Aπο: energypress.gr
Διόλου απίθανη δε θεωρείται η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος της
Glencore για τη ΛΑΡΚΟ, καθώς πρόσφατα έχουν δει το φως της δημοσιότητας
σχετικές πληροφορίες.
Η Glencore, πολυεθνικός όμιλος που εδρεύει στην Ελβετία και αποτελεί ένα από τα βαριά ονόματα στη διεθνή αγορά μετάλλων, αναπτύσσοντας εξορυκτικές, βιομηχανικές και εμπορικές δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο, φέρεται να εξετάζει εκ νέου την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ ως υποψήφιου επενδυτικού στόχου.
Το έδαφος για την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος στρώνεται κυρίως από την ανάκαμψη των τιμών του νικελίου διεθνώς και τις εκτιμήσεις των αναλυτών που θέλουν τις τιμές να διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα και το επόμενο διάστημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, οι τιμές εκτοξεύτηκαν από το χαμηλό οκταετίας των 9.600 δολαρίων ανά τόνο στα 10.300 δολάρια ανά τόνο για άμεση παράδοση και έως και πάνω από τα 10.800 δολάρια στα προθεσμιακά συμβόλαια Δεκεμβρίου.
Με τη ΛΑΡΚΟ να παραμένει στη λίστα ιδιωτικοποιήσεων και τις μετοχές της να έχουν μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ, αναλυτές εκτιμούν ότι, υπό προϋποθέσεις, η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να συμβάλλει ώστε να βελτιωθεί η δυσχερής οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται η εταιρεία.
Εξ ου και προκύπτει η πιθανότητα επανόδου της Glencore. Όπως, εξάλλου, δήλωσε πρόσφατα ο Ivan Glasenberg, διευθύνων σύμβουλος της Glencore, δίνοντας και το στίγμα των επενδυτικών σχεδιασμών του ομίλου, «η πιθανή μεγάλης κλίμακας κυκλοφορία ηλεκτρικών οχημάτων και συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας, πρόκειται να ξεκλειδώσει νέες πηγές ζήτησης για ύλες και εμπορεύματα περιλαμβανομένων του χαλκού, του κοβαλτίου, του ψευδαργύρου και του νικελίου».
Προϋπόθεση το «λουκέτο» και οι απολύσεις
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Glencore φέρεται να θέτει συγκεκριμένους όρους.
Η πρώτη εξ αυτών έχει να κάνει με το κλείσιμο της εκκρεμότητας σχετικά με την υπόθεση περί επιστροφής έμμεσων κρατικών ενισχύσεων, όπως αξιώνει η Κομισιόν.
Η δεύτερη, που αποτελεί ίσως και το μεγαλύτερο «αγκάθι» για την κυβέρνηση και όχι μόνο, είναι η πώληση της εταιρείας απαλλαγμένης από το προσωπικό της, ώστε στη συνέχεια η νέα ιδιοκτησία να προσλάβει όσους κρίνει απαραίτητους για τη στελέχωση της επιχείρησης. Φυσικά, σε μια τέτοια περίπτωση, όσες θέσεις εργασίας διασωθούν, θα πληρωθούν από εργαζόμενους με νέες συμβάσεις, οι οποίες θα προβλέπουν χαμηλότερες αποδοχές.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η Glencore φέρεται να θέλει να πάρει τη ΛΑΡΚΟ χωρίς «βάρη», ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί εξ αρχής την επιχείρηση στο ευνοϊκότερο για αυτή περιβάλλον που διαμορφώνεται.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρακτικά να μπει λουκέτο στη ΛΑΡΚΟ και στη συνέχεια να βγουν σε πλειστηριασμό τα περιουσιακά της στοιχεία.
Δύσκολο φθινόπωρο για τη ΛΑΡΚΟ βλέπει ο Σταθάκης
Σε κάθε περίπτωση, το φθινόπωρο θα πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις για τη ΛΑΡΚΟ, όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Σταθάκης, μιλώντας στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.
Μάλιστα, εν όψει αυτών των δύσκολων αποφάσεων, ο υπουργός έδωσε έμφαση στην ανάγκη διαλόγου, συνεργασίας και αμοιβαίων υποχωρήσεων από όλες τις πλευρές (διοίκηση, μετόχους και εργαζομένους).
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης μέχρι στιγμής κάνουν λόγο για την ανάγκη σχεδιασμού ενός βραχυπρόθεσμου πλάνου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ρευστότητας, καθώς και μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής, που θα την καταστήσει ισχυρή στο μέλλον. Τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη, μένει να φανεί.
Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να εντάξει τη ΛΑΡΚΟ στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, με τα κυβερνητικά στελέχη να διατείνονται ότι η θέση περί διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της εταιρείας είναι αδιαπραγμάτευτη.
Φυσικά, τέτοιες διακηρύξεις δεν είναι απαραίτητο ότι έχουν και πρακτικό αντίκρυσμα, όπως άλλωστε έχει φανείς πολλάκις στο παρελθόν.
Δύσκολο φθινόπωρο περιμένει η κυβέρνηση για ΛΑΡΚΟ.
Η Glencore, πολυεθνικός όμιλος που εδρεύει στην Ελβετία και αποτελεί ένα από τα βαριά ονόματα στη διεθνή αγορά μετάλλων, αναπτύσσοντας εξορυκτικές, βιομηχανικές και εμπορικές δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο, φέρεται να εξετάζει εκ νέου την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ ως υποψήφιου επενδυτικού στόχου.
Το έδαφος για την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος στρώνεται κυρίως από την ανάκαμψη των τιμών του νικελίου διεθνώς και τις εκτιμήσεις των αναλυτών που θέλουν τις τιμές να διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα και το επόμενο διάστημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, οι τιμές εκτοξεύτηκαν από το χαμηλό οκταετίας των 9.600 δολαρίων ανά τόνο στα 10.300 δολάρια ανά τόνο για άμεση παράδοση και έως και πάνω από τα 10.800 δολάρια στα προθεσμιακά συμβόλαια Δεκεμβρίου.
Με τη ΛΑΡΚΟ να παραμένει στη λίστα ιδιωτικοποιήσεων και τις μετοχές της να έχουν μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ, αναλυτές εκτιμούν ότι, υπό προϋποθέσεις, η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να συμβάλλει ώστε να βελτιωθεί η δυσχερής οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται η εταιρεία.
Εξ ου και προκύπτει η πιθανότητα επανόδου της Glencore. Όπως, εξάλλου, δήλωσε πρόσφατα ο Ivan Glasenberg, διευθύνων σύμβουλος της Glencore, δίνοντας και το στίγμα των επενδυτικών σχεδιασμών του ομίλου, «η πιθανή μεγάλης κλίμακας κυκλοφορία ηλεκτρικών οχημάτων και συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας, πρόκειται να ξεκλειδώσει νέες πηγές ζήτησης για ύλες και εμπορεύματα περιλαμβανομένων του χαλκού, του κοβαλτίου, του ψευδαργύρου και του νικελίου».
Προϋπόθεση το «λουκέτο» και οι απολύσεις
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Glencore φέρεται να θέτει συγκεκριμένους όρους.
Η πρώτη εξ αυτών έχει να κάνει με το κλείσιμο της εκκρεμότητας σχετικά με την υπόθεση περί επιστροφής έμμεσων κρατικών ενισχύσεων, όπως αξιώνει η Κομισιόν.
Η δεύτερη, που αποτελεί ίσως και το μεγαλύτερο «αγκάθι» για την κυβέρνηση και όχι μόνο, είναι η πώληση της εταιρείας απαλλαγμένης από το προσωπικό της, ώστε στη συνέχεια η νέα ιδιοκτησία να προσλάβει όσους κρίνει απαραίτητους για τη στελέχωση της επιχείρησης. Φυσικά, σε μια τέτοια περίπτωση, όσες θέσεις εργασίας διασωθούν, θα πληρωθούν από εργαζόμενους με νέες συμβάσεις, οι οποίες θα προβλέπουν χαμηλότερες αποδοχές.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η Glencore φέρεται να θέλει να πάρει τη ΛΑΡΚΟ χωρίς «βάρη», ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί εξ αρχής την επιχείρηση στο ευνοϊκότερο για αυτή περιβάλλον που διαμορφώνεται.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρακτικά να μπει λουκέτο στη ΛΑΡΚΟ και στη συνέχεια να βγουν σε πλειστηριασμό τα περιουσιακά της στοιχεία.
Δύσκολο φθινόπωρο για τη ΛΑΡΚΟ βλέπει ο Σταθάκης
Σε κάθε περίπτωση, το φθινόπωρο θα πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις για τη ΛΑΡΚΟ, όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Σταθάκης, μιλώντας στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.
Μάλιστα, εν όψει αυτών των δύσκολων αποφάσεων, ο υπουργός έδωσε έμφαση στην ανάγκη διαλόγου, συνεργασίας και αμοιβαίων υποχωρήσεων από όλες τις πλευρές (διοίκηση, μετόχους και εργαζομένους).
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης μέχρι στιγμής κάνουν λόγο για την ανάγκη σχεδιασμού ενός βραχυπρόθεσμου πλάνου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ρευστότητας, καθώς και μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής, που θα την καταστήσει ισχυρή στο μέλλον. Τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη, μένει να φανεί.
Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να εντάξει τη ΛΑΡΚΟ στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, με τα κυβερνητικά στελέχη να διατείνονται ότι η θέση περί διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της εταιρείας είναι αδιαπραγμάτευτη.
Φυσικά, τέτοιες διακηρύξεις δεν είναι απαραίτητο ότι έχουν και πρακτικό αντίκρυσμα, όπως άλλωστε έχει φανείς πολλάκις στο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου