Οι εκρήξεις στα καμίνια λύγισαν το... ΤΑΙΠΕΔ???

Οι ισχυρές εκρήξεις μέσα στα καμίνια της ΛΑΡΚΟ και τα βλέμματα των ανθρώπων που εκείνη την ώρα είχαν τη βάρδια τους και στρεφόταν προς την πλευρά του μετόχου της επιχείρησης έκαναν ακόμη και τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ να ξεχάσει τον αντικειμενικό του στόχο – έστω για λίγο- που δεν είναι άλλος παρά η σκληρότητα της αποκρατικοποίησης, όπως τουλάχιστον έχει προσδιοριστεί.

Οι απανωτές εκρήξεις μέσα σε ένα σκοτεινό περιβάλλον ουσιαστικά είναι η καρδιά της βιομηχανίας, η οποία δεν έχει

σβήσει ούτε λεπτό από το 1968. 

Πρόσωπα δοκιμασμένα πρόβαλαν μέσα στο σκοτάδι και όλοι τους έλεγαν το ίδιο μοτό «πρόεδρε πρόσεχε τι πας να κάνεις...».

Ήταν η φράση κλειδί που ακούγονταν από κάθε γωνιά είτε ανέβαινε πυρακτωμένο στους 800 βαθμούς το μέταλλο, είτε κατέβαινε μέσα στο καμίνι στους 1400 βαθμούς. Ούτε στιγμή δεν σταμάτησε το ρεσιτάλ των εκρήξεων από

κάθε γωνιά μέσα στην καρδιά της βιομηχανίας.

Ίσως εκεί ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδης να σκέφτηκε λίγο διαφορετικά απέναντι σε μια σκληρή πραγματικότητα που έχει ταχθεί να υπηρετήσει.

Κάθε γωνιά της βιομηχανίας της ΛΑΡΚΟ έστελνε το δικό της μήνυμα. Ακόμη και οι φλόγες από τις τσιμινιέρες αλλά

και η σκόνη από διάφορα σημεία δεν άφηναν κανένα διαφορετικό περιθώριο από μια επιχείρηση η οποία μπορεί και μετατρέπει εκατομμύρια χώματος σε νικέλιο.

«Αυτή η βιομηχανία δείχνει πως η καρδιά της Ελλάδας χτυπά ακόμη..» σχολίασε στους συνεργάτες του ο κ. Σταυρίδης όταν ήταν στο χώρο τήξης του μετάλλου.

Έδειξε ιδιαίτερα προβληματισμένος και από τους εργαζόμενους που βρισκόταν στα καμίνια την ώρα της βάρδιας και κυρίως από τα βλέμματά τους που είχαν ένα ατέλειωτο παράπονο και πολλά ερωτηματικά. Ήταν σαν να θέλουν να του απαντήσουν σκληρά από τη μια πλευρά στα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση που προωθεί και από την άλλη κρατούσαν και κάποιες αποστάσεις.

«Έχει μεγάλο Θεό η ΛΑΡΚΟ... πολλές φορές έχει φτάσει στην ίδια κατάσταση αλλά ισάριθμες φορές τα οποιαδήποτε σχέδια δεν έφτασαν στο τέλος...» διαπίστωσε ένας από τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους παραγωγής. 

Όλοι τους είχαν μια βεβαιότητα πως «κανένα από τα σχέδια που καταστρώνουν στην Αθήνα δεν πρόκειται να περάσουν..».

Μάλιστα επιμένουν πως «... όσο σχεδιάζουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την παραγωγική διαδικασία μέσα στην ΛΑΡΚΟ πάντα θα κάνουν λάθος. Πάντα θα εκπονούν ανεφάρμοστα σχέδια και στο τέλος ανακαλύπτουν την τραγική αφετηρία τους. Το ίδιο έπαθε τελευταία και ο Αθανασόπουλος...» επιμένουν με νόημα.

Ανάμεσά τους και άνθρωποι που πέρασε μια ζωή μέσα στην ίδια τη βιομηχανία που ο ήχος από τις εκρήξεις τους έγινε συνώνυμο της ίδιας τους της πορείας στη ζωή.

«Αν μπορούσε να σηκώσει αυτό το εργοστάσιο ένας ιδιώτης δεν θα πετούσαν τα κλειδιά πάνω στο τραπέζι στον Μποδοσάκη...» θυμούνται οι παλαιότεροι.

Όλοι τους όμως έχουν μια βεβαιότητα. Δείχνουν να μην ακούν ούτε τα μεγάλα λόγια που ακούγονται, ούτε από τα

φαρδιά χαμόγελα. Οι συνθήκες μέσα στη βιομηχανία δεν επιτρέπουν το σαβουάρ βίβρ. Κάθε πρόταση την διακόπτει και μια έκρηξη αλλά και οι φωνές από το έμπειρο δυναμικό να μην πλησιάζουν στα καμίνια.

Δεν είναι μόνο τα μαύρα και σκαμμένα πρόσωπα, ούτε βεβαίως οι μέθοδοι και οι κινήσεις μέσα στο σκοτάδι. Είναι

και το γεγονός ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν είναι από τους «βολεμένους» στην ΛΑΡΚΟ. Οι περισσότεροι μπορεί να δουλεύουν χρόνια αλλά είναι σε εργολάβο. Είναι η τρίτη ταχύτητα των εργαζομένων μέσα στην ίδια την επιχείρηση.

Ονειρεύονται κάποια μέρα να αλλάξουν οι συνθήκες όμως δεν χάνουν την πίστη τους ότι «από αυτό το εργοστάσιο θα συνεχίζουν να πηγαίνουν στο σπίτι το ψωμί των παιδιών τους...».

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι συνάδελφοί τους είτε έζησαν στο παρελθόν τις χαμένες ευκαιρίες, είτε είδαν τα όνειρά τους να ισοπεδώνονται.

«Όσο η ΛΑΡΚΟ είχε νοικοκυραίους στο τιμόνι της πήγαινε καλά. Όσο στο τιμόνι της ήταν άνθρωποι που ήθελαν να

την κατασπαράξουν, μπόρεσαν και υποθήκευσαν ακόμη και τις ζωές μας...» έλεγε χαρακτηριστικά ο κ. Ανδρίτσος μέλος

του ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων.

Ούτε στιγμή βέβαια δεν σταμάτησαν να επιρρίπτουν ευθύνες για όλο αυτό το κλίμα ανασφάλειας που έχει δημιουργηθεί συνολικά στην επιχείρηση στον προηγούμενο πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ κ. Αθανασόπουλο για το σχέδιο που παρουσίασε για την διχοτόμηση της επιχείρησης. 

 

«Είχαμε πει από την αρχή ότι αυτό το σχέδιο είναι ανεφάρμοστο καθώς δεν αγγίζει την πραγματικότητα και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την ΛΑΡΚΟ...»

είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του σωματείου κ. Κορέτζελος σημειώνοντας παράλληλα ότι «... πολύ νωρίς απεδείχθη ότι πρόκειται για κάποια σχέδια στα χαρτιά τα οποία κατέρρευσαν...» όπως είπε χαρακτηριστικά.

Αναδημοσίευση απο την Εφημ. ΣΕΝΤΡΑ 22/4/2013