Οι προοπτικές και τα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ

του Γεωργακάκη Νίκου

Οι μνηστήρες, το κόστος παραγωγής και η τιμή του σιδηρονικελίου

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα (22/7), την πρόθεσή της να προχωρήσει στην "αναδιάρθρωση" της ΛΑΡΚΟ, μαζί και των εταιρειών Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), και Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ). Όταν όμως η κυβέρνηση αναφέρεται σε αναδιάρθρωση, με βάση την εμπειρία μας υπονοεί τη διάλυση της ΛΑΡΚΟ και τη συνακόλουθη απομάκρυνση πολυάριθμου εργατικού δυναμικού, στην πλειονότητά του υψηλής τεχνογνωσίας και δεξιοτήτων.

Η αναφερόμενη πρόσληψη «εξειδικευμένων ανεξάρτητων συμβούλων», προκειμένου να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση, είναι η συνηθισμένη «φάμπρικα» προκειμένου μια απόφαση της κυβέρνησης να ντυθεί με τον μανδύα επιστημονικού πορίσματος.
Οι σκέψεις της για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ δεν είναι σαφείς. Διαφαίνεται όμως τελευταία (βλέπε Κεφάλαιο, τεύχος 27/7/13) ότι έχει εγκαταλειφθεί το προηγούμενο σενάριο που προέβλεπε μια αναδιάρθρωση τύπου Αγροτικής Τράπεζας για τη ΛΑΡΚΟ, δηλαδή «καλή» και «κακή» ΛΑΡΚΟ, μετά την αντίδραση των άλλων μετόχων μειοψηφίας, δηλαδή της Εθνικής Τράπεζας, που κατέχει το 33,4% και έχει μπλοκάρει την λύση αυτή με ασφαλιστικά μέτρα που συζητούνται το Σεπτέμβριο, αλλά και της ΔΕΗ (11,4%) (σημείωση: τo υπόλοιπο 55% κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ).


        Διαβάστε τα υπόλοιπα  στην έντυπη έκδοση

   

Απο : ΑΥΓΗ