλός πολίτης, αλλά μην μου εξηγείτε ότι όλα αυτά τα αισχρότατα αντιλαϊκά μέτρα θα είναι πλέον για το «καλό μας», γιατί η επιχειρηματολογία σας είναι τόσο πρόχειρα μεταφρασμένη από την ξένη γλώσσα, ώστε φαίνεται ολοκάθαρα και ο αριθμός του καταθετηρίου μαζί με το IBAN.
Το προφίλ του λαοπρόβλητου ηγέτη του 21ου αιώνα
Επίσης, σας παρακαλώ, για την επόμενη ημέρα, να μη μου πείτε ότι ο τάδε λαοπρόβλητος ηγέτης έχει σπουδές στις ΗΠΑ ή στο Μπαγκλαντές, διότι δεν με ενδιαφέρει. Δεν θέλω να είναι σπουδαγμένος. Ας είναι αμόρφωτος, ο περιπτεράς της γειτονιάς μου ξέρει κι αυτός να διοικεί και λιγότερο κακό θα κάνει. Και να μην έχει πλούσιο βιογραφικό από την εγχώρια πολιτική σκηνή. Γιατί αν έχει, θα πρέπει να έχει θητεύσει κοντά σε μεγάλους αποτυχημένους του παρελθόντος και τότε θα φέρει τεράστια ευθύνη για τις επιλογές τους. Γιατί αν είχε παντελόνια (που λέγαμε παραπάνω) θα έβγαινε να το καταγγείλει από τότε.
Επίσης, δεν με ενδιαφέρει η ηλικία του. Δεν με νοιάζει αν είναι νέος ή γέρος, αν το ένα του πόδι είναι στον τάφο ή αν κάνει scuba diving. Με νοιάζει να ξέρει τί θα κάνει και πώς θα το πετύχει. Βαρέθηκα το σύνθημα «τόπο στα νιάτα», «να φύγουν οι δεινόσαυροι από την πολιτική», «ο παλαιός πολιτικός είναι αλλιώς» και τα όμοια.
Τέλος, δεν θέλω να πείθει τον κόσμο, δεν νομίζω ότι πρέπει να είναι όμορφος ή όμορφη, δεν χολοσκάω για το αν θα παίζει κιθάρα, σαξόφωνο ή τσαμπούνα, αν θα είναι γυναίκα, άντρας ή gay. Γιατί; Ποιός είπε ότι τα πολιτικά παντελόνια τα φοράνε μόνο οι στρέιτ;
Τί θα γίνει το Πάσχα;
Ας επανέλθω. Η αθλιότητα και ο πολιτικός κρετινισμός του γαλλογερμανικού διευθυντηρίου και των κερδοσκόπων επιβάλλουν σήμερα –άκουσον άκουσον- να υπογράψει και να δεσμευτεί ένας από εμάς (δεν έχει σημασία εάν είναι πολιτικός αρχηγός ή μη), προκειμένου να αποδεσμεύσουν την περιλάλητη 6η δόση. Ειδάλλως, δεν θα έχουμε να πληρώσουμε λένε, ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις για τα Χριστούγεννα.
Το Πάσχα θα πρέπει να υπογράψει αίτηση μετάνοιας και η θεία μου από το χωριό, διότι πανηγύρισε έντονα όταν είχε νικήσει ο Ολυμπιακός τη Βέρντερ Βρέμης μέσα στη Γερμανία. Οι φήμες που ήθελαν όσους είναι άνω των 70 ετών να αυτομαστιγώνονται την Μ. Παρασκευή στην κεντρική πλατεία φωνάζοντας «είμαστε αμαρτωλοί που θέλουμε σύνταξη» μάλλον είναι ανυπόστατες. Αντίθετα, η φημολογία της αδειοδότησης για «αλλαγή χρήσης» παλιού σχολείου σε υπερσύγχρονη κομαντατούρα μάλλον επιβεβαιώνεται.
Δικτατορία ευρέως φάσματος
Στο άμεσο μέλλον, ο ένας μετά τον άλλο, οι νόμιμα εκλεγμένοι (δίκαιοι ή άδικοι) ηγέτες των χωρών της Ευρώπης θα εκθρονίζονται και στην θέση τους θα τοποθετούνται τα φερέφωνα του διευθυντηρίου της Ευρώπης.
Ο ένας μετά τον άλλον θα εγκαινιάζουν την επαρχία α’ ή β’ στην οποία θα επιβάλλεται ευρεία κηδεμονία για τις επόμενες δεκαετίες, λες και ζήτησε κάποιος από τους πολίτες τους να διέλθουν από το καθαρτήριο της ευρωζώνης.
Ξεχάστε το παλιό όνειρο της Ευρώπης των λαών, της συναδέλφωσης, της αλληλεγγύης. Ξεχάστε το παλιό όραμα των ανθρωπιστικών αξιών, της αληθινής προόδου, της δημοκρατίας. Όνειρο ολίγων δεκαετιών ήταν και πέρασε. Τώρα, η σύγχρονη δικτατορία ευρέως φάσματος επιτάσσει τις ζωές των ανθρώπων για χάρη ολίγων προνομιούχων.
Ο καλός δουλοπάροικος καταθέτει στο ΑΤΜ της εφορίας
Σε αυτή την Ευρώπη, δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι ή πολίτες, αλλά φορολογούμενοι, δηλαδή μαζικοί καταναλωτές, επί πιστώσει δουλοπάροικοι της σατραπείας. Οι τοπικές κυβερνήσεις τοποθετούνται με απώτερο σκοπό να αστυνομεύουν τους δουλοπάροικους, να φοροεισπράττουν και να σκοτώνουν μεθοδικά την ελπίδα. Οι άνθρωποι είναι εχθροί του Κράτους-Αστυνόμου-Επάρχου και γι’ αυτό πρέπει να ψεκάζονται, να σκοτώνονται, να εξαφανίζονται, αρκεί να μένουν ζωντανοί οι ..καλοί δουλοπάροικοι, που κάθε μήνα θα καταθέτουν τον οβολό τους στο ΑΤΜ της τοπικής εφορίας. Ούτε ατομικά δικαιώματα, ούτε ελευθερίες, ούτε δημοκρατία. Τί είναι αυτά τα πράγματα; Στην σύγχρονη Ευρώπη;
Η κατάσταση είναι τραγική, αλλά όχι απελπιστική
Επιμένω στον στρατηγικό σχεδιασμό της μελλοντικής πορείας της χώρας, ταυτόχρονα με την επαναφορά της διακυβέρνησης σε χέρια ανθρώπων που θα νοιάζονται για τους ανθρώπους της. Είναι εντελώς γελοίο να αποφασίζεται αλλού η δημοσιονομική και αλλού η κοινωνική πολιτική της χώρας. Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Και τα υπόλοιπα θα αρχίσουν να γίνονται. Εμείς εδώ σε αυτή τη γωνιά του κόσμου ξέραμε πάντα πώς να βγαίνουμε από τα δύσκολα. Στα εύκολα τα κάναμε μαντάρα.
Θα αφήσουμε τη χώρα να πηγαίνει στα σβηστά και στ’ αμίληγα;
Προκειμένου να ξανασκεφτούμε λοιπόν το πώς θα καταστήσουμε π.χ. τη γεωργική μας παραγωγή βασικό μοχλό της εισοδηματικής μας πολιτικής ξεκολλώντας την από το 6% που είναι σήμερα (πριν λίγες δεκαετίες ξεπερνούσε το 60-70%) ή το πώς θα φτιάξουμε ΔΙΚΗ ΜΑΣ εκπαίδευση (έχει τεράστια σημασία για το δικό μου φτωχό μυαλό, γι’ αυτό επιμένω) ή το πώς θα θέσουμε επιτέλους όρια και φραγμούς στους κερδοσκόπους, στους αλητήριους και στα πουλημένα τομάρια που λυμαίνονται οικονομικά και κοινωνικά τη χώρα σήμερα, θα πρέπει για αρχή να βάλουμε ένα τεράστιο δίλημμα στον εαυτό μας: θα οδηγήσουμε μόνοι μας το καράβι μας ή θα το δίνουμε εντελώς ανεύθυνα να παίζουν οι ξένοι τοκογλύφοι και να το βαφτίζουν πότε υπερωκεάνιο και πότε πιρόγα; Διότι εμείς, ξέρουμε καλά, εδώ και πολλούς αιώνες να κουμαντάρουμε και τα δύο. Τί λέτε; Να δοκιμάσουμε να πάρουμε το τιμόνι;
Συντάκτης: Χρήστος Κεχαγιάς / Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
Απο:mediasoup
Πότε κοσμάκης και πότε κυρίαρχος λαός
Μου φαίνονται nomina, κενά περιεχομένου, ιδιαζόντως εξωτικοί όροι που σήμερα έφθασαν να μη σημαίνουν απολύτως τίποτα. Με ρωτούν να μιλήσω γι’ αυτά τα ζητήματα και νιώθω εντελώς ανίκανος να αρθρώσω έστω και μία λέξη.
Να μου συγχωρήσετε την αδυναμία, αλλά δεν καταλαβαίνω τί σημαίνουν και για ποιόν λόγο υφίστανται. Μάλλον γιατί αυτά ανήκουν στη σφαίρα της (αχαλίνωτης) φαντασίας ή γιατί χρησιμοποιούνται πλέον ως όροι-σάλτσες μόνον για να κοροϊδέψουν, μόνον για να φαλκιδεύσουν την πραγματικότητα, αδύναμα έρμαια ή αθύρματα στα χέρια ικανότατων πολιτικών ή εκπροσώπων του κοσμάκη.
Πότε επιτέλους έχει ημερομηνία λήξεως το προϊόν-λαϊκή εντολή;
Ψηφίστηκε –λέει- ο τάδε νόμος από το Ελληνικό Κοινο-βούλιο, σύμφωνα με τον οποίο το Κράτος, το Υπουργείο Οικονομικών, οι δανειστές, η τρόικα, ο «όποιος να ‘ναι» (χώρα, τράπεζα, κερδοσκόπος, οι ..αγορές) απαιτεί εμμέσως ή αμέσως να καταβάλλει έκαστος εξ ημών το x ποσόν, που δεν συνάδει με τις οικονομικές του δυνατότητες ή δεν πηγάζει από τον φόρο εισοδήματος ή τα λοιπά δήθεν αντικειμενικά κριτήρια και τεκμήρια.
Τί πάει να πει «ψηφίστηκε» και εφαρμόζεται στην πλάτη των ανθρώπων, με το ‘έτσι θέλω’; ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ; ΠΟΘΕΝ ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΑΛΛΑ ΕΞΟΦΘΑΛΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ; Με βάση ποιά λαϊκή εντολή; Από πότε; Μέχρι πότε; Για ποιόν;
Το πρόβλημα
Αφού πειστήκαμε ότι χρωστάμε πέντε τσουβάλια χρήματα όλοι μας και αναγνωρίσαμε τα χρέη και τα ελλείμματά μας, δήθεν εμείς, δια των αντιπροσώπων μας πειστήκαμε ότι πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη για να αποσοβηθεί ο κίνδυνος και να ξανα-ανατείλει το μέλλον της χώρας και το δικό μας. Έκτοτε, δανειστήκαμε και ξαναδανειστήκαμε με επαχθείς όρους, δημιουργώντας νέα απεχθή χρέη, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον. Η κατάσταση είναι γνωστή και κανείς δεν θέλει να ξανα-ακούει εκείνο που του είναι ήδη γνωστό, γιατί το βιώνει καθημερινά στον έσχατο βαθμό.
Η (λυτρωτική; ) λύση
Όλοι αναζητούν λύση στο τεράστιο πρόβλημα. Αλλά το μεγάλο λάθος είναι ότι την αναζητούν στο παρελθόν. Δηλαδή, επιθυμούν την επαναφορά της καθημερινότητάς τους στο 2000 ή στο 1990. Κάτι τέτοιο, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι δυνατόν. Η μόνη λύση έρχεται από το μέλλον.
Δηλαδή, εκτός από το να δανειζόμαστε από το μέλλον μας (επειδή μας το επιβάλλουν) και να υποθηκεύουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, με αντάλλαγμα την σημερινή υποτιθέμενη έξοδο από την κρίση, ας σκεφτούμε μήπως είναι τελικά ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ το να βρούμε τι θέλουμε να κάνουμε και να είμαστε στα επόμενα χρόνια.
Η Ευρωζώνη πνέει τα λοίσθια
Προσωπικά μπορεί να πιστεύω ότι δεν έχουμε πλέον καμία θέση σε ΑΥΤΗ την Ευρωζώνη, ίσως και σε αυτή την Ένωση. Σας παρακαλώ πάρτε το απόφαση το συντομότερο δυνατόν, έστω και τώρα που είναι ήδη αργά, αλλά όχι πάρα πολύ αργά, όπως θα είναι σε ένα χρόνο.
Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι ακόμη δεν έχουμε ιδέα για το ΠΟΥ θέλουμε να ανήκουμε. Διότι γνωρίζαμε εδώ και πάνω από έναν αιώνα ότι για το κορμί της χώρας μας σφάζονται οι ηγεσίες των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Τουρκίας, της Γερμανίας και ότι σε αυτό το σφαγείο μπήκαν με άγριες διαθέσεις κάτι γλοιώδη υποκείμενα που κρύβονται περίτεχνα πίσω από τον ακατάληπτο όρο «οι αγορές».
Γιατί δεν παράγουμε πλέον παντελόνια;
Αλλά, με εκνευρίζει στο μέγιστο βαθμό ότι μας λείπουν τα πολιτικά παντελόνια. Και δεν αναφέρομαι σε κάτι ψευτόμαγκες, που σαν εκείνα τα μικρά κινέζικα κοκοράκια κάνουν τον ‘καμπόσο’ στο εσωτερικό, ενώ κάνουν τεμενάδες στο εξωτερικό. Ούτε σε κούφιους λεονταρισμούς. Αναφέρομαι σε πολιτικά μεγέθη, που δυστυχώς σήμερα είναι ανύπαρκτα. Που αν τους στραγγίξεις όλους μαζί δεν βγάζεις ούτε δράμι πολιτικής τεστοστερόνης, εκτός από ελάχιστους.
Ποιός έχει σχέδιο, να μας το παρουσιάσει!
Αναμένω λοιπόν μαζί με τόσους άλλους την εμφάνιση ενός σχεδίου, όχι πλέον διάσωσης (ευχαριστούμε πολύ, δεν θα πάρουμε άλλα), αλλά μελλοντικής πορείας. Μόνο σας παρακαλώ, αυτό να μην έχει την υπογραφή κανενός τροϊκανού ή «μεγάλου» πολιτικού ανδρός του εγχώριου πολιτικού star system και σε καμία περίπτωση να μην παρουσιαστεί από κάποιον εκ των σοφολογιοτάτων πολιτικών αναλυτών των μεγάλων τηλεοπτικών διαύλων. Θα τρώω όλο το φαγητό μου, θα είμαι καλός πολίτης, αλλά μην μου εξηγείτε ότι όλα αυτά τα αισχρότατα αντιλαϊκά μέτρα θα είναι πλέον για το «καλό μας», γιατί η επιχειρηματολογία σας είναι τόσο πρόχειρα μεταφρασμένη από την ξένη γλώσσα, ώστε φαίνεται ολοκάθαρα και ο αριθμός του καταθετηρίου μαζί με το IBAN.
