ΛΑΡΚΟ: Μεταξύ ξεπουλήματος και κλεισίματος από τους προδότες πολιτικάντηδες

Η Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρία ΛΑΡΚΟ στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν παρήγαγε το 10% του ΑΕΠ της χώρας. Αυτό πριν οι πολιτικάντηδες την γονατίσουν με τις ανίκανες διοικήσεις της λεγόμενης «κοινωνικοποίησης» και με την τιμή της κιλοβατώρας.

Η απαίτηση των διεθνών τοκογλύφων προς τους εγχώριους υπηρέτες τους είναι ξεκάθαρη. Κλείσιμο ή πώληση. 

Πριν όμως αναλύσουμε το θέμα ας αναφερθούμε εν ολίγοις στο ιστορικό αυτής της πολύπαθης εταιρίας.
 

Η ΛΑΡΚΟ ιδρύθηκε το 1963 και το παραγόμενο προϊόν σε συνδυασμό με την εξειδίκευση του προσωπικού της συνέβαλλε ώστε η εταιρία να ξεπεράσει πολλές φορές στο παρελθόν επιχειρηματικές δυσκολίες και να είναι σήμερα ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη, με κοιτάσματα συνολικής αξίας περίπου 25 δισεκατομμυρίων ευρώ. Διαθέτει μεταλλεία στην Εύβοια, στην Βοιωτία, στην Καστοριά και στα Σέρβια Κοζάνης. Επίσης η εταιρία διαθέτει ένα μεταλλουργικό εργοστάσιο στην Λάρυμνα Φθιώτιδας, όπου και απασχολεί την πλειονότητα των εργαζομένων της επιχείρησης.

Οι πολιτικάντηδες με την υπογραφή των Μνημονίων ουσιαστικά συμφώνησαν στο ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ, και αν αυτό αποτύχει στο κλείσιμό της. Η τελευταία πισώπλατη μαχαιριά στην επιχείρηση, η οποία ειρήσθω εν παρόδω δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης εφόσον η τιμή της κιλοβατώρας εκλογικευτεί και αναλάβουν την διοίκηση έντιμοι και ικανοί μάνατζερς και όχι παρατρεχάμενοι των πολιτικάντηδων, δόθηκε πρόσφατα με μια τροπολογία νυκτός στην Βουλή και την κατάργηση των άρθρων 85 Α, 85 Β και 85 Γ του Ν.Δ. 210/1973, σύμφωνα με την οποία η εταιρία οδηγείται σε διαμελισμό και ο ορυκτός πλούτος της χώρας σε ληστρική εκμετάλλευση από ξένα συμφέροντα, πέραν των μαζικών απολύσεων εξειδικευμένου προσωπικού.

Η ΛΑΡΚΟ αποτελεί θεματοφύλακα του στρατηγικής σημασίας ορυκτού πλούτου της Ελλάδας και το ξεπούλημα ή το κλείσιμο της θα προκαλέσει τεράστια ζημία για την χώρα. Τα σχέδια της μνημονιακής κυβέρνησης γενικότερα για τον ορυκτό και ενεργειακό πλούτο της χώρας είναι εγκληματικά. Ο ορυκτός και ενεργειακός πλούτος είναι ένας πολύ βασικός μοχλός της παραγωγικής ανασυγκρότησης και δεν μπορεί να ανατεθεί σε ληστρικά και ύποπτα ξένα συμφέροντα, όπως σκοπεύει να το πράξει η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων.

Εφόσον οι πολιτικάντηδες θέλουν να σώσουν την ΛΑΡΚΟ, διατεινόμενοι ότι σώζεται δια της πωλήσεώς της, ας ξεκινήσουν όχι από το ξεπούλημά της αλλά από τις «χρυσές» συμβάσεις υμετέρων δικηγόρων και συμβούλων, από την γενικότερη κακοδιαχείριση που συντελείται στην εταιρία με την ανοχή των συνδικαλιστών της ψοφοδεξιάς και της ψευδοαριστεράς και κυρίως από την τιμή της κιλοβατώρας που αποτελεί βρόγχο για κάθε ενεργοβόρα επιχείρηση όπως αυτή. Ο μέσος ανταγωνιστής της ΛΑΡΚΟ στην παγκόσμια αγορά πληρώνει 25-30 ευρώ ανά MWh, ενώ η ΛΑΡΚΟ πληρώνει αντίστοιχα 70 ευρώ.

Η ΛΑΡΚΟ ως η μόνη αμιγώς εξαγωγική εταιρία της χώρας παράγει ένα προϊόν με 100% Ελληνική Προστιθέμενη Αξία (ΕΠΑ), ένα προϊόν το οποίο θεωρείται πρώτης ποιότητας από όλες τις χαλυβουργίες του κόσμου. Η εξόρυξη του σιδηρονικελίου γίνεται από το ελληνικό χώμα, με ελληνική τεχνογνωσία, από Έλληνες μηχανικούς και εργάτες. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν μας να διαθέσει την εκμετάλλευση αυτού του στρατηγικού προϊόντος στους ξένους τοκογλύφους.

Για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ η σωτηρία της ΛΑΡΚΟ και ο δημόσιος χαρακτήρας της αποτελεί, όπως και η σωτηρία της δημόσιας Αμυντικής Βιομηχανίας,  Εθνική υπόθεση.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