Η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει, εν μέσω κρίσης, την κρατική περιουσία για να μαζέψει 50δις όπως έχει τάξει στους διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες ώστε δήθεν να σώσει την χώρα,
καταστρέφει, ότι γενιές εργατών μετά τον πόλεμο, με αγώνες κέρδισαν. Αυτή η πολιτική είναι σαφείς δήλωση πως για τους
κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ και τα δεκανίκια τους ΝΔ και ΛΑΟΣ, οι καταχτήσεις αυτές είναι η αιτία της κρίσης και όχι το κεφάλαιο (τραπεζίτες, χρηματιστές και κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες)
με την αχόρταγη δίψα τους για κέρδη.
Το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων προς όφελος του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου φανερώνει ωμά στον κόσμο της εργασίας πως καμία προστασία δεν θα υπάρχει από αυτό το κράτος γι αυτούς και τις οικογένειες τους. Ιδιαίτερα είναι ταφόπλακα στην αυταπάτη όσων εργάζονταν στο δημόσιο και θεωρούσαν πως αυτό αποτελεί, από μόνο του, προστασία.
Η πολιτική αυτή καταστρέφει τις υποδομές τις οργανωμένης κοινωνίας που γνωρίσαμε, στερεί από τους πολίτες του μόχθου υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για την συνέχιση της ζωής τους.
Γι αυτό λοιπόν και καμία προστασία δεν μπορούν να έχουν οι εργάτες στην ΛΑΡΚΟ από το κράτος και την κυβέρνηση του κεφαλαίου γιατί είτε λειτουργούν με σχέδιο είτε χωρίς, αυτό που βαραίνει στις αποφάσεις της κυβέρνησης αυτής, είναι το συμφέρον των τοκογλύφων τραπεζιτών όλου του κόσμου.
Και δεν είναι ποια μυστικό πως οι μονάδες παραγωγής, ιδιωτικές και δημόσιες, κλείνουν όχι γιατί δεν υπάρχουν ανάγκες από την παραγωγή των προϊόντων τους, αλλά γιατί το ποσοστό κέρδους που
προσδοκούν οι κεφάλαιοκράτες από αυτές δεν είναι συγκρίσιμο με αυτό που βγαίνει από τις τράπεζο-χρηματιστηριακές φούσκες.
Γι αυτό τα ψεύτικα διλήμματα πουλιέστε η κλείνετε είναι εκ του πονηρού για να επιβάλουν την απάνθρωπη λύση του κεφαλαίου.
Μόνο μια κυβέρνηση των ίδιων των εργατών μπορεί να προστατέψει τους εργάτες από της συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αρνούμενη πρώτα από όλα να πληρώσει το χρέος της χώρας
διαγράφοντας το. Μόνο αυτή θα μπορεί μοιράζοντας την εργασία σε όλους να εξαλείψει, την ανεργία, προστατεύοντας συνάμα και το εργατικό εισόδημα φορολογώντας τις επιχειρήσεις και το μεγάλο
κεφάλαιο. Γιατί είναι αυτή που μπορεί να επιβάλει την εθνικοποίηση των τραπεζών και της βαριάς βιομηχανίας σχεδιάζοντας την παραγωγή σύμφωνα με το κοινωνικό συμφέρον και όχι το κέρδος.
Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ για να συνεχίσουν να έχουν δουλειά πρέπει να παλέψουν για να ξεπεράσουν την διάσπαση του εργατικού κινήματος που ήταν απόρροια των αυταπατών, ιδιαίτερα στα
ποιο πρωτοπόρο τμήματα της τάξης μας. Η διασπορά δυνάμεων των εργατών με τα πολλά εργατικά σωματεία και τα επιμέρους συμφέροντα που προσπαθούν να εκφράσουν είναι εμπόδιο στην ενοποίηση ενός αγώνα που έχει κοινωνικές διαστάσεις πολύ πέραν του χώρου της ΛΑΡΚΟ.
Η υπέρβαση της διασπασμένης οργάνωσης είναι η βάση για να στηθεί η απαραίτητη συμμαχία μεταξύ εργατών που χρειάζεται, ώστε να δοθεί η μάχη για την ζωή μας. Αυτή η ενοποίηση (η
πρωταρχική προϋπόθεση για την αρχή ενός αγώνα) είναι στο χέρι του μόνιμου προσωπικού να την αποκαταστήσει, χτίζοντας ξανά με πράξεις το αίσθημα αλληλεγγύης στους εργαζόμενους των
εργολαβιών και της ελαστικής εργασίας.
Είναι απαιτητό σήμερα να γίνει πράξη το σύνθημα, «Ένας για όλους και όλοι για έναν» Σε αυτή την πορεία η διαδικασία ενοποίησης όλων των σωματείων μέσα από κοινή γενική συνέλευση των μελών τους, για την δημιουργία ενός ενιαίου διοικητικού κέντρου με εκπροσώπους αιρετούς και άμεσα ανακλητούς από τη Γεν. Συν. είναι εντελώς απαραίτητη για την καθοδήγηση του αγώνα που θα δοθεί και για την αξιοπρέπεια στην ζωή μας και έτσι και για την ΛΑΡΚΟ.
Η μάχη αυτή για να αποχτήσει προοπτικές νίκης, πρέπει πρώτα να ενώσει τον αγώνα των εργαζόμενων όλου του δημόσιου τομέα που έχει κοινή μύρα με την ΛΑΡΚΟ. Και στο δρόμο αυτού του
αγώνα πρέπει να μπουν όλες οι ταξικές δυνάμεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα γιατί είναι η μάχη που μας αφορά όλους μας, αφορά την ζωή μας.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου