Το «ζητείται φταίχτης» οι ψυχολόγοι κάπως το λένε

  Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι πάγια τακτική των κάθε μορφής εξουσιών, όταν τα βρίσκουν μπαστούνια από λαθεμένες επιλογές τους, να ψάχνουν να βρουν κάποιον εύκολο φταίχτη για να του φορτώσουν τις αμαρτίες τους. Από τον άγραφο αυτό κανόνα δεν θέλει να ξεφύγει ούτε και η πρώτη φορά αριστερή μας κυβέρνηση.

Αντί την ώρα που η χώρα βυθίζεται από τις επιλογές... 

και τις αποφάσεις της να σκύψει πάνω στα προβλήματα και να βρει άλλες λύσεις για να διορθώσει ό,τι διορθώνεται, με περισσή θρασύτητα περνάει στην αντεπίθεση και εξαπολύει μύδρους τόσο προς τους κομματικούς της αντιπάλους όσο -κυρίως- προς τα μέσα ενημέρωσης. Δεν χάνει ευκαιρία να μας θυμίζει ότι αυτή είναι άσπιλη και αμόλυντη και ότι για όλα τα δεινά της χώρας φταίνε αποκλειστικά τα κόμματα που κυβέρνησαν από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν, αποσιωπώντας την κατάσταση που παρέλαβαν πριν από έναν χρόνο σε σύγκριση με εκείνη στην οποία μας οδήγησαν σήμερα με τις παλινωδίες τους. Και φυσικά φορτώνουν ένα μεγάλο μέρος στα μέσα ενημέρωσης που είναι διαπλεκόμενα, αργυρώνητα, διατεταγμένα από τις δυνάμεις της αντίδρασης κ.λπ. επειδή... έχουν το θράσος να ασκούν κριτική στη λαοπρόβλητη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!

Κι ευτυχώς επί του παρόντος αρκούνται μόνο στις καταγγελίες. Γιατί στη γείτονα χώρα, την Τουρκία, οι εκεί συνάδελφοι που γράφουν ή κριτικάρουν την εκεί πολιτική ηγεσία οδηγούνται στη φυλακή! Από μια άποψη και πάλι καλά να λέμε. Τη γλιτώνουμε με τη ρετσινιά του διαπλεκόμενου και του παπαγάλου των υπερσυντηρητικών αντιδραστικών κύκλων Ευρώπης και Ελλάδας!

Οποιος, όμως, δεν αντέχει την κριτική μέσα σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα και παραβλέπει την επιχειρηματολογία, ενώ δεν αντέχει ούτε την αποκάλυψη, μάλλον δεν βολεύεται και πολύ με το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Νιώθει στενάχωρα. Ασφυκτιά μέσα σε ένα κουστούμι που δεν είναι στα μέτρα του.

Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου τυχαίες οι διαπιστώσεις ανεξάρτητων φωνών ακόμα και από την ίδια πολιτική οικογένεια της Αριστεράς ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να φιμώσει και να ελέγξει κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή είτε από την ιδιωτική τηλεόραση είτε από τα έντυπα και το Διαδίκτυο (όρα, πρόσφατες δηλώσεις της προέδρου του ΕΣΡ Λίνας Αλεξίου).

Αυτές όμως οι προσπάθειες, όσο κι αν τονώνουν το ηθικό του στενού κομματικού τους πυρήνα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αλλάξουν ή να εξωραΐσουν τη σκληρή πραγματικότητα που βυθίζει όλο και βαθύτερα τη χώρα και, κυρίως, τους πολίτες. Ακόμα κι αν με κάποιον μαγικό τρόπο όλα τα μέσα ενημέρωσης έβρισκαν τα πάντα καλώς καμωμένα, η πραγματική κατάσταση δεν θα άλλαζε.

Οσο κι αν οι μάγοι της κυβερνητικής επικοινωνίας εμφανίζουν τα ψέματα με τον πιο αληθοφανή τρόπο, καμιά τσέπη του πολίτη δεν θα γεμίζει με λεφτά και δεν θα σβήνει τα χρέη και τις δυσβάστακτες υποχρεώσεις.

Οσο κι αν η αριστερή ρητορεία επιμένει στις σκληρές και υπερήφανες διαπραγματεύσεις, ο τελικός λογαριασμός θα είναι το ίδιο δυσβάστακτος και για θαύματα, όπως αυτό του εν Κανά γάμου, έχουμε να ακούσουμε από τότε!

Οσο κι αν προσπαθούν να πουλήσουν αριστερή ευαισθησία, οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και οι φόροι πάνω στους φόρους στα συνήθη υποζύγια θα τους διαψεύδουν και θα τους εκθέτουν.

Οσο κι αν προσπαθούν να προβάλλουν το πλεονέκτημα της αριστερής ηθικής υπεροχής, η καθημερινή αλαζονεία της εξουσίας και οι πρακτικές βολέματος ημετέρων θα τους στιγματίζουν.

Οσο κι αν προσπαθούν να εμφανίζονται ως σύγχρονοι Ρομπέν των Δασών άλλο τόσο θα γελοιοποιούνται, καθώς οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και η πρώην μεσαία τάξη φτωχοποιείται. Η δε λεγόμενη upper class δεν μένει πια εδώ ή ακόμα και αν μένει, έχει χτίσει τέτοια τείχη αυτοπροστασίας που κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει.

Με άλλα λόγια, δεν σας φταίνε τα μέσα ενημέρωσης αλλά ο κακός σας εαυτός, η ασχετοσύνη, οι ιδεοληψίες και ο καλπασμός πάνω στο καλάμι. Ολα τα άλλα είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς οι οποίοι όμως σας έχουν πάρει χαμπάρι.




Aπο: protothema.gr