Στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο λάβαμε και δημοσιεύουμε:
ΕΡΓΑΤΙΚΌ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚΌΜΜΑ
Εργαζόμενε-η της ΛΑΡΚΟ,
οι προειδοποιήσεις του ΕΕΚ προς τους εργαζόμενους δυστυχώς επαληθεύονται. Φαίνεται πως το χειρότερο σενάριο, το μοντέλο κλεισίματος της EΡT γίνεται η άμεση κυβερνητική προοπτική και για την ιστορική βαριά βιομηχανία ΛΑΡΚΟ. Αυτό διαφάνηκε σαν προοπτική μετά την παρεμπόδιση από την Εθνική Τράπεζα του χωρισμού της ΛΑΡΚΟ σε «καλή» και «κακή». Και προκρίνεται πολύ περισσότερο σήμερα, μετά το χάσιμο από την ΛΑΡΚΟ των ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στις απαιτήσεις της ΔΕΗ. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, τα σενάρια για την «εκκαθάριση εν λειτουργία»
προέβλεπαν η εταιρία να μπορεί να χρηματοδοτήσει την λειτουργία της, ειδάλλως το άμεσο κλείσιμο θα είναι γεγονός.
Εργαζόμενε-η
είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση για να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις απέναντι στους τοκογλύφους δανειστές της χώρας, όπως αυτές προκύπτουν από την «επικαιροποίηση» του μνημονίου, περιορίζει δραστικά την δική της οικονομική συνεισφορά, τόσο στο δημόσιο όσο και στις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ. Η διαδικασία του «στοπ στις ζημιές» που απαιτείται από την τρόικα και τους κυβερνητικούς διαχειριστές, οδηγεί σε λύσεις που φέρνουν στην ημερήσια διάταξη, το μερικό ή ολοκληρωτικά κλείσιμο των επιχειρήσεων και την απόλυση των εργαζομένων.
Εργαζόμενη-ε
καθώς ο χρόνος της διαφαινόμενης σφαγής φτάνει στο τέλος, η συνδικαλιστική ηγεσία του ΔΣ του σωματείου που ανήκει στην ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, ξεσπαθώνει «φοβερίζοντας» τη ΝΔ και την κυβέρνηση με αποκαλύψεις, όλων όσων ήδη όλοι οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της τοπικής κοινωνίας ξέρουν και συζητούν στα πηγαδάκια. Βλέπετε, ο συνεταιρισμός μεταξύ ΔΣ σωματείου, ΤΑΙΠΕΔ και υπουργείου που έστηνε τις «μηχανές» για να κρατά ήσυχους τους εργάτες, καταρρέει εις βάρος των συνδικαλιστών που πετιούνται πλέον σαν στημένες λεμονόκουπες. Παρ' όλα αυτά όμως ακόμα και σήμερα το ΔΣ του σωματείου παρεμποδίζει και δεν συγκαλεί την ΓΣ των εργατών,
επικαλούμενοι ότι έχουν χρόνο μιας και δεν έχουν γίνει ακόμα οι απολύσεις.
Στο ίδιο μοτίβο, η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση, που πολιτεύεται στο ρυθμό αυτών που ευθύνονται για την ψήφιση των μνημονιακών πολιτικών, βγάζοντας μερικούς αντιστασιακούς
«δεκάρικους», προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες της και να μείνει στην λήθη η δική της συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι.
50 διευθυντές και πολλοί από αυτούς με μοναδικό προσόν την
εκλογή τους σαν δημοτικοί άρχοντες σε δήμους που επηρέαζαν την λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Έτσι στήνονταν στην ΛΑΡΚΟ αποφάσεις προς όφελος μεγάλων επενδυτικών οίκων και την ζημίωσαν
πολλά εκατομμύρια ευρώ (Hedging).
Εργαζόμενοι,
καμία εμπιστοσύνη στις «ύαινες» που προσπαθούν να αρπάξουν ό,π μπορούν από πς σάρκες της εταιρίας πριν και κατά την διάρκεια της μετατροπής της σε πτώμα. Ψάχνονται να βρουν νέο ρόλο, και προσπαθούν με συσκέψεις και επιτροπές, επιβεβαιώσουν το ειδικό τους βάρος στην τοπική κοινωνία για να διεκδικήσουν «αντισταθμικά οφέλη», προαγωγές, περιβαλλοντολογικές αποζημιώσεις από ένα ενδεχόμενο κλείσιμο.
Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να σπάσουμε τώρα αμέσως από την λογική της ανάθεσης των προβλημάτων μας στους πολιτικούς που υπηρετούν τους εχθρούς μας, τους γραφειοκράτες
συνδικαλιστές και όλο το συρφετό που μεταχειρίζεται κάθε τρόπο για να μας κρατήσει αμέριμνους, απαθείς ή φοβισμένους και προπαντός διασπασμένους ενώ έρχεται «σφαγή.
Καμία εμπιστοσύνη και σε αυτούς που με την συμμετοχή τους στην δημιουργία τέτοιων επιτροπών δημιουργούν σύγχυση και απογοητεύουν τους εργάτες.
Ο δρόμος είναι να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να πάρουμε την ευθύνη του εαυτού μας, να οργανωθούμε και να παλέψουμε εμείς για τους εαυτούς μας και για την τάξη μας, χωρίς να περιμένουμε κανένα να μας σώσει. Οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ πρέπει να χτίσουν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους, μέσα από πραγματικά δημοκρατικές συζητήσεις σε ανοιχτές ΓΣ. Να βρουν δράσεις που θα στήσουν στα πόδια του έναν αγώνα μαζί με την κοινωνία που πλήττεται από την κρίση. Δράσεις που θα τιμούν το ανάλογο των παραδόσεων τους κάνοντας τους και πάλι
περήφανους.
Η ανάγκη αυτή σήμερα γίνεται ακόμα ποιο επιτακτική, επειδή οι μνημονιακές κυβερνήσεις των υποτακτικών «προθύμων» δρομολογούν την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων για την αμφίβολη άμεσα σε αναθέματα στον βωμό της τρόικας. ΛΑΡΚΟ υπό Δημόσιο έλεγχο, με κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων σημαίνει, ή μια ΛΑΡΚΟ κλειστή, ή ΛΑΡΚΟ με εργάτες χωρίς δικαιώματα.
Για να δοθεί λοιπόν ένας αγώνας που αφορά τον τρόπο ύπαρξης της τάξης μας, χρειάζονται δυνάμεις πέρα από αυτές που έχει μια μόνη επιχείρηση, όσο μεγάλη και αν είναι. Γι αυτό πρέπει
να ξεκινήσει τώρα, που ένα σεβαστό ποσοστό του οργανωμένου δυναμικού της τάξης μας, με πολλά και βαριά ονόματα, όπως τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, καθηγητές, δημοτικούς υπαλλήλους,
την ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, βρίσκεται σε άμεση πορεία σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Όλοι μαζί αυτοί μπορούν να αποτελέσουν την μαγιά για έναν αγώνα που, αφού συνδεθεί με τα κομμάτια της κοινωνίας που υποφέρουν (άνεργους, μερικώς εργαζόμενους, συνταξιούχους, αγρότες κλπ), θα μετατρέψουν τον αγώνα τους σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, εμποδίζοντας την να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.
Χωρίς να χαθεί άλλος χρόνος, τώρα για την ανάγκη της νίκης αυτού του αγώνα, πρέπει οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ να δημιουργήσουν επιτροπή με τους κατοίκους της περιοχής που πλήττονται είδη από τα μέτρα και η θέση τους επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο από το κλείσιμο του εργοστασίου. Μια επιτροπή που θα οργανώσει των αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από τους γραφειοκράτες του συνδικαλισμού και της τοπικής αυτοδιοίκησης που σαμποτάρουν αυτή την πάλη.
Ανεξάρτητα από την προδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που μας ρίχνει στα δίχτυα της κυβέρνησης με τις σποραδικές και εκτονωτικές 24ωρες, πρέπει να δημιουργήσουν ένα κέντρο που θα συνδέσει πανελλαδικά όλους τους ακηδεμόνευτους αγώνες που μεμονωμένα ξεσπούν στην προοπτική της κήρυξης από τα κάτω της Γενικής Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
Μόνο με την ανατροπή αυτή θα μπει φρένο στην καταστροφή, ενώ ταυτόχρονα θα σταλεί μήνυμα για το τι θα περιμένει κάθε διάδοχη της, που θα συνεχίσει την ίδια ή παρόμοια πολιτική.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να δοθεί από τους εργάτες, χωρίς να περιμένουν άλλο αυτούς που λένε «πως υποστηρίζουν των αγώνα που θα αποφασίσουν οι εργάτες», και αντί να βοηθούν έμπρακτα για να δημιουργηθούν οι λαϊκές συμμαχίες που είναι απαραίτητες, παρακολουθούν το φονικό έργο της αδίστακτης κυβέρνησης, νίπτοντας τας χείρας.
Θα είναι ένας αγώνας κόντρα σε όλους αυτούς που παγώνουν κάθε κινητοποίηση εργατική, παρά και ενάντια στην θέληση των εργαζόμενων, από περίσσιο φόβο σε επιστρατεύσεις που κηρύσσουν αδύναμες και υπό κατάρρευση κυβερνήσεις.
Ή αυτοί ή εμείς.
Η ανατροπή της κυβέρνησης είναι ζήτημα ζ. Ανοίγει τον δρόμο στην πάλη για οργάνωση της ζωής με αίτημα τις εθνικοποιήσεις χωρίς φραγμό αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο και
διαχείριση. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να κρατήσει σε λειτουργία επιχειρήσεις και υπηρεσίες που κλείνουν, εφαρμόζοντας ένα εθνικό σχεδιασμό σύμφωνα με τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί δουλειά για όλους, με μισθούς που να καλύπτουν αξιοπρεπώς τις ανάγκες στην εποχή μας. Τα εργατικά συμβούλια που θα εκφράζουν τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας θα δώσουν μια «κυβέρνηση των εργατών» που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα, γιατί θα το στηρίξει η ανάγκη της τάξης για να ζήσει.
Αυτή η προοπτική είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει στο ξέφωτο από το τούνελ της καπιταλιστικής κρίσης και δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ αν δεν ξεκινήσουν τώρα οι εργάτες να
ξηλώνουν τα κέντρα εξουσίας του συστήματος που τους απειλεί με την σαπίλα του, παλεύοντας για μια σειρά μεταβατικά αιτήματα.
Η ΛΑΡΚΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΕΕΚ
ΕΡΓΑΤΙΚΌ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚΌΜΜΑ
ΕΡΓΑΤΙΚΌ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚΌΜΜΑ
Εργαζόμενε-η της ΛΑΡΚΟ,οι προειδοποιήσεις του ΕΕΚ προς τους εργαζόμενους δυστυχώς επαληθεύονται. Φαίνεται πως το χειρότερο σενάριο, το μοντέλο κλεισίματος της EΡT γίνεται η άμεση κυβερνητική προοπτική και για την ιστορική βαριά βιομηχανία ΛΑΡΚΟ. Αυτό διαφάνηκε σαν προοπτική μετά την παρεμπόδιση από την Εθνική Τράπεζα του χωρισμού της ΛΑΡΚΟ σε «καλή» και «κακή». Και προκρίνεται πολύ περισσότερο σήμερα, μετά το χάσιμο από την ΛΑΡΚΟ των ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στις απαιτήσεις της ΔΕΗ. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, τα σενάρια για την «εκκαθάριση εν λειτουργία»
προέβλεπαν η εταιρία να μπορεί να χρηματοδοτήσει την λειτουργία της, ειδάλλως το άμεσο κλείσιμο θα είναι γεγονός.
Εργαζόμενε-η
είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση για να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις απέναντι στους τοκογλύφους δανειστές της χώρας, όπως αυτές προκύπτουν από την «επικαιροποίηση» του μνημονίου, περιορίζει δραστικά την δική της οικονομική συνεισφορά, τόσο στο δημόσιο όσο και στις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ. Η διαδικασία του «στοπ στις ζημιές» που απαιτείται από την τρόικα και τους κυβερνητικούς διαχειριστές, οδηγεί σε λύσεις που φέρνουν στην ημερήσια διάταξη, το μερικό ή ολοκληρωτικά κλείσιμο των επιχειρήσεων και την απόλυση των εργαζομένων.
Εργαζόμενη-ε
καθώς ο χρόνος της διαφαινόμενης σφαγής φτάνει στο τέλος, η συνδικαλιστική ηγεσία του ΔΣ του σωματείου που ανήκει στην ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, ξεσπαθώνει «φοβερίζοντας» τη ΝΔ και την κυβέρνηση με αποκαλύψεις, όλων όσων ήδη όλοι οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της τοπικής κοινωνίας ξέρουν και συζητούν στα πηγαδάκια. Βλέπετε, ο συνεταιρισμός μεταξύ ΔΣ σωματείου, ΤΑΙΠΕΔ και υπουργείου που έστηνε τις «μηχανές» για να κρατά ήσυχους τους εργάτες, καταρρέει εις βάρος των συνδικαλιστών που πετιούνται πλέον σαν στημένες λεμονόκουπες. Παρ' όλα αυτά όμως ακόμα και σήμερα το ΔΣ του σωματείου παρεμποδίζει και δεν συγκαλεί την ΓΣ των εργατών,
επικαλούμενοι ότι έχουν χρόνο μιας και δεν έχουν γίνει ακόμα οι απολύσεις.
Στο ίδιο μοτίβο, η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση, που πολιτεύεται στο ρυθμό αυτών που ευθύνονται για την ψήφιση των μνημονιακών πολιτικών, βγάζοντας μερικούς αντιστασιακούς
«δεκάρικους», προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες της και να μείνει στην λήθη η δική της συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι.
50 διευθυντές και πολλοί από αυτούς με μοναδικό προσόν την
εκλογή τους σαν δημοτικοί άρχοντες σε δήμους που επηρέαζαν την λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Έτσι στήνονταν στην ΛΑΡΚΟ αποφάσεις προς όφελος μεγάλων επενδυτικών οίκων και την ζημίωσαν
πολλά εκατομμύρια ευρώ (Hedging).
Εργαζόμενοι,
καμία εμπιστοσύνη στις «ύαινες» που προσπαθούν να αρπάξουν ό,π μπορούν από πς σάρκες της εταιρίας πριν και κατά την διάρκεια της μετατροπής της σε πτώμα. Ψάχνονται να βρουν νέο ρόλο, και προσπαθούν με συσκέψεις και επιτροπές, επιβεβαιώσουν το ειδικό τους βάρος στην τοπική κοινωνία για να διεκδικήσουν «αντισταθμικά οφέλη», προαγωγές, περιβαλλοντολογικές αποζημιώσεις από ένα ενδεχόμενο κλείσιμο.
Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να σπάσουμε τώρα αμέσως από την λογική της ανάθεσης των προβλημάτων μας στους πολιτικούς που υπηρετούν τους εχθρούς μας, τους γραφειοκράτες
συνδικαλιστές και όλο το συρφετό που μεταχειρίζεται κάθε τρόπο για να μας κρατήσει αμέριμνους, απαθείς ή φοβισμένους και προπαντός διασπασμένους ενώ έρχεται «σφαγή.
Καμία εμπιστοσύνη και σε αυτούς που με την συμμετοχή τους στην δημιουργία τέτοιων επιτροπών δημιουργούν σύγχυση και απογοητεύουν τους εργάτες.
Ο δρόμος είναι να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να πάρουμε την ευθύνη του εαυτού μας, να οργανωθούμε και να παλέψουμε εμείς για τους εαυτούς μας και για την τάξη μας, χωρίς να περιμένουμε κανένα να μας σώσει. Οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ πρέπει να χτίσουν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους, μέσα από πραγματικά δημοκρατικές συζητήσεις σε ανοιχτές ΓΣ. Να βρουν δράσεις που θα στήσουν στα πόδια του έναν αγώνα μαζί με την κοινωνία που πλήττεται από την κρίση. Δράσεις που θα τιμούν το ανάλογο των παραδόσεων τους κάνοντας τους και πάλι
περήφανους.
Η ανάγκη αυτή σήμερα γίνεται ακόμα ποιο επιτακτική, επειδή οι μνημονιακές κυβερνήσεις των υποτακτικών «προθύμων» δρομολογούν την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων για την αμφίβολη άμεσα σε αναθέματα στον βωμό της τρόικας. ΛΑΡΚΟ υπό Δημόσιο έλεγχο, με κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων σημαίνει, ή μια ΛΑΡΚΟ κλειστή, ή ΛΑΡΚΟ με εργάτες χωρίς δικαιώματα.
Για να δοθεί λοιπόν ένας αγώνας που αφορά τον τρόπο ύπαρξης της τάξης μας, χρειάζονται δυνάμεις πέρα από αυτές που έχει μια μόνη επιχείρηση, όσο μεγάλη και αν είναι. Γι αυτό πρέπει
να ξεκινήσει τώρα, που ένα σεβαστό ποσοστό του οργανωμένου δυναμικού της τάξης μας, με πολλά και βαριά ονόματα, όπως τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, καθηγητές, δημοτικούς υπαλλήλους,
την ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, βρίσκεται σε άμεση πορεία σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Όλοι μαζί αυτοί μπορούν να αποτελέσουν την μαγιά για έναν αγώνα που, αφού συνδεθεί με τα κομμάτια της κοινωνίας που υποφέρουν (άνεργους, μερικώς εργαζόμενους, συνταξιούχους, αγρότες κλπ), θα μετατρέψουν τον αγώνα τους σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, εμποδίζοντας την να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.
Χωρίς να χαθεί άλλος χρόνος, τώρα για την ανάγκη της νίκης αυτού του αγώνα, πρέπει οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ να δημιουργήσουν επιτροπή με τους κατοίκους της περιοχής που πλήττονται είδη από τα μέτρα και η θέση τους επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο από το κλείσιμο του εργοστασίου. Μια επιτροπή που θα οργανώσει των αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από τους γραφειοκράτες του συνδικαλισμού και της τοπικής αυτοδιοίκησης που σαμποτάρουν αυτή την πάλη.
Ανεξάρτητα από την προδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που μας ρίχνει στα δίχτυα της κυβέρνησης με τις σποραδικές και εκτονωτικές 24ωρες, πρέπει να δημιουργήσουν ένα κέντρο που θα συνδέσει πανελλαδικά όλους τους ακηδεμόνευτους αγώνες που μεμονωμένα ξεσπούν στην προοπτική της κήρυξης από τα κάτω της Γενικής Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
Μόνο με την ανατροπή αυτή θα μπει φρένο στην καταστροφή, ενώ ταυτόχρονα θα σταλεί μήνυμα για το τι θα περιμένει κάθε διάδοχη της, που θα συνεχίσει την ίδια ή παρόμοια πολιτική.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να δοθεί από τους εργάτες, χωρίς να περιμένουν άλλο αυτούς που λένε «πως υποστηρίζουν των αγώνα που θα αποφασίσουν οι εργάτες», και αντί να βοηθούν έμπρακτα για να δημιουργηθούν οι λαϊκές συμμαχίες που είναι απαραίτητες, παρακολουθούν το φονικό έργο της αδίστακτης κυβέρνησης, νίπτοντας τας χείρας.
Θα είναι ένας αγώνας κόντρα σε όλους αυτούς που παγώνουν κάθε κινητοποίηση εργατική, παρά και ενάντια στην θέληση των εργαζόμενων, από περίσσιο φόβο σε επιστρατεύσεις που κηρύσσουν αδύναμες και υπό κατάρρευση κυβερνήσεις.
Ή αυτοί ή εμείς.
Η ανατροπή της κυβέρνησης είναι ζήτημα ζ. Ανοίγει τον δρόμο στην πάλη για οργάνωση της ζωής με αίτημα τις εθνικοποιήσεις χωρίς φραγμό αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο και
διαχείριση. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να κρατήσει σε λειτουργία επιχειρήσεις και υπηρεσίες που κλείνουν, εφαρμόζοντας ένα εθνικό σχεδιασμό σύμφωνα με τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί δουλειά για όλους, με μισθούς που να καλύπτουν αξιοπρεπώς τις ανάγκες στην εποχή μας. Τα εργατικά συμβούλια που θα εκφράζουν τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας θα δώσουν μια «κυβέρνηση των εργατών» που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα, γιατί θα το στηρίξει η ανάγκη της τάξης για να ζήσει.
Αυτή η προοπτική είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει στο ξέφωτο από το τούνελ της καπιταλιστικής κρίσης και δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ αν δεν ξεκινήσουν τώρα οι εργάτες να
ξηλώνουν τα κέντρα εξουσίας του συστήματος που τους απειλεί με την σαπίλα του, παλεύοντας για μια σειρά μεταβατικά αιτήματα.
Η ΛΑΡΚΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΕΕΚ
ΕΡΓΑΤΙΚΌ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚΌΜΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου