Ο
Γιώργος Παπανδρέου κινείται πλέον στο δρόμο που χάραξε ο 51ος πρόεδρος
της Αργεντινής Φερνάντο ντε λα Ρούα, ο οποίος διαχειρίστηκε την κρίση
της οικονομίας της Αργεντινής την περίοδο 1999-2001.Το ΔΝΤ παρενέβη τότε με εξαιρετικά δυναμικό τρόπο, επιβάλλοντας αλλεπάλληλα προγράμματα
σκληρής λιτότητας, παρόμοια με αυτά που
εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Στο τέλος όμως η οικονομία περιήλθε σε
πλήρες αδιέξοδο και το Δημόσιο κήρυξε στάση πληρωμών.
Η πτώχευση της Αργεντινής οδήγησε σε ποσοστό ανεργίας ανώτερο του 20%, καταδίκασε για μερικά χρόνια το 50% του πληθυσμού στη φτώχεια και οδήγησε τους Ριζοσπάστες του Φερνάντο ντε λα Ρούα στο πολιτικό περιθώριο, παρ’ ότι η κρίση είχε ξεσπάσει επί των ημερών των Περονιστών, που όρισαν σταθερή την ισοτιμία του εθνικού νομίσματος με το δολάριο ΗΠΑ ενώ η οικονομία της χώρας δεν το άντεχε.
Ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας
Με τη διολίσθηση της Ελλάδας στη λεγόμενη επιλεκτική χρεοκοπία, ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να χαρακτηριστεί πρωθυπουργός της χρεοκοπίας. Διεκδίκησε τις εκλογές του 2009 υποσχόμενος παροχές και ένα τέλος στην ήπια λιτότητα που εφάρμοζε η κυβέρνηση Καραμανλή, έχασε πολύτιμο χρόνο στη διαχείριση της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης, στη συνέχεια υποσχέθηκε την οικονομική σωτηρία μέσα από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα, για να καταλήξει στην παραδοχή της πλήρους αποτυχίας.
Η ελληνική χρεοκοπία, έτσι όπως την περιγράφει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Βενιζέλος, δεν θα έχει τα βίαια χαρακτηριστικά της χρεοκοπίας της Αργεντινής, αρκεί όμως για να απαξιώσει πολιτικά τον κ. Παπανδρέου και να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι στην Αργεντινή θα πραγματοποιηθούν προεδρικές εκλογές τον επόμενο Οκτώβριο, με τις διάφορες τάσεις των Περονιστών να κυριαρχούν πλήρως στην πολιτική ζωή της χώρας και τους Ριζοσπάστες, που χρεώθηκαν πολιτικά τη χρεοκοπία του 2001, να μην έχουν επιτύχει ακόμη την πολιτική ανάκαμψη.
Διαφορές και ομοιότητες
Η επιλεκτική χρεοκοπία στην οποία διολισθαίνει η Ελλάδα είναι πολύ πιο ήπια από αυτή που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 2001 γιατί στηρίζεται στη συνεννόηση μεταξύ των πιστωτών και του υπερχρεωμένου ελληνικού Δημοσίου.
Τα δύο μέρη θα διαπιστώσουν την αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει τις τοκοχρεολυτικές της υποχρεώσεις με τη σημερινή τους μορφή και θα προσπαθήσουν να βρουν μια λύση που θα κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Αυτή η λύση αναμένεται να συμπεριλαμβάνει τη διαχείριση του χρέους σε βάθος χρόνου, τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, ακόμη και την εξαφάνιση μέρους του χρέους μέσα από τη χρηματοδότηση της αγοράς ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου στη δευτερογενή αγορά στο 50%-60% της ονομαστικής αξίας τους.
Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να υιοθετήσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες ολόκληρες και να προσφέρει εγγυήσεις για την καλή εκτέλεση της συμφωνίας.
Στην κατάσταση που διαμορφώνεται διακρίνουμε όλα τα στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν στον πολιτικό, εκλογικό καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ. Η κυβερνητική παράταξη, με την πολιτική της, κινήθηκε σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που περιέγραφε για να κερδίσει την ψήφο του ελληνικού λαού.
Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε στη διαχείριση της κρίσης, όπως επιβεβαιώνουν οι αρνητικές εκτιμήσεις του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των οίκων αξιολόγησης για την κατάσταση και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Τα πολιτικά διλήμματα «μνημόνιο ή χρεοκοπία» και «Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», στα οποία τόσα επένδυσαν ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του, παγίδευσαν πολιτικά την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ.
Οι πολίτες διαπιστώνουν ότι η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών και της οικονομίας στο σύνολό της είναι σήμερα πολύ χειρότερη από τις αρχές του 2010, οπότε ξεκίνησαν, στο παρασκήνιο, οι διαδικασίες ένταξης της Ελλάδας στο μνημόνιο.
Από τη στιγμή που, όπως όλα δείχνουν, η «βόμβα» της ελληνικής χρεοκοπίας θα σκάσει στα χέρια του κ. Παπανδρέου, ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ θα πληρώσουν αναπόφευκτα τον πολιτικό, εκλογικό λογαριασμό. Ο κ. Καραμανλής βρέθηκε αντιμέτωπος με ανάλογες καταστάσεις στα μέσα του 2009 και προτίμησε να οργανώσει την εκλογική φυγή του από την εξουσία –αξιοποιώντας το αίτημα του κ. Παπανδρέου για διενέργεια πρόωρων εκλογών– παρά να μειώσει δραστικά το πολιτικό κεφάλαιο της ΝΔ για να διαχειριστεί τη δημοσιονομική, οικονομική κρίση.
Η επιθετική τακτική του κ. Παπανδρέου, ο οποίος χρησιμοποίησε τις προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές για να εκβιάσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, επιτάχυνε την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αλλά εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το οδηγεί σε μια στρατηγική ήττα από την οποία θα κάνει πολλά χρόνια να συνέλθει.
Ήδη οι δημοσκοπήσεις δείχνουν δραματική συρρίκνωση της κοινωνικής, εκλογικής βάσης του Κινήματος, χωρίς σοβαρή πιθανότητα ανάκαμψης. Αναμένεται ότι η εκλογική ψαλίδα που χωρίζει την πρώτη ΝΔ από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει εντυπωσιακά στη διάρκεια των επόμενων μηνών. Δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι η ΝΔ θα φτάσει σε εκλογικά ποσοστά που θα εξασφαλίζουν την αυτοδυναμία, θεωρείται όμως βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα υποχωρήσει σε εντυπωσιακά χαμηλά ποσοστά.
Φοβερή πίεση
Η επιλεκτική χρεοκοπία, η οποία αναμένεται να δοκιμάσει τις αντοχές του κυβερνητικού χώρου, θα πραγματοποιηθεί σε συνθήκες φοβερής οικονομικής και πολιτικής πίεσης.
Το υπό τον κ. Παπακωνσταντίνου οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης απέτυχε πλήρως στην εφαρμογή του μνημονίου και στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2011, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σημαντικά περιθώρια ελιγμών για τον νέο υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο.
Η απόκλιση στην εκτέλεση του προϋπολογισμού πλησιάζει τα 5 δισ. ευρώ για το πρώτο εξάμηνο του 2011 και η συνέχεια, για το δεύτερο εξάμηνο, προβλέπεται χειρότερη. Οι φόροι δεν εισπράττονται σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι υπερβάσεις στις δαπάνες μεγαλώνουν συνεχώς εξαιτίας της αδυναμίας εξυγίανσης των ασφαλιστικών ταμείων, του ΕΣΥ, των ΟΤΑ και σημαντικών ΔΕΚΟ, ενώ η μείωση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 40% στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου ενισχύει την άποψη ότι η κυβέρνηση καταφεύγει σε μια λογιστική διαχείριση του δημοσιονομικού ελλείμματος και έχει εγκαταλείψει οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια χρηματοδότησης της ανάκαμψης της οικονομίας.
Είναι πλέον γενική η διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κρίση. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι οι ειδικοί του ΔΝΤ επισημαίνουν στην τελευταία τους έκθεση πως το δημόσιο χρέος θα εκτοξευτεί στο 172% του ΑΕΠ προτού αρχίσει να υποχωρεί (η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το παρέλαβε στο 115% του ΑΕΠ) και πως τα φαινόμενα ύφεσης που εκδηλώνονται στην ελληνική οικονομία είναι ισχυρότερα απ’ όσο είχαν αρχικά προβλέψει.
Η οικονομική αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου συνδυάζεται με την επιδείνωση του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία δέχονται τη συστηματική επίθεση των κερδοσκόπων παρ’ ότι διαχειρίζονται τα δικά τους, ηπιότερα από το ελληνικό, μνημόνια με πιο συναινετικό και κυρίως πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η κρίση εμπιστοσύνης έχει επεκταθεί στην Ισπανία και την Ιταλία, με αποτέλεσμα να αυξάνεται σημαντικά το κόστος δανεισμού τους, ενώ πολλοί αναλυτές προβλέπουν ότι θα δοκιμαστούν στο άμεσο μέλλον το Βέλγιο, ενδεχομένως και η Γαλλία.
Η γενίκευση της ευρωπαϊκής κρίσης επιβάλλει μια συνολική ευρωπαϊκή απάντηση, ενώ η επιδείνωση της συγκριτικής θέσης της Ελλάδας μάς υποβιβάζει σε μια ειδική κατηγορία και μας εκθέτει σε πρόσθετους οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους.
Το ελληνικό ζήτημα θα αντιμετωπιστεί από τους ισχυρούς της Ευρωζώνης σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί το ευρωπαϊκό ντόμινο, αλλά με ιδιαίτερα σκληρούς όρους για τον ελληνικό λαό. Επιπλέον, η επιλεκτική χρεοκοπία της Ελλάδας μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, εφόσον θα αποσταθεροποιήσει για εβδομάδες ή και για μήνες το ευρωπαϊκό σύστημα και θα οδηγήσει στην κλιμάκωση της δράσης των διεθνών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων.
Η κυβερνητική άποψη σύμφωνα με την οποία οι όποιες δυσκολίες θα είναι προσωρινές και απόλυτα ελεγχόμενες δεν φαίνεται να έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Το μόνο βέβαιο με την υπόθεση της επιλεκτικής χρεοκοπίας είναι ότι ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν θα αντέξουν το πολιτικό σοκ που συνδέεται με αυτήν.
Του Γιώργου Κύρτσου
Απο: freesunday
Η πτώχευση της Αργεντινής οδήγησε σε ποσοστό ανεργίας ανώτερο του 20%, καταδίκασε για μερικά χρόνια το 50% του πληθυσμού στη φτώχεια και οδήγησε τους Ριζοσπάστες του Φερνάντο ντε λα Ρούα στο πολιτικό περιθώριο, παρ’ ότι η κρίση είχε ξεσπάσει επί των ημερών των Περονιστών, που όρισαν σταθερή την ισοτιμία του εθνικού νομίσματος με το δολάριο ΗΠΑ ενώ η οικονομία της χώρας δεν το άντεχε.
Ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας
Με τη διολίσθηση της Ελλάδας στη λεγόμενη επιλεκτική χρεοκοπία, ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να χαρακτηριστεί πρωθυπουργός της χρεοκοπίας. Διεκδίκησε τις εκλογές του 2009 υποσχόμενος παροχές και ένα τέλος στην ήπια λιτότητα που εφάρμοζε η κυβέρνηση Καραμανλή, έχασε πολύτιμο χρόνο στη διαχείριση της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης, στη συνέχεια υποσχέθηκε την οικονομική σωτηρία μέσα από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα, για να καταλήξει στην παραδοχή της πλήρους αποτυχίας.
Η ελληνική χρεοκοπία, έτσι όπως την περιγράφει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Βενιζέλος, δεν θα έχει τα βίαια χαρακτηριστικά της χρεοκοπίας της Αργεντινής, αρκεί όμως για να απαξιώσει πολιτικά τον κ. Παπανδρέου και να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι στην Αργεντινή θα πραγματοποιηθούν προεδρικές εκλογές τον επόμενο Οκτώβριο, με τις διάφορες τάσεις των Περονιστών να κυριαρχούν πλήρως στην πολιτική ζωή της χώρας και τους Ριζοσπάστες, που χρεώθηκαν πολιτικά τη χρεοκοπία του 2001, να μην έχουν επιτύχει ακόμη την πολιτική ανάκαμψη.
Διαφορές και ομοιότητες
Η επιλεκτική χρεοκοπία στην οποία διολισθαίνει η Ελλάδα είναι πολύ πιο ήπια από αυτή που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 2001 γιατί στηρίζεται στη συνεννόηση μεταξύ των πιστωτών και του υπερχρεωμένου ελληνικού Δημοσίου.
Τα δύο μέρη θα διαπιστώσουν την αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει τις τοκοχρεολυτικές της υποχρεώσεις με τη σημερινή τους μορφή και θα προσπαθήσουν να βρουν μια λύση που θα κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Αυτή η λύση αναμένεται να συμπεριλαμβάνει τη διαχείριση του χρέους σε βάθος χρόνου, τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, ακόμη και την εξαφάνιση μέρους του χρέους μέσα από τη χρηματοδότηση της αγοράς ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου στη δευτερογενή αγορά στο 50%-60% της ονομαστικής αξίας τους.
Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να υιοθετήσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες ολόκληρες και να προσφέρει εγγυήσεις για την καλή εκτέλεση της συμφωνίας.
Στην κατάσταση που διαμορφώνεται διακρίνουμε όλα τα στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν στον πολιτικό, εκλογικό καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ. Η κυβερνητική παράταξη, με την πολιτική της, κινήθηκε σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που περιέγραφε για να κερδίσει την ψήφο του ελληνικού λαού.
Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε στη διαχείριση της κρίσης, όπως επιβεβαιώνουν οι αρνητικές εκτιμήσεις του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των οίκων αξιολόγησης για την κατάσταση και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Τα πολιτικά διλήμματα «μνημόνιο ή χρεοκοπία» και «Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», στα οποία τόσα επένδυσαν ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του, παγίδευσαν πολιτικά την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ.
Οι πολίτες διαπιστώνουν ότι η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών και της οικονομίας στο σύνολό της είναι σήμερα πολύ χειρότερη από τις αρχές του 2010, οπότε ξεκίνησαν, στο παρασκήνιο, οι διαδικασίες ένταξης της Ελλάδας στο μνημόνιο.
Από τη στιγμή που, όπως όλα δείχνουν, η «βόμβα» της ελληνικής χρεοκοπίας θα σκάσει στα χέρια του κ. Παπανδρέου, ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ θα πληρώσουν αναπόφευκτα τον πολιτικό, εκλογικό λογαριασμό. Ο κ. Καραμανλής βρέθηκε αντιμέτωπος με ανάλογες καταστάσεις στα μέσα του 2009 και προτίμησε να οργανώσει την εκλογική φυγή του από την εξουσία –αξιοποιώντας το αίτημα του κ. Παπανδρέου για διενέργεια πρόωρων εκλογών– παρά να μειώσει δραστικά το πολιτικό κεφάλαιο της ΝΔ για να διαχειριστεί τη δημοσιονομική, οικονομική κρίση.
Η επιθετική τακτική του κ. Παπανδρέου, ο οποίος χρησιμοποίησε τις προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές για να εκβιάσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, επιτάχυνε την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αλλά εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το οδηγεί σε μια στρατηγική ήττα από την οποία θα κάνει πολλά χρόνια να συνέλθει.
Ήδη οι δημοσκοπήσεις δείχνουν δραματική συρρίκνωση της κοινωνικής, εκλογικής βάσης του Κινήματος, χωρίς σοβαρή πιθανότητα ανάκαμψης. Αναμένεται ότι η εκλογική ψαλίδα που χωρίζει την πρώτη ΝΔ από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει εντυπωσιακά στη διάρκεια των επόμενων μηνών. Δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι η ΝΔ θα φτάσει σε εκλογικά ποσοστά που θα εξασφαλίζουν την αυτοδυναμία, θεωρείται όμως βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα υποχωρήσει σε εντυπωσιακά χαμηλά ποσοστά.
Φοβερή πίεση
Η επιλεκτική χρεοκοπία, η οποία αναμένεται να δοκιμάσει τις αντοχές του κυβερνητικού χώρου, θα πραγματοποιηθεί σε συνθήκες φοβερής οικονομικής και πολιτικής πίεσης.
Το υπό τον κ. Παπακωνσταντίνου οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης απέτυχε πλήρως στην εφαρμογή του μνημονίου και στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2011, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σημαντικά περιθώρια ελιγμών για τον νέο υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο.
Η απόκλιση στην εκτέλεση του προϋπολογισμού πλησιάζει τα 5 δισ. ευρώ για το πρώτο εξάμηνο του 2011 και η συνέχεια, για το δεύτερο εξάμηνο, προβλέπεται χειρότερη. Οι φόροι δεν εισπράττονται σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι υπερβάσεις στις δαπάνες μεγαλώνουν συνεχώς εξαιτίας της αδυναμίας εξυγίανσης των ασφαλιστικών ταμείων, του ΕΣΥ, των ΟΤΑ και σημαντικών ΔΕΚΟ, ενώ η μείωση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 40% στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου ενισχύει την άποψη ότι η κυβέρνηση καταφεύγει σε μια λογιστική διαχείριση του δημοσιονομικού ελλείμματος και έχει εγκαταλείψει οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια χρηματοδότησης της ανάκαμψης της οικονομίας.
Είναι πλέον γενική η διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κρίση. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι οι ειδικοί του ΔΝΤ επισημαίνουν στην τελευταία τους έκθεση πως το δημόσιο χρέος θα εκτοξευτεί στο 172% του ΑΕΠ προτού αρχίσει να υποχωρεί (η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το παρέλαβε στο 115% του ΑΕΠ) και πως τα φαινόμενα ύφεσης που εκδηλώνονται στην ελληνική οικονομία είναι ισχυρότερα απ’ όσο είχαν αρχικά προβλέψει.
Η οικονομική αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου συνδυάζεται με την επιδείνωση του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία δέχονται τη συστηματική επίθεση των κερδοσκόπων παρ’ ότι διαχειρίζονται τα δικά τους, ηπιότερα από το ελληνικό, μνημόνια με πιο συναινετικό και κυρίως πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η κρίση εμπιστοσύνης έχει επεκταθεί στην Ισπανία και την Ιταλία, με αποτέλεσμα να αυξάνεται σημαντικά το κόστος δανεισμού τους, ενώ πολλοί αναλυτές προβλέπουν ότι θα δοκιμαστούν στο άμεσο μέλλον το Βέλγιο, ενδεχομένως και η Γαλλία.
Η γενίκευση της ευρωπαϊκής κρίσης επιβάλλει μια συνολική ευρωπαϊκή απάντηση, ενώ η επιδείνωση της συγκριτικής θέσης της Ελλάδας μάς υποβιβάζει σε μια ειδική κατηγορία και μας εκθέτει σε πρόσθετους οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους.
Το ελληνικό ζήτημα θα αντιμετωπιστεί από τους ισχυρούς της Ευρωζώνης σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί το ευρωπαϊκό ντόμινο, αλλά με ιδιαίτερα σκληρούς όρους για τον ελληνικό λαό. Επιπλέον, η επιλεκτική χρεοκοπία της Ελλάδας μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, εφόσον θα αποσταθεροποιήσει για εβδομάδες ή και για μήνες το ευρωπαϊκό σύστημα και θα οδηγήσει στην κλιμάκωση της δράσης των διεθνών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων.
Η κυβερνητική άποψη σύμφωνα με την οποία οι όποιες δυσκολίες θα είναι προσωρινές και απόλυτα ελεγχόμενες δεν φαίνεται να έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Το μόνο βέβαιο με την υπόθεση της επιλεκτικής χρεοκοπίας είναι ότι ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν θα αντέξουν το πολιτικό σοκ που συνδέεται με αυτήν.
Του Γιώργου Κύρτσου
Απο: freesunday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου