Η ΛΑΡΚΟ έχει ελπίδες μόνο ως ιδιωτική βιομηχανία

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Βιομηχανίες όπως η Λάρκο είναι αναγκαίο να έχουν επικεφαλής έναν επιχειρηματικό νου που θα είναι υπεύθυνος για τις επιλογές της εταιρείας. Στην περίπτωση της βιομηχανίας νικελίου πρέπει να ληφθούν οδυνηρές πλην αναγκαίες για την επιβίωση της εταιρείας αποφάσεις. 

Αυτό τονίζουν στελέχη της εξορυκτικής βιομηχανίας με μακριά διαδρομή στον κλάδο. Τα συγκεκριμένα στελέχη, τα οποία έχουν ζήσει στο παρελθόν ανάλογα παραδείγματα κρίσεων σε αγορές όπως ο βωξίτης και το αλουμίνιο φέρνουν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Πρώτο παράδειγμα: ο βωξίτης στη δεκαετία του 90 περνούσε μια σημαντική κρίση και χρειάστηκε να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις που οδήγησαν σε σημαντικό αριθμό απολύσεων άνω των 300 εργαζομένων. Τελικά το γεγονός ότι ο κλάδος αναδιαρθρώθηκε, έδωσε την ευκαιρία στις εταιρείες να σηκώσουν κεφάλι και στην πορεία αφότου εξυγιάνθηκαν και έγιναν βιώσιμες να έχουν ακόμη μεγαλύτερη συνεισφορά σε επίπεδο άμεσης και έμμεσης απασχόλησης.

Παράδειγμα δεύτερο: η Αλουμίνιον της Ελλάδος, η οποία στα μέσα της δεκαετίας του 2000 βρέθηκε μετέωρη και κινδύνευε άμεσα με αφανισμό. Στην Αλουμίνιο λοιπόν ένας ιδιώτης ανέλαβε να αναδιαρθρώσει και να εξυγιάνει τη βιομηχανία. Χρειάστηκε ένα πρωτοφανές πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, μείωσης του κόστους και επενδύσεις εκσυγχρονισμού, που όχι απλά εξασφάλισαν τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας αλλά την έφεραν στην πρώτη θέση της Ευρώπης και στην πρώτη πεντάδα παγκοσμίως, μεταξύ των πιο αποδοτικών βιομηχανιών αλουμινίου. 

Μόνο ο ιδιώτης θα μπορούσε να τα καταφέρει και αυτό έγινε, σημειώνουν οι ίδιες πηγές διαδρομή δεκαετιών στην εξορυκτική βιομηχανία της χώρας, επισημαίνοντας ότι ο κλάδος των μετάλλων είναι κυκλικός, απαιτούνται επενδύσεις και επιχειρηματικές αποφάσεις δύσκολες.

"Πρέπει α συνειδητοποιήσουν όλοι, εργαζόμενοι, τοπικές κοινωνίες, κυβέρνηση ότι εάν μια τέτοια δραστηριότητα σταματήσει να παράγει και να λειτουργεί χάνεται και δεν μπορεί να επαναλειτουργήσει. Πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις σήμερα” τονίζουν χαρακτηριστικά.

Να σημειωθεί ότι σήμερα η Λάρκο βρίσκεται μετέωρη συσσωρεύοντας ζημιές δεκάδων εκατομμυρίων και ενώ η σημερινή διοίκηση έχει παρουσιάσει ένα νέο πρόγραμμα προσαρμογής, που σύμφωνα με το καλύτερο σενάριο οδηγεί φέτος σε ζημιές της τάξης άνω των 40 εκατ. ευρώ από ζημιές άνω των 80 εκατ. ευρώ που είναι το σημερινό πιο πιθανό σενάριο, εφόσον δε ληφθούν μέτρα μείωσης της παραγωγής. 

Παρότι δε, οι διεθνείς τιμές του νικελίου έχουν το τελευταίο δίμηνο καταγράψει ανοδική κίνηση, υπολείπονται σαφώς του ράλι των υπολοίπων μετάλλων και σίγουρα βρίσκονται πολύ κάτω από το όριο βιωσιμότητας της Λάρκο, η οποία για να σταματήσει να είναι ζημιογόνος χρειάζεται τις διεθνείς τιμές να βρίσκονται στα επίπεδα των 15 χιλιάδων δολαρίων ο τόνος. 

Για το Σεπτέμβριο δε έχει προγραμματιστεί η πρώτη μεγάλη καταβολή στο πλαίσιο του διακανονισμού της εταιρείας για τις οφειλές προς τη ΔΕΗ, εξέλιξη που σύμφωνα με τα όσα είχαν γίνει γνωστά το τελευταίο διάστημα, θα επιδεινώσει δραματικά τη ρευστότητα της εταιρείας, σε βαθμό που σύμφωνα με τα όσα είχαν δηλώσει εκπρόσωποι των εργαζομένων να τίθεται σε κίνδυνο η ομαλή πληρωμή των εργαζομένων.

Aπο: capital.gr