Πόσο θέλουν να μας τρελάνουν Χριστουγεννιάτικα; Ολοι εκείνοι που πριν από λίγους μήνες μας είχαν για φτύσιμο, ως Ελληνες δηλαδή και ως λαό, τώρα δεν προλαβαίνουμε να μετρήσουμε τα καλά τους λόγια. Μέχρι τώρα είχαμε τα πρόσωπα. Είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε τον Σόιμπλε να βρίζει κυριολεκτικά τους Ελληνες. Τώρα τείνει να τον βαρεθούμε να κολακεύει τους Ελληνες. Μα τι άλλαξε ενδιάμεσα; Αυτό ψάχνουμε πραγματικά. Είχαμε πριν από λίγο καιρό τους διάφορους οίκους να ρίχνουν μαύρο στην Ελλάδα.
Τώρα λες και έγινε κάτι διαφορετικό και άρχισαν οι διεθνείς οίκοι να μας κάνουν προβλέψεις που ακόμα και όλοι εμείς τρίβουμε τα μάτια μας καθώς δεν βλέπουμε πάτο στο βαρέλι. Δεν είναι ότι μας αναβαθμίζουν σαν οικονομία, που είναι και αυτό, δεν είναι που οι αξιολογήσεις γίνονται περισσότερο θετικές απ’ τα σκουπίδια, είναι που βγαίνουν και δηλώνουν ότι μέσα σε δέκα χρόνια η Ελλάδα θα’χει αύξηση στο ΑΕΠ κατά 30%. Το κουφό της ιστορίας είναι ότι όλοι εμείς από μέσα δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Βλέπουμε εντελώς διαφορετικά πράγματα και προσπαθούμε να καταλάβουμε που πάει το πράγμα.
Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγιναν όλες εκείνες οι προσεγγίσεις, οι αναλύσεις, και βεβαίως πρώτα και κύρια όλο εκείνο το σκηνικό το οποίο είχε στηθεί όπου ο καθένας από τους Ελληνες ήταν κάτι ξεχωριστό για τους ίδιους τους επικριτές τους. Εγινε πραγματικά θαύμα μέσα σε λίγες μέρες; Θα μπορούσα να πω ότι αποκλείεται, αλλά άλλωστε τι σχέση έχει η δική η άποψη
αφού όλοι εσείς ζείτε αυτό το πράγμα; Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπήρξε κάτι πέρα από αυτές τις συμφωνίες, τις μνημονιακές. Πάει και ο Ολλανδός της πολυεθνικής που έχει εκατοντάδες προϊόντα στην αγορά της χώρας και λέει στον Σαμαρά ότι οι Ελληνες έχουν ταλέντο και ζήτησε μάλιστα να τους πάει και την τρόικα, όπως
γράφει “ΤΟ ΒΗΜΑ”, για να τα πει αυτός απ’ την καλή και την ανάποδη. Οχι στους Ελληνες αλλά στην τρόικα. Την ίδια στιγμή εκείνο που βιώνουμε εμείς είναι ότι έφτασε η Ιεραρχία να πάρει
απόφαση να σταματήσει την περιφορά του δίσκου στις εκκλησίες, εκείνο που νιώθουμε είναι ότι πλεονάζουν οι πιέσεις για κινήσεις αλληλεγγύης και εκείνο που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι ο κίνδυνος να βρεθείς κάθε μέρα εκτός παραγωγής είναι πλέον όχι μόνο ορατός αλλά και μέσα από την πόρτα.
Γ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου