Εισήγηση των σωματείων της ΛΑΡΚΟ στη συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021.
Η χώρα μας συγκεντρώνει στο υπέδαφος της το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου που βρίσκονται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το γεγονός
Το προϊόν που παράγεται είναι το σιδηρονικέλιο και θεωρείται ένα από τα καλύτερα ποιοτικώς στον κόσμο διότι περιέχει σε πολύ μικρό βαθμό άνθρακα και μεγάλες ποσότητες κοβαλτίου ισχυροποιώντας ποιοτικά το τελικό προϊόν, τον ανοξείδωτο χάλυβα.
Από την ίδρυση της ΛΑΡΚΟ την δεκαετία του 60, έως και σήμερα, υπολογίζεται ότι έχουν παραχθεί περίπου 750 χιλιάδες τόνοι νικελίου, ενώ οι μέχρι σήμερα μελέτες, χωρίς να έχουν
εξαντληθεί οι έρευνες, προσδιορίζουν ότι τα κοιτάσματα της χώρας μας περιέχουν τουλάχιστον άλλους 2 εκατομμύρια τόνους νικελίου.
Η ΛΑΡΚΟ πραγματοποιεί εξόρυξη μεταλλευμάτων στους νομούς της Εύβοιας, της Βοιωτίας, της Φθιώτιδας, της Καστοριάς, ενώ έχει μεταλλευτικά δικαιώματα σε κοιτάσματα «παρθένα» μέχρι σήμερα, όπως στο νομό Καρδίτσας και στην Αττική. Επίσης έχει ιδιόκτητο λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια Κοζάνης.
Το μεγαλύτερο μεταλλείο είναι στην Εύβοια όπου διαθέτει τριβείο μεγάλης εμβέλειας και ταινιόδρομο 7km. Το μετάλλευμα κατεβαίνει από τα νταμάρια έως το λιμάνι χωρίς ενέργεια.
Σε όλα τα εργοτάξια των μεταλλείων, σε όλους τους νομούς, έχει το δικό της βαρύ εξοπλισμό και εγκαταστάσεις συνεργείων.
Το εργοστάσιο της είναι εγκατεστημένο στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, όπου με τη μέθοδο της πυρομεταλλουργίας έχει δυνατότητα να παράγει έως και 100.000 τόνους σιδηρονικελίου σε
κοκκοποιημένη μορφή ετησίως, δηλαδή 20.000 τόνους καθαρού νικελίου.
Το προϊόν εξάγεται 100%, σε μεγάλους παραγωγούς ανοξείδωτου χάλυβα φέρνοντας συνάλλαγμα πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, ενισχύοντας την οικονομία της Χώρας και
αυξάνοντας τους δείκτες του ΑΕΠ. Η ΛΑΡΚΟ πουλώντας 100.000 τόνους σιδηρονικελίου ετησίως πληρώνεται μόνο για τους 20.000 τόνους νικελίουενώ το πρωτογενές σίδερο και
το κοβάλτιο που εμπεριέχεται οι πελάτες το παίρνουν δωρεάν.
Τη δεκαετία του 70 πραγματοποιήθηκε πείραμα παραγωγικής εμβέλειας και παράχθηκε με επιτυχία 100% νικέλιο ενώ στην δεκαετία του 80 πραγματοποιήθηκε πείραμα παραγωγικής εμβέλειας και παράχθηκε με επιτυχία ανοξείδωτος χάλυβας με
υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά τοποθετώντας τον ως ένα από τους καλύτερους παγκοσμίως. Είναι αξιοσημείωτο ότι η έκθεση του πειράματος προσέδιδε συγκριτικό
πλεονέκτημα στο προϊόν της ΛΑΡΚΟ και την καθιστούσε κατά 30% πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τους παραγωγούς ανοξείδωτου χάλυβα στην Ευρώπη.
Τη δεκαετία του 2000 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία πείραμα παραγωγής νικελίου και κοβαλτίου με τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας.
Οι έρευνες και τα πειράματα ανέδειξαν τις τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης της ΛΑΡΚΟ τόσο μέσα από την καθετοποίηση της παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα όσο και την δημιουργία μονάδων παραγωγής νέων προϊόντων όπως το καθαρό νικέλιο και κοβάλτιο, δίνοντας προοπτική για ραγδαία αύξηση στην δραστηριότητα και στις θέσεις εργασίας.
Τα διαχρονικά εγκλήματα των Κυβερνήσεων.
Συνειδητά και μεθοδευμένα όλες οι κυβερνήσεις, σε κοινή πλεύση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ανάπτυξαν την ΛΑΡΚΟ ποτέ σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχει, την υπερχρέωσαν εικονικά, την απαξίωσαν μέχρι τελικής πτώσεως .
Η ΛΑΡΚΟ ιδρύθηκε σε συνεργασία των ομίλων Μποδοσάκη και KRUPP. Από τον ορό του ιδρυτικού της, όπου «απαγορεύει την παραπέρα καθετοποίηση με παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα» μπορεί να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε, τόσο την κατεύθυνση που έδιναν οι «εταίροι» της τότε ΕΟΚ, μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και πως οι κυβερνήσεις είχαν κοινή πλεύση μαζί τους για να εξασφαλίσουν, όλοι μαζί, τα συμφέροντα
που υπερασπίζονται.
Σε αυτή την κατεύθυνση δεν αναπτύχθηκαν ποτέ τα πετυχημένα πειράματα που προαναφέραμε.
Σε αυτή την κατεύθυνση διαχρονικά έχουν χαθεί δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, εκατοντάδες δισεκατομμύρια από τα κρατικά ταμεία.
Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία, έχουν πουληθεί διαχρονικά 750.000 τόνοι νικελίου. Έχουν δοθεί όμως δωρεάν άλλα 4 εκατομμύρια τόνοι πρωτογενή σίδερο και 30.000 τόνοι κοβαλτίου.
Ας αναλογιστεί ο καθένας πόσα δισεκατομμύρια έχουν δοθεί κυριολεκτικά ως δώρο σε μεγάλες πολυεθνικές του εξωτερικού και ας προσθέσει πάνω σε αυτά, την ανυπολόγιστη υπεραξία που έχει χαθεί επειδή δεν μας επετράπη από την αρχή να παράγουμε ανοξείδωτο χάλυβα.
Τη ΛΑΡΚΟ ο Μποδοσάκης την κατασκεύασε με θαλασσοδάνεια που δεν πληρώθηκαν ποτέ.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην επταετία της χούντας είχε παραχωρήσει τη βίλα του στον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Τη δεκαετία του 80 την εγκατέλειψε υπερχρεωμένη και η ΛΑΡΚΟ οδηγήθηκε σε εκκαθάριση εν λειτουργία. Με απολύσεις αυτή την περίοδο, οι εργαζόμενοι έβγαλαν με τη σκληρή εργασία τους όλα τα χρέη της. Το 1989, εφόσον έχουν ξεχρεωθεί, με το παραπάνω μάλιστα, όλα τα χρέη που άφησε ο Μποδοσάκης, ιδρύεται η
ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ με την πλειοψηφία των μετοχών να την έχει το κράτος, το 11% η ΔΕΗ, το 33% η Εθνική τράπεζα.
Από το 1989, εργοδότης και πολιτικός προϊστάμενος είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Αν ανατρέξουμε σε δημοσιεύματα της εποχής του 1990 και μετά, θα βρούμε αρθογραφία με και θέσεις συνδικαλιστών και σωματείων που καταγγέλλουν τους μετόχους Κράτος και ΔΕΗ
διότι έχουν επιβάλλει στη ΛΑΡΚΟ τιμολόγιο ενέργειας κατά πολύ πιο αυξημένο από ότι παρέχουν στις άλλες βαριές, ενεργοβόρες βιομηχανίες της χώρας μας.
Παρά ταύτα και παρά το γεγονός ότι τη δεκαετία του 90 οι τιμές του νικελίου κατά μέσο όρο ήταν σε χαμηλά επίπεδα, μέχρι και το 2006 το χρέος στη ΔΕΗ είναι ρυθμισμένο και δεν ξεπερνά τα 60 εκατομμύρια.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με υπουργό αν δεν κάνουμε λάθος τον κύριο Χατζηδάκη, το 2006 υπερδιπλασιάζει την ήδη αυξημένη τιμή του τιμολογίου της ηλεκτρικής
ενέργειας. Χρεώνει τη ΛΑΡΚΟ με το τιμολόγιο Α150. Δηλαδή, η μεγαλύτερη ενεργοβόρος εταιρεία στη χώρα μας πληρώνει με 75 plus ευρώ την MWH, όταν οι άλλες ενεργοβόρες επιχειρήσεις, μεταξύ αυτών και σημερινοί υποψήφιοι επενδυτές για τη ΛΑΡΚΟ, την πληρώνουν κάτω από 40 ευρώ. Τα μαθηματικά δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν, 1+1= 2. Αν γίνει λογαριασμός και πολλαπλασιάσουμε την κατανάλωση ενέργειας της ΛΑΡΚΟ με τις τιμές που δινόταν σε άλλες επιχειρήσεις ενεργοβόρες, τότε η ΛΑΡΚΟ, όχι μόνο δεν χρωστά 350 εκατομμύρια στην ΔΕΗ, αλλά η ΔΕΗ είναι να επιστρέψει στη ΛΑΡΚΟ πάνω από 100 εκατομμύρια.
Την περίοδο που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιβάλλει στη ΛΑΡΚΟ το τιμολόγιο Α150, εκτινάσσοντας με αυτό τον τρόπο το κόστος παραγωγής, οι τιμές του νικελίου είχαν σπάσει ρεκόρ, 50.000 δολάρια ο τόνος, αλλά η διορισμένη από την ίδια την κυβέρνηση διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, το κύριο Θανάσουλα, είχε φροντίσει την προπώληση της παραγωγής της με μακροχρόνια συμβόλαια, πωλούσε με 25.000 δολάρια.
Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι η ΛΑΡΚΟ να καταγράψει την περίοδο 2006-2009 πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ διαφυγόντα κέρδη. Το συνειδητό ή από λάθος σκάνδαλο,
δεν είμαστε δικαστές, αλλά ούτε και έχει σημασία, δεν σταματάει εδώ. Τρεις μήνες πριν οι τιμές του νικελίου πέσουν κάτω από 25.000 δολάρια ο τόνος, η νέα διορισμένη, επίσης από
την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, του κυρίου Σκρέκα, έσπασε τα συμβόλαια προπώλησης. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν η ΛΑΡΚΟ εφόσον είχε
προηγηθεί το τιμολόγιο α150 και εκτιναχθεί το κόστος άμεσα άρχισε να καταγράφει ζημιές.
Αυτές οι ζημιές την οδήγησαν την περίοδο 2009-2011 να περπατήσει τόσο σε δανεισμό με πάρα πολύ μεγάλο επιτόκιο, όσο και σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Εγγυητής στον δανεισμό και την αύξηση του Μετοχικού κεφαλαίου ήταν ο κύριος μέτοχος, το κράτος. Το δάνειο αποπληρώθηκε και οι εγγυήσεις πάρθηκαν πίσω. Το 2010 η
συγκυβέρνηση Παπαδήμα ένταξε την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ στις προϋποθέσεις του μνημονίου. Το 2013 η συγκυβέρνηση Σαμαρά ζήτα από την ΚΟΜΙΣΙΟΝ να εξετάσει
την περίπτωση κρατικών ενισχύσεων για την περίοδο 2009-2011 για να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση. Το 2013 ΚΟΜΙΣΟΝ ρίχνει πρόστιμο 136 εκατομμυρίων ευρώ για
παράνομες κρατικές ενισχύσεις και το 2014 βγάζει σχέδιο εκποίησης της ΛΑΡΚΟ σε κομμάτια.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, παρά τις μεγαλοστομίες της προεκλογικά, δεν ανέτρεψε τίποτα από το παραπάνω στημένο παιχνίδι. Έκρυψε το πρόβλημα κάτω από το χαλί κερδίζοντας χρόνο.
Έτσι η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το που βγήκε ξεκίνησε από κει που το είχαν αφήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη με πρόσχημα την υπερχρέωση στη ΔΕΗ και το πρόστιμο των κρατικών ενισχύσεων, με επιχειρηματολογία ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ένα βαρέλι
δίχως πάτο και ότι η μοναδική προοπτική είναι να βρεθούν επενδυτές για να εξασφαλίσουν τόσο τη λειτουργία της όσο και τις θέσεις εργασίας, με την υπογραφή του κυρίου Σταϊκούρα
που ως βουλευτής του νομού γνωρίζει απέξω και ανακατωτά την ιστορική εξέλιξη, δήλωσε αδυναμία πληρωμών ζητώντας από το Εφετείο Αθηνών να διορίσει ειδική εκκαθάριση όπου αυτή με τη σειρά της με τη διαδικασία της εκκαθάρισης εν λειτουργία θα ανεβάσει την αξία της ΛΑΡΚΟ και θα την εκποιήσει σύμφωνα με το νόμο που υπερψήφισαν όλοι οι βουλευτές της το Φλεβάρη του 2020.
Η Σημερινή κατάσταση.
Η ΛΑΡΚΟ από τις 3/3/2020 με νόμο του Κράτους μπήκε σε καθεστώς Ειδικής Διαχείρισης εν λειτουργία και με την πρωτοφανή και σκανδαλώδη διαιτητική απόφαση η μερίδα του
λέοντος της περιουσίας της εταιρίας που είναι το εργοστάσιο αρπάχθηκε για λογαριασμό του Δημοσίου.
Μέσω της ειδικής Διαχείρισης η κυβέρνηση χρηματοδοτεί την ΛΑΡΚΟ για πρώτη φορά στην ιστορία της άμεσα από τον κρατικό προϋπολογισμό με 56 εκατομμύρια ευρώ. Έμμεσα
έχει εξοικονομήσει μέσα από τις μεγάλες και αντεργατικές περικοπές που πραγματοποίησε στους εργαζόμενους αλλά 20 εκατομμύρια. Από την πώληση νικελίου και υποπροϊόντων
που υπήρχαν στο εργοστάσιο πριν διοριστεί ειδική διαχείριση, 15 εκατομμύρια ευρώ. Έχει να λαμβάνει τουλάχιστον 22 εκατομμύρια ως επιστροφή για τους ρύπους που δεν
κατανάλωσε αυτό το διάστημα. Σε αυτά τα 100 plus εκατομμύρια ευρώ, δεν υπολογίζονται τα 140 και πλέον εκατομμύρια ευρώ πού έχει εισπράξει από την παραγωγή της αυτό το διάστημα.
Από την ημέρα που διορίστηκε η ειδική διαχείριση οι τιμές του νικελίου κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα κοντά στα 20.000 δολάρια ανά τόνο γεγονός που σε φυσιολογικές συνθήκες
θα επέτρεπε να μιλάμε για κερδοφορία της επιχείρησης.
Αντί να περιμένει κανείς με τα χρήματα που έχουν δοθεί τόσο από το ίδιο το κρατικό προϋπολογισμό, όσο και από τα υπόλοιπα που αναφέραμε, ότι θα είχε συμμαζευτεί η λειτουργική κατάσταση του εργοστασίου, των μεταλλείων, θα λειτουργούσαν όλες οι μονάδες και θα ερχόντουσαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε μηνιαία βάση στα ταμεία της, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Το 80% των εγκαταστάσεων και των μεταλλείων είναι σε μη λειτουργική κατάσταση, εγκαταλελειμμένα και διαλυμένα, απαξιωμένα. Το 20% που υπολειτουργεί είναι επικίνδυνο
για την ασφάλεια των εργαζομένων, ενώ η παραγωγής μετά βίας πιάνει το 15% των δυνατοτήτων της.
Με συνειδητή κατεύθυνση της κυβέρνησης η ΛΑΡΚΟ απαξιώθηκε μέχρι τελικής πτώσεως, για να πέσει το αντίτιμο που θα δώσουν οι μουστερήδες της, ένα ευρώ όπως λένε.
Με συνειδητή κατεύθυνση της κυβέρνησης η ΛΑΡΚΟ απαξιώθηκε μέχρι τελικής πτώσεως, για να σταματήσει η λειτουργία της, να απολυθούν οι εργαζόμενοι, για να μπορέσουν οι μελλοντικοί επενδυτές να την κάνουν ότι θέλουν, με όσους θέλουν και με τους όρους που θέλουν.
Από τον διαχρονικό απολογισμό βγαίνει το εξής συμπέρασμα. Όπως είχε πει και ο Μποδοσάκης η χώρα μας τι να το κάνει το πετρέλαιο, έχει κάτι πιο πολύτιμο, το νικέλιο.
Από τότε βεβαίως ως σήμερα διαπιστώθηκε ότι τελικά δεν είχε μόνο το νικέλιο, έχει και το κοβάλτιο, έχει κι άλλα πολύτιμα μέταλλα, έχει αποδεδειγμένα και την τεχνογνωσία και
όλες τις υποδομές να τα αξιοποιήσει όλα αυτά τα πολύτιμα μέταλλα. Συμπληρωματικά έχει λιγνίτες, έχει και πετρέλαιο, έχει και φυσικό αέριο.
Οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.
Στη ΛΑΡΚΟ από την δημιουργία της έως και σήμερα, χτύπησαν την κάρτα εργασίας στην έναρξη της βάρδιας και δεν ξαναχτύπησαν πότε κατά λήξη της, 80 συνάδελφοι.
Είναι εκατοντάδες οι συνάδελφοι που έχασαν τη ζωή τους είτε ως εργαζόμενοι, είτε μόλις συνταξιοδοτήθηκαν με αιτία την επαγγελματική ασθένεια, αυτοί που έχουν αποκτήσει
μερική ή ολική ανικανότητα.
Σήμερα, την ώρα αυτή που μιλάμε είναι πολλοί αυτοί που δίνουν τη μάχη με τον καρκίνο, με ασθένειες και τραυματισμούς, που θα τραβιούνται εφόρου ζωής.
Η διαχρονική καταγραφή στην υγεία των εργαζομένων, από μόνη της δίνει την εικόνα των συνθηκών εργασίας και αυτή η καταγραφή δεν είναι αποτέλεσμα μιας από τη φύση της
επικίνδυνης εργασίας.
Είναι αποτέλεσμα της συνειδητής απαξίωσης. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τις συνειδητές επιλογές απαξίωσης.
Δεν υπάρχει διαφορά στην εργασία μας, είτε με καύσωνα είτε με χιόνια.
Δεν γνωρίζουμε από οικογενειακές γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, την ονομαστική μας εορτή, τα γενέθλιά των παιδιών μας. Τις περισσότερες στιγμές τις έχουμε
περάσει μέσα στη δουλειά, επάνω στην εργασία, με τους συναδέλφους μας.
Είτε ως παιδιά εργαζομένων, είτε ως εργαζόμενοι οι ίδιοι, όταν έρχονται γιορτές η εικόνα που έρχεται στο μυαλό μας είναι η εικόνα των παιδικών μας χρονών. Τέτοιες μέρες πιάναμε
τους πατεράδες από το πόδι και κλαίγοντας φωνάζαμε, πού πας, μη φεύγεις. Οι καιροί άλλαξαν, η εικόνα είναι η ίδια. Στη θέση των πατεράδων μας είμαστε εμείς και στη θέση
των παιδιών, τα παιδιά μας, τα εγγόνια τους, και όσοι από τους συνταξιούχους πατεράδες έχουν καταφέρει να ζουν, ζουν τις στιγμές που δεν έχουν ζήσει με τα παιδιά τους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ζούμε και κάτω από αυτές τις συνθήκες έχουμε παράξει δισεκατομμύρια.
Διαχρονικά έχουνε δοθεί μεγάλοι αγώνες, έχει χυθεί πολύ αίμα μέσα στη ΛΑΡΚΟ έτσι ώστε ένας εργαζόμενος να έχει ασφαλιστήριο ζωής και να παίρνει την αποζημίωση του στο 100%.
Αυτά είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η πλειοψηφία των εργαζομένων, πάνω από το 80%, σε αυτές τις συνθήκες αμείβεται με 700, 800, 900, στα πιο βαριά και επικίνδυνα
τμήματα 1.100 ευρώ.
Οι κυβερνήσεις, πριν ακόμα νομοθετήσουν την κατάργηση των τριετιών, των συλλογικών συμβάσεων, στη ΛΑΡΚΟ τα εφάρμοσαν.
Τα δικαιώματα που είχαν οι εργαζόμενοι μέσα από σκληρούς αγώνες έτσι ώστε κάτω από αυτές τις συνθήκες να έχουν μία αξιοπρεπή διαβίωση, έχουν καταπατηθεί δεκαετίες πίσω.
Όταν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ λέμε διασφάλιση της λειτουργίας της, των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων, εννοούμε τα αυτονόητα, δηλαδή την διασφάλιση αυτών που
έχουμε σήμερα, την διασφάλιση αυτών που μας χρωστούν ως εργοδότες και πολιτικοί προϊστάμενοι.
Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούμε την καταστροφή μας, την καταστροφή του τόπου μας.
Η κυβέρνηση μέχρι σήμερα μας έχει αρπάξει τα τελευταία δύο χρόνια 7 μισθούς και από την άλλη μας λέει ότι η ΛΑΡΚΟ θα πουληθεί ένα ευρώ.
Εμείς οι εργαζόμενοι έχοντας υποχρέωση να ενημερώσουμε τον Ελληνικό Λαό εξηγήσαμε ποια είναι η αξία της ΛΑΡΚΟ.
Αυτοί χρόνια σχεδιάζουν τον τεράστιο πλούτο δισεκατομμυρίων να τον χαρίσουν μόλις ένα ευρώ.
Μα ακόμη και ως παλιοσίδερα στον παλιατζή να δοθούν οι εγκαταστάσεις και ο βαρύς εξοπλισμός, η αξία είναι πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ. Ενόψει της καταγραφής που
έκανε η ειδική διαχείριση ο τεράστιος πλούτος της ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να κρυφτεί, τα μπάζα, έτσι αποκαλούσαν μέχρι χθες το βουνό σκόνης που περιέχει μέσα 35.000 τόνους νικέλιο, αν παραχθούν, με σημερινές τιμές θα φέρουν πάνω από 700 εκατομμύρια έσοδα.
Η κυβέρνησή μας λέει ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει τη συνέχιση της λειτουργίας, τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα.
Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε ούτε το πού να πάμε, αλλά ούτε και μας περνάει από το μυαλό να επιτρέψουμε να μας πετάξουνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Είναι μαζί μας ολόκληρες περιοχές που δραστηριοποιούνται γύρω από τη ΛΑΡΚΟ.
Ως εργαζόμενοι απαιτούμε τα αυτονόητα και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε βήμα πίσω από αυτά.
Η κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει ότι η ΛΑΡΚΟ θα συνεχίζει να λειτουργεί ενιαία και ότι θα αναπτυχθεί σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχει.
Η κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει ούτε ένας άνεργος στη ΛΑΡΚΟ, είτε εργάζεται απευθείας σε αυτήν, είτε μέσω το σκλαβοπάζαρο των εργολάβων.
Η κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει ότι θα μας καταβληθεί ότι μας χρωστά ως εργοδότης και πολιτικός προϊστάμενος, ούτε ένα ευρώ δεν θα επιτρέψουμε να κλαπεί από το μόχθο μας.
Η κυβέρνηση και οι επενδυτές της θα βρουν μπροστά τους εργαζόμενους και όλες τις τοπικές κοινωνίες γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, όλους τους κατοίκους, τους φορείς και τα σωματεία, που έγιναν σύμμαχοι εδώ και δύο χρόνια με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ με σημαία τον αυτονόητο και δίκαιο αγώνα τους για διασφάλιση της λειτουργίας της εταιρίας, του μεροκάματου και των δικαιωμάτων τους.
Κάλεσμα στην μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ στις 13 Νοέμβρη
Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ μετά από 22 μήνες ανασφάλειας, ομηρίας και οικονομικής ασφυξίας αντιμετωπίζονται με τρόπο αδιάλλακτο και αλαζονικό από την σημερινή κυβέρνηση.
Σήμερα από αυτό εδώ το βήμα, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ στέλνουμε ένα μήνυμα στον εργατικό κόσμο της Χώρας. Οι ζωές 1200 οικογενειών είναι στον αέρα αλλά δεν έχουμε πει
ακόμη την τελευταία μας λέξη. Θα μας βρουν μπροστά τους.
Σύσσωμοι και αποφασισμένοι μαζί με όλους τους εργαζόμενους της Χώρας θα δώσουμε την μάχη ενάντια σε αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές μας και την Ελλάδα. Θα δώσουμε την
μάχη δίπλα σε κάθε εργαζόμενο που αγωνιά και παλεύει για το μεροκάματο και την αξιοπρέπεια.
Στις 13 του Νοέμβρη η εργατιά της ΛΑΡΚΟ θα κατέβει στην Αθήνα, θα ανταμώσουμε με τα σωματεία που μας έχουν στηρίξει, με τους εργαζόμενους της Αττικής, θα στείλουμε το μήνυμα ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι θα συνεχίζουμε, ότι είμαστε έτοιμοι για την τελική μάχη, ότι είμαστε αποφασισμένοι για αυτόν τον αγώνα, Ζωντανοί ή νεκροί στο τέλος εμείς θα είμαστε οι νικητές.
Όλοι στην μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ στις 13 του Νοέμβρη.
Καλούμε όλους τους φορείς, τα Σωματεία τις οργανώσεις που μας στήριξαν μέχρι σήμερα να σταθούν πάλι δίπλα μας διότι η ΛΑΡΚΟ μας αφορά όλους, διότι ο αγώνας μας είναι και δικός τους αγώνας.
Η ΛΑΡΚΟ είναι ο ορυκτός πλούτος της Χώρας και ανήκει στον Λαό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου