Αποκρατικοποιήσεις: Το μεγάλο στοίχημα και οι καθυστερήσεις

Όσο κι αν στην κυβέρνηση δεν θέλουν να το παραδεχθούν, οι στόχοι των αποκρατικοποιήσεων χάνονται ο ένας μετά τον άλλον. Τόσο στο επίπεδο προγραμματισμού των διαγωνισμών, όσο και σε αυτό των εσόδων οι εξελίξεις προκαλούν αμηχανία και προβληματισμό. 

Στις διαδικασίες, νομικά προβλήματα ή ζητήματα που δεν είχαν αξιολογηθεί σωστά ταλαιπωρούν τα χρονοδιαγράμματα οδηγώντας σε αλλαγή όρων των διαγωνισμών ή και σε καθυστερήσεις. Όσο για τις εισπράξεις τα πράγματα είναι ακόμη πιο απογοητευτικά. Μετά την απώλεια των 700 εκατ. ευρώ της ΔΕΠΑ, για το 2013, το ΤΑΙΠΕΔ «παλεύει» να μαζέψει 1 δισ. από τον ΟΠΑΠ και τα Κρατικά Λαχεία, των οποίων η πώληση ολοκληρώθηκε. Επομένως η προσοχή είναι στραμμένη στον ΟΠΑΠ και στο κατά πόσο θρίλερ με το διαγωνισμό του Οργανισμού θα έχει αίσια έκβαση.

 

 

 

 

Με τους δανειστές, όμως, να ασκούν πιέσεις για λύσεις «εδώ και τώρα», έρχονται δυσάρεστα νέα... Οι εταιρείες που κάποτε υπολογιζόταν ότι θα έφερναν εκατοντάδες εκατ. ευρώ κινδυνεύουν απλά να «εξαφανιστούν». Ένας τέτοιος κίνδυνος ελλοχεύει για την τύχη των άλλοτε κραταιών βιομηχανιών ΛΑΡΚΟ, ΕΛΒΟ και ΕΑΣ. Πριν δεκαπέντε ημέρες σε σύσκεψη με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, του υπουργού Περιβάλλοντος & Ενέργειας Μάκη Παπαγεωργίου και του διευθύνοντος συμβούλου του ΤΑΙΠΕΔ, Γιάννη Εμίρη αποφασίστηκε η εκκαθάριση εν λειτουργία των ΕΛΒΟ, ΕΑΣ και η αναδιάρθρωση της ΛΑΡΚΟ με εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Μπορεί ο «ξαφνικός θάνατος» να αποφεύχθηκε για τις τρεις βιομηχανίες που απασχολούν 2.200 εργαζόμενους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν εκποιήσεις και απολύσεις, στους σχεδιασμούς για πώληση παραγωγικών τομέων και περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών που θα προτείνουν οι σύμβουλοι του δημοσίου από τον Αύγουστο και μετά.

Και μόνο από τις ανακοινώσεις καταλαβαίνει κανείς ότι από τις τρεις εταιρίες θα πουληθεί «ότι μπορεί». Στο παρασκήνιο όλοι γνωρίζουν ότι τα υπέρογκα χρέη και η ανυπαρξία παραγγελιών ταλάνιζαν χρόνια τις δύο αμυντικές βιομηχανίες, ενώ για την ΛΑΡΚΟ, η υπόθεση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων ήταν πιο σοβαρή απ’ ότι είχε εκτιμηθεί. Και αυτός ήταν ο λόγος που για τις εταιρίες αυτές δεν υπήρξε ενδιαφέρον από ξένους επενδυτές.

Τα ΕΑΣ εμφανίζονται να οφείλουν πάνω από 1 δισ. ευρώ στις τράπεζες, έστω κι αν κατέχουν σημαντικά ακίνητα με σπουδαιότερο την έκταση του παλιού “Μαρτισινιώτη” στον Υμηττό, και τις εγκαταστάσεις στα λιμάνια της Ελευσίνας και του Λαυρίου. Από την πλευρά της, η ΛΑΡΚΟ μπορεί να είναι μια από τις ελάχιστες εταιρίες παραγωγής σιδηρονικελίου -η μεγαλύτερη- στην Ευρώπη, όμως βαρύνεται από υποχρεώσεις 300 εκατ. ευρώ, από φορολογικές επιβαρύνσεις 190 εκατ. ευρώ, ενώ η Ε.Ε έχει κινήσει διαδικασίες για την επιστροφή παράνομων κρατικών ενισχύσεων άνω των 105 εκατ. ευρώ. Και αυτά είναι μερικά μόνο τα στοιχεία που εμπόδισαν την πώληση. Ειδικότερα για τη ΛΑΡΚΟ, το εξειδικευμένο, διεθνές δίκτυο Μergermarket, σε πρόσφατο δημοσίευμα του μιλούσε από ημερών για «λουκέτο» και επ' αόριστον αναβολή της ιδιωτικοποίησης.

Όλα αυτά σημαίνουν απλά πως στο ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει να ξεχάσουν τα 200 -400 εκατ. ευρώ που υπολόγιζαν από την πώληση των τριών εταιριών. Επίσης, θα πρέπει να ξαναπιάσουν μολύβι και χαρτί για τους στόχους που χάνονται, καθυστερούν ή θα συναντήσουν ανάλογα προβλήματα το προσεχές διάστημα.

Ήδη από τους στόχους της χρονιάς απέχουμε σημαντικά. Από την πρόβλεψη είσπραξης 3,5 δισ. ευρώ, που αναπροσαρμόστηκε στα 2,6 δισ. στα τέλη του 2012, η σημερινή πραγματικότητα (ιδιαίτερα μετά την απώλεια της ΔΕΠΑ) δεν μπορεί να αποφέρει πάνω από 1 δις. Με απλή αριθμητική: 70 εκατ. ευρώ από το IBC και 41,1 ευρώ από την πώληση των τεσσάρων ακινήτων του δημοσίου (Λονδίνο, Λευκωσία, Βρυξέλλες, Βελιγράδι) στο εξωτερικό, έκλεισαν το εξάμηνο με 110 εκατ. ευρώ. Εάν σε αυτά προσθέσουμε 190 εκατ. από τα Λαχεία και προεξοφλήσουμε 650 εκατ. από τον ΟΠΑΠ, πιάνουμε το 1 δισ. ευρώ, που είναι λιγότερο από το μισό από αυτό που είχαμε υποσχεθεί στους δανειστές. Η κυβέρνηση έδωσε για τη συνέχεια δύο λύσεις προκειμένου να αποφύγει την λήψη μέτρων με την αυτόματη ρήτρα: είτε να τιτλοποιήσει έσοδα από μελλοντικές πωλήσεις ακινήτων της τάξης του 1 δισ. ευρώ, είτε να μεταθέσει για το 2014 το σύνολο του εισπρακτικού στόχου της διετίας. Οι δανειστές δεν έχουν ακόμη απαντήσει, εντείνοντας την αγωνία, μια και η αυτόματη ρήτρα προβλέπει μέτρα στο 50% του στόχου που χάθηκε…

Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώθηκε ένα πλάνο-εξπρές που επιταχύνει την πώληση των ΕΛ.ΠΕ. (μόλις κλείσει ο ΔΕΣΦΑ), του ΟΛΠ, (μετά τον ΟΛΘ) της ΕΥΔΑΠ, του Αερολιμένα Αθηνών, του ομίλου του ΟΣΕ και της ΔΕΗ. Μπορούν όμως οι εκποιήσεις αυτές να γίνουν έγκαιρα και να καλύψουν τους στόχους;

ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αεροδρόμιο και Αστέρας

Για τους σιδηροδρόμους, εδώ και μερικές ημέρες προχωρεί η διαδικασία για δύο διαγωνισμούς. Ο ένας θα αφορά την ΤΡΑΙΝΟΣΕ (δηλαδή το επίγειο έργο) και ο δεύτερος τη ROSCO δηλαδή την εταιρία συντήρησης τροχαίου υλικού. Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον μεγάλων εγχώριων ομίλων (Κοπελούζος, Περιστέρης) για κοινοπραξίες με ομίλους του εξωτερικού (Ρωσία, Κίνα) που διαμορφώνουν ένα υποσχόμενο περιβάλλον ανταγωνισμού. Όμως οι τελικές προσφορές δεν αναμένονται πριν τα μέσα του 2014, κάτι που θα καθυστερήσει τις διαδικασίες.

Στον Αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος γίνεται προσπάθεια να πουληθεί «πακέτο» στους Κινέζους, αλλά το Ταμείο των Καναδών συνταξιούχων (ISP fund) που απέκτησαν πριν δύο μήνες το 26,7% του μεριδίου της Hochtief Airports δεν είναι βέβαιο ότι θέλουν να πουλήσουν.

Ο Αστέρας Βουλιαγμένης που απαλλάχτηκε από τα διαγώνια ιδιοκτησιακά βαρίδια (εκκλησία κλπ.) και προσφέρθηκε ως «ξεκάθαρη» επενδυτική επιλογή, είναι μια υπόθεση μελέτης. Το ακίνητο προσφέρθηκε για προσφορές, και σημειώθηκε ενδιαφέρον από 13 επενδυτικά σχήματα. Ήδη έχει ήδη γίνει η αρχική αξιολόγηση των επενδυτών που συμμετέχουν στο διαγωνισμό, και τον Οκτώβριο, το ΤΑΙΠΕΔ θα ζητήσει από τους επενδυτές να υποβάλουν τα επενδυτικά τους σχέδια με στόχο να αναδειχτεί ο πλειοδότης μέσα στο 2014.

 

 

 

Απο: moneypro.gr

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αποκρατικοποιήσεις: Το μεγάλο στοίχημα και οι καθυστερήσεις

7 Αυγούστου 2013 11:52

Όσο κι αν στην κυβέρνηση δεν θέλουν να το παραδεχθούν, οι στόχοι των αποκρατικοποιήσεων χάνονται ο ένας μετά τον άλλον. Τόσο στο επίπεδο προγραμματισμού των διαγωνισμών, όσο και σε αυτό των εσόδων οι εξελίξεις προκαλούν αμηχανία και προβληματισμό. Στις διαδικασίες, νομικά προβλήματα ή ζητήματα που δεν είχαν αξιολογηθεί σωστά ταλαιπωρούν τα χρονοδιαγράμματα οδηγώντας σε αλλαγή όρων των διαγωνισμών ή και σε καθυστερήσεις. Όσο για τις εισπράξεις τα πράγματα είναι ακόμη πιο απογοητευτικά. Μετά την απώλεια των 700 εκατ. ευρώ της ΔΕΠΑ, για το 2013, το ΤΑΙΠΕΔ «παλεύει» να μαζέψει 1 δισ. από τον ΟΠΑΠ και τα Κρατικά Λαχεία, των οποίων η πώληση ολοκληρώθηκε. Επομένως η προσοχή είναι στραμμένη στον ΟΠΑΠ και στο κατά πόσο θρίλερ με το διαγωνισμό του Οργανισμού θα έχει αίσια έκβαση.

Με τους δανειστές, όμως, να ασκούν πιέσεις για λύσεις «εδώ και τώρα», έρχονται δυσάρεστα νέα... Οι εταιρείες που κάποτε υπολογιζόταν ότι θα έφερναν εκατοντάδες εκατ. ευρώ κινδυνεύουν απλά να «εξαφανιστούν». Ένας τέτοιος κίνδυνος ελλοχεύει για την τύχη των άλλοτε κραταιών βιομηχανιών ΛΑΡΚΟ, ΕΛΒΟ και ΕΑΣ. Πριν δεκαπέντε ημέρες σε σύσκεψη με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, του υπουργού Περιβάλλοντος & Ενέργειας Μάκη Παπαγεωργίου και του διευθύνοντος συμβούλου του ΤΑΙΠΕΔ, Γιάννη Εμίρη αποφασίστηκε η εκκαθάριση εν λειτουργία των ΕΛΒΟ, ΕΑΣ και η αναδιάρθρωση της ΛΑΡΚΟ με εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Μπορεί ο «ξαφνικός θάνατος» να αποφεύχθηκε για τις τρεις βιομηχανίες που απασχολούν 2.200 εργαζόμενους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν εκποιήσεις και απολύσεις, στους σχεδιασμούς για πώληση παραγωγικών τομέων και περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών που θα προτείνουν οι σύμβουλοι του δημοσίου από τον Αύγουστο και μετά.

Και μόνο από τις ανακοινώσεις καταλαβαίνει κανείς ότι από τις τρεις εταιρίες θα πουληθεί «ότι μπορεί». Στο παρασκήνιο όλοι γνωρίζουν ότι τα υπέρογκα χρέη και η ανυπαρξία παραγγελιών ταλάνιζαν χρόνια τις δύο αμυντικές βιομηχανίες, ενώ για την ΛΑΡΚΟ, η υπόθεση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων ήταν πιο σοβαρή απ’ ότι είχε εκτιμηθεί. Και αυτός ήταν ο λόγος που για τις εταιρίες αυτές δεν υπήρξε ενδιαφέρον από ξένους επενδυτές.

Τα ΕΑΣ εμφανίζονται να οφείλουν πάνω από 1 δισ. ευρώ στις τράπεζες, έστω κι αν κατέχουν σημαντικά ακίνητα με σπουδαιότερο την έκταση του παλιού “Μαρτισινιώτη” στον Υμηττό, και τις εγκαταστάσεις στα λιμάνια της Ελευσίνας και του Λαυρίου. Από την πλευρά της, η ΛΑΡΚΟ μπορεί να είναι μια από τις ελάχιστες εταιρίες παραγωγής σιδηρονικελίου -η μεγαλύτερη- στην Ευρώπη, όμως βαρύνεται από υποχρεώσεις 300 εκατ. ευρώ, από φορολογικές επιβαρύνσεις 190 εκατ. ευρώ, ενώ η Ε.Ε έχει κινήσει διαδικασίες για την επιστροφή παράνομων κρατικών ενισχύσεων άνω των 105 εκατ. ευρώ. Και αυτά είναι μερικά μόνο τα στοιχεία που εμπόδισαν την πώληση. Ειδικότερα για τη ΛΑΡΚΟ, το εξειδικευμένο, διεθνές δίκτυο Μergermarket, σε πρόσφατο δημοσίευμα του μιλούσε από ημερών για «λουκέτο» και επ' αόριστον αναβολή της ιδιωτικοποίησης.

Όλα αυτά σημαίνουν απλά πως στο ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει να ξεχάσουν τα 200 -400 εκατ. ευρώ που υπολόγιζαν από την πώληση των τριών εταιριών. Επίσης, θα πρέπει να ξαναπιάσουν μολύβι και χαρτί για τους στόχους που χάνονται, καθυστερούν ή θα συναντήσουν ανάλογα προβλήματα το προσεχές διάστημα.

Ήδη από τους στόχους της χρονιάς απέχουμε σημαντικά. Από την πρόβλεψη είσπραξης 3,5 δισ. ευρώ, που αναπροσαρμόστηκε στα 2,6 δισ. στα τέλη του 2012, η σημερινή πραγματικότητα (ιδιαίτερα μετά την απώλεια της ΔΕΠΑ) δεν μπορεί να αποφέρει πάνω από 1 δις. Με απλή αριθμητική: 70 εκατ. ευρώ από το IBC και 41,1 ευρώ από την πώληση των τεσσάρων ακινήτων του δημοσίου (Λονδίνο, Λευκωσία, Βρυξέλλες, Βελιγράδι) στο εξωτερικό, έκλεισαν το εξάμηνο με 110 εκατ. ευρώ. Εάν σε αυτά προσθέσουμε 190 εκατ. από τα Λαχεία και προεξοφλήσουμε 650 εκατ. από τον ΟΠΑΠ, πιάνουμε το 1 δισ. ευρώ, που είναι λιγότερο από το μισό από αυτό που είχαμε υποσχεθεί στους δανειστές. Η κυβέρνηση έδωσε για τη συνέχεια δύο λύσεις προκειμένου να αποφύγει την λήψη μέτρων με την αυτόματη ρήτρα: είτε να τιτλοποιήσει έσοδα από μελλοντικές πωλήσεις ακινήτων της τάξης του 1 δισ. ευρώ, είτε να μεταθέσει για το 2014 το σύνολο του εισπρακτικού στόχου της διετίας. Οι δανειστές δεν έχουν ακόμη απαντήσει, εντείνοντας την αγωνία, μια και η αυτόματη ρήτρα προβλέπει μέτρα στο 50% του στόχου που χάθηκε…

Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώθηκε ένα πλάνο-εξπρές που επιταχύνει την πώληση των ΕΛ.ΠΕ. (μόλις κλείσει ο ΔΕΣΦΑ), του ΟΛΠ, (μετά τον ΟΛΘ) της ΕΥΔΑΠ, του Αερολιμένα Αθηνών, του ομίλου του ΟΣΕ και της ΔΕΗ. Μπορούν όμως οι εκποιήσεις αυτές να γίνουν έγκαιρα και να καλύψουν τους στόχους;

ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αεροδρόμιο και Αστέρας

Για τους σιδηροδρόμους, εδώ και μερικές ημέρες προχωρεί η διαδικασία για δύο διαγωνισμούς. Ο ένας θα αφορά την ΤΡΑΙΝΟΣΕ (δηλαδή το επίγειο έργο) και ο δεύτερος τη ROSCO δηλαδή την εταιρία συντήρησης τροχαίου υλικού. Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον μεγάλων εγχώριων ομίλων (Κοπελούζος, Περιστέρης) για κοινοπραξίες με ομίλους του εξωτερικού (Ρωσία, Κίνα) που διαμορφώνουν ένα υποσχόμενο περιβάλλον ανταγωνισμού. Όμως οι τελικές προσφορές δεν αναμένονται πριν τα μέσα του 2014, κάτι που θα καθυστερήσει τις διαδικασίες.

Στον Αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος γίνεται προσπάθεια να πουληθεί «πακέτο» στους Κινέζους, αλλά το Ταμείο των Καναδών συνταξιούχων (ISP fund) που απέκτησαν πριν δύο μήνες το 26,7% του μεριδίου της Hochtief Airports δεν είναι βέβαιο ότι θέλουν να πουλήσουν.

Ο Αστέρας Βουλιαγμένης που απαλλάχτηκε από τα διαγώνια ιδιοκτησιακά βαρίδια (εκκλησία κλπ.) και προσφέρθηκε ως «ξεκάθαρη» επενδυτική επιλογή, είναι μια υπόθεση μελέτης. Το ακίνητο προσφέρθηκε για προσφορές, και σημειώθηκε ενδιαφέρον από 13 επενδυτικά σχήματα. Ήδη έχει ήδη γίνει η αρχική αξιολόγηση των επενδυτών που συμμετέχουν στο διαγωνισμό, και τον Οκτώβριο, το ΤΑΙΠΕΔ θα ζητήσει από τους επενδυτές να υποβάλουν τα επενδυτικά τους σχέδια με στόχο να αναδειχτεί ο πλειοδότης μέσα στο 2014.

- See more at: http://www.moneypro.gr/ArticleDetails/tabid/82/ArticleID/86952/Default.aspx#sthash.pbHBCxGD.HNeKNjTn.dpuf