Πολιτικός τυχοδιωκτισμός

  

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις, επί της ουσίας είναι ο απόλυτος πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Προφανώς οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εμπνευστεί από τον Πίτερ Σέλερς και την ταινία "Το ποντίκι που βρυχάται"...

  Μόνο που τα ποντίκια βρυχώνται μόνο στο Χόλιγουντ. Στην πραγματική ζωή είτε πάνε από ποντικοφάρμακο, είτε από φάκα.
Νιώθουν ότι μπορούν να παίζουν παιχνίδια με τους εταίρους τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, με τις γεωπολιτικές ισορροπίες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Παίρνουν τεράστια ρίσκα με το μέλλον της χώρας, βασιζόμενοι στον... τρόμο. Τον τρόμο που θεωρούν οτι νιώθει όλη η... Υφήλιος για το ενδεχόμενο απομόνωσης της Ελάδας. Φευ!
Και αντίστοιχα παίζουν παιχνιδια στην πλάτη του ελληνικού λαού, επιχειρώντας να διεγείρουν αντιδυτικά και αντί-ευρωπαϊκά συναισθήματα. Κοροϊδεύουν ότι διαπραγματεύονται και έχουν συνθλίψει την οικονομία σε μια άνευ προηγουμένου διεύρυνση της κρίσης. Με πλήρη στάση πληρωμών στο εσωτερικό, παρουσιάζοντας την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων ως μία τεράστια επιτυχία. Για την οποία όμως έχει ήδη αρπαχτεί κάθε διαθέσιμο σεντ από Ταμεία, δημόσιους οργανισμούς και εταιρίες στις οποίες είναι μέτοχος το κράτος.
Δανεικά και αγύριστα, σε πολλές περιπτώσεις στα όρια της νομιμότητας, τα οποία έχουν προκαλέσει νέες οφειλές στο κράτος - μπαταχτσή. Πανηγυρίζουν που έχουν υπονομεύσει την οικονομία, που έχουν ολοκληρώσει τη διάλυση του δημόσιου τομέα, που εκδιώκουν τους επενδυτές, που έχουν καταφέρει να εκτοξευθούν τα επιτόκια των ελληνικών τίτλων στο 27%-28%, την ώρα που χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, χώρες που επίσης υποχρεώθηκαν σε αυστηρή τήρηση Μνημονίων, ήδη δανείζονται με αρνητικά επιτόκια.
Αξιοποιώντας φυσικά τις δυνατότητες που δίνει το QE της ΕΚΤ, το οποίο η Ελλάδα αδυνατώντας να συμφωνήσει με τους... θεσμούς, προς το παρόν... κοιτάει με το κυάλι. Και κινδυνεύει να απωλέσει οριστικά αν δεν επιτευχθεί συμφωνία. Αλά για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνη για τα δεινά του τόπου είναι η ΕΚΤ του κυρίου Ντράγκι. Η πλευρά δηλαδή που, έστω και με το σταγονόμετρο, παρείχε μέχρι τώρα τη ρευστότητα που κρατούσε την Ελλάδα ζωντανή στη διαπραγμάτευση.
Όμως τα ψέματα τελείωσαν. Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον περιθώρια ελιγμών. Εκτός και αν πράγματι σκοπεύει να προχωρήσει με τη Ρωσία στο θέμα του αγωγού παίζοντας πλέον με τη φωτιά. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και η χώρα είναι στο παρά... τίποτα (τόσο κοντά δηλαδή) να κηρύξει πτώχευση. Γι’ αυτό και πρέπει να αφήσουν στην άκρη τον τυχοδιωκτισμό και να συμφωνήσουν να τελειώνουμε. Αρκετά με τη διγλωσσία, αρκετά με τις θεωρίες παιγνίων. Πρέπει να υπάρξει συμφωνία εδώ και τώρα. Να μείνουν στην άκρη οι ιδεοληψίες και να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Όσο για την Ευρώπη, μπορούν να την αλλάξουν και αργότερα. Όταν και αν θα θελήσουν και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί να αλλάξουν.
Αν κλείσει άμεσα, τώρα, η συμφωνία, θα έχουν χαθεί τρεις μήνες χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, αλλά δεν θα έχει χαθεί οριστικά η χώρα. Και το ζητούμενο είναι να υπάρξει αύριο για τη χώρα.