Περιμένοντας την ανάπτυξη

της Ελίνας Γαληνού
 
Κλείσαμε ήδη τρία χρόνια μέσα στο Μνημόνιο, τη λιτότητα την οποία εκθειάζει ακόμα η Γερμανία και ο κ. Σόιμπλε, αγνοώντας επισημάνσεις για τον επερχόμενο κίνδυνο που μπορεί να επιφέρει. Τρία χρόνια υπομονής και θυσιών-πολλές απ΄αυτές αντιστοιχούσαν και σε ανθρώπινες ζωές- για τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Νότιας Ευρώπης.

Καταστάσεις που βύθισαν στη φτώχεια νοικοκυραίους... 





οι οποίοι δεν είχαν μάθει να χρωστάνε πουθενά, ενώ σήμερα αγωνιούν για το αν μπορούν να πληρώσουν ακόμα και το ρεύμα του σπιτιού τους.

Την άγρια αυτή επιδρομή στα εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις, τα πλήρωσε όπως ξέρουμε καλά, η μεσαία τάξη. Η τάξη η οποία αποτελούσε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δηλαδή τον κορμό του, βίωσε τον εισοδηματικό καταποντισμό της μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς να προλάβει ούτε κάν να αντιδράσει. Προγράμματα, σχέδια, όνειρα του νοικοκυρεμένου κόσμου, τινάχτηκαν στον αέρα και κείνος, σαστισμένος, παρακολουθεί την καταβαράθρωσή του, αδυνατώντας να πιστέψει ότι τελικά, ναί, υφίσταται κανονική επιδρομή που δεν διαφέρει από κείνη του πολέμου.

Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Ακόμα περισσότερο δε, όταν οι επιπτώσεις αυτής της κατάστασης, δεν είναι απλώς ορατές, αλλά δείχνουν εντονότατα τα σήματά τους...Μπορεί οι υπουργοί και οι αρμόδιοι περί την εκτέλεση του προγράμματος της τρόικα, να εμφανίζονται αισιόδοξοι για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, όμως η πραγματικότητα μας δείχνει άλλα..Ακούμε κάθε χρόνο ότι βγαίνουμε από την ύφεση ...προς το τέλος του επομένου χρόνου, και μόλις μπεί ο επόμενος, η ανάκαμψη μετατίθεται για τον μεθεπόμενο, πάλι προς το τέλος του...Εάν το 2010 που πρωτομπήκαμε στο Μνημόνιο, ακούγαμε για επιστροφή στις αγορές περί το 2013, το 2013 είναι εδώ και έχει ήδη φύγει το μισό! Τώρα μιλάμε για ανάπτυξη που θα "δείξει" κατά το 2014-15 και βλέπουμε Ολοι μιλούν για την ανάπτυξη, αφού το ελληνικό πρόγραμμα πάει καλά, τώρα μάλιστα που μας έγραψε και θετική έκθεση το ΔΝΤ. Ομως, τα λόγια δεν γεμίζουν ούτε τα ταμεία ούτε τις τσέπες των ανθρώπων. Η ανάπτυξη, για να μας ενδιαφέρει, πρέπει να συμβεί ουσιαστικά και στην πράξη. Για να συμβεί όμως στην πράξη, χρειάζεται προυποθέσεις που προς το παρόν δεν τις βλέπουμε. Και εάν δεν τις βλέπουμε φέτος, πώς θα έρθει ανάπτυξη του χρόνου, ας πούμε; Ο κόσμος δεν έχει χρήματα, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη, η αγορά πεθαίνει, νέοι αλλά και μεγάλοι μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για να βρούν δουλειά. Η ανεργία έχει φτάσει σε εκρηκτικά επίπεδα με το μισό σχεδόν του πληθυσμού να είναι άνεργο. Κοντεύει ο ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια, να αποτελεί όνειρο απατηλό!!

Η ανάπτυξη, σημαίνει απλά, ότι θα ανοίξουν δουλιές και θα προσφέρουν θέσεις εργασίας. Οι επενδυτές, τους οποίους προσπαθούμε να προσελκύσουμε όμως, ίσως θα θέλουν μαζί με τα κεφάλαιά τους, να προωθήσουν δικούς τους όρους και ανθρώπους στις θέσεις αυτές. Οι Ελληνες πού θα εργαστούν αύριο, αν έστω, προκύψουν θέσεις εργασίας από τους ξένους επενδυτές; Πόσο καλά θα το κατοχυρώσει αυτό υπέρ των Ελλήνων η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι περί τις νέες επενδύσεις; Και πόσο θα αποφέρει στις τσέπες των ελληνικών νοικοκυριών ο αναπτυξιακός άνεμος-όταν έρθει, αφού οι μισθοί κατέβηκαν στα 400-500 ευρώ;
Ανάπτυξη σημαίνει ότι θα γεννηθούν νέοι οικονομικοί πόροι και μάλιστα μακρόπνοης βιωσιμότητας, που θα συντηρούνται από την ρευστότητα. Αλλά προς το παρόν, ρευστότητα δεν υπάρχει. Αντίθετα, υπάρχει συνεχής αποστέρηση εισοδημάτων, είτε με μειώσεις αποδοχών και συντάξεων, είτε μέσω βαριάς φορολογίας η οποία απομυζά και το τελευταίο ίχνος διαθέσιμης ρευστότητας από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.   Η φοροεπιδρομή δε, καθίσταται εν πολλοίς μια καλή δικαιολογία για να καλύπτει τις στρεβλώσεις στην αγορά και την συνεχιζόμενη ακρίβεια που μαστίζει τη χώρα.Τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν λόγω της ανεργίας και της απραξίας στην αγορά, με κίνδυνο κάποια στιγμή να μην μπορούν να πληρώσουν συντάξεις και επιδόματα. Μέτρα ελάφρυνσης των υποχρεώσεων για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες πάνε από αναβολή σε αναβολή (όπως η περίπτωση μείωσης του ΦΠΑ στον κλάδο εστίασης, που θα μπορούσε να δώσει ανάσα αυτή τη γόνιμη περίοδο ως τον Ιούλιο). Οι επιστροφές υποχρεώσεων του κράτους προς τους ιδιώτες, επίσης...Καμαρώνουμε για την αύξηση του τουρισμού που σημειώνεται φέτος, αλλά να σκεφτούμε και πόσα θα αποφέρει, αφού οι ξένοι τα θέλουν όλα τέλεια και σε χαριστικές τιμές... Οταν όλα κόβονται, όταν δεν διαθέτει ο κόσμος ρευστό, πώς θα τονωθεί η αγορά;

Για τι είδους ανάπτυξη συζητάνε λοιπόν οι αρμόδιοι και πού τη βασίζουν; Τα ίδια λογικά ερωτήματα, ήδη ακούγονται όλο και συχνότερα, όχι μόνο από την πλευρά των καταποντισμένων Ελλήνων, αλλά και από ξένους ειδικούς για εκτιμήσεις οικονομιών. "Το ελληνικό δράμα, δεν θα έχει αίσιο τέλος" έγραψαν προχτές οι Financial Times, αναφερόμενοι στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ. Μπορεί η πορεία προς την υπακοή να πηγαίνει καλά, αλλά από έσοδα το κράτος τι συγκεντρώνει; Και πόσα θα συγκεντρωθούν από τα μαζικά ξεπουλήματα στο κρατικό ταμείο, όταν πουλάμε σε τιμή ευκαιρίας; Λογικά, ενώ ο λαός φτωχαίνει συνεχώς γιατί του παίρνουν όσα έχει και δεν έχει, και το κράτος χάνει περιουσιακά στοιχεία ξεπουλώντας, το χρέος δύσκολα μειώνεται. Αρα, με τέτοιες προυποθέσεις, πόθεν η ανάπτυξη; 



Απο: newsnow