Πιο καθαρά δεν μπορούσαν να το πουν...

Μια απλή ανάγνωση του «Ν. 371/76 (ΦΕΚ-167 Α’): Περί κυρώσεως της από 3ης Μαρτίου 1976 συμβάσεως μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εν Αθήναις εδρευούσης Εταιρείας υπό των επωνυμίαν “ΛΑΡΚΟ Ανώνυμος Ελληνική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρεία Λαρύμνης”, “περί παραχωρήσεως δια μισθωτικής σχέσεως της εκμεταλλεύσεως των σιδηρονικελιούχων μεταλλείων της περιφερείας Λαρύμνης” δεν αφήνει πολλά περιθώρια για διαφορετικές προσεγγίσεις. Μιλάμε για νόμο με τον οποίο κυρώνεται στη βουλή η σύμβαση.
Ακόμη ψάχνουν ποιος μπορεί εκτός της βουλής -ίσως με νομοθετικό διάταγμα να δώσει έστω μια μικρή παράταση.

Στη σύμβαση όμως που λήγει σε λίγα εικοσιτετράωρα
υπογραμμίζεται πως:


«Άρθρον 1.
Κυρούται και έχει ισχύν νόμου η μεταξύ του Δημοσίου αφενός και της εν Αθήναις εδρευούσης Εταιρίας υπό την επωνυμίαν «ΛΛΡΚΟ» Ανώνυμος Ελληνική Μεταλλευτική και
Μεταλλουργική Εταιρία Λαρύμνης» αφ’ ετέρου, υπογραφείσα την 3ηνΜαρτίου 1976 Σύμβασις, δι’ ης το Ελληνικόν Δημόσιον:

Α) Εκμισθοί εις την ως άνω Εταιρεία επί μίαν 36ετίαν τα περιελθόντα αυτώ δικαιώματα μεταλλειοκτησίας δυνάμει του Α. Νόμου 1530/1950 εντός μεταλλευτικών χώρων περί ων η παραχώρησις 107 του Νομού Αττικοβοιωτίας και
Β) Υπεκμισθοί εις την ιδίαν Εταιρείαν δια το αυτό χρονικόν διάστημα τα περιελθόντα αυτώ δυνάμει του Α.Νόμου 1530/1950 μισθωτικάή υπομισθωτικά δικαιώματα εντός των μεταλλευτικών χώρων περίων αι παραχωρήσεις 1 και 8Β του
Νομού Φθιωτιδο φωκίδος ως και 105 του Νομού Αττικοβοιωτίας, της οποίας το κείμενον έχει…..» και επαναλαμβάνει τις προβλέψεις της προηγούμενης σύμβασης σημειώνοντας πως «δια της από 16.7.1952 συμβάσεως μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Α.Ε. «Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων» κυρωθείσης, δια του Νόμου 2207/1952 εξεμισθώθησαν προς την ειρημένην Εταιρείαν, τα μεταλλευτικά δικαιώματα του Δημοσίου επί της υπ’ αριθ. 107, Νομού Αττικοβοιωτίας, παραχωρήσεως μεταλλείου, 
υπεξεμισθώσησαν δε μισθωτικά και υπομισθωτικά δικαιώματα του Δημοσίου επί των υπ’ αριθ. 1, 8Β Νομού Φθιωτιδοφωκίδος και 105 Νομού Αττικοβοιωτίας, παρα χωρήσεων Μεταλλείων….». Αυτά τα μεταλλεία προβλέπει η συγκεκριμένη σύμβαση και μάλιστα προβλέπει προϋποθέσεις, προβλέπει επενδύσεις, προβλέπει εγγυητικές επιστολές και εκτός όλων των άλλων προβλέπει και τις ενδιάμεσες διαδικασίες για τα δικαιώματα και των δύο πλευρών. Μάλιστα προβλέπει και τι θα γίνει με την σκουριά και πολύ δε περισσότερο με την πιθανή επένδυση ανοξείδωτου χάλυβα. Αυτή η σύμβαση λοιπόν σε ένα σημείο προβλέπει μεταξύ των όρων της τι θα γίνει με την συμπλήρωση 36 ετών που συμπληρώνονται την 30η Ιουνίου 2012. Όσο όμως διαβάζεις όλα αυτά που προβλέπονται στη σύμβαση και η οποία ισχύει σήμερα, τόσο περισσότερα είναι τα ερωτήματα και τα ερωτηματικά τα οποία έρχονται στο προσκήνιο.

                                    Της ημέρας