Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές και τα γκάλοπ να δίνουν ένα μικρό προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση παραμένει ομιχλώδης. Μοναδική σταθερά είναι το 3ο μνημόνιο, που όλοι θέλουν να αλλάξουν αλλά ξέρουν ότι ελάχιστα μπορούν να κάνουν...
H φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ανήκε σε παλιό γνώριμο και... πρώην υψηλόβαθμο τραπεζίτη.
Μετά τις πρώτες κουβέντες, η συζήτηση πήγε κατευθείαν στο ψητό. Την εκλογική αναμέτρηση, τις τράπεζες και την οικονομία.
Ο άνθρωπος ακουγόταν πολύ απογοητευμένος. Οπως πολλοί άλλοι, για διαφορετικούς, ίσως, λόγους.
«Ο ελληνικός λαός έχει εθιστεί να ακούει τους πολιτικούς να του λένε ψέματα, το ξέρει και το έχει αποδεχθεί. Είναι στο DNA του. Θέλει Μαυρογιαλούρους... Οι μόνοι που δεν τον κοροϊδεύουν είναι το ΚΚΕ, η Λαϊκή Ενότητα και η Χρυσή Αυγή, αλλά αυτοί είναι εκτός τόπου και χρόνου», συμπλήρωσε.
Οντως ορθολογιστής, ο άνθρωπος γνωρίζει πως όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, θα πρέπει να εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο.
Και μάλιστα υπό την αυστηρή επιτήρηση της τρόικα, μετά από όλα αυτά που προηγήθηκαν τους προηγούμενους μήνες.
Φυσικά, η χώρα είχε την ευκαιρία να κλείσει την τελευταία αξιολόγηση του 2ου προγράμματος οικονομικής πολιτικής και να αναπτύξει μια νέα, πιο χαλαρή σχέση με τους δανειστές το προηγούμενο εξάμηνο.
Όμως, οι ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 και κυρίως του περασμένου Γενάρη αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια για τα κύρια κόμματα του πολιτικού συστήματος που σήμερα ζητάνε την ψήφο μας για να ξανα-κυβερνήσουν.
Εχουμε διατυπώσει την άποψη εδώ και καιρό ότι ο νικητής των εκλογών θα είναι τελικά ο μεγάλος χαμένος, γιατί θα κληθεί να εφαρμόσει μέτρα που έχουν μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό κόστος.
Κάτι που ο μεγάλος ηττημένος δεν θα χρειαστεί να κάνει και απλώς θα ροκανίζει την καρέκλα του νικητή.
Υπό αυτή την έννοια ένας μεγάλος σχηματισμός ή μια κυβέρνηση ευρείας πολιτικής υποστήριξης βγάζει νόημα.
Φυσικά, ορισμένοι αντιτείνουν ότι δεν υπάρχουν εκλογές ή άλλα γεγονότα, π.χ. εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που μπορούν να διακόψουν τη θητεία της, όπως συνέβη με την προηγούμενη.
Επομένως, η νέα κυβέρνηση μπορεί να ελπίζει πως σε τέσσερα χρόνια θα έχει γυρίσει το παιχνίδι και θα έχει κερδίσει τις εντυπώσεις.
Επιπλέον, η πιθανή εκλογή της Χρυσής Αυγής στη τρίτη θέση θα την καθιστούσε αξιωματική αντιπολίτευση, αν οι δύο μεγάλοι συνασπίζονταν.
Κάτι που κανένας από τους υπολοίπους δεν επιθυμεί.
Ισως, λοιπόν, οι διαφωνούντες να έχουν δίκιο.
Παρ' όλα αυτά εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το κόστος των μέτρων και η κοινωνική δυσαρέσκεια θα είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να οδηγήσει στη σταδιακή διαφοροποίηση βουλευτών, πριν προλάβει η νέα κυβέρνηση να γυρίσει το παιχνίδι.
Κάτι για το οποίο δεν μπορεί να είναι κανένας σίγουρος.
Ιδίως αν το οικονομικό κλίμα στην Ευρωζώνη κι αλλού αρχίσει να επιδεινώνεται και οι τριβές με τους δανειστές για την εφαρμογή του 3ου προγράμματος συνεχιστούν, οδηγώντας σε καθυστέρηση των δόσεων.
Υπό αυτή την έννοια, πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Του Dr. Money
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου