Ελλείμματα και εκλογές

Γράφει ο  ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, σε μία δημοκρατία οι εκλογές αποτελούν πάντα την ασφαλέστερη λύση στις περιπτώσεις που οι κυβερνώντες δείχνουν ότι έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους της εκλογικής τους βάσης και πως δεν διαχειρίζονται με την επιβαλλόμενη αποτελεσματικότητα τα προβλήματα του τόπου. Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις χαρακτηρίζουν αναμφίβολα τη σημερινή ελληνική πολιτική πραγματικότητα.


ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, όμως, η προσφυγή στις κάλπες συνοδεύεται και από μία ακόμη προϋπόθεση: από την ύπαρξη μιας άλλης πολιτικής, η οποία είναι ή δείχνει ικανή να προσφέρει τις αναγκαίες για τη χώρα λύσεις. Και στην περίπτωσή μας τέτοια πολιτική δεν υπάρχει, όσο κι αν ο Σαμαράς, ο Μιχελάκης και οι διάφοροι τηλεοπτικοί "παντογνώστες" υποστηρίζουν το αντίθετο.
ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, δεν εννοώ πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν λέει κάποια πράγματα που το διαφοροποιούν από την κυβέρνηση, αλλά, άσχετα από το πόσο σοβαρά ή αξιόπιστα τα βρίσκει κανείς, εκείνο που πρωτίστως ενδιαφέρει στη σημερινή πολιτικοοικονομική συγκυρία είναι αν και κατά πόσο είναι αποδεκτά από τους δανειστές μας, μια και χωρίς τη δική τους στήριξη η χρεοκοπία μας είναι αναπόφευκτη.
ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ, εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ελκυστικότερη πολιτική από εκείνη του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, αλλά αν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν οικονομικά μια τέτοια πολιτική. Υπάρχει κανένας που να πιστεύει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Η ΠΡΑΞΗ μέχρι στιγμής έχει αποδείξει ότι πολλά μπορούν να κουβεντιάσουν και αρκετά να δεχτούν, αλλά η μείωση των ελλειμμάτων είναι γι' αυτούς κάτι το αδιαπραγμάτευτο. Και φυσικά δεν πρόκειται ν' αλλάξουν στάση επειδή θα τους το ζητήσει ο Σαμαράς ή ο Σταϊκούρας ή ο Λαζαρίδης, όταν μάλιστα η "άλλη πολιτική" που περιγράφουν έχει αρχίσει να θυμίζει από άποψη υποσχέσεων την προεκλογική ρητορική του ΠΑΣΟΚ το 2009.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ σήμερα είναι ότι υπάρχει μια πολιτική που οι δανειστές μας την εγκρίνουν και η κυβέρνηση την έχει αποδεχτεί, αλλά δείχνει να μη θέλει ή να μην μπορεί να την εφαρμόσει. Και από την άλλη, διατυπώνονται πολιτικές οι οποίες προϋποθέτουν την αποδοχή των εταίρων μας, αν και είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να την εξασφαλίσουν.
 
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ σε ποιο πρόβλημα θ' απαντήσουν;