Γράφει ο Ερμής Σούλης
Μία από τις μεγαλύτερες πληγές της Ελλάδος, αν όχι η μεγαλύτερη,
χαίνει τα τελευταία πέντε χρόνια με συνεχώς αυξητική τάση. Δεν είναι
άλλη από τη μετανάστευση των νέων, τη φυγή των μορφωμένων, νέων,
δυνατών, μυαλών από την Ελλάδα. Το μέγεθος του προβλήματος πιστεύω πως
δεν έχει γίνει ευρέως αντιληπτό.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της Endeavor Greece και αυτής του καθηγητή Λόη Λαμπριανίδη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, σχεδόν 200.000 νέοι κάτω των 35 ετών, έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα, ενώ οι προβλέψεις για το προσεχές μέλλον μόνο ευοίωνες δεν είναι. Εξ αυτών σχεδόν οι μισοί κατέχουν διδακτορικό τίτλο. Παράλληλα η ανεργία στις νεαρές ηλικίες (≤ 25 ετών) έχει εκτοξευθεί σε ποσοστό άνω του 55%, το 46% δε όσων παραμένουν στη χώρα επιθυμούν ή σκοπεύουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό.
Ιδού το ερώτημα που προκύπτει: Πώς θα ανασυνταχθεί μία χώρα, σε ποιούς θα στηριχθεί, όταν ένα μεγάλο ποσοστό των μορφωμένων, των ικανών να προσδώσουν προστιθέμενη αξία στην κοινωνία, της δημιουργικής μαγιάς στην οποία βασίζεται μια κοινωνία ώστε να οδεύσει προς τα εμπρός, αποχωρεί με ταχύτατους ρυθμούς; Πώς η χώρα θα αποκολληθεί από τις δέσμιες αγκυλώσεις του παρελθόντος, όταν αφενός αναγκάζει ένα μεγάλο μέρος των νέων να αναζητήσει την τύχη του στην αλλοδαπή και αφετέρου δυσχεραίνει καθημερινά τη ζωή όσων επέλεξαν να δώσουν τον αγώνα τους εντός των τειχών; Το λεγόμενο Brain drain, ελληνιστί εκροή ανθρώπινου κεφαλαίου και ταλέντου, είναι μία πραγματικότητα!
Θα ήλπιζε κάποιος, να υπάρχει μια συντεταγμένη χάραξη πολιτικής, με στόχο τον επαναπατρισμό όσων το επιθυμούν, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να μεταφέρουν την όποια τεχνογνωσία και εμπειρία αποκτούν στο εξωτερικό. Αντί αυτού, το σάπιο κατεστημένο, οι βδέλλες που λυμαίνονται τη ζωή μας τόσα χρόνια, πολεμούν με κάθε δυνατό τρόπο όσους επιθυμούν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, ποιοτικό, πραγματικά ωφέλιμο για την κοινωνία.
Με την αντίληψη του τσιφλικά, την αστείρευτη ιδιοτέλειά τους και την απύθμενη άρνηση για όποια αλλαγή στο status quo που έχουν επιβάλει, περιφρονούν, υπονομεύουν και αυθαιρέτως εξοστρακίζουν ανθρώπους με αποδεδειγμένη αξία, ανθρώπους ήδη επιτυχημένους στο εξωτερικό.
Δυστυχώς δεν λοιδορούνται μόνο όσοι επιλέγουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, αλλά και όλοι όσοι έλαβαν την απόφαση να δώσουν τη μάχη στα πάτρια εδάφη.
Μάχη με ένα κράτος εχθρικό, κράτος βασανιστή, γνήσιο απόγονο του φύλακα του Προμηθέα, που συνεχώς θέτει προσκόμματα σε οποιαδήποτε νέα προσπάθεια, ένα κράτος εμποτισμένο από την κορυφή έως τη βάση, με μία νοοτροπία εναντίωσης σε κάθε τι διαφορετικό, άξιο, δημιουργικό, στο καινόν.
Από τη γραφειοκρατία, η οποία σαδομαζοχιστικά δοκιμάζει το νευρικό σύστημα έκαστου σε υπερθετικό βαθμό, την παντελή αδιαφορία έως εχθρότητα του κρατικού υπαλλήλου σε σημείο εθισμού (πλην φωτεινών εξαιρέσεων) προς τους «άγνωστους» πολίτες και των αναγκών τους, έως τον «αυθέντη» προϊστάμενο των ιδιωτικών εταιρειών, εμφορούμενο συμπλεγματικών καταβολών και τραυματικών εμπειριών από την επίπονη άσκηση στη δουλοπρέπεια, έχουν μετατρέψει στρατιές νέων σε σύγχρονους δούλους, πειθήνια, άβουλα όντα, λειψά δημιουργικού οράματος.
Όλοι αυτοί συγκροτούν τη λαμογιά, την αντικοινωνική παθογένεια και ζουν, «φυτοζωούν» για την ακρίβεια (προσβολή προς τα τόσο ωφέλιμα για όλους φυτά), παρασιτούν εις βάρος όλων των υπολοίπων και μοναδικός καημός τους είναι ο τραπεζικός τους λογαριασμός, ο άκριτος καταναλωτισμός και η αντίσταση στη δυναμική της όποιας αλλαγής. Ενσαρκώνουν με συνέπεια το φαινόμενο της αδράνειας, ενώ ο παρασιτισμός, η αδιαφορία, η ικανοποίηση της πρωτόγονης ιδιοτέλειας, συγκροτούν τα βασικά χαρακτηριστικά της πολυπληθούς ομάδος των συνασπισμένων βλακών κατά Λεμπέση, φανατικών οπαδών της παρακμής και των βουλιμικών ενστίκτων των τρωκτικών. Θεωρούν κύριο έδεσμά τους την αξία και την ποιότητα.
Πραγματικά, η απέχθειά μου προς όλο αυτόν το συμφερτό θα ήταν ικανή να περιγραφεί ποικιλοτρόπως. Παρ’ όλα αυτά, ενσυνειδήτως δεν προτίθεμαι να χαραμίσω άλλη φαιά ουσία για δαύτους. Η μόνη επιλογή όλων όσων αγωνίζονται, μάχονται για το διαφορετικό, το νέο, το υγιές είναι να συνεχίσουν να το πράττουν, υπερνικώντας όλες τις δυσκολίες, αποφεύγοντας τις δόλιες παγίδες, με πίστη στον τελικό στόχο και σε συνέργεια με τις λοιπές υγιείς δυνάμεις. Υπάρχουν εκεί έξω αν και κατακερματισμένες. Αναμένουν τη συνοχή τους και με επίγνωση οφείλουν να προετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση.
Δώστε φωνή και ελπίδα στους νέους, στις νέες ιδέες, τις ικανές να επιφέρουν την ουσιαστική αλλαγή, σε αγαστή συνεργασία με τους παλαιούς, οι οποίοι φέρουν την εμπειρία της ζωής και πολλοί εξ αυτών επιθυμούν διακαώς να τη μεταλαμπαδεύσουν σε εμάς τους νεότερους. Η πληγή της φυγής των νέων και μετανάστευσης του νέου, πρέπει να ανακοπεί. Τα «πτώματα» εν είδει ζόμπι σε όλες τις εκφάνσεις της ελληνικής κοινωνίας είναι επιτακτική ανάγκη να ταφούν.
Η Ελλάδα αιμορραγεί και καλεί προς βοήθεια πάντες τους επιθυμούντες να προσφέρουν. Θα την αφήσουμε βορά των αρπακτικών;
Aπο: rizopoulospost.com
Μία από τις μεγαλύτερες πληγές της Ελλάδος, αν όχι η μεγαλύτερη,
χαίνει τα τελευταία πέντε χρόνια με συνεχώς αυξητική τάση. Δεν είναι
άλλη από τη μετανάστευση των νέων, τη φυγή των μορφωμένων, νέων,
δυνατών, μυαλών από την Ελλάδα. Το μέγεθος του προβλήματος πιστεύω πως
δεν έχει γίνει ευρέως αντιληπτό. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της Endeavor Greece και αυτής του καθηγητή Λόη Λαμπριανίδη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, σχεδόν 200.000 νέοι κάτω των 35 ετών, έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα, ενώ οι προβλέψεις για το προσεχές μέλλον μόνο ευοίωνες δεν είναι. Εξ αυτών σχεδόν οι μισοί κατέχουν διδακτορικό τίτλο. Παράλληλα η ανεργία στις νεαρές ηλικίες (≤ 25 ετών) έχει εκτοξευθεί σε ποσοστό άνω του 55%, το 46% δε όσων παραμένουν στη χώρα επιθυμούν ή σκοπεύουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό.
Ιδού το ερώτημα που προκύπτει: Πώς θα ανασυνταχθεί μία χώρα, σε ποιούς θα στηριχθεί, όταν ένα μεγάλο ποσοστό των μορφωμένων, των ικανών να προσδώσουν προστιθέμενη αξία στην κοινωνία, της δημιουργικής μαγιάς στην οποία βασίζεται μια κοινωνία ώστε να οδεύσει προς τα εμπρός, αποχωρεί με ταχύτατους ρυθμούς; Πώς η χώρα θα αποκολληθεί από τις δέσμιες αγκυλώσεις του παρελθόντος, όταν αφενός αναγκάζει ένα μεγάλο μέρος των νέων να αναζητήσει την τύχη του στην αλλοδαπή και αφετέρου δυσχεραίνει καθημερινά τη ζωή όσων επέλεξαν να δώσουν τον αγώνα τους εντός των τειχών; Το λεγόμενο Brain drain, ελληνιστί εκροή ανθρώπινου κεφαλαίου και ταλέντου, είναι μία πραγματικότητα!
Θα ήλπιζε κάποιος, να υπάρχει μια συντεταγμένη χάραξη πολιτικής, με στόχο τον επαναπατρισμό όσων το επιθυμούν, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να μεταφέρουν την όποια τεχνογνωσία και εμπειρία αποκτούν στο εξωτερικό. Αντί αυτού, το σάπιο κατεστημένο, οι βδέλλες που λυμαίνονται τη ζωή μας τόσα χρόνια, πολεμούν με κάθε δυνατό τρόπο όσους επιθυμούν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, ποιοτικό, πραγματικά ωφέλιμο για την κοινωνία.
Με την αντίληψη του τσιφλικά, την αστείρευτη ιδιοτέλειά τους και την απύθμενη άρνηση για όποια αλλαγή στο status quo που έχουν επιβάλει, περιφρονούν, υπονομεύουν και αυθαιρέτως εξοστρακίζουν ανθρώπους με αποδεδειγμένη αξία, ανθρώπους ήδη επιτυχημένους στο εξωτερικό.
Δυστυχώς δεν λοιδορούνται μόνο όσοι επιλέγουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, αλλά και όλοι όσοι έλαβαν την απόφαση να δώσουν τη μάχη στα πάτρια εδάφη.
Μάχη με ένα κράτος εχθρικό, κράτος βασανιστή, γνήσιο απόγονο του φύλακα του Προμηθέα, που συνεχώς θέτει προσκόμματα σε οποιαδήποτε νέα προσπάθεια, ένα κράτος εμποτισμένο από την κορυφή έως τη βάση, με μία νοοτροπία εναντίωσης σε κάθε τι διαφορετικό, άξιο, δημιουργικό, στο καινόν.
Από τη γραφειοκρατία, η οποία σαδομαζοχιστικά δοκιμάζει το νευρικό σύστημα έκαστου σε υπερθετικό βαθμό, την παντελή αδιαφορία έως εχθρότητα του κρατικού υπαλλήλου σε σημείο εθισμού (πλην φωτεινών εξαιρέσεων) προς τους «άγνωστους» πολίτες και των αναγκών τους, έως τον «αυθέντη» προϊστάμενο των ιδιωτικών εταιρειών, εμφορούμενο συμπλεγματικών καταβολών και τραυματικών εμπειριών από την επίπονη άσκηση στη δουλοπρέπεια, έχουν μετατρέψει στρατιές νέων σε σύγχρονους δούλους, πειθήνια, άβουλα όντα, λειψά δημιουργικού οράματος.
Όλοι αυτοί συγκροτούν τη λαμογιά, την αντικοινωνική παθογένεια και ζουν, «φυτοζωούν» για την ακρίβεια (προσβολή προς τα τόσο ωφέλιμα για όλους φυτά), παρασιτούν εις βάρος όλων των υπολοίπων και μοναδικός καημός τους είναι ο τραπεζικός τους λογαριασμός, ο άκριτος καταναλωτισμός και η αντίσταση στη δυναμική της όποιας αλλαγής. Ενσαρκώνουν με συνέπεια το φαινόμενο της αδράνειας, ενώ ο παρασιτισμός, η αδιαφορία, η ικανοποίηση της πρωτόγονης ιδιοτέλειας, συγκροτούν τα βασικά χαρακτηριστικά της πολυπληθούς ομάδος των συνασπισμένων βλακών κατά Λεμπέση, φανατικών οπαδών της παρακμής και των βουλιμικών ενστίκτων των τρωκτικών. Θεωρούν κύριο έδεσμά τους την αξία και την ποιότητα.
Πραγματικά, η απέχθειά μου προς όλο αυτόν το συμφερτό θα ήταν ικανή να περιγραφεί ποικιλοτρόπως. Παρ’ όλα αυτά, ενσυνειδήτως δεν προτίθεμαι να χαραμίσω άλλη φαιά ουσία για δαύτους. Η μόνη επιλογή όλων όσων αγωνίζονται, μάχονται για το διαφορετικό, το νέο, το υγιές είναι να συνεχίσουν να το πράττουν, υπερνικώντας όλες τις δυσκολίες, αποφεύγοντας τις δόλιες παγίδες, με πίστη στον τελικό στόχο και σε συνέργεια με τις λοιπές υγιείς δυνάμεις. Υπάρχουν εκεί έξω αν και κατακερματισμένες. Αναμένουν τη συνοχή τους και με επίγνωση οφείλουν να προετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση.
Δώστε φωνή και ελπίδα στους νέους, στις νέες ιδέες, τις ικανές να επιφέρουν την ουσιαστική αλλαγή, σε αγαστή συνεργασία με τους παλαιούς, οι οποίοι φέρουν την εμπειρία της ζωής και πολλοί εξ αυτών επιθυμούν διακαώς να τη μεταλαμπαδεύσουν σε εμάς τους νεότερους. Η πληγή της φυγής των νέων και μετανάστευσης του νέου, πρέπει να ανακοπεί. Τα «πτώματα» εν είδει ζόμπι σε όλες τις εκφάνσεις της ελληνικής κοινωνίας είναι επιτακτική ανάγκη να ταφούν.
Η Ελλάδα αιμορραγεί και καλεί προς βοήθεια πάντες τους επιθυμούντες να προσφέρουν. Θα την αφήσουμε βορά των αρπακτικών;
Aπο: rizopoulospost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου