ΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ...ΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ!

                                     του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Επιτύχαμε έναν άθλο και γράφετε ιστορία, είπε μεταξύ άλλων στους βουλευτές του ο Γιώργος Παπανδρέου. Για να τονώσει το ηθικό τους, γιατί άρχισε να τους τρομάζει κι αυτούς του έρμους το αίμα των αθώων και των ίδιων τους των δεσμεύσεων στα χέρια τους. Και για να υπογραμμίσει πώς γράφεται η ιστορία και πώς επιτυγχάνεται ο άθλος δεν άφησε κανέναν να μιλήσει. Όταν είμαστε σε πόλεμο –κι αυτό επίσης δικό του είναι- τότε πυροβολούμε, δεν μιλάμε... If it is to shoot, shoot, don' t talk, που έλεγε κι ο Ίστγουντ σε ένα σπαγγέτι γουέστερν.

Εν τέλει, μπροστά σε μια τέτοια στάση, μένει κανείς αμήχανος. Δεν ξέρει τι να πει... Χάνουν οι λέξεις, ακόμα και οι βρισιές, το νόημά τους και η πολεμική γίνεται πουκάμισο αδειανό. Ο άνθρωπος δεν ακούει, είναι κουφός, πώς το λένε. Ψηφίζει με διαδικασία ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε ένα νομοσχέδιο συμφοράς και διάλυσης για τις εργασιακές σχέσεις. Την ίδια στιγμή επιβάλλει ένα εφιαλτικό προϋπολογισμό. Την ίδια στιγμή οργανώνει συναντήσεις εν ονόματι της συναίνεσης. Και την ίδια στιγμή, ενώ εκατομμύρια απεργούν και δεκάδες χιλιάδες διαδηλώνουν, διατυμπανίζει στο εξωτερικό ότι οι Έλληνες στηρίζουν την πολιτική του. Και αντέχουν... Αυτή η αμηχανία που προκαλεί η κουφαμάρα του είναι μεγάλο πρόβλημα. Αν σε κάποιον μιλάς και όχι απλώς δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν ακούει καν, τότε τι κάνεις; Αν οι άνθρωποι στενάζουν, φωνάζουν, βρίζουν, ουρλιάζουν κι αυτός δεν ακούει; Αν τα γεγονότα φωνάζουν, προειδοποιούν, ουρλιάζουν κι αυτός δεν ακούει; Αν τα πολιτικά αφτιά του είναι γαϊδουρινά όταν πρόκειται για τους επαίνους της Μέρκελ και του Στρος Καν και λιλιπούτια όταν πρόκειται για τους κατοίκους της ίδιας του της χώρας, αν η Ελλάδα παραλύει από τις απεργίες, η διαμαρτυρία σπάει τύμπανα κι αυτός δεν ακούει παρά μόνο χειροκροτήματα για τον άθλο, τότε τι γίνεται; Ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει η εκλεκτική κουφαμάρα του σε όσους ψάχνουν κάποιο τρόπο για να ακουστούν;

Αυτό πρέπει να το σκεφτούν καλά όσοι επικρίνουν εκείνους που απεργούν τέτοιες μέρες. Οι ακραίες αντιδράσεις θα είναι τόσο πιο πυκνές, όσο πιο κουφός αποδεικνύεται ο αυτουργός του άθλου. Κι αφού δεν ακούει τα χτυπήματα στην πόρτα, δεν είναι φυσικό κάποια στιγμή κάποιοι να τη γκρεμίσουν;