Το προφίλ του λαοπρόβλητου ηγέτη του 21ου αιώνα
Επίσης, σας παρακαλώ, για την επόμενη ημέρα, να μη μου πείτε ότι ο τάδε λαοπρόβλητος ηγέτης έχει σπουδές στις ΗΠΑ ή στο Μπαγκλαντές, διότι δεν με ενδιαφέρει. Δεν θέλω να είναι σπουδαγμένος. Ας είναι αμόρφωτος, ο περιπτεράς της γειτονιάς μου ξέρει κι αυτός να διοικεί και λιγότερο κακό θα κάνει. Και να μην έχει πλούσιο βιογραφικό από την εγχώρια πολιτική σκηνή. Γιατί αν έχει, θα πρέπει να έχει θητεύσει κοντά σε μεγάλους αποτυχημένους του παρελθόντος και τότε θα φέρει τεράστια ευθύνη για τις επιλογές τους. Γιατί αν είχε παντελόνια (που λέγαμε παραπάνω) θα έβγαινε να το καταγγείλει από τότε.
Επίσης, δεν με ενδιαφέρει η ηλικία του. Δεν με νοιάζει αν είναι νέος ή γέρος, αν το ένα του πόδι είναι στον τάφο ή αν κάνει scuba diving. Με νοιάζει να ξέρει τί θα κάνει και πώς θα το πετύχει. Βαρέθηκα το σύνθημα «τόπο στα νιάτα», «να φύγουν οι δεινόσαυροι από την πολιτική», «ο παλαιός πολιτικός είναι αλλιώς» και τα όμοια.
Τέλος, δεν θέλω να πείθει τον κόσμο, δεν νομίζω ότι πρέπει να είναι όμορφος ή όμορφη, δεν χολοσκάω για το αν θα παίζει κιθάρα, σαξόφωνο ή τσαμπούνα, αν θα είναι γυναίκα, άντρας ή gay. Γιατί; Ποιός είπε ότι τα πολιτικά παντελόνια τα φοράνε μόνο οι στρέιτ;
Τί θα γίνει το Πάσχα;
Ας επανέλθω. Η αθλιότητα και ο πολιτικός κρετινισμός του γαλλογερμανικού διευθυντηρίου και των κερδοσκόπων επιβάλλουν σήμερα –άκουσον άκουσον- να υπογράψει και να δεσμευτεί ένας από εμάς (δεν έχει σημασία εάν είναι πολιτικός αρχηγός ή μη), προκειμένου να αποδεσμεύσουν την περιλάλητη 6η δόση. Ειδάλλως, δεν θα έχουμε να πληρώσουμε λένε, ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις για τα Χριστούγεννα.
Το Πάσχα θα πρέπει να υπογράψει αίτηση μετάνοιας και η θεία μου από το χωριό, διότι πανηγύρισε έντονα όταν είχε νικήσει ο Ολυμπιακός τη Βέρντερ Βρέμης μέσα στη Γερμανία. Οι φήμες που ήθελαν όσους είναι άνω των 70 ετών να αυτομαστιγώνονται την Μ. Παρασκευή στην κεντρική πλατεία φωνάζοντας «είμαστε αμαρτωλοί που θέλουμε σύνταξη» μάλλον είναι ανυπόστατες. Αντίθετα, η φημολογία της αδειοδότησης για «αλλαγή χρήσης» παλιού σχολείου σε υπερσύγχρονη κομαντατούρα μάλλον επιβεβαιώνεται.
Δικτατορία ευρέως φάσματος
Στο άμεσο μέλλον, ο ένας μετά τον άλλο, οι νόμιμα εκλεγμένοι (δίκαιοι ή άδικοι) ηγέτες των χωρών της Ευρώπης θα εκθρονίζονται και στην θέση τους θα τοποθετούνται τα φερέφωνα του διευθυντηρίου της Ευρώπης.
Ο ένας μετά τον άλλον θα εγκαινιάζουν την επαρχία α’ ή β’ στην οποία θα επιβάλλεται ευρεία κηδεμονία για τις επόμενες δεκαετίες, λες και ζήτησε κάποιος από τους πολίτες τους να διέλθουν από το καθαρτήριο της ευρωζώνης.
Ξεχάστε το παλιό όνειρο της Ευρώπης των λαών, της συναδέλφωσης, της αλληλεγγύης. Ξεχάστε το παλιό όραμα των ανθρωπιστικών αξιών, της αληθινής προόδου, της δημοκρατίας. Όνειρο ολίγων δεκαετιών ήταν και πέρασε. Τώρα, η σύγχρονη δικτατορία ευρέως φάσματος επιτάσσει τις ζωές των ανθρώπων για χάρη ολίγων προνομιούχων.
Ο καλός δουλοπάροικος καταθέτει στο ΑΤΜ της εφορίας
Σε αυτή την Ευρώπη, δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι ή πολίτες, αλλά φορολογούμενοι, δηλαδή μαζικοί καταναλωτές, επί πιστώσει δουλοπάροικοι της σατραπείας. Οι τοπικές κυβερνήσεις τοποθετούνται με απώτερο σκοπό να αστυνομεύουν τους δουλοπάροικους, να φοροεισπράττουν και να σκοτώνουν μεθοδικά την ελπίδα. Οι άνθρωποι είναι εχθροί του Κράτους-Αστυνόμου-Επάρχου και γι’ αυτό πρέπει να ψεκάζονται, να σκοτώνονται, να εξαφανίζονται, αρκεί να μένουν ζωντανοί οι ..καλοί δουλοπάροικοι, που κάθε μήνα θα καταθέτουν τον οβολό τους στο ΑΤΜ της τοπικής εφορίας. Ούτε ατομικά δικαιώματα, ούτε ελευθερίες, ούτε δημοκρατία. Τί είναι αυτά τα πράγματα; Στην σύγχρονη Ευρώπη;
Η κατάσταση είναι τραγική, αλλά όχι απελπιστική
Επιμένω στον στρατηγικό σχεδιασμό της μελλοντικής πορείας της χώρας, ταυτόχρονα με την επαναφορά της διακυβέρνησης σε χέρια ανθρώπων που θα νοιάζονται για τους ανθρώπους της. Είναι εντελώς γελοίο να αποφασίζεται αλλού η δημοσιονομική και αλλού η κοινωνική πολιτική της χώρας. Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Και τα υπόλοιπα θα αρχίσουν να γίνονται. Εμείς εδώ σε αυτή τη γωνιά του κόσμου ξέραμε πάντα πώς να βγαίνουμε από τα δύσκολα. Στα εύκολα τα κάναμε μαντάρα.
Θα αφήσουμε τη χώρα να πηγαίνει στα σβηστά και στ’ αμίληγα;
Προκειμένου να ξανασκεφτούμε λοιπόν το πώς θα καταστήσουμε π.χ. τη γεωργική μας παραγωγή βασικό μοχλό της εισοδηματικής μας πολιτικής ξεκολλώντας την από το 6% που είναι σήμερα (πριν λίγες δεκαετίες ξεπερνούσε το 60-70%) ή το πώς θα φτιάξουμε ΔΙΚΗ ΜΑΣ εκπαίδευση (έχει τεράστια σημασία για το δικό μου φτωχό μυαλό, γι’ αυτό επιμένω) ή το πώς θα θέσουμε επιτέλους όρια και φραγμούς στους κερδοσκόπους, στους αλητήριους και στα πουλημένα τομάρια που λυμαίνονται οικονομικά και κοινωνικά τη χώρα σήμερα, θα πρέπει για αρχή να βάλουμε ένα τεράστιο δίλημμα στον εαυτό μας: θα οδηγήσουμε μόνοι μας το καράβι μας ή θα το δίνουμε εντελώς ανεύθυνα να παίζουν οι ξένοι τοκογλύφοι και να το βαφτίζουν πότε υπερωκεάνιο και πότε πιρόγα; Διότι εμείς, ξέρουμε καλά, εδώ και πολλούς αιώνες να κουμαντάρουμε και τα δύο. Τί λέτε; Να δοκιμάσουμε να πάρουμε το τιμόνι;
Συντάκτης: Χρήστος Κεχαγιάς / Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
Απο:mediasoup
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου