Μια φορά και έναν καιρό υπήρχαν Έλληνες με Ελληνική Συνείδηση, Ελληνική Αξιοπρέπεια και Περήφανη και Ελεύθερη Ελληνική Ψυχή.Ήταν τότε που κάποιοι μεγαλούργησαν από το τίποτα, (μέσα από τις στάχτες και τη φτώχεια που άφησε πίσω της η κατοχή και ο εμφύλιος), με μοναδικό σκοπό την προσφορά στον τόπο αυτό, επιδεικνύοντας μεγαλοψυχία, γενναιοδωρία, αλτρουϊσμό και γενναιότητα.
Ένας από αυτούς υπήρξε...
και ο Πρόδρομος Μποδοσάκης - Αθανασιάδης. Όλοι γνωρίζουν ότι
συνέβαλε ουσιωδώς στην αξιοποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας μας,
καθώς κυριάρχησε επί μισό και πλέον αιώνα στην οικονομική, και κυρίως
στη βιομηχανική, ζωή του τόπου. Πάνω απ’ όλα όμως υπήρξε Ελληνολάτρης.
Χωρίς παιδιά και άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις αφιέρωσε ολόκληρη την
περιουσία του στη διάθεση της πατρίδας. Αναμφίβολα η γενναιόδωρη
προσφορά του στο έθνος μας, τον κατατάσσει μεταξύ των σημαντικότερων
εθνικών ευεργετών.
Σημαντική προσφορά του στην ελληνική οικονομία και βιομηχανία υπήρξε η ίδρυση της ΛΑΡΚΟ.
Ως γνωστόν, οι παλαιοί καθηγητές της Μεταλλειολογίας του ΕΜΠ, έλεγαν ότι το νικέλιο είναι το αργό πετρέλαιο της Ελλάδας και ότι η χώρα είναι... πλουσιότερη από τη Σαουδική Αραβία, θέλοντας να υπογραμμίσουν τη σπουδαιότητα του μεταλλεύματος αυτού - το οποίο εν αφθονία διαθέτει η χώρα μας- για τη βιομηχανία, την παραγωγή και τον πλούτο του τόπου.
O Μποδοσάκης με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
Αυτή την άποψη φαίνεται ότι ενστερνίστηκε απόλυτα ο αείμνηστος Πρόδρομος Μποδοσάκης- Αθανασιάδης, γι΄ αυτό και κατέστησε «ναυαρχίδα» του ομίλου του τη ΛΑΡΚΟ, της οποίας ήταν ο ιδρυτής.
Έτσι για περισσότερα από 40 χρόνια η ΛΑΡΚΟ και το νικέλιο αποτελούσαν τους «πυλώνες» της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας, με σημαντική συμβολή στην παραγωγή χάλυβα.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι μετά το 1945 ο Μποδοσάκης εξαγόρασε την Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων, (A.E.E.X.Π. & Λ.) με τεράστιες οφειλές προς το Δημόσιο ύψους 20 εκατομμυρίων δραχμών (τις οποίες τακτοποίησε όλες) συνταράσσοντας τότε συθέμελα τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Την ώρα που οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες σκέφτονταν να φύγουν από την Ελλάδα και να επενδύσουν στην Αμερική, ο Μποδοσάκης γυρνά από την Αμερική και επενδύει στην Ελλάδα. Εντύπωση προκάλεσαν τα λόγια του σε μία σύσκεψη στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων:
«Εγώ ήμουν στην Αμερική και είχα δημιουργήσει τις βάσεις για να αναπτύξω αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα. Αλλά προτίμησα να επιστρέψω στην Ελλάδα διότι ό,τι και να έκανα εκεί, δεν θα έπαυα να ήμουν ο ξένος, ο παρείσακτος. Εδώ είναι η θέση μας και για την ανόρθωση της πατρίδας μας πρέπει να αγωνισθούμε».
Η Εταιρεία Λιπασμάτων αναδείχθηκε σε πρότυπο ακμάζουσας επιχειρήσεως με διεθνές κύρος και σημαντικές εξαγωγές. Μέσω αυτής, ο Μποδοσάκης ήλεγχε τα μεταλλεία σιδηροπυρίτη της Κασσάνδρας, του Ωρωπού, της Κοζάνης, της Κορώνης κ.ά. Αξιοποιώντας το φυσικό πλούτο της χώρας η εθνική οικονομία όχι μόνο εξοικονόμησε πολύτιμο συνάλλαγμα από τον περιορισμό εισαγωγής αγαθών, αλλά εισέρεαν σε αυτήν λόγω εξαγωγών τουλάχιστον 3 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Ως θυγατρική της εταιρείας αυτής συστάθηκε το έτος 1963 η ΛΑΡΚΟ.
«Η Eλλάδα μπορεί να μην έχει πετρέλαιο έχει όμως νικέλιο».
Η φράση αυτή, που αποδίδεται στον Μποδοσάκη, δείχνει τη βαθιά πίστη του «πατέρα» της ελληνικής βιομηχανίας, όπως τον αποκαλούν πολλοί, στον ορυκτό πλούτο της χώρας. Πλούτο, που ο Μποδοσάκης με επιμονή και αναλαμβάνοντας τεράστιο επιχειρηματικό ρίσκο, αξιοποίησε, χτίζοντας μια από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας.
Η διορατικότητα, και το επιχειρηματικό πνεύμα του ιδρυτή και η εξειδίκευση του προσωπικού συνέβαλαν ώστε η ΛΑΡΚΟ να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες και να γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη.
Όμως μετά το θάνατό του το 1979, η ΛΑΡΚΟ αντιμέτωπη με την πρώτη κρίση των τιμών νικελίου σταδιακά έγινε προβληματική. Το 1989 εκκαθαρίζεται και ιδρύεται η νέα Λάρκο, με μετόχους την ΕΤΕ, τη ΔΕΗ και τον ΟΑΕ.
Σήμερα η μοναδική μεταλλουργική - μεταλλευτική εταιρεία στην Ευρώπη, που χρησιμοποιεί ίδια μεταλλεύματα για την παραγωγή νικελίου και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της στις μεγάλες βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα Thyssen-Krupp, Outokumpu, Acerinox, British Steel κ.ά., βρίσκεται για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, στο χείλος του γκρεμού.
Η εταιρεία που απασχολεί περίπου 1.000 εργαζόμενους σε έξι νομούς της χώρας (Φθιώτιδα, Εύβοια, Βοιωτία, Κοζάνη, Καστοριά και Αττική, με μεταλλεία και λιγνιτωρυχεία), οι εξαγωγές της αντιπροσωπεύουν το 3% των εξαγωγών της χώρας, αποτελεί τη σημαντικότερη εξαγωγική μεταλλουργική βιομηχανία νικελίου, όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και της Ε.Ε. και σε αυτήν οφείλεται σχεδόν το 50% του κύκλου εργασιών του μεταλλευτικού κλάδου της χώρας μας, βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πριν την καταστροφή της.
Εμπνευστές και υπεύθυνοι υλοποίησης του σχεδίου καταστροφής της, το ΤΑΙΠΕΔ και η ΤΡΟΙΚΑ που συνεπικουρούνται στο σχέδιό τους από τη Διοίκηση της εταιρείας που διορίστηκε από το ΤΑΙΠΕΔ. Είναι γνωστό πια ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΛΑΡΚΟ κ. Γριμάνης υπήρξε προσωπική επιλογή του Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ κ. Αθανασόπουλου, καθώς είναι προσωπικός του φίλος. Στο σχέδιο βέβαια αυτό καταστροφής της ΛΑΡΚΟ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας έχει αρωγούς του τους προσωπικούς του δύο δικηγόρους, που σε περίοδο οικονομικής κρίσης φαίνεται να αμείβονται και αδρά για την εκτέλεση του «ευάρεστου» έργου απαξίωσης, διάσπασης και καταστροφής της εταιρείας που έχουν εκπονήσει οι μεγαλοσύμβουλοι και μεγαλομάνατζερ (και επίσης αδρά αμειβόμενοι) του ΤΑΙΠΕΔ.
Ποιο είναι το μεγαλόπνοο σχέδιο εξυγίανσης και αποκρατικοποίησης της ΛΑΡΚΟ; Μα ποιο άλλο; Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι είναι η διάσπαση των περιουσιακών της στοιχείων και το οριστικό της κλείσιμο.
Τι είπαν οι μεγαλοσύμβουλοι του ΤΑΙΠΕΔ, που θεωρούν τους εαυτούς τους υπερυπουργούς; Τα εξής:
· Τα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα και Βοιωτία, καθώς και το εργοστάσιο επεξεργασίας των μεταλλευμάτων της, από 1-1-2013 (ημερομηνία λήξης της άδειας του εργοστασίου) θα επιστρέψουν στο Ελληνικό Δημόσιο.
· Για την εκμετάλλευσή τους θα συσταθεί «εταιρεία ειδικού σκοπού», οι μετοχές της θα διατεθούν μέσω διεθνούς διαγωνισμού. Με τον τρόπο αυτό θα εισέλθει ο νέος επενδυτής στη νέα εταιρεία.
· Η εταιρεία θα μείνει μόνο με τα μεταλλεία της Εύβοιας, Κοζάνης και Καστοριάς.
· Μέχρι να βρεθεί ο νέος επενδυτής, η νέα εταιρεία θα αγοράζει μετάλλευμα από την παλιά.
· Με την εξεύρεση επενδυτή, η παλιά εταιρεία θα μπει σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία.
· Με την εκκαθάριση της παλιάς εταιρείας, τα μεταλλεία Ευβοίας, Κοζάνης και Καστοριάς που θα της έχουν απομείνει, θα πωληθούν και αυτά μεμονωμένα μέσω πλειστηριασμού και μάλιστα χωρίς να υπάρχει δέσμευση του επενδυτή της νέας εταιρείας να τα αγοράσει.
Πέραν βεβαίως του σκανδαλώδους αυτού εγχειρήματος, που αντιλαμβάνεται ο καθένας ποιους εξυπηρετεί η μεθόδευση αυτή, η διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, αποτέλεσε και μια από τις προϋποθέσεις που ετέθησαν στο μνημόνιο συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής της Ελλάδος, προκειμένου να γίνει η εκταμίευση της δόσης στις 13-12-2012.
Και εδώ ερωτάται: με ποίου εισήγηση και πρωτοβουλία ετέθη ένας τέτοιος όρος στο κείμενο αυτό. Τι σκοπούς εξυπηρετεί και ποίου τα συμφέροντα; Πως ο «εγκέφαλος» αυτός εισηγήθηκε σε ένα τέτοιο κείμενο τη διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, χωρίς πριν να έχει συμβουλευθεί κυβέρνηση, εταιρεία, συνδικαλιστικά σωματεία και να έχει μελετήσει εις βάθος τη βιωσιμότητα της εταιρείας στο μέλλον με την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου; Προς τι τέτοια βιασύνη να καταστήσει όμηρο την κυβέρνηση από έναν τέτοιο όρο σκανδαλώδη και μη υλοποιήσιμο; Γνωρίζει άραγε ότι εκθέτει τη κυβέρνηση;
Καθίσταται μέρα με την ημέρα ολοένα και πιο έντονα η ανάγκη κάποιοι να πάνε στον Κορυδαλλό να κάνουν παρέα στον Άκη.
Αυτοί λοιπόν που «εμπνεύστηκαν», εισηγήθηκαν και υποστηρίζουν μέχρι σήμερα το σχέδιο διάσπασης της εταιρείας, σε όποια θέση και εάν βρίσκονται και όποιες πλάτες και να έχουν, ας έχουν κατά νου, ότι η τιμωρία τους βρίσκεται κοντά και ότι η Δικαιοσύνη θα αποδώσει τις ευθύνες σε εκείνους που σήμερα διαπράττουν απιστία και σε όσους τους συνδράμουν με οποιονδήποτε τρόπο.
Άλλωστε όλοι γνωρίζουν ότι το περίφημο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, στο οποίο έχουν μεταβιβαστεί τα προς πώληση περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, λειτουργεί αυτόνομα χωρίς ουσιαστικό έλεγχο της Βουλής για την ταχύτερη ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων, υποτίθεται.
Η δραστηριότητα του αυτή έχει εγείρει πολλά νομικά ερωτήματα.
Ο έγκριτος και βραβευμένος Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος, έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο εγείρει συνταγματικά ζητήματα για το ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και ενδεχόμενες ποινικές και αστικές ευθύνες για τα μέλη του, αν προχωρήσουν στην εκποίηση περιουσίας του δημοσίου σε στρατηγικούς τομείς ή εταιρειών που εισφέρουν στον κρατικό προϋπολογισμό κέρδη.
Χαρακτηριστικά σε ένα απόσπασμα του άρθρου του αναφέρει : «…..ότι διαπράττει κακούργημα όποιος ελαττώνει εν γνώσει του τη δημόσια περιουσία, της οποίας η διαχείριση του είναι εμπιστευμένη. Και, φυσικά, το δημόσιο έχει απαίτηση να αποζημιωθεί για την ζημία που θα υποστεί και από την προσωπική περιουσία των υπευθύνων. Οι κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ δεν θα έχουν το ελαφρυντικό της αμέλειας που αναγνωρίσθηκε στον Ισλανδό πρωθυπουργό. Γνωρίζουν από τώρα την έκταση των ευθυνών τους, όποιες και να είναι οι εισηγήσεις των νομικών τους συμβούλων.»
Από τα ανωτέρω συνάγεται απερίφραστα ότι το σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ και της ΤΡΟΙΚΑ δεν αποβλέπει στην εξυγίανση και την αποκρατικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, αλλά στη διάσπαση και τον κατακερματισμό της, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην παύση της παραγωγικής της λειτουργίας, μείωση της συνολικής της αξίας, απόλυση των εργαζομένων της και στην απώλεια των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου από τις εξαγωγές της.
Αυτά ας τα θυμούνται τόσο η διορισμένη από το ΤΑΙΠΕΔ Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ και οι προσωπικοί της νομικοί σύμβουλοι, όσο και οι λοιποί μέτοχοι της εταιρείας, δηλαδή η ΕΤΕ και η ΔΕΗ και ας αναλάβουν ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που θα τους αναλογεί αν και εφ’όσον συνδράμουν το ΤΑΙΠΕΔ στο σκανδαλώδες αυτό εγχείρημά του.
“Ποτέ μην αμφιβάλλετε ότι, μια μικρή ομάδα σκεπτόμενων, αφοσιωμένων πολιτών μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, είναι το μόνο σχήμα, που το έχει κάνει ποτέ.”
Μάργκαρετ Μιντ
(αμερικανίδα ανθρωπολόγος)
Σημαντική προσφορά του στην ελληνική οικονομία και βιομηχανία υπήρξε η ίδρυση της ΛΑΡΚΟ.
Ως γνωστόν, οι παλαιοί καθηγητές της Μεταλλειολογίας του ΕΜΠ, έλεγαν ότι το νικέλιο είναι το αργό πετρέλαιο της Ελλάδας και ότι η χώρα είναι... πλουσιότερη από τη Σαουδική Αραβία, θέλοντας να υπογραμμίσουν τη σπουδαιότητα του μεταλλεύματος αυτού - το οποίο εν αφθονία διαθέτει η χώρα μας- για τη βιομηχανία, την παραγωγή και τον πλούτο του τόπου.
O Μποδοσάκης με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
Αυτή την άποψη φαίνεται ότι ενστερνίστηκε απόλυτα ο αείμνηστος Πρόδρομος Μποδοσάκης- Αθανασιάδης, γι΄ αυτό και κατέστησε «ναυαρχίδα» του ομίλου του τη ΛΑΡΚΟ, της οποίας ήταν ο ιδρυτής.
Έτσι για περισσότερα από 40 χρόνια η ΛΑΡΚΟ και το νικέλιο αποτελούσαν τους «πυλώνες» της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας, με σημαντική συμβολή στην παραγωγή χάλυβα.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι μετά το 1945 ο Μποδοσάκης εξαγόρασε την Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων, (A.E.E.X.Π. & Λ.) με τεράστιες οφειλές προς το Δημόσιο ύψους 20 εκατομμυρίων δραχμών (τις οποίες τακτοποίησε όλες) συνταράσσοντας τότε συθέμελα τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Την ώρα που οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες σκέφτονταν να φύγουν από την Ελλάδα και να επενδύσουν στην Αμερική, ο Μποδοσάκης γυρνά από την Αμερική και επενδύει στην Ελλάδα. Εντύπωση προκάλεσαν τα λόγια του σε μία σύσκεψη στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων:
«Εγώ ήμουν στην Αμερική και είχα δημιουργήσει τις βάσεις για να αναπτύξω αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα. Αλλά προτίμησα να επιστρέψω στην Ελλάδα διότι ό,τι και να έκανα εκεί, δεν θα έπαυα να ήμουν ο ξένος, ο παρείσακτος. Εδώ είναι η θέση μας και για την ανόρθωση της πατρίδας μας πρέπει να αγωνισθούμε».
Η Εταιρεία Λιπασμάτων αναδείχθηκε σε πρότυπο ακμάζουσας επιχειρήσεως με διεθνές κύρος και σημαντικές εξαγωγές. Μέσω αυτής, ο Μποδοσάκης ήλεγχε τα μεταλλεία σιδηροπυρίτη της Κασσάνδρας, του Ωρωπού, της Κοζάνης, της Κορώνης κ.ά. Αξιοποιώντας το φυσικό πλούτο της χώρας η εθνική οικονομία όχι μόνο εξοικονόμησε πολύτιμο συνάλλαγμα από τον περιορισμό εισαγωγής αγαθών, αλλά εισέρεαν σε αυτήν λόγω εξαγωγών τουλάχιστον 3 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Ως θυγατρική της εταιρείας αυτής συστάθηκε το έτος 1963 η ΛΑΡΚΟ.
«Η Eλλάδα μπορεί να μην έχει πετρέλαιο έχει όμως νικέλιο».
Η φράση αυτή, που αποδίδεται στον Μποδοσάκη, δείχνει τη βαθιά πίστη του «πατέρα» της ελληνικής βιομηχανίας, όπως τον αποκαλούν πολλοί, στον ορυκτό πλούτο της χώρας. Πλούτο, που ο Μποδοσάκης με επιμονή και αναλαμβάνοντας τεράστιο επιχειρηματικό ρίσκο, αξιοποίησε, χτίζοντας μια από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας.
Η διορατικότητα, και το επιχειρηματικό πνεύμα του ιδρυτή και η εξειδίκευση του προσωπικού συνέβαλαν ώστε η ΛΑΡΚΟ να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες και να γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη.
Όμως μετά το θάνατό του το 1979, η ΛΑΡΚΟ αντιμέτωπη με την πρώτη κρίση των τιμών νικελίου σταδιακά έγινε προβληματική. Το 1989 εκκαθαρίζεται και ιδρύεται η νέα Λάρκο, με μετόχους την ΕΤΕ, τη ΔΕΗ και τον ΟΑΕ.
Σήμερα η μοναδική μεταλλουργική - μεταλλευτική εταιρεία στην Ευρώπη, που χρησιμοποιεί ίδια μεταλλεύματα για την παραγωγή νικελίου και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της στις μεγάλες βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα Thyssen-Krupp, Outokumpu, Acerinox, British Steel κ.ά., βρίσκεται για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, στο χείλος του γκρεμού.
Η εταιρεία που απασχολεί περίπου 1.000 εργαζόμενους σε έξι νομούς της χώρας (Φθιώτιδα, Εύβοια, Βοιωτία, Κοζάνη, Καστοριά και Αττική, με μεταλλεία και λιγνιτωρυχεία), οι εξαγωγές της αντιπροσωπεύουν το 3% των εξαγωγών της χώρας, αποτελεί τη σημαντικότερη εξαγωγική μεταλλουργική βιομηχανία νικελίου, όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και της Ε.Ε. και σε αυτήν οφείλεται σχεδόν το 50% του κύκλου εργασιών του μεταλλευτικού κλάδου της χώρας μας, βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πριν την καταστροφή της.
Εμπνευστές και υπεύθυνοι υλοποίησης του σχεδίου καταστροφής της, το ΤΑΙΠΕΔ και η ΤΡΟΙΚΑ που συνεπικουρούνται στο σχέδιό τους από τη Διοίκηση της εταιρείας που διορίστηκε από το ΤΑΙΠΕΔ. Είναι γνωστό πια ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΛΑΡΚΟ κ. Γριμάνης υπήρξε προσωπική επιλογή του Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ κ. Αθανασόπουλου, καθώς είναι προσωπικός του φίλος. Στο σχέδιο βέβαια αυτό καταστροφής της ΛΑΡΚΟ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας έχει αρωγούς του τους προσωπικούς του δύο δικηγόρους, που σε περίοδο οικονομικής κρίσης φαίνεται να αμείβονται και αδρά για την εκτέλεση του «ευάρεστου» έργου απαξίωσης, διάσπασης και καταστροφής της εταιρείας που έχουν εκπονήσει οι μεγαλοσύμβουλοι και μεγαλομάνατζερ (και επίσης αδρά αμειβόμενοι) του ΤΑΙΠΕΔ.
Ποιο είναι το μεγαλόπνοο σχέδιο εξυγίανσης και αποκρατικοποίησης της ΛΑΡΚΟ; Μα ποιο άλλο; Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι είναι η διάσπαση των περιουσιακών της στοιχείων και το οριστικό της κλείσιμο.
Τι είπαν οι μεγαλοσύμβουλοι του ΤΑΙΠΕΔ, που θεωρούν τους εαυτούς τους υπερυπουργούς; Τα εξής:
· Τα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα και Βοιωτία, καθώς και το εργοστάσιο επεξεργασίας των μεταλλευμάτων της, από 1-1-2013 (ημερομηνία λήξης της άδειας του εργοστασίου) θα επιστρέψουν στο Ελληνικό Δημόσιο.
· Για την εκμετάλλευσή τους θα συσταθεί «εταιρεία ειδικού σκοπού», οι μετοχές της θα διατεθούν μέσω διεθνούς διαγωνισμού. Με τον τρόπο αυτό θα εισέλθει ο νέος επενδυτής στη νέα εταιρεία.
· Η εταιρεία θα μείνει μόνο με τα μεταλλεία της Εύβοιας, Κοζάνης και Καστοριάς.
· Μέχρι να βρεθεί ο νέος επενδυτής, η νέα εταιρεία θα αγοράζει μετάλλευμα από την παλιά.
· Με την εξεύρεση επενδυτή, η παλιά εταιρεία θα μπει σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία.
· Με την εκκαθάριση της παλιάς εταιρείας, τα μεταλλεία Ευβοίας, Κοζάνης και Καστοριάς που θα της έχουν απομείνει, θα πωληθούν και αυτά μεμονωμένα μέσω πλειστηριασμού και μάλιστα χωρίς να υπάρχει δέσμευση του επενδυτή της νέας εταιρείας να τα αγοράσει.
Πέραν βεβαίως του σκανδαλώδους αυτού εγχειρήματος, που αντιλαμβάνεται ο καθένας ποιους εξυπηρετεί η μεθόδευση αυτή, η διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, αποτέλεσε και μια από τις προϋποθέσεις που ετέθησαν στο μνημόνιο συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής της Ελλάδος, προκειμένου να γίνει η εκταμίευση της δόσης στις 13-12-2012.
Και εδώ ερωτάται: με ποίου εισήγηση και πρωτοβουλία ετέθη ένας τέτοιος όρος στο κείμενο αυτό. Τι σκοπούς εξυπηρετεί και ποίου τα συμφέροντα; Πως ο «εγκέφαλος» αυτός εισηγήθηκε σε ένα τέτοιο κείμενο τη διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, χωρίς πριν να έχει συμβουλευθεί κυβέρνηση, εταιρεία, συνδικαλιστικά σωματεία και να έχει μελετήσει εις βάθος τη βιωσιμότητα της εταιρείας στο μέλλον με την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου; Προς τι τέτοια βιασύνη να καταστήσει όμηρο την κυβέρνηση από έναν τέτοιο όρο σκανδαλώδη και μη υλοποιήσιμο; Γνωρίζει άραγε ότι εκθέτει τη κυβέρνηση;
Καθίσταται μέρα με την ημέρα ολοένα και πιο έντονα η ανάγκη κάποιοι να πάνε στον Κορυδαλλό να κάνουν παρέα στον Άκη.
Αυτοί λοιπόν που «εμπνεύστηκαν», εισηγήθηκαν και υποστηρίζουν μέχρι σήμερα το σχέδιο διάσπασης της εταιρείας, σε όποια θέση και εάν βρίσκονται και όποιες πλάτες και να έχουν, ας έχουν κατά νου, ότι η τιμωρία τους βρίσκεται κοντά και ότι η Δικαιοσύνη θα αποδώσει τις ευθύνες σε εκείνους που σήμερα διαπράττουν απιστία και σε όσους τους συνδράμουν με οποιονδήποτε τρόπο.
Άλλωστε όλοι γνωρίζουν ότι το περίφημο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, στο οποίο έχουν μεταβιβαστεί τα προς πώληση περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, λειτουργεί αυτόνομα χωρίς ουσιαστικό έλεγχο της Βουλής για την ταχύτερη ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων, υποτίθεται.
Η δραστηριότητα του αυτή έχει εγείρει πολλά νομικά ερωτήματα.
Ο έγκριτος και βραβευμένος Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος, έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο εγείρει συνταγματικά ζητήματα για το ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και ενδεχόμενες ποινικές και αστικές ευθύνες για τα μέλη του, αν προχωρήσουν στην εκποίηση περιουσίας του δημοσίου σε στρατηγικούς τομείς ή εταιρειών που εισφέρουν στον κρατικό προϋπολογισμό κέρδη.
Χαρακτηριστικά σε ένα απόσπασμα του άρθρου του αναφέρει : «…..ότι διαπράττει κακούργημα όποιος ελαττώνει εν γνώσει του τη δημόσια περιουσία, της οποίας η διαχείριση του είναι εμπιστευμένη. Και, φυσικά, το δημόσιο έχει απαίτηση να αποζημιωθεί για την ζημία που θα υποστεί και από την προσωπική περιουσία των υπευθύνων. Οι κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ δεν θα έχουν το ελαφρυντικό της αμέλειας που αναγνωρίσθηκε στον Ισλανδό πρωθυπουργό. Γνωρίζουν από τώρα την έκταση των ευθυνών τους, όποιες και να είναι οι εισηγήσεις των νομικών τους συμβούλων.»
Από τα ανωτέρω συνάγεται απερίφραστα ότι το σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ και της ΤΡΟΙΚΑ δεν αποβλέπει στην εξυγίανση και την αποκρατικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, αλλά στη διάσπαση και τον κατακερματισμό της, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην παύση της παραγωγικής της λειτουργίας, μείωση της συνολικής της αξίας, απόλυση των εργαζομένων της και στην απώλεια των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου από τις εξαγωγές της.
Αυτά ας τα θυμούνται τόσο η διορισμένη από το ΤΑΙΠΕΔ Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ και οι προσωπικοί της νομικοί σύμβουλοι, όσο και οι λοιποί μέτοχοι της εταιρείας, δηλαδή η ΕΤΕ και η ΔΕΗ και ας αναλάβουν ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που θα τους αναλογεί αν και εφ’όσον συνδράμουν το ΤΑΙΠΕΔ στο σκανδαλώδες αυτό εγχείρημά του.
“Ποτέ μην αμφιβάλλετε ότι, μια μικρή ομάδα σκεπτόμενων, αφοσιωμένων πολιτών μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, είναι το μόνο σχήμα, που το έχει κάνει ποτέ.”
Μάργκαρετ Μιντ
(αμερικανίδα ανθρωπολόγος)
Απο:liberals10
Aπo: paskelarcomei
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου