Tης Μαρίνας Κουρμπέλα
Εισήχθη στο Δικαστήριο της Ε.Ε. (ΔΕΕ) η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ελλάδας, για μη συμμόρφωσή της προς απόφαση που αφορά την ανάκτηση κρατικών ενισχύσεων, ενώ εκκρεμούν ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε. (ΓΔΕΕ) δύο προσφυγές της ΛΑΡΚΟ κατά της Επιτροπής.
Η προσφυγή της Επιτροπής
Η Επιτροπή με την προσφυγή, που μόλις εισήχθη στο Δικαστήριο της Ε.Ε., ζητεί από το ΔΕΕ να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα, μη λαμβάνοντας εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση της απόφασης 2014/539/ΕΕ ή, εν πάση περιπτώσει, μη ενημερώνοντας επαρκώς την Επιτροπή για τα μέτρα που έλαβε, παρέβη τις υποχρεώσεις της.
Σύμφωνα με στοιχεία από έγκυρες πηγές, τον Μάρτιο του 2013 η Επιτροπή κίνησε σε βάθος έρευνα για ορισμένα μέτρα στήριξης της ΛΑΡΚΟ από το Ελληνικό Δημόσιο, που χορηγήθηκαν με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων το 2008, το 2010 και το 2011 και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρείας το 2009 συνολικού ύψους 136 εκατ. ευρώ. Τα μέτρα αυτά, επισημαίνεται, δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή για προηγούμενη έγκριση, όπως απαιτούσαν οι κανόνες της Ε.Ε.
Τον Μάρτιο του 2014, η Επιτροπή αποφάσισε (2014/539/ΕΕ) ότι τα μέτρα προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. για τις κρατικές ενισχύσεις και ότι η ΛΑΡΚΟ πρέπει να επιστρέψει το ποσό εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Επιτροπή, όφειλε να ανακτήσει την ασυμβίβαστη ενίσχυση εντός τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία της κοινοποίησης της απόφασης.
Υπενθυμίζεται πως στην ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 27 Μαρτίου του 2014 «Κρατικές ενισχύσεις: η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η μεταλλευτική εταιρεία ΛΑΡΚΟ έλαβε ασύμβατη κρατική ενίσχυση και ανοίγει το δρόμο για την πώληση στοιχείων του ενεργητικού της», μεταξύ άλλων αναφέρονται:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα στήριξης του Ελληνικού Δημοσίου προς τη Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρεία ΛΑΡΚΟ (Α.Ε.) προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. για τις κρατικές ενισχύσεις. Οι αυξήσεις κεφαλαίου και οι εγγυήσεις του Δημοσίου ανέρχονταν συνολικά σε 136 εκατ. ευρώ. Η ΛΑΡΚΟ πρέπει τώρα να επιστρέψει το ποσό εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση.
Ορισμένα στοιχεία ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ, που είναι κρατική επιχείρηση, βρίσκονται υπό ιδιωτικοποίηση. Σε χωριστή απόφαση, η Επιτροπή αποφαίνεται ότι η υποχρέωση επιστροφής της ασύμβατης ενίσχυσης δεν θα μεταβιβαστεί στους αγοραστές αυτών των στοιχείων.
Στην ίδια ανακοίνωση, σχετικά με το ιστορικό της εταιρείας, η Επιτροπή επισημαίνει πως η ΛΑΡΚΟ ειδικεύεται στους τομείς της εξόρυξης και επεξεργασίας κοιτασμάτων λατερίτη, της εξόρυξης λιγνίτη και της παραγωγής σιδηρονικελίου και υποπροϊόντων του. Οι δραστηριότητές της περιλαμβάνουν την έρευνα, την ανάπτυξη, την εξόρυξη, τη σύντηξη και την εμπορία των προϊόντων της σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η ΛΑΡΚΟ, αναφέρει, είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σιδηρονικελίου στον κόσμο. Το 55,2 % των μετοχών της ΛΑΡΚΟ ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης Περιουσιακών Στοιχείων της Ελληνικής Δημοκρατίας, το 33,4 % στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε., και το 11,4 % στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού Α.Ε.
Οι δύο υποθέσεις που εκκρεμούν
Υπενθυμίζεται, σύμφωνα, πάντα, με έγκυρα αλλά ανεπίσημα στοιχεία, ότι ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε. (ΓΔΕΕ) εκκρεμούν:
Πρώτον, η υπόθεση Τ-423/14 ΛΑΡΚΟ (Λάρκο Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Α.Ε. κατά Επιτροπής,) με αντικείμενο την ακύρωση της ίδιας απόφασης Στο κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύουμε την προσφυγή.
Η προσφυγή
«Προσφυγή της 6ης Ιουνίου 2014 – Λάρκο κατά Επιτροπής(Υπόθεση T-423/14)
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Λάρκο Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Α.Ε. (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι : Ι. Δρυλλεράκης, Ε. Τριανταφύλλου, Γ. Ψαρουδάκης, Ε. Ράντος, Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόροι).
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσα Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
-Να γίνει καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η παρούσα προσφυγή
-Να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί η απόφαση της Επιτροπής τής 27/03/2014 [SG-Greffe(2014) D/4621/28/03/2014] σχετικά με την κρατική ενίσχυση προς την προσφεύγουσα (αριθ. SA.34572 (2013/C) (πρώην 2013/NN) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ελληνική Δημοκρατία
-Να διαταχθεί η έντοκη επιστροφή οποιουδήποτε ποσού θα έχει τυχόν «ανακτηθεί» αμέσως ή εμμέσως από την προσφεύγουσα σε εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης και
-Να καταδικαστεί η καθής στη δικαστική δαπάνη της προσφεύγουσας.
Λόγοι ακύρωσης
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής λόγους:
Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση από την καθής των άρθρων 107(1) και 296 ΣΛΕΕ καθότι: (α) τα μέτρα ενίσχυσης 2, 3, 4 και 6 δεν μπορούν να θεωρηθούν ως κρατικές ενισχύσεις σύμφωνα με το άρθρο 107(1) ΣΛΕΕ, και (β) ακόμη και εάν ορισμένα από τα μέτρα ενίσχυσης 2, 3, 4 και 6 μπορούσαν να θεωρηθούν ότι αποτελούν κρατικές ενισχύσεις σύμφωνα με το άρθρο 107(1) ΣΛΕΕ, οι ενισχύσεις αυτές είναι συμβατές με την εσωτερική αγορά σύμφωνα με το άρθρο 107(3) ΣΛΕΕ.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την εσφαλμένη και μη αιτιολογημένη εφαρμογή των κριτηρίων της ανακοίνωσης για τις κρατικές εγγυήσεις και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας κατά τον χαρακτηρισμό των Μέτρων 2, 4 και 6 ως κρατικών ενισχύσεων και κατά την ποσοστικοποίηση του στοιχείου της ενίσχυσης.
Ο τρίτος λόγος αντλείται από την έλλειψη αιτιολογίας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης λόγω μη λήψης υπόψη, κατά την αξιολόγηση των μέτρων 3, 4 και 6 των ζημιών που προκλήθηκαν στη προσφεύγουσα από τα έκτακτα γεγονότα του 2009, που πληρούν τις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β, ΣΛΕΕ.
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την έλλειψη αιτιολογίας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης λόγω μη λήψης υπόψη των επιπτώσεων της ελληνικής οικονομικής κρίσης και της, συνεπεία αυτής, διακοπής της πληρωμής από το ελληνικό δημόσιο των οφειλών του προς τη προσφεύγουσα, ως εκτάκτου γεγονότος κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, ΣΛΕΕ.
Ο πέμπτος λόγος ακύρωσης αντλείται από τα σφάλματα του κεφαλαίου 4.5 και του διατακτικού της προσβαλλόμενης απόφασης, όσον αφορά στα προς την ανάκτηση ποσά: παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και του άρθρου 14 του Κανονισμού 659/1999, έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, προσβολή του δικαιώματος στην περιουσία και τιμωρητικός χαρακτήρας της διαταγής ανάκτησης.
Δεύτερον, η υπόθεση Τ-412/14 ΛΑΡΚΟ κατά Επιτροπής
Επίσης, εκκρεμεί η υπόθεση Τ-412/14 ΛΑΡΚΟ κατά Επιτροπής, με αντικείμενο την ακύρωση της απόφασης C(2014)1805 της Επιτροπής, της 27ης Μαρτίου 2014.. Τον Δεκέμβριο του 2013, στο πλαίσιο του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, η Ελλάδα γνωστοποίησε στην Επιτροπή την πρόθεσή της να πωλήσει, μέσω ανοικτών διαγωνισμών, ορισμένα στοιχεία ενεργητικού τα οποία είτε διαχειριζόταν η ΛΑΡΚΟ, είτε ανήκαν σε αυτήν, ήτοι το μεταλλουργικό εργοστάσιο στη Λάρυμνα, μέρος των μεταλλείων Αγίου Ιωάννη, μέρος των μεταλλείων Ευβοίας και τα μεταλλεία Καστοριάς.
Η Επιτροπή αποφάσισε ότι η υποχρέωση επιστροφής της ασύμβατης ενίσχυσης δεν θα μεταβιβαστεί στους αγοραστές αυτών των στοιχείων αλλά θα εξακολουθήσει να βαρύνει τη ΛΑΡΚΟ. Η επιχείρηση ζητεί από το ΓΔΕΕ την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής.
Στο κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύουμε την προσφυγή κατά της Επιτροπής.
Η Προσφυγή
Προσφυγή της 6ης Ιουνίου 2014 – Λάρκο κατά Επιτροπής(Υπόθεση T-412/14)
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Λάρκο Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Α.Ε. (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι : Ι. Δρυλλεράκης, Ε. Τριανταφύλλου, Γ. Ψαρουδάκης, Ε. Ράντος, Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόροι).
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
-Να γίνει καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η παρούσα προσφυγή
-Να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί η απόφαση της Επιτροπής τής 27/03/2014 [SG-Greffe(2014) D/4628/28/03/2014] σχετικά με την πώληση ορισμένων στοιχείων ενεργητικού της προσφεύγουσας (αριθ. SA.37954 (2013/N) και
-Να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί η απόφαση της Επιτροπής τής 27/03/2014 [SG-Greffe(2014) D/4628/28/03/2014] σχετικά με την πώληση ορισμένων στοιχείων ενεργητικού της προσφεύγουσας (αριθ. SA.37954 (2013/N) και
-Να καταδικαστεί η καθής στη δικαστική δαπάνη της προσφεύγουσας.
Λόγοι ακύρωσης
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τρείς λόγους:
Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση εκ μέρους της Επιτροπής τού άρθρου 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι από την έλλειψη προηγούμενης ακρόασής της προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας έκδοσης της.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την παράβαση εκ μέρους της Επιτροπής του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 14 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/99 . Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή κατά πρόδηλη πλάνη εκτίμησης θεώρησε ότι δεν συντρέχει οικονομική συνέχεια μεταξύ της προσφεύγουσας και του αποκτώντος τα περιουσιακά στοιχεία αυτής στο πλαίσιο του «σχεδίου ιδιωτικοποίησης».
Ο τρίτος λόγος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 296(2) ΣΛΕΕ. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι προσηκόντως αιτιολογημένη ως προς την έλλειψη οικονομικής συνέχειας, ιδίως δε ως προς (α) την έκταση των πωλούμενων περιουσιακών στοιχείων, (β) τη μη μεταφορά των συμβάσεων εργασίας και (γ) την οικονομική λογική της πώλησης.
Πηγή: Blog:marina anastas.kourbelα
Η προσφυγή της Επιτροπής
Η Επιτροπή με την προσφυγή, που μόλις εισήχθη στο Δικαστήριο της Ε.Ε., ζητεί από το ΔΕΕ να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα, μη λαμβάνοντας εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση της απόφασης 2014/539/ΕΕ ή, εν πάση περιπτώσει, μη ενημερώνοντας επαρκώς την Επιτροπή για τα μέτρα που έλαβε, παρέβη τις υποχρεώσεις της.
Σύμφωνα με στοιχεία από έγκυρες πηγές, τον Μάρτιο του 2013 η Επιτροπή κίνησε σε βάθος έρευνα για ορισμένα μέτρα στήριξης της ΛΑΡΚΟ από το Ελληνικό Δημόσιο, που χορηγήθηκαν με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων το 2008, το 2010 και το 2011 και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρείας το 2009 συνολικού ύψους 136 εκατ. ευρώ. Τα μέτρα αυτά, επισημαίνεται, δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή για προηγούμενη έγκριση, όπως απαιτούσαν οι κανόνες της Ε.Ε.
Τον Μάρτιο του 2014, η Επιτροπή αποφάσισε (2014/539/ΕΕ) ότι τα μέτρα προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. για τις κρατικές ενισχύσεις και ότι η ΛΑΡΚΟ πρέπει να επιστρέψει το ποσό εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Επιτροπή, όφειλε να ανακτήσει την ασυμβίβαστη ενίσχυση εντός τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία της κοινοποίησης της απόφασης.
Υπενθυμίζεται πως στην ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 27 Μαρτίου του 2014 «Κρατικές ενισχύσεις: η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η μεταλλευτική εταιρεία ΛΑΡΚΟ έλαβε ασύμβατη κρατική ενίσχυση και ανοίγει το δρόμο για την πώληση στοιχείων του ενεργητικού της», μεταξύ άλλων αναφέρονται:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα στήριξης του Ελληνικού Δημοσίου προς τη Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρεία ΛΑΡΚΟ (Α.Ε.) προσέδωσαν στην επιχείρηση αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. για τις κρατικές ενισχύσεις. Οι αυξήσεις κεφαλαίου και οι εγγυήσεις του Δημοσίου ανέρχονταν συνολικά σε 136 εκατ. ευρώ. Η ΛΑΡΚΟ πρέπει τώρα να επιστρέψει το ποσό εντόκως, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκλήθηκαν από την ασύμβατη ενίσχυση.
Ορισμένα στοιχεία ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ, που είναι κρατική επιχείρηση, βρίσκονται υπό ιδιωτικοποίηση. Σε χωριστή απόφαση, η Επιτροπή αποφαίνεται ότι η υποχρέωση επιστροφής της ασύμβατης ενίσχυσης δεν θα μεταβιβαστεί στους αγοραστές αυτών των στοιχείων.
Στην ίδια ανακοίνωση, σχετικά με το ιστορικό της εταιρείας, η Επιτροπή επισημαίνει πως η ΛΑΡΚΟ ειδικεύεται στους τομείς της εξόρυξης και επεξεργασίας κοιτασμάτων λατερίτη, της εξόρυξης λιγνίτη και της παραγωγής σιδηρονικελίου και υποπροϊόντων του. Οι δραστηριότητές της περιλαμβάνουν την έρευνα, την ανάπτυξη, την εξόρυξη, τη σύντηξη και την εμπορία των προϊόντων της σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η ΛΑΡΚΟ, αναφέρει, είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σιδηρονικελίου στον κόσμο. Το 55,2 % των μετοχών της ΛΑΡΚΟ ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης Περιουσιακών Στοιχείων της Ελληνικής Δημοκρατίας, το 33,4 % στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε., και το 11,4 % στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού Α.Ε.
Οι δύο υποθέσεις που εκκρεμούν
Υπενθυμίζεται, σύμφωνα, πάντα, με έγκυρα αλλά ανεπίσημα στοιχεία, ότι ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε. (ΓΔΕΕ) εκκρεμούν:
Πρώτον, η υπόθεση Τ-423/14 ΛΑΡΚΟ (Λάρκο Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Α.Ε. κατά Επιτροπής,) με αντικείμενο την ακύρωση της ίδιας απόφασης Στο κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύουμε την προσφυγή.
Η προσφυγή
«Προσφυγή της 6ης Ιουνίου 2014 – Λάρκο κατά Επιτροπής(Υπόθεση T-423/14)
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Λάρκο Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Α.Ε. (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι : Ι. Δρυλλεράκης, Ε. Τριανταφύλλου, Γ. Ψαρουδάκης, Ε. Ράντος, Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόροι).
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσα Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
-Να γίνει καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η παρούσα προσφυγή
-Να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί η απόφαση της Επιτροπής τής 27/03/2014 [SG-Greffe(2014) D/4621/28/03/2014] σχετικά με την κρατική ενίσχυση προς την προσφεύγουσα (αριθ. SA.34572 (2013/C) (πρώην 2013/NN) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ελληνική Δημοκρατία
-Να διαταχθεί η έντοκη επιστροφή οποιουδήποτε ποσού θα έχει τυχόν «ανακτηθεί» αμέσως ή εμμέσως από την προσφεύγουσα σε εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης και
-Να καταδικαστεί η καθής στη δικαστική δαπάνη της προσφεύγουσας.
Λόγοι ακύρωσης
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής λόγους:
Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση από την καθής των άρθρων 107(1) και 296 ΣΛΕΕ καθότι: (α) τα μέτρα ενίσχυσης 2, 3, 4 και 6 δεν μπορούν να θεωρηθούν ως κρατικές ενισχύσεις σύμφωνα με το άρθρο 107(1) ΣΛΕΕ, και (β) ακόμη και εάν ορισμένα από τα μέτρα ενίσχυσης 2, 3, 4 και 6 μπορούσαν να θεωρηθούν ότι αποτελούν κρατικές ενισχύσεις σύμφωνα με το άρθρο 107(1) ΣΛΕΕ, οι ενισχύσεις αυτές είναι συμβατές με την εσωτερική αγορά σύμφωνα με το άρθρο 107(3) ΣΛΕΕ.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την εσφαλμένη και μη αιτιολογημένη εφαρμογή των κριτηρίων της ανακοίνωσης για τις κρατικές εγγυήσεις και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας κατά τον χαρακτηρισμό των Μέτρων 2, 4 και 6 ως κρατικών ενισχύσεων και κατά την ποσοστικοποίηση του στοιχείου της ενίσχυσης.
Ο τρίτος λόγος αντλείται από την έλλειψη αιτιολογίας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης λόγω μη λήψης υπόψη, κατά την αξιολόγηση των μέτρων 3, 4 και 6 των ζημιών που προκλήθηκαν στη προσφεύγουσα από τα έκτακτα γεγονότα του 2009, που πληρούν τις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β, ΣΛΕΕ.
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την έλλειψη αιτιολογίας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης λόγω μη λήψης υπόψη των επιπτώσεων της ελληνικής οικονομικής κρίσης και της, συνεπεία αυτής, διακοπής της πληρωμής από το ελληνικό δημόσιο των οφειλών του προς τη προσφεύγουσα, ως εκτάκτου γεγονότος κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, ΣΛΕΕ.
Ο πέμπτος λόγος ακύρωσης αντλείται από τα σφάλματα του κεφαλαίου 4.5 και του διατακτικού της προσβαλλόμενης απόφασης, όσον αφορά στα προς την ανάκτηση ποσά: παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και του άρθρου 14 του Κανονισμού 659/1999, έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, προσβολή του δικαιώματος στην περιουσία και τιμωρητικός χαρακτήρας της διαταγής ανάκτησης.
Δεύτερον, η υπόθεση Τ-412/14 ΛΑΡΚΟ κατά Επιτροπής
Επίσης, εκκρεμεί η υπόθεση Τ-412/14 ΛΑΡΚΟ κατά Επιτροπής, με αντικείμενο την ακύρωση της απόφασης C(2014)1805 της Επιτροπής, της 27ης Μαρτίου 2014.. Τον Δεκέμβριο του 2013, στο πλαίσιο του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, η Ελλάδα γνωστοποίησε στην Επιτροπή την πρόθεσή της να πωλήσει, μέσω ανοικτών διαγωνισμών, ορισμένα στοιχεία ενεργητικού τα οποία είτε διαχειριζόταν η ΛΑΡΚΟ, είτε ανήκαν σε αυτήν, ήτοι το μεταλλουργικό εργοστάσιο στη Λάρυμνα, μέρος των μεταλλείων Αγίου Ιωάννη, μέρος των μεταλλείων Ευβοίας και τα μεταλλεία Καστοριάς.
Η Επιτροπή αποφάσισε ότι η υποχρέωση επιστροφής της ασύμβατης ενίσχυσης δεν θα μεταβιβαστεί στους αγοραστές αυτών των στοιχείων αλλά θα εξακολουθήσει να βαρύνει τη ΛΑΡΚΟ. Η επιχείρηση ζητεί από το ΓΔΕΕ την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής.
Στο κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύουμε την προσφυγή κατά της Επιτροπής.
Η Προσφυγή
Προσφυγή της 6ης Ιουνίου 2014 – Λάρκο κατά Επιτροπής(Υπόθεση T-412/14)
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Λάρκο Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Α.Ε. (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι : Ι. Δρυλλεράκης, Ε. Τριανταφύλλου, Γ. Ψαρουδάκης, Ε. Ράντος, Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόροι).
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
-Να γίνει καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η παρούσα προσφυγή
-Να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί η απόφαση της Επιτροπής τής 27/03/2014 [SG-Greffe(2014) D/4628/28/03/2014] σχετικά με την πώληση ορισμένων στοιχείων ενεργητικού της προσφεύγουσας (αριθ. SA.37954 (2013/N) και
-Να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί η απόφαση της Επιτροπής τής 27/03/2014 [SG-Greffe(2014) D/4628/28/03/2014] σχετικά με την πώληση ορισμένων στοιχείων ενεργητικού της προσφεύγουσας (αριθ. SA.37954 (2013/N) και
-Να καταδικαστεί η καθής στη δικαστική δαπάνη της προσφεύγουσας.
Λόγοι ακύρωσης
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τρείς λόγους:
Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση εκ μέρους της Επιτροπής τού άρθρου 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι από την έλλειψη προηγούμενης ακρόασής της προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας έκδοσης της.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την παράβαση εκ μέρους της Επιτροπής του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 14 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/99 . Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή κατά πρόδηλη πλάνη εκτίμησης θεώρησε ότι δεν συντρέχει οικονομική συνέχεια μεταξύ της προσφεύγουσας και του αποκτώντος τα περιουσιακά στοιχεία αυτής στο πλαίσιο του «σχεδίου ιδιωτικοποίησης».
Ο τρίτος λόγος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 296(2) ΣΛΕΕ. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι προσηκόντως αιτιολογημένη ως προς την έλλειψη οικονομικής συνέχειας, ιδίως δε ως προς (α) την έκταση των πωλούμενων περιουσιακών στοιχείων, (β) τη μη μεταφορά των συμβάσεων εργασίας και (γ) την οικονομική λογική της πώλησης.
Πηγή: Blog:marina anastas.kourbelα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου