Σήμερα χάνουν τη δουλειά τους 1.100 εργαζόμενοι μόνιμα, 4.000 σε εργολάβους και πάνω από 10.000 άνθρωποι που σχετίζονται έμμεσα με τη λειτουργία των μεταλλευτικών κέντρων σε Εύβοια, Θήβα και Καστοριά, του λιγνιτωρυχείου στα Σέρβια Κοζάνης και του εργοστασίου στη Λάρυμνα της Φθιώτιδας.
Αν η εταιρεία μπόρεσε να επιζήσει πάνω από πενήντα χρόνια, με χρήσεις κερδοφόρες αλλά και ζημιογόνες, ήταν γιατί για μεγάλο διάστημα δεν κυριάρχησε μια απόλυτη μονοσήμαντη θεώρηση, δηλαδή το οικονομικό αποτέλεσμα που η σημερινή κυβέρνηση έχει ειδικά θεοποιήσει στην πολιτική της προσέγγιση.
Το συνολικό, κοινωνικό, οικονομικό ισοζύγιο κόστους - οφέλους ήταν ο λόγος που καθιστούσε τη ΛΑΡΚΟ σημαντική πηγή οικονομικής ζωής για τους έξι νομούς στους οποίους δραστηριοποιούνταν.
Βέβαια, ίσως κάποιος μου πει « κι εσείς τι κάνατε ως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξετε αυτό το ισοζύγιο;» Εμείς κρατήσαμε όρθια την επιχείρηση σε δύσκολες συνθήκες λόγω των μνημονιακών υποχρεώσεων και των δημοσιονομικών δυσκολιών που υπήρχαν. Μετά την έξοδο από τα Μνημόνια άρχισε να μας απασχολεί η επόμενη μέρα.
Κι αυτό που περιμέναμε άρχισε να φαίνεται σιγά-σιγά.
Η ΛΑΡΚΟ να μπαίνει σε ανοδική πορεία εξαιτίας της ανόδου των τιμών του νικελίου, που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται τον τελευταίο χρόνο.
Δυστυχώς η κυβέρνηση αγνόησε αυτή τη θετική προοπτική που υπάρχει, όχι μόνο με την τιμή του νικελίου, αλλά και με τη χρήση του σε συσσωρευτές ηλεκτρικής ενέργειας, και προχώρησε στο κλείσιμο της παραγωγικής διαδικασίας, στην απόλυση όλων των εργαζομένων και στο άδειασμα των οικισμών.
Όταν κρίνεται το εργασιακό μέλλον των εργαζόμενων σε μια επιχείρηση, που όλοι λένε ότι μπορεί να είναι η ναυαρχίδα της βιομηχανίας στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν διλήμματα.
Η συμπαράταξη στον αγώνα τους αποτελεί πρόσταγμα.
* Ο Βαγγέλης Αποστόλου είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Ν. Εύβοιας και πρώην υπουργός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου