Απόλυτα φυσικό ήταν να προκαλέσει και νέες έντονες αντιδράσεις έως και οργή το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για την οικονομία, που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή για συζήτηση, η οποία θα αρχίσει αύριο και αναμένεται να είναι θυελλώδης.
Οργή όχι μόνο στις πλατείες των αγανακτισμένων, αλλά και αντιδράσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα στην κοινωνία, για τις οποίες και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε σε συνέντευξή του («Το Βήμα της Κυριακής» 12-6-2011): «Κατανοώ την αδικία και την αγανάκτηση, ο άλλος δρόμος, όμως, είναι καταστροφικός». Και προχώρησε σε μια δραματική εξομολόγηση υπογραμμίζοντας: «Ποτέ στη ζωή μου δεν φανταζόμουν ότι θα βρισκόμασταν μπροστά στην ανάγκη να κόψουμε συντάξεις για να μπορεί το κράτος να συνεχίσει να καταβάλλει συντάξεις». Και για τον πόλεμο, που αντιμετωπίζει η χώρα, θα πει: «Δεν εύχομαι ούτε στο χειρότερο εχθρό μου να περάσει όσα περνώ».
Εγιναν λάθη από αυτήν την κυβέρνηση. Το κύριο λάθος ήταν η καθυστέρηση στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων.
Ηκατάσταση στην οποία βρισκόταν η χώρα τα τελευταία χρόνια -και βρίσκεται ακόμα- ήταν όμοια με εκείνην που ήρθε να αντιμετωπίσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1910 και πέτυχε μέσα σε μία τετραετία να αναμορφώσει τον τόπο. Πώς το πέτυχε; Ενας αντιβενιζελικός, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, λίγες μέρες μετά το θάνατο του κορυφαίου πολιτικού το 1936, έγραψε σε άρθρο του: «Εφόσον η Ελλάς είχε μεταβληθεί εις ένα μεγάλο καφενείον, όπου διακοπτόμενον μόνον από το ρόφημα των ναργιλέδων εκυριάρχει το κουβεντολόι, έπρεπε φυσικά ως ιστορική, δηλαδή ως ιστορικώς αναγκαία αστραπή να διασχίσει το συμπεπυκνωμένο από νυσταλέα σύγνεφα ουρανό μας το χέρι του Ελευθερίου Βενιζέλου».
Κατά την τωρινή κρίση δεν έχει η χώρα έναν Ελευθέριο Βενιζέλο για να την αντιμετωπίσει, ούτε και ένα χέρι έπεσε «ως ιστορικώς αναγκαία αστραπή». Φιλότιμη προσπάθεια, ωστόσο, έγινε, αλλά με δισταγμούς και καθυστερήσεις. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Φτάσαμε έτσι στο άδικο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που εντείνει την αγανάκτηση. Είναι άδικα τα μέτρα, διότι πλήττουν ανελέητα και πάλι τα συνήθη θύματα του άθλιου και απαράδεκτου φορολογικού μας συστήματος, δηλαδή τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, αυτούς που δεν μπορούν να κρύψουν το εισόδημά τους. Και αφήνει ακόμη στο απυρόβλητο τη φοροδιαφυγή, τη φοροαποφυγή και τη φοροκλοπή, που οργιάζουν προκλητικά με γνωστούς τούς πρωταγωνιστές του εθνικού σπορ.
Επί δεκαετίες γίνεται λόγος για τις πληγές αυτές, για το φορολογικό καθεστώς που χωρίζει τους Ελληνες σε κουτούς φορολογουμένους και σε έξυπνους φοροφυγάδες, σε κορόιδα και ατσίδες. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας πρωθυπουργός ούτε ένας υπουργός Οικονομικών να αντιγράψει το φορολογικό σύστημα μιας χώρας που έχει εξαφανίσει τη φοροδιαφυγή. Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατάφεραν να φορολογήσουν μόνο το φιλοδώρημα στους σερβιτόρους, όχι τα φακελάκια που στην Ελλάδα είναι θεσμός.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που ξένοι κηδεμόνες, όπως σήμερα η τρόικα, ζητούν πιεστικά να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή για να εξυγιανθεί η ελληνική οικονομία. Οι ίδιες επισημάνσεις έγιναν και το 1947 από τον επικεφαλής της Αμερικανικής Αποστολής Πολ Α. Πόρτερ, που ήρθε στην Ελλάδα με εντολή του προέδρου Τρούμαν για να μελετήσει την οικονομική κατάσταση της χώρας, πριν από την εξαγγελία του γνωστού δόγματος βοήθειας.
Γράφει ο Πολ Πόρτερ: «Δουλειά της Οικονομικής μας Αποστολής θα είναι να εξαναγκάσει αυτήν την κυβέρνηση να δράσει. Στην προσπάθειά τους αυτή, τα μέλη της Αποστολής έχουν κάθε λόγο να περιμένουν ότι κάποιοι θα τους παρεμβάλλουν κάθε δυνατό εμπόδιο. Θα τους προβληθεί κάθε πιθανή δικαιολογία και θα έρθουν αντιμέτωποι με κάθε πιθανή μορφή γραφειοκρατίας, κωλυσιεργίας και ανικανότητας... (...). Μια άλλη, ακόμη πιο ύπουλη μορφή πίεσης θα ασκηθεί στα μέλη της Αποστολής.
Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας -οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σεν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου- θα ενεργοποιηθεί. Πολλοί από αυτούς είναι γοητευτικοί άνθρωποι που μιλούν εξαιρετικά αγγλικά και θα αδημονούν ειλικρινά να παρέχουν κάθε δυνατή βοήθεια στην Αμερικανική Αποστολή. Εν τούτοις, θα αποπειραθούν να προσεταιριστούν την Αποστολή και να τη μετατρέψουν σε ένα ακόμα εργαλείο διασφάλισης των προνομίων τους».
Ετσι διαιωνίζεται η αδικία, που τώρα πυροδοτεί την αγανάκτηση. Εχει υποχρέωση αυτή η κυβέρνηση σε συνεννόηση με όλα τα κόμματα να περιορίσει την αδικία. Υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας είναι να αξιοποιηθεί και να εκποιηθεί δημόσια περιουσία με ταχύτατους ρυθμούς. Και ο δεύτερος είναι να κληθούν όλοι οι Ελληνες να προσφέρουν οικειοθελώς χρήμα ή είδος (όποιο περιουσιακό στοιχείο ακίνητο ή κινητό) για τη σωτηρία της χώρας. Και τα ονόματα όσων προσφέρουν να δημοσιεύονται. Ετσι, επιτέλους, θα φανεί αν υπάρχουν φιλότιμο και πατριωτισμός στη λεγόμενη καλή κοινωνία, στην άρχουσα τάξη.
Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου