Το Βατερλό που έρχεται!

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ

Αλαζονικά φοβισμένα ανθρωπάκια. Αυτή είναι η μία κατηγορία ανθρώπων που πλέον παράγει το σύστημα. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι αγκιστρωμένοι στις απαιτήσεις της καθημερινής επιβίωσης άνθρωποι που βιώνουν υπό την επήρεια ενός κυριολεκτικά επαίσχυντου εκφοβιστικού συναισθήματος τις όποιες αλλαγές που...
Η πρώτη κατηγορία παράγει αλαζονεία που είναι προβλέψιμα επικίνδυνη για την κοινωνική ισορροπία και την ανάπτυξη της χώρας. Η δεύτερη κατηγορία παράγει επιθετικότητα, διότι πολλές φορές ο φόβος οδηγεί σε διαστρεβλωμένη άμυνα η οποία και παραπέμπει σε βίαιες μορφές προσωπικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.

Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά το χάλι της εκπαίδευσης με τους περισσότερους μαθητές των δημόσιων σχολείων να έχουν ήδη αντιληφθεί (γιατί μαλάκες δεν είναι) την πτώχευση των ιδεών, της δημιουργίας και του πνεύματος, εύκολα καταλαβαίνουμε τι γενιές παράγονται για το αύριο της χώρας.

Οταν κάποιοι σαν τον Ρίτσο, τον Ελύτη, τον Καρυωτάκη, τον Αναγνωστάκη και δεκάδες άλλους που μαζί με σπουδαίους αμερικανούς, ρώσους και ευρωπαίους λόγιους δεν αποτελούν προτεραιότητα για το τοπικιστικό-αγοραφοβικό υπουργείο Παιδείας και ειδικά για ορισμένους δασκάλους και καθηγητάδες που δεν ξεχνούν να βγουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα, αλλά παράλληλα αποσιωπούν τη μεταφορά ουσιαστικής γνώσης στα παιδιά –με όποιο κόστος- τότε είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κανείς το Βατερλό που έρχεται.

Οταν στα νοσοκομεία πεθαίνουν άνθρωποι διότι κουρασμένοι νοσοκόμοι και νοσοκόμες δεν προλαβαίνουν να τους εξυπηρετήσουν όλους, φανταστείτε τι Βατερλό έρχεται.

Αλήθεια, δε σας έχει κάνει εντύπωση ότι τον τελευταίο καιρό οι νοσηλευτές δε συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις με τους γιατρούς; Γιατί άραγε; Είναι ευχαριστημένοι ή μήπως ακόμη και το δικαίωμα τους στη διαμαρτυρία είναι απαγορευμένο καθώς εργάζονται στο «κόκκινο»; Εχω μιλήσει μαζί τους και ένα τους καταλογίζω, ότι δε βγαίνουν να πουν την αλήθεια γι’ αυτό που ζουν. Ναι κύριοι, στα Δημόσια Νοσοκομεία πεθαίνουν άνθρωποι γιατί κάποιος τους ξέχασε. Κι αυτός δεν είναι ο νοσηλευτής που η πολιτεία εδώ και χρόνια τον ξεσκίζει. Αν αυτό δεν είναι Βατερλό τότε τί;

Δε χρειάζεται σύνθετη λογιστική αντίληψη και περίτεχνη αποκωδικοποίηση της πραγματικότητας για να προβλέψει κάποιος το τι έρχεται. Οχι σε εθνικό επίπεδο, όχι σε οικονομικό, ούτε καν σε πολιτικό. Στην κοινωνία αναφέρομαι.

Κινήματα σαν αυτό του «Δεν πληρώνω» θεωρώ πως επειδή είναι στοχευόμενα, είναι και προσωρινά. Μην τρελαθούμε κιόλας υπάρχει διαφορά μεταξύ διοδίων και πλατείας Ταχρίρ! Η μήπως οι «Δεν πληρώνω» απείχαν από τις εκλογές; Μπορεί να σφάλλω, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι πήγαν και ψήφισαν. Αυτό λοιπόν είναι το θέμα; «Δεν πληρώνω» ή «Αντιδρώ και διεκδικώ», διότι υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά.

Γιατί όλα να περιστρέφονται γύρω από το πορτοφόλι μας κι όλο το υπόλοιπο «κουστούμι» να μην αποτελεί κύριο θέμα διεκδικήσεων και αντιδράσεων; Το μόνο που μας νοιάζει είναι οι φόροι και οι ληστρικές τράπεζες; Αυτό έτσι κι αλλιώς πρέπει να μας νοιάζει. Είναι δεδομένο. Για το υπόλοιπο όμως τί γίνεται; Ανθρωποι είμαστε. Αν η ζωή μας βασιζόταν αποκλειστικά στην έννοια του χρήματος θα είμασταν ταμειακές μηχανές και τίποτε άλλο.

Δεν ομιλώ εκ του ασφαλούς. Βιώνω κι εγώ την ίδια οικονομική ανασφάλεια που έχει κυριεύσει τους περισσότερους εργαζόμενους όχι μόνον του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Αλλά πιο πλούσιοι και ουσιαστικοί γινόμαστε όχι όταν διαμαρτυρόμαστε μόνον για τα διόδια αλλά και για όλα τα υπόλοιπα. Και όλα τα υπόλοιπα εμείς οι καταναλωτές της μαύρης συμφοράς τα έχουμε γραμμένα στα παλιά μας τα παπούτσια (σιγά μην πάλιωσαν, έχουμε αγοράσει τόσα πολλά με τις πιστωτικές).

Αυτό και πολλά άλλα για μένα σημαίνουν Βατερλό. Κι αν θέλουμε να συνεχίσουμε έτσι θα το βρούμε μπροστά μας και τότε θα το πληρώσουμε πολύ περισσότερο απ’ ότι μας κοστίζει μετά διοδίων Αθήνα-Θεσσαλονίκη…

Απο:Tsandiri