Εκείνο που αποπνέει όλη αυτή η ιστορία με την ΛΑΡΚΟ και έτσι όπως άνοιξε το θέμα δείχνει ότι σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις θα πρέπει να θεωρούνται ειλημμένες. Μέσα από τις ανακοινώσειςτων κομμάτων - των περισσότερων κομμάτων απλά προκύπτει ότι χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω για προσαρμογή.
Αν πάρουμε της μετρητής κάποιες θέσεις που εξέφρασαν ορισμένοι εκ των συνδικαλιστών τότε εύκολα βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ίσως έχουν διαγνώσει ποιο είναι το μείζον και ποιο το ελάσσων. Ορισμένοι συνδικαλιστές λοιπόν επέμεναν...
πως δεν θα είχαν αντίρρηση στην ιδιωτικοποίηση μόνο να διασφαλιστούν τα εργασιακά δικαιώματα και οι θέσεις εργασίας. Αυτό τι σημαίνει; Κάντε ότι θέλετε, εμείς να είμαστε εργαζόμενοι και με συγκεκριμένες συνθήκες που ισχύουν σήμερα.
Αυτό είναι το ένα. Αυτό είναι όμως και το καθοριστικό. Ενα δεύτερο στοιχείο το οποίο προκύπτει είναι ότι η σύγκρουση Μητρόπουλου -Μπαράκου έχει αρκετά απόνερα. Να θυμίσουμε ότι ο Μπαράκος ήταν υπέρμαχος της ιδιωτικοποίησης αλλά
πάντα ζητούσε κοινωνικό έλεγχο. Αντίθετα, ο Μητρόπουλος έχοντας την εμπειρία της Ολυμπιακής άφησε μία εταιρεία που τα φόρτωσε όλα σε εκκαθάριση και έφτιαξε μία καινούργια που πέρασε σε άλλα χέρια. Φαίνεται να προωθεί αυτό το μοντέλο. Κάτι ακόμα που μπορούμε να παρατηρήσουμε μέσα από τις ανακοινώσεις είναι ότι οι ανακοινώσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με την ανακοίνω ση του Ταμείου δείχνουν να έχουν κοινές αναφορές αν τις προβάλλουμε στον χρόνο. Το τρίτο στοιχείο που εύκολα μπορούμε να εντοπίσουμε είναι στην επιστολή της ΓΣΕΕ όπου και εκεί δίδονται“οδηγίες προς ναυτιλομένους”. Ουσιαστικά έμμεσα περιγράφεται ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να στεργιώσει νέα επένδυση στην περιοχή, μέσα σ’ ένα κλίμα αναστάτωσης, κοινωνικών και συνδικαλιστικών συγκρούσεων, με παλιούς και νέουςεργαζόμενους, με διαφορετικές συνθήκες και πολύ περισσότερο σε διαφορετικές λογικές. Και αυτό το λέει ανοιχτά και το υπερασπίζονται πολλοί. Συνιστώσα όλων αυτών είναι ότι χρειάζεται λίγο περισσότεορ σκέψη.
Γ.Π.
της Ημέρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου