ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Σαν μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, συμμετείχα στο συλλαλητήριο που οργάνωνε το ΕΚΛ, για συμπαράσταση στους απεργούς εργάτες της Ελληνικής χαλυβουργίας, μαζί με συναδέλφους μου και συντρόφους από το
αυτοδιαχειριζομένο στέκι TERRA LIBERA. Μόλις παραδώσαμε τα τρόφιμα στην πλατεία και πήγαμε να σηκώσουμε το πανό που το στέκι ετοίμασε για την εκδήλωση, δεχτήκαμε την επίσκεψη του υπεύθυνου του ΠΑΜΕ
και μέλους της διοίκησης του ΕΚΛ Γιώργου Πελέκη, που προσπάθησε να αποτρέψει την ανάρτησή του. Δεν του πέρασε όμως και απομακρύνθηκε. Το πανό έγραφε:
Αλληλεγγύη στους απεργούς χαλυβουργούς, εμπρός για καταλήψεις παντού, τα μέσα παραγωγής στους εργάτες.
Στην συνέχεια όταν ζήτησα το λόγο για να απευθύνω ένα χαιρετισμό, δηλώνοντας συμπαράσταση στους απεργούς, ο Πελέκης μου είπε ότι «δεν είσαι στους ομιλητές που συμφωνήθηκε να μιλήσουν». Όταν τον ρώτησα «ποιος το συμφώνησε αυτό»; Μου απευθύνθηκε με αυστηρό ύφος ρωτώντας με «σαν τι θα μιλήσεις»; Του απάντησα ότι εγώ είμαι μέλος του ΔΣ του ίδιου Ε.Κ που είναι και αυτός και ταυτόχρονα είμαι μεταλλεργάτης στην μεγαλύτερη βιομηχανία μετάλλου της χώρας στο Αλουμίνιο της Ελλάδος. Μου απάντησε ότι δεν θα μιλήσω γιατί έτσι θέλει αυτός.
Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής με την συμπεριφορά αυτή ταυτίστηκε απόλυτα με την επαγγελματική του ιδιότητα που είναι εργολάβος οικοδομών. Ο συγκεκριμένος λοιπόν εργολάβος και υπεύθυνο στέλεχος του ΚΚΕ στο ΠΑΜΕ, νομίζει ότι μπορεί ενώ εκπροσωπεί εργάτες να καθορίζει εργοληπτικά το ποιος θα μιλήσει, όπως ακριβώς αναθέτει εργασίες στους εργάτες της εργολαβίας του. Έχοντας αυτή την θεώρηση για την σχέση που πρέπει να έχει με την τάξη, που δήθεν εκπροσωπεί, έφτασε στο σημείο να αφαιρεί τον λόγο σε πραγματικούς εργάτες.
Φωνάζοντας χωρίς μικρόφωνο, κατήγγειλα την συγκεκριμένη πράξη στους συγκεντρωμένους εργάτες, αν και ήμουν περικυκλωμένος από την περιφρούρηση του εργολάβου που φώναζε συνθήματα για να μην ακούγομαι.
Είναι άξιο να παρατηρηθεί πως στις μέχρι χθες συγκεντρώσεις του ΕΚΛ, ο λόγος δινόταν σε όποιον εργαζόμενο τον ζητούσε, ακόμα και αν ήθελε να εκφράσει μόνο το προσωπικό του παράπονο. Η «ενότητα» των εργατικών αγώνων όμως, όπως την εννοούν οι «εργολήπτες αγώνων», προϋποθέτει την αφαίρεση αυτών των δημοκρατικών κατακτήσεων, για να μπορούν αυτοί οι αγώνες να ελεγχθούν και να μεταφραστούν σε κουκιά στην κάλπη.
Αυτή η πολιτική είναι κοντόθωρη και καταστροφική για την ανάπτυξη των αγώνων. Και υπάρχουν πολλά περιστατικά σε όλη την χώρα, που δείχνουν ότι δεν είναι ένα μεμονωμένο περιφερικό γεγονός, μιας κόντρας ανάμεσα σε ένα στέλεχος του σταλινικού ΚΚΕ και ένα Τροτσκιστή του ΕΕΚ. Αντίστοιχοι «εργολάβοι» του ΚΚΕ προσπαθούν να διαχειριστούν τους αγώνες των εργατών εγκλωβίζοντάς τους στον κομματικό περίγυρο.
Η εκδήλωση άνοιξε με πρώτο ομιλητή τον συγκεκριμένο εργολάβο και δεύτερο ομιλητή τον πρόεδρο του ΕΚΛ. Συνολικά μίλησαν 6 ομιλητές με τελευταίο τον πρόεδρο του σωματείου των απεργών.
Παπαδημητρίου Σωτήρης
Μέλος του ΔΣ του ΕΚΛ.
Υ.Γ. παραθέτω την ομιλία που δεν έγινε στο συλλαλητήριο.
Μια ομιλία συμπαράστασης στους απεργούς της χαλυβουργίας, που δεν ακούστηκε στο συλλαλητήριο της Λιβαδειάς που οργάνωνε το ΕΚΛ και το ΠΑΜΕ με ευθύνη των οργανωτών.
Ταξικά μας αδέλφια στο μετερίζι του Ασπρόπυργου, συμπληρώνετε 90 ημέρες ανυποχώρητου αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά και την επιβίωση. Μια απόφασή που θα δεχόταν τους όρους του εργοδότη, στο δίλημμα «500 ευρώ για 4 μήνες ή απολύσεις», όπως έκαναν οι συνάδελφοί σας στον Βόλο, θα ήταν μια παράταση ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Το προσωρινό μέτρο του 5ωρου, αποδεικνύεται όχι τόσο προσωρινό, καθώς ο Μάνεσης αποκτά την συμπαράσταση του αρχιτραπεζίτη Παπαδήμ(ι)ου με την κυβέρνηση των ακροδεξιών βαστάζων και τα νομοθετικά τους τερατουργήματα. Ο αγώνας σας αυτός πλέον μας αφορά όλους και άμεσα.
Η χρεοκοπία του καπιταλισμού είναι δεδομένη. Καθώς η καπιταλιστική χρεοκοπία διαλύει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, χρεοκοπεί κράτη ολόκληρα με την πτώχευση των λαών. Κάθε βιομηχανία, μικρή ή μεγάλη, θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας, τραπεζικών εγγυήσεων και δανεισμού. Η ύφεση θα τις βουλιάξει και οποιαδήποτε «θυσία» των εργατών θα οδηγήσει σε δραματική επιδείνωση των όρων της ζωής τους, χωρίς να μπορούν να σώσουν τα εργοστάσια.
Οι εργάτες έχουν τη δυνατότητα να κρατήσουν τα εργοστάσια ανοικτά, απεργώντας, καταλαμβάνοντάς τα και διώχνοντας μια για πάντα τους χρεοκοπημένους καπιταλιστές, το πολιτικό προσωπικό που έφαγε κι έκλεψε μαζί και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που διαρκώς υπονομεύει τους αγώνες των εργατών την εποχή μάλιστα της θανάσιμης αγωνίας του καπιταλισμού.
Οι συνάδελφοί μας στον Ασπρόπυργο δεν αποδέχτηκαν τους όρους της εργοδοσίας και κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας εξαιτίας των απολύσεων, μέσα σε συνθήκες μαζικής ανεργίας, ύφεσης, φοροληστείας και χρεοκοπίας. Το ταξικό μας καθήκον ήταν και είναι να απεργήσουμε μαζί τους. Το ταξικό μας καθήκον είναι να σταθούμε τώρα αλληλέγγυοι στο πλευρό των εργατών του Ασπρόπυργου και να οργανώσουμε την γενική απεργία διαρκείας.
Παπαδημητρίου Σωτήρης
Μέλος του ΔΣ στο Ε.Κ. Λιβαδειάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου