Οταν η πολιτική έγινε επάγγελμα, έγινε ανήθικη και πρόδωσε την Ελλάδα!

Κάποτε μιλούσαμε για ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας κι από το κάποτε περάσαμε στο τώρα. Τώρα, τι γίνεται; Ένα έχω να πω ,γνωρίζω τουλάχιστον τριάντα άνεργους, κι εσύ φαντάζομαι, δε μπορεί, αν δεν είσαι κιόλας ο ίδιος ή κινδυνεύεις οσονούπω να πάθεις και αυτό το κακό. Επίσης, παρατηρώ ότι τα ευρώπουλα δεν πολυπιάνουν, εκτός κι αν το κάνουμε σαν τον άλλον: 20 ευρώ βενζίνη έβαζα, 20 θα βάζω. Και του λες: φίλε μου καλέ, κατάλαβέ με, δεν θα κάνεις τα ίδια χιλιόμετρα. Ε, εντάξει μου απαντά δε θα είμαι κι όλη τη μέρα στους δρόμους, τώρα τέλειωσαν και τα πολλά σούρτα-φέρτα…


Και μας λέγανε οι πολιτικοί: αντιστεκόμαστε στις πιέσεις. Ποια αντίσταση, που πριν καν
μας γνέψουν οι ξένοι, δηλώσαμε «παρών», τουτέστιν είμαστε εδώ, κάντε απρόσκοπτα τη δουλειά σας! Οι ίδιοι όμως; Τι έκαναν ως τώρα για την παιδεία, την ανεργία την κοινωνική ανισότητα, και για πολλά άλλα; Κι αν διαπιστωμένα γίνεται λόγος για ανηθικότητα ποιος φταίει; Εγώ πάντως τη λέξη διαφθορά τη διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα στις εφημερίδες. Τυχαίο βέβαια δεν είναι, γιατί άπαξ και βάλεις το δακτυλάκι στο μέλι, χαμπάρι για πότε το πάτωσες. Το μέλι λοιπόν, το γλυκό …έφερε τις παρενέργειες και τώρα τρέξε κόσμε.

Γλυκό το μαύρο… Κι εσύ που με διαβάζεις ηθελημένα ή τυχαία, άκουσον μεν, γιατί το πάταξον δεν ισχύει στη χώρα μας, αλλιώς η μισή Ελλάδα θα βαρούσε την άλλη μισή. Η πολιτική ως όχημα προσωπικού πλουτισμού! Κι όμως συμβαίνει, ξεχάστε αυτό περί λειτουργήματος. Και τώρα είναι μια ώρα δύσκολη να πεις τον άλλον φύγε, γι αυτό σωπαίνουμε, αλλά η σιωπή τα λέει όλα, μα όλα. Η Ευρώπη για παράδειγμα, διαλύεται και δεν αντιλαμβάνονται οι επικεφαλής ότι πρέπει να υπάρξουμε ενωμένοι. Το σπουργίτι που θα σκοτώσω με το όπλο μου θα πέσει και θα χαθεί μέσα στα χόρτα αλλά ο θόρυβος του όπλου, θα προκαλέσει την προσοχή των περαστικών.

Για το κράτος μέλος που το αφήνω να κατατρύχεται από το φάσμα της οικονομικής υποδούλωσης, που ενδεχόμενα θα φύγει από την ένωση, μπορεί η φυγή, αυτή καθαυτή, να μη σημαίνει πολλά, αλλά ο θόρυβος θα προκαλέσει την προσοχή όλου του κόσμου με πολλαπλές συνέπειες. Και, σε παρακαλώ, η λύση στο πρόβλημα είναι να φυλακίσεις έναν παπά, όταν όλοι αλωνίζουν με ένα σωρό προφάσεις; Και κάθεσαι πάνω απ’ το κεφάλι του όταν πρώτη εσύ, η πολιτική των πολιτικών, συναινούσες κάποτε σε αποφάσεις, για το καλό σου; Γιατί πώς να το κάνουμε, χωρίς τη συναίνεσή σου δεν έγιναν, όσα έγιναν . Βρίσκω ακόμη κάποια «ασυμβίβαστα» κι απορώ πώς συντελούνται!

Όλα έγιναν με τη μεσολάβηση κάποιων ένθεν και ένθεν ,που φαντάζομαι ελάχιστα γνωρίζουμε εμείς. Γνωρίζουμε όμως οι περισσότεροι μια παραλλαγή του παραμυθιού, όπου ο κακός ο λύκος δεν τρώει άδολα αρνάκια γιατί τα λυπάται ευτυχώς! Τρώει όμως κριάρια και επειδή αντιστέκονται, προσπαθεί. Επιτίθεται στο ένα, κι εκείνο κάνει πίσω και παίρνει κι άλλα δέκα στην παρέα, μη τυχόν και σπάσει το κέρατό του κατά την πάλη, και τα καταφέρνει περίφημα. Και μέχρι σήμερα τα κριάρια δεν πάθανε το παραμικρό αλλά ο κακός ο λύκος πεινασμένος, κάτι έπρεπε να αρπάξει και άρπαξε τον π. Εφραίμ….και σκέψου αναγνώστη μου ,σε ποιον χρόνο ακριβώς συνέβη.

Τι να ακούσει ο Έλληνας χρονιάρες μέρες που παρακολουθεί λίγο περισσότερο τα ΜΜΕ! Για όλα φταίει ο π. Εφραίμ και κανένας άλλος! Αλλά στην Ελλάδα έχουμε για τέτοιες ώρες εξιλαστήρια θύματα. Βρίσκουμε το θύμα το προβάλλουμε με τα δήθεν συμπαρομαρτούντα, και έξω όλοι οι αθώοι περιμένουν τη σταύρωσή του! Αυτό λέγεται κάθαρση και η κάθαρση από πού ξεκινά, όταν ένα σκάνδαλο έχει πολιτικές προεκτάσεις; Σκεφτείτε το καλά, ο λαός είναι έξυπνος και δε θα δεχτεί στο εξής την πολιτική σας ελίτ, όταν ο ίδιος θα γυρίσει στη λάμπα πετρελαίου, στα καυσόξυλα, στα γιατροσόφια για να αλωνίζετε εσείς και να προκαλείτε, «πατρίκιοι» του 21ου αιώνα!
 

Αννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά