Ελλάδα. 2015. Θα διαγράφαμε το μνημόνιο. Με ένα άρθρο – ένα νόμο. Θα διαγράφαμε το χρέος. Θα αλλάζαμε την Ευρώπη. Θα ανατρέπαμε την λιτότητα στην Ευρώπη. Θα οδηγούσαμε την Ευρώπη σε έναν δρόμο "δημοκρατίας". Η Ευρώπη "του αυταρχισμού, της τιμωρίας" θα ήταν σύντομα παρελθόν. Επιπλέον θα παίρναμε τις αποζημιώσεις από το κατοχικό δάνειο (για τις οποίες κανείς δεν πολύ ενδιαφέρονταν πριν την κρίση).
Κάπως έτσι ανέλαβε, τέτοιες ημέρες πέρυσι, τα ηνία της χώρας η κυβέρνηση Σύριζα - ΑΝΕΛ. Μια κυβέρνηση γεμάτη βεβαιότητες. «Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να απαντήσει όχι η Μέρκελ (στην πρόταση του Σύριζα). Διότι η Μέρκελ είναι μια πολιτικός που δεν θα διακινδυνεύσει την προοπτική βιωσιμότητας της Ευρώπης».
Και μετά άρχισε το πάρτι.
Τι να πει και που να σταθεί κανείς. Στον Υπουργό Οικονομικών που άλλα δήλωνε το πρωί, άλλα το μεσημέρι άλλα το απόγευμα; Άλλα εντός Ελλάδας και άλλα εκτός χώρας; Στον Υπουργό Άμυνας που απειλούσε ότι θα κάνει Κούγκι την Ευρώπη; Ότι θα ανοίξει τα σύνορα να γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές; Στην αναπληρώτρια Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής που ενώ η κατάσταση στη Συρία εκτροχιάζονταν δήλωνε ότι δεν ξέρει πώς πάνε οι πρόσφυγες στην Ευρώπη; Ότι απλώς εξαφανίζονται; Για τον Υπουργό Επικρατείας που βεβαίωνε ότι στο τέλος θα δώσουν τα λεφτά οι δανειστές γιατί δεν τους συμφέρει να διαλύσουμε την Ευρώπη; Στον γελαστό ηγέτη που απειλούσε ότι εδώ δεν είναι ένα παιχνίδι ισχύος αλλά το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης, το ίδιο το σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης; Που ενώ η χώρα δεν είχε χρήματα για τις στοιχειώδεις λειτουργίες του κράτους ταξίδευε στη Ρωσία και δήλωνε δημόσια ότι ζημιά δεν θα έχει μόνο η Ελλάδα αλλά όλη η ευρωζώνη; Που στις 19 Ιουνίου όταν η χώρα ήταν βήματα από την καταστροφή ο μεγάλος ηγέτης ταξίδευε πάλι στη Ρωσία για να πει ότι είμαστε ένας λαός της θάλασσας που ξέρει να βγαίνει σε φουρτούνες και δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη για να φτάσει σε νέα πιο ασφαλή λιμάνια; Ότι μόλις τον περασμένο Νοέμβριο που το τσουνάμι του προσφυγικού προκαλούσε σχεδόν πανικό στην Ευρώπη ο ηγέτης συνέδεε το προσφυγικό με τη …διαπραγμάτευση για τους πλειστηριασμούς και το ΦΠΑ;
Όλα αυτά δεν τα έλεγε ο Λάκης για να γελάμε. Τα έλεγαν ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Ήταν η φωνή της Ελλάδας. Η φωνή μιας χώρας που μιλά με άλλες χώρες.
Και τώρα; Μετά από όλα αυτά; Ένα χρόνο μετά; Τώρα τι; Η χώρα, βρίσκεται σε οικονομική καραντίνα και κινδυνεύει να γίνει αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Η Εκπρόσωπος της κυβέρνησης, βασικός εταίρος της οποίας είναι ο κύριος που θα έκανε Κούγκι την Ευρώπη, διαπιστώνει προσπάθεια επικοινωνιακής απομόνωσης της Ελλάδας; Από ποιους; Από αυτούς που οι Σύριζα - ΑΝΕΛ για χρόνια κατηγορούσαν ότι μετάτρεψαν την Ελλάδα σε «αποικία χρέους»; Από τους «βάρβαρους των μνημονίων»; Από αυτούς που επέβαλαν στην Ελλάδα «αργό βασανιστικό θάνατο»; Από το «Δ’ Ράιχ»; Από τους «δανειστές»; Από τους «εκβιαστές» - «τοκογλύφους»; Από τα αρπακτικά που θέλουν να πάρουν τα περιουσιακά στοιχεία «της χώρας για ένα κομμάτι ψωμί»; Από αυτούς που κατάργησαν την «εθνική κυριαρχία» της χώρας;
Ούτε μικρά παιδιά. Δεν μπορούν να μας βγάλουν από το ευρώ – το ευρώ θα καταρρεύσει. Και τι έγινε αν μας βγάλουν από την Συνθήκη Σένγκεν;
Όλες αυτές οι απειλές που τόσο αλόγιστα εκτοξεύονταν από αλόγιστους κυβερνήτες επιστρέφουν τώρα από την άλλη πλευρά. Η Ελλάδα οικονομικά είναι σε καραντίνα. Είναι και δεν είναι στην Ευρωζώνη. Η οικονομία μετά από 7 χρόνια βαθιάς κρίσης είναι αμφίβολο αν μπορεί να παραμείνει με το κεφάλι έξω από το νερό, όσο η αξιολόγηση καθυστερεί, και τα capital controls διαλύουν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Η προσωρινή έξοδος από την Σένγκεν μπορεί να είναι μη αντιστρέψιμη. Η χώρα θα είναι ένας νεκροζώντανος της ευρωζώνης. Χωρίς ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, χωρίς ελεύθερη κίνηση εμπορευμάτων χωρίς ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων. Ελεύθεροι μόνο να φαγωθούμε μεταξύ μας.
Ο Γιάννης Παπαδογιάννης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Μόλις κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο «Από το Μεγάλο Πάρτι στη Χρεοκοπία – 2009-2015: Δημαγωγία και μοιραίες επιλογές» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου