Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Καμμένοι και πνιγμένοι


                                                      ΒΑΣΙΛΗΣ  ΠΗΛΟΣ
Οι υποσχέσεις δεν δεσμεύουν παρά μόνο εκείνους που τις δέχονται, έλεγε στην δεκαετία του ΄80 ο ο Φρανσουά Μιτεράν. Παρέδιδε ευφυώς, με το τρόπο του, στη δημόσια περιφρόνηση εκείνους τους αυθαίρετους λαϊκιστές, θρασείς λαοπλάνους και ανεύθυνους πολιτικούς κόλακες που μοίραζαν αφειδώς έωλες υποσχέσεις και εξήγγειλαν ανυπόστατες δεσμεύσεις ξεγελώντας τους πολίτες. Ταυτόχρονα, όμως... 





διακωμωδούσε και τους εύπιστους ψηφοφόρους- χειροκροτητές κάθε υποκρισίας, οι οποίοι δεν ένιωθαν μετανιωμένοι και εξαπατημένοι μετά από το παραμύθι που λαίμαργα κατάπιαν.Ωστόσο, ο μακαρίτης Γάλλος σοσιαλιστής ηγέτης δεν φανταζόταν ότι θα ξημέρωνε μια μέρα στην Ευρώπη μια παταγωδώς διαψευσμένη ελληνική κυβέρνηση, που αυτοαποκαλείται αριστερή, η οποία θα μετέτρεπε τις καθημερινές παρελκύσεις της από άχαρη τεχνική εξαπάτησης σε κινητήρια δύναμη της πολιτικής της.

Όχι πως οι προηγούμενες εγχώριες κυβερνήσεις υπήρξαν αναμάρτητες, κάθε άλλο Εν προκειμένω, όμως, ο ψεκασμός παραπλανήσεων, μετονομασιών, παραλείψεων, ανακριβειών και κατά συρροή αναληθών πρακτικών τείνουν να καταστούν το θεμελιακό ιδεολογικό βάθρο της τρέχουσας κυβέρνησης. Πάνω στο οποίο στέκεται με κοντά ποδάρια. Στάση που συμπτωματικά έχει και το ψέμα.


Το χειρότερο είναι ότι, μετά από το συστηματικό τάισμα του ελληνικού λαού με φτυαριές ασύστολων προπαγανδιστικών ψεμάτων, δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να του ζητήσει μια ελάχιστη συγγνώμη. Αντιθέτως επιχειρεί με εμμονικούς βερμπαλισμούς να χρεώσει σε όλους τους άλλους, τους δικούς της τυχοδιωκτισμούς, τις δικές της στενόμυαλες πελαγοδρομήσεις.


Ειδικότερα σήμερα που για την αξιολόγηση, η οποία έπρεπε να είχε κλείσει από τον περασμένο Νοέμβριο, επαναφέρει τη γνωστή τακτική της «πολιτικής διαπραγμάτευσης». Δεν χρειάζεται να της υπενθυμίσει κανείς ότι την προηγούμενη φορά που την επιδίωξε, η χώρα κατέληξε στην πρόταση Σόιμπλε για Grexit, στο κλείσιμο των τραπεζών, στα κάπιταλ κοντρόλς και σε ακόμη ένα μνημόνιο.


Ένα μνημόνιο που υπέγραψε, και καθομολογία του πρωθυπουργού δεν πίστευε, πλασάροντας το αρχικά ως αποτέλεσμα εκβιασμού. Κατόπιν άλλαξε τροπάρι. Η κυβέρνηση το υπερασπίστηκε ως καλύτερο από τα προηγούμενα, μετά διαμήνυσε ότι θα το εξισορροπήσει με το παράλληλο πρόγραμμα, ακολούθως επανεφηύρε τις κόκκινες γραμμές και τώρα θυμήθηκε το κυριαρχικό της δικαίωμα να νομοθετεί , πριν συμφωνήσει με το κουαρτέτο των θεσμών.

Προφανώς, μετά από παλινωδίες και εξαπατήσεις, η κυβέρνηση επείγεται να δώσει με πατριωτικές κορώνες στους ιδεολογικά αμήχανους, διανοητικά και ψυχικά άνευρους βουλευτές της πλειοψηφίας κίνητρο ώστε να υπερψηφίσουν τα δύο νομοσχέδια για ασφαλιστικό και φορολογικό. Τα οποία και δεν θα εφαρμόσει.


Πρόκειται για ακόμη ένα κυβερνητικό τρικ στις πλάτες των λαβωμένων μικρομεσαίων, των μουδιασμένων εργατοϋπάλληλων και των ρημαγμένων συνταξιούχων. Πολύ απλά διότι, ερήμηντης συναίνεσης των δανειστών κάθε ρητορική αντίσταση οδηγεί ,ελλείψει χρημάτων, στην συμμόρφωση και την υποταγή. Το έργο έχει ήδη παιχτεί ως τραγωδία και επαναλαμβάνεται ως φάρσα από μια αναποτελεσματική κυβέρνηση που σέρνεται σε μια τακτική δρομολογημένη στο βλέποντας και κάνοντας μέρα με τη μέρα.

Αναπόφευκτα αν η διαπραγμάτευση δεν ολοκληρωθεί μέχρι τη Παρασκευή και τραβήξει μέχρι το καλοκαίρι, τότε “καήκαμε” όπως είχε ομολογήσει και ο Τσακαλώτος. 


Μια παραδοχή που μάλλον αφορά την κυβέρνηση που με τις υπαναχωρήσεις και τις κόνξες της πολλαπλασιάζει τηφθορά της-αν όχι την αυτοπυρπόλιση της. 
Οι πολίτες, έτσι κι αλλιώς, δεν φοβούνται τη πυρκαγιά. 
Προετοιμάζονται για πνιγμό από του τσουνάμι της φοροεπιδρομής.

Aπο: matrix24.gr






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΑΡΚΙΚΑ ΝΕΑ - Οι ειδήσεις σε τίτλους