εξασφαλίζει κάποιες μικρές νίκες σε θέματα που ο ίδιος θεωρεί κρίσιμης σημασίας, όπως είναι τα εργασιακά και οι συντάξεις, και η εσωκομματική αντιπολίτευση, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι παραβιάζονται οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος, απειλήσει με καταψήφιση και πείσει ότι έχει τις δυνάμεις να το πετύχει;
Η επιλογή για τον πρωθυπουργό είναι οι εκλογές και όχι το δημοψήφισμα. Και σ’ εκείνες τις συνθήκες θα είναι ο μόνος που θα τις θέλει. Ουδείς άλλος.
Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν τις επιθυμούν γιατί ψυχανεμίζονται το αποτέλεσμα.
Οι ηγέτες τους, που συνέδεσαν τ’ όνομά τους με τα επαχθή μνημόνια (αυτοί βεβαίως πιστεύουν πως έσωσαν την πατρίδα), δεν μπορούν να απαλλαγούν από το σύνδρομο της κακορίζικης γκρίνιας και της νευροπαθούς αναμονής για δικαίωση.
Θα τους βόλευε να περάσει μια επονείδιστη συμφωνία με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ. για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος κι αυτοί να πετροβολούν από την αντιπολίτευση, με την προσδοκία πως σύντομα θα κεφαλαιοποιήσουν τα κέρδη από την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης.
Θα τους βόλευε, επίσης, η πτώση της κυβέρνησης και ο σχηματισμός μιας άλλης –εθνικής ενότητας κατά το παράδειγμα του μοντέλου Παπαδήμου– από την παρούσα Βουλή χωρίς τους ΑΝ.ΕΛΛ. και την Αριστερή Πλατφόρμα.
Προϋπόθεση και για τις δύο εκδοχές είναι η πολιτική αυτοκτονία του Τσίπρα.
Εκλογές δεν θέλουν ούτε το Ποτάμι ούτε το ΚΚΕ.
Το Ποτάμι γιατί, το έχει άλλωστε δηλώσει ο αρχηγός του, πιστεύει πως σε οριακές στιγμές σαν κι αυτές που ζούμε, τις αποφάσεις πρέπει να τις παίρνουν οι ηγεσίες και όχι οι πολίτες.
Το ΚΚΕ γιατί φοβάται ότι στις συνθήκες πόλωσης που θα δημιουργηθούν αρκετοί απ’ αυτούς που το ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές –ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν στενούς οργανωτικούς δεσμούς με το κόμμα– θα πιεστούν αφόρητα και ενδεχομένως να επιλέξουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως το μικρότερο κακό και για να μην επιβεβαιωθεί η θεωρία της αριστερής παρένθεσης.
Τις εκλογές όμως μάλλον δεν τις θέλουν ούτε οι οπαδοί της δραχμής στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτον, γιατί δεν διαθέτουν σχέδιο για την πορεία της χώρας εκτός ευρωζώνης και καταλαβαίνουν πως με γενικότητες, εικασίες και φραστικούς λεονταρισμούς δεν συγκροτείται εναλλακτική στρατηγική.
Δεύτερον, γιατί δεν μπορούν να προβλέψουν –και είναι φυσικό– την έκταση της ζημιάς και τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου και έτσι εύκολα μπορεί να εγκληθούν για αριστερίστικο τυχοδιωκτισμό.
Τρίτον και κυριότερο επειδή θα βρεθούν αντιμέτωποι με την κατηγορία πως εξαιτίας τους έπεσε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω κι αν θα ισχυρίζονται σε όλους τους τόνους ότι κυβέρνηση που υπογράφει μνημόνια δεν είναι αριστερή...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου