Οι
πολιτικοί της μπαρούφας – και έχουμε πολλούς- αναπτύσσουν συχνά τη
θεωρία ότι τη λύση στα προβλήματα της χώρας θα την δώσει η κοινωνία και
όχι η πολιτεία. Η φοροδιαφυγή, τα αυθαίρετα, το λάδωμα, οι μίζες, η εγκληματικότητα, η σωματεμπορία, ο χουλιγκανισμός, όλα, ακόμη και οι… χωματερές, έχουν «ανακηρυχθεί» σε προβλήματα που
επιδέχονται μόνο κοινωνικές λύσεις. Ξεκινούν οι δυστυχείς μπαρουφολόγοι από την σωστή επισήμανση ότι όλα τα προβλήματα είναι (κατά βάθος) κοινωνικά και καταλήγουν στο λάθος συμπέρασμα ότι όλες οι λύσεις είναι πρωτευόντως κοινωνικές. Που δεν είναι και εξηγούμαι.
Το πώς οδηγεί κάποιος στην άσφαλτο είναι όντως θέμα παιδείας. Το ότι οδηγούμε μεθυσμένοι, το ότι δεν σεβόμαστε τα όρια ταχύτητας και το ότι έχουμε τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα και τους περισσότερους αναπήρους στην Ευρώπη είναι όντως θέμα κοινωνικό. Η λύση όμως του προβλήματος δεν είναι κοινωνική, είναι απλώς … αστυνομική. Δεν θα βγει δηλαδή η κοινωνία τα μεσάνυχτα στους δρόμους να αλλάξει μυαλά στους μεθυσμένους και στους γκαζάκουλες που σακατεύουν παιδιά και ξεκληρίζουν οικογένειες. Γι' αυτό το σκοπό υπάρχει η Tροχαία. Αν κάθε βράδυ κατάσχει 100 διπλώματα, σε δέκα μέρες κανείς μεθυσμένος δεν θα τολμάει να οδηγήσει.
Ανάλογα είναι τα πράγματα και στο κέντρο της Αθήνας. Ότι οι μισοί «χουλιγκάνοι» κυνηγούν μετανάστες στην Πατησίων και οι άλλοι μισοί πετούν μολότοφ και καίνε μανάβηδες, είναι όντως ένα πρόβλημα με κοινωνικές προεκτάσεις, τη λύση όμως δεν θα την δώσουν οι… κοινωνιολόγοι. Αν η δικαιοσύνη πάει μέσα για κακούργημα (συμμορία κλπ) 20 κουκουλοφόρους από αυτούς που κυκλοφορούν με γκλομπ και σουγιάδες, την επόμενη μέρα οι ομοϊδεάτες τους θα αφήσουν τα γκλομπ και τις μολότοφ και θα αρχίσουν το πλέξιμο. Παρεμπιπτόντως, διαμαρτύρονται ορισμένοι συνάδελφοι πως επιτρέπει η αστυνομία να κυκλοφορούν στα στενά της Πατησίων κουκουλοφόροι. Προσοχή, δεν διαμαρτύρονται επειδή κυκλοφορούν κουκουλοφόροι αλλά επειδή κυκλοφορούν κουκουλοφόροι στην Πλατεία Βικτωρίας, τον Άγιο Παντελεήμονα, την πλατεία Βάθης. Λες και υπάρχουν κουκουλοφοροδικαιώματα αλά καρτ. Κλείνει η παρένθεση, επιστρέφω στο θέμα μας.
Αν η πολιτεία είχε τιμωρήσει μέχρι εξαφανίσεως τους 2-3 προέδρους ομάδων που κατά την έναρξη του πρωταθλήματος προέτρεπαν τους φιλάθλους τους σε έκτροπα, δεν θα φτάναμε στην αθλιότητα του ποδοσφαιρικού τελικού κυπέλου και στην γελοιότητα του μπασκετικού τελικού κυπέλου, με τις άδειες κερκίδες.
Αν η χώρα είχε ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα και οι εφοριακοί τσίμπαγαν τόσα χρόνια τους φοροκλέφτες - και όχι τα φακελάκια των φοροκλεφτών – τώρα δεν θα είχαμε ανάγκη από άδικες έκτακτες εισφορές. Αν οι πρώτοι μιζαδόροι πολιτικοί είχαν καταλήξει στη φυλακή δεν θα παίρναμε κάθε χρόνο και μια ντουζίνα άχρηστα όπλα μόνο και μόνο για να πάρουν κάποιοι τις χρήσιμες προμήθειες.
Αν η χώρα είχε μεταναστευτική πολιτική και οι πολιτικοί είχαν τολμήσει να πάρουν 2-3 γενναίες αποφάσεις, δεν θα είχαμε τώρα το 50% του κόσμου να ζητάει (λίγη η πολλή) αυτοδικία. Όμως επειδή ορισμένοι πολιτικοί δεν θέλουν σήμερα – όπως και τόσα χρόνια - να κάνουν τη δουλειά τους, είτε επειδή φοβούνται, είτε επειδή βαριούνται, είτε επειδή είναι ανίκανοι ή άσχετοι, μας πασάρουν τα προβλήματα, προτρέποντας μας να βρούμε τις κοινωνικές λύσεις. Αν τα λύσουμε θα το οφείλουμε σε αυτούς (που μας σκέφθηκαν) αν δεν τα λύσουμε θα φταίμε εμείς.
του Σταύρου Θεοδωράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου