ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

        Αθήνα, 26.05.2011

ΟΧΙ στα μέτρα λιτότητας της κατοχικής Κυβέρνησης

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει  δημοκρατική και κοινωνική νομιμοποίηση.

Η συναίνεση είναι συνενοχή

Αγώνας Διαρκείας απέναντι στο Μνημόνιο Διαρκείας

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νέο πακέτο μέτρων κλιμακώνει την επίθεσή της ενάντια στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, δίνοντας ταυτόχρονα τη χαριστική βολή στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα. Με μοναδικό στόχο τη χρηματοδότηση των κερδοσκοπικών απαιτήσεων των δανειστών μας και χωρίς να διαθέτει καμία δημοκρατική και κοινωνική νομιμοποίηση συνεχίζει τη λεηλασία του ελληνικού λαού, καταδικάζοντάς τον σε μόνιμη φτώχεια.

Κάθε περιθώριο κοινωνικής ανοχής έχει πλέον εξαντληθεί. Tο σύνολο της δημόσιας περιουσίας, εθνικά κεφάλαια και «ασημικά» της χώρας, «βγαίνουν στο σφυρί». Με όχημα τη δημοσιονομική κατάσταση και μέσα από συνεχή ψευδεπίγραφα και εκβιαστικά διλήμματα αγνοούν κάθε συνταγματική διαδικασία, για να επιβάλλουν έναν σύγχρονο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα, για να εξαλείψουν και την τελευταία ρανίδα του κράτους πρόνοιας.

Οι έλληνες πολίτες γίνονται «πειραματόζωα» ενός αποτυχημένου και κοινωνικά επικίνδυνου μείγματος πολιτικής. Η κατοχική λιτότητα της κυβέρνησης και της τρόικας εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τους διεθνείς τοκογλύφους, τους ξένους χρηματοπιστωτικούς οίκους και όλους εκείνους που χρόνια τώρα πλούτιζαν και πλουτίζουν στις πλάτες μας.

Το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» αποτελεί μια απερίφραστη ομολογία αποτυχίας της ακολουθούμενης πολιτικής, στοχοποιεί για μία ακόμη φορά τη μικρομεσαία τάξη και στοχεύει στην οικονομική της εξόντωση. Αποδεικνύεται με τον πιο σαφή τρόπο πως οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν έπιασαν τόπο. Το Μνημόνιο είναι η λάθος συνταγή, είναι ένα μακρύ τούνελ ύφεσης χωρίς καμία έξοδο ανάπτυξης. Οι εμπνευστές και οι «οπαδοί» του είναι οι πιο ακατάλληλοι άνθρωποι για να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας, για να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής ανάκαμψης.

Η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά βρίσκεται σε εξέλιξη, τη στιγμή που κυριαρχικά μας δικαιώματα εκχωρούνται με απρόβλεπτες –ακόμη και εθνικές– συνέπειες.

Η κοινωνική συνοχή καταρρέει. Οι νέοι φόροι μετατρέπουν αγαθά πρώτης ανάγκης σε πολυτέλεια, ενώ ενταφιάζουν κάθε δυνατότητα υγιούς ανταγωνιστικότητας. Οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, σε συνδυασμό με την αντεργατική νομοθετική λαίλαπα του τελευταίου χρόνου, δημιουργούν εξαθλιωμένους «εργαζόμενους μιας χρήσης». Η ανεργία καλπάζει και ο κοινωνικός ιστός θρυμματίζεται, την ώρα που η παντελής απουσία πλέγματος κοινωνικής προστασίας καταδικάζει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην ανέχεια και το κοινωνικό περιθώριο. Η εκποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, σε μια περίοδο χαμηλών αποτιμήσεων και μέσα σε ένα κλίμα εισπρακτικού πανικού, είναι ποινικά ελέγξιμη και φανερώνει την «υποδούλωση» της σημερινής κυβέρνησης στις επιταγές των μεγαλοκαρχαριών. Η αναπτυξιακή προοπτική και οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας ξεπουλούνται για ένα κομμάτι ψωμί. Οι εξαγγελίες για απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι μια ακόμη πτυχή ενός πρωτόγνωρου «σοσιαλιστικού» αυταρχισμού.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η οποιαδήποτε κομματική συνεννόηση είναι συνενοχή. Δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση κοινωνική συναίνεση και δημοκρατική νομιμοποίηση. Όσοι «πρόθυμοι» ονειρεύονται υπουργικές καρέκλες και παίζουν παιχνίδια σε βάρος του ελληνικού λαού έχουν ήδη μπει στο «κάδρο».

Η κυβερνητική προπαγάνδα έχει χρεοκοπήσει. Ο ελληνικός λαός έδωσε το σύνθημα. Ξεπέρασε τους εκβιασμούς και τις φοβίες που τόσο καιρό του καλλιεργούσαν. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους «αγανακτισμένους πολίτες» όλης της Ελλάδας που ανταποκριθήκαν και διαδήλωσαν ειρηνικά γεμίζοντας τις πλατείες των πόλεων. Αξίζουν συγχαρητήρια σ’ όλους εκείνους που στις δύσκολες αυτές στιγμές, βγήκαν στους δρόμους για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική του «ΠΑΡ’ ΤΑ ΟΛΑ». Προφανώς η κοινωνία των πολιτών ξεπέρασε τα συνδικάτα, τα κόμματα, τα κινήματα και όλες τις οργανωμένες ομάδες!!!

Το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα οφείλει να βγει μπροστά και να δημιουργήσει έναν ισχυρό και μαζικό πόλο αντίστασης, ένα αρραγές και διεκδικητικό μέτωπο ανατροπής. Με μια «τουφεκιά στον αέρα», όμως, δεν χτίζονται αναχώματα, δεν διαμορφώνονται κοινωνικές συμμαχίες και δεν ξανακερδίζεται η εμπιστοσύνη του κόσμου. Απαιτείται αγώνας διαρκείας και συνεχείς κινητοποιήσεις. Δεν μπορεί τα εσωτερικά «ιδεολογικά» προβλήματα των παρατάξεων να υπονομεύουν τη συνδικαλιστική δράση ή ιδιότητα μας. Εάν δεν τα λύσουν γρήγορα και αν δεν επαναπροσδιορίσουν την στάση τους απέναντι σε μια Κυβέρνηση που απειλεί το σύνολο της κοινωνίας, πολύ πιθανόν το Σ.Κ. να οδηγηθεί σ΄ άλλα μονοπάτια, σ΄ άλλες ατραπούς και σ΄ άλλες κινηματικές οργανώσεις. Πρέπει επιτέλους κάποιοι να επιλέξουν ανάμεσα στην κομματική ταυτότητα και το συνδικαλιστικό μετερίζι, όσο δεν το κάνουν αυτό θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει όλοι να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων, να σεβαστούμε την ιστορία του Συνδικάτου και να ενισχύσουμε την κοινωνική και πολιτική του παρέμβαση.

Σε αυτήν την κατεύθυνση η ΔΑΚΕ θα επιδιώξει επαφές με εκπροσώπους κοινωνικών ομάδων, φορείς της κοινωνίας των πολιτών, ακαδημαϊκές και πνευματικές προσωπικότητες του τόπου, προκειμένου να διαμορφωθεί ένας προνομιακός, προοδευτικός και πατριωτικός χώρος έκφρασης, να συγκροτηθεί ένα δυναμικό κίνημα εργατικής και κοινωνικής αντίστασης.

Συμμετέχουμε και καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πλαισιώσουν με την παρουσία τους τις αξιόλογες, ανεξάρτητες και ειρηνικές πρωτοβουλίες διαμαρτυρίας. Η επόμενη συνάντησή μας θα είναι την 31^η Μαΐου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην κινητοποίηση της ΣΠΙΘΑΣ, όπου η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη εγγυάται την εποικοδομητική σύνθεση προτάσεων και τη γόνιμη συσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων.   

Οφείλουμε να παραδειγματιστούμε, να προβληματιστούμε και να αλλάξουμε ρότα, διεκδικώντας όλοι μαζί ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ,ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ.

Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν!!!

Γιατί τελικά δεν τα φάγαμε μαζί…

Είναι βέβαιο ότι η φωνή μας θα εισακουστεί & θα δικαιωθούμε.

Η Κυβέρνηση και η εργοδοτική αυθαιρεσία δε θα περάσει.

Αρκεί να συνεχίζουμε «Ακομμάτιστα και ειρηνικά» με δύναμη και ελπίδα.

 

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.